ช่วงนี้หมดแรงเป็นอย่างมากทั้งแรงกายและแรงใจ ในช่วงนี้เลยไม่ได้มาเล่าเรื่องอะไรให้ใครๆได้อ่านเท่าไร ในช่วงนี้ก็พาสมาชิกต่อเติมบริเวณหน้าศาลา 3,4 ความยาวประมาณ 60 เมตร กว้าง 7 ถึง 8 เมตร ตอนนี้ก็เทพื้นเสร็จแล้วทั้งพื้นหน้าศาลาและท่อระบายน้ำยาวประมาณ 30 เมตร ตั้งเสาและโครงหลังคาเสร็จแล้ว จะเหลืองานก็แค่มุงหลังคา ,ห้องเก็บของ,ปรับระดับพื้นจนอาจจะปูกระเบื้องและก็งานกั้นตาข่ายในโรงครัว
อ่านๆดูน่าจะมีแรงเป็นอย่างมากยิ่งคนมาเห็นก็น่าจะว่าอย่างนั้น มีนาคที่จะบวชพระมาอยู่วัด จนพูดว่าถ้าไม่ใช่พระคงคิดว่าเข้ายามาแน่นอนยิ่งทำงานกับสมาชิกที่เคยใช้ยาเสพติดด้วย นั้นมันเป็นแค่รูปลักษ์ข้างนอกที่ทำตามคำสั่งของท่านหลวงปู่และเห็นในประโยชน์ของคนทั่วไปและได้ให้สมาชิกมีกิจกรรมที่เป็นประโยชน์ให้เขาได้สร้างบุญบารมีไปในตัว รวมถึงได้ฝึกฝนตนในหลายๆเรื่อง
แต่ที่จะมาพูดถึงในตรงนี้คือแรงใจภายในอยากบอกเลยว่าบอบช้ำมากพอเลิกกิจกรรมตอนเย็นเรี่ยวแรงในกายผยุงร่างกายเดินไปดูสมาชิกที่บ้านพักมีเพียงประคองร่างกายไปมาเท่านั้นเอง ในชีวิตแต่ละวันแค่พาสมาชิกทำกิจกรรมและต่อสู้กับนิสัยและความคิดของสมาชิกก็แย่แล้วยังมีองค์ประกอบจากรอบด้านอีก
ตอนนี้ก็คือว่าประมาณเดือนที่แล้วคอมพ์พิวเตอร์โน๊ตบุคหายโดนงัดที่กุฎิ คนก็ว่าต้องเป็นสมาชิกเก่าเรานี้ละมาขโมยไปใครจะไปรู้ว่าเราเก็บไว้ที่ไหนถ้าไม่ใช่สมาชิกพวกนี้ที่รู้แต่ก็ยังจับใครไม่ได้หรอก เขาก็พากันว่ากันไปต่างๆนาๆ อย่างเช่น ว่าเขาออกไปแล้วมาแก้แค้นที่เราดุด่าว่าเขาก็ว่ากันไป (ไม่ดุไม่สอนมันจะดีเหรอคนเดี๋ยวก็เหมือนลูกพวกท่านตามใจกันจนเสียคนรับคนมาก็เพื่อสอนถ้าจะหายก็ให้มันหายไปนิสัยขโมยต่อให้เก็บไว้ที่ไหนมันก็หาเห็น)
ก็โชคดีหน่อยที่พี่กะปุ๋มขายต่อคอมพ์ให้ที่แรกเธอจะถวายฟรีแต่เกรงใจก็ไอ้เครื่องที่หายเธอก็ถวายแล้วก็เลยซื้อครึ่งถวายครึ่งเริ่มกลับมามีจิตใจเป็นปกติบ้างที่ได้คอมพ์ตามใจชอบแต่ดันมีเรื่องมาอีก
