จะทำดี..ซักครั้งต้องมีเงื่อนไขของการกระทำหรือไม่...หรือออกมาจากใจ...โดยปราศจากเงื่อนไข..
....วันหนึ่งได้มีโอกาสไปเที่ยวที่น้ำตกแห่งหนึ่งที่ จังหวัดศรีสะเกษ..ก็พบว่า..มีถังขยะวางไว้ให้นักท่องเที่ยวทิ้งอยู่หลายจุด..แต่ก็ยังมีการการทิ้งขยะไม่เป็นที่ไม่เป็นทาง ทั้งที่มีถังขยะวางใกล้ตรงนั้น...ผมเชื่อว่า..คนเหล่านั้นต้องเคยได้รับการปลูกฝังค่านิยมเรื่องการทิ้งขยะให้ถูกที่แน่นอน..เมื่อสมัยที่เขายังเรียนอยู่ในโรงเรียน...แต่มันเกิดอะไรขึ้นกับคนเหล่านั้นที่..เมื่อเขาออกจากโรงเรียนมาแล้ว หรือเมื่อเขาโตขึ้นมา..อยู่ในสังคม..นิสัยที่ดีๆที่ครูหรือผู้ใหญ่เคยสั่งสอนมา กลับหายไปใหน...หรือว่า..สังคมไม่มีการตั้งเงื่อนไขให้กับเขา..เหมือนตอนที่เขาอยู่ที่โรงเรียน...มันเกิดอะไรขึ้นกับคน...ทุกวันนี้...
..เหตุการณ์ น้ำท่วมในหลายจังหวัด เช่น ปทุมธานี อยุธยา เป็นต้น มีการระดมทั้งแรงกาย แรงใจ และกำลังเงิน อย่างมากมาย แต่ก็คงไม่เพียงพอต่อความต้องการที่กำลังเกิดขึ้นกับพี่น้องที่ได้รับความลำบาก...
...สังคมไม่ได้ตั้งเงื่อนไข..ของการเข้ามาให้ความช่วยเหลือ..ผู้ประสบภัยน้ำท่วมแต่อย่างใด..แต่มันเกิดจากจิตสำนึกและความรักความสามัคคี ของคนในชาติ..อย่างแท้จริง..ปรากฎกาณ์การแสดงออกซึ้งความมีน้ำใจลักษณะแบบนี้..เกิดมาจากการอบรมสั่งสอนพวกเขาตั้งแต่พวกเขาอยู่ในโรงเรียนหรือเปล่า...หรือว่าเกิดจากสังคมได้มีการปลูกฝังให้เขารู้จักการเสียสละ..จนเขาซึมซับ..และติดตัวเขามาจนฝังแน่นกลายเป็นจิตใต้สำนึกของคนเหล่านี้ไปแล้ว...
..แล้วคนที่ไม่..ไม่คิดที่จะช่วย..ละครับ..แต่จ่องที่ซ้ำเติม..พี่น้องเหล่านั้น..แสดงว่าพวกนี้..การปลูกฝังไม่ได้ผล..หรือเปล่า..
ไม่มีความเห็น