ก่อร่างสร้างใจ

 

เรามักจะพูดว่า  ฉันรักตัวเอง...... 

แต่จริง ๆแล้ว  เราจะทนอยู่กับตัวเองไม่ได้ 

ถ้าต้องอยู่กับตัวเองคนเดียวในห้องหรือในบ้าน …….

ที่มีสิ่งอำนวยความสะดวกทุกอย่างครบครัน 

เพียงไม่มีโทรศัพท์  ไม่มีอินเตอร์เนต 

ไม่มีหนังสือ  ไม่เที่ยว  ไม่สุงสิงกับใคร 

เรามักรู้สึกอึดอัดเวลาที่จะอยู่กับตัวเอง………

และพยายามหางานทำ เพื่อไม่ให้ว่าง ไม่ให้เหงา 

เพราะเราเคยชินกับการหนีตัวเอง........ 

จะว่าไปแล้ว ความทุกข์ของผู้คนจำนวนมาก 

เริ่มจากการที่เราไม่สามารถอยู่นิ่ง ๆ กับตัวเองได้

จึงต้องวิ่งหาความสุขจากสิ่งอื่น ทั้งทรัพย์สิน อำนาจ........

 

หากเรารักตัวเองแต่ทนอยู่กับตัวเองไม่ได้

และยังหาทำร้ายตัวเอง ด้วยอารมณ์โกรธ เกลียด เสียใจ อิจฉา.....

เช่นกัน หากเราตามใจตัวเอง เอาแต่ความถูกใจ ก็จะยิ่งหากจากความถูกต้อง

เราก็จะอ่อนแอ หยาบกระด้างกับการรักตัวเอง กลับกลายเป็นการทำร้ายตัวเอง

เพราะการรักตัวเอง คือ การรู้ว่าอะไรถูกต้องไม่ถูกต้อง……..

และเป็นการเรียนรู้ที่จะอยู่กับตัวเอง อย่างมีความสุขและสันติ

รวมทั้งรู้จักสละสิ่งที่ทำความทุกข์ออกจากจิตใจ.......

การรักตัวเองจำเป็นต้องฝึกฝนจิตใจของตนให้สงบเย็น

เพื่อให้เกิดสติ เกิดปัญญา เพื่อให้รู้จักใจ  รู้จักตนเอง......

ใจเป็นเสมือนบ้าน  ที่เราพลัดพรากเหินห่างมานาน

และวันนี้เราพาใจกลับสู่เหย้าเพื่อดูแลรักษาใจดีพอหรือยัง....

 

......สรุปความจากหนังสือก่อร่างสร้างใจ

          โดย พระไพศาล    วิสาโล...