ไม่ทราบว่าคนหวังดีที่ไหนไปกราบเรียนหลวงปู่อีกว่าอยากมาปฎิบัตธรรมที่วัดแต่กลัวขี้ยาที่อยู่วัดถ้าไม่มีขี้ยาคนจะมาวัดเยอะขึ้น เลยนึกในใจว่ามาวัดนะมันวัดจิตวัดใจยังจะกลัวอีกคนเรามันไม่ทำอะไรกันง่ายขนาดนั้นหรอกแต่ก็เป็นความคิดคนทั่วไปแต่รองนึกดูคนอื่นเขาก็มากันเรื่อยๆตอนนี้ก็มีคนมาปฎิบัติธรรมอยู่วัดตั้ง 5 คน คนละเป็นเดือน ไอ้คนที่พูดมันมามันจะอยู่กี่วันวะ
นึกไปนึกมาอีกไอ้สำนักปฎิบัติธรรมในวัดที่คุณเธออยากไปหลับนอนมันก็แรงกายแรงใจรอยมือรอยตีนไอ้พวกขี้ยาที่เธอรังเกียจนั่นละ มันกินของเขาแต่นินทาลับหลังนี่หว่าโคตรไม่ใจเลยพูดแบบวัยรุ่น
หลวงปู่คิดหนักเลยก็เลยปรารภว่าให้พักก่อนคงอยากแสดงให้เห็นอะไรบางอย่าง แต่ท่านก็ยังมีเมตตาอยากช่วยคนพวกนี้อยู่ ทางสำนักงานคุมประพฤติแจ้งมาทางเราว่ามีโครงการ 15 วัน อยากให้เราทำขาดวัดเรางานกร่อยแน่ตัวชูโรงเรื่องกระบวนการและการเห็นผลด้านการเปลี่ยนแปลงมันอยู่ที่นี้ ก็เลยตอบว่าให้คำตอบไม่ได้ให้ไปกราบเรียนหลวงปู่เอง
ทางเจ้าหน้าที่ก็กราบเรียนให้ท่านทราบถึงความเป็นไปเป็นมาท่านก็ยังบอกอีกถามคุณต้อดูคนรับ ตอบไม่ได้หรอกครับแล้วแต่หลวงปู่ถ้ารับทำผมก็ทำ หลวงปู่ก็เล่าเรื่องความกลัวของคนให้เจ้าหน้าที่ฝังและให้ว่าอยากให้มีคนมาดูช่วย คนมันกลัวทำไปก็มีแต่ราชการได้หน้าแต่สุดท้ายท่านก็รับ
มันเป็นเรื่องที่เป็นเรื่องเก่าของคนที่ตีความ ในการเป็นคนอย่างไม่ให้โอกาสกันแต่ว่าจะเป็นการระวังตัวก็ไม่อาจว่ากันได้แต่ว่า ในส่วนตัวโคตรโคตรโคตร "เซ็ง"เรื่องแบบนี้มันทำให้คนทำงานหมดแรงหมดแรงหมดแรงเป็นอย่างมากยิ่งงานการพัฒนาที่ทำผ่านมาแล้วทำด้วยแรงทุกอย่างและต่อหน้าที่ทำอยู่ก็ทำด้วยแรงทุกอย่าง
ไม่รู้จะว่าอย่างไรทำก็ทำไปละได้ทำก็ทำไม่ได้ทำก็หาอย่างใหม่ทำกลัวไร
"เก่งซะอย่าง"
ทำให้นึกถึงเรื่องใจแห่งความกรุณา
๑. ใจที่ยังไม่เต็มในเรื่ิองความเมตตากรุณาที่แท้
๒. ใจที่ยังไม่เกิดเป็นปัญญาว่า คนเรานั้นพึงเมตตาเกื้อกูลกัน
คลุกคลีกับเด็กๆ เหล่านี้มาสามปีแล้ว พลังแห่งความดี พลังแห่งความเป็นคนเขายังมีเหลืออีกเยอะ เราจึงพึงออกแรงช่วยเหลือเขา เพื่อให้เขามีแรงหลุดออกจากความเป็นอกุศลทั้งสิ้นทั้งปวง
เป็นกำลังใจให้ครับ ^ ^