ได้ย้ายจริงๆ

คอนเฟิร์ม

วันนี้พี่กานโทรมาตอนแปดโมงเช้า  แสดงความยินดีจากทางปลายสาย

ที่ได้ย้ายมาร.ร.อนุบาลตาก  เพราะคนที่แซงหน้าเข้าตากสินคือป้าน้อย

ก็เป็นไปตามโผ  แต่ที่ไม่โผคือตัวเอง  มาได้ไง  แต่ก็พอจะเข้าใจเพราะรอบนี้

ก็ถือว่าเอาจริง  แนบเกียรติบัตร วุฒิบัตรมาซะเพียบ

แต่ไม่เกี่ยวกับเอกพลศึกษาที่เค้ารับเลย

จะต้องมาเป็นครูพละอนุบาลจริงหรือนี่

เข้าไปดู บลอก "คุยกับครู30"  ของผอ.เขตภิรมย์ นันทวงค์

ผอ.สพป.ตากเขต 1 ก็ sure ท่านยืนยันให้แล้วตั้งแต่ 12 ต.ค. 54

ที่ผ่านมา  เอาละถึงเวลาเปลี่ยนถ่ายน้ำใหม่น้ำเก่าแล้ว

คงต้องเตรียมตัวเป็นครูพละเต็มตัวแล้ว

ไม่รู้ว่าจะต้องเจอความแปลกใหม่อะไรบ้าง  ไปอยู่บนดอยเสียนาน

จากดอยสู่เมือง  คิดแล้วก็ใจหาย  หกปีเต็มที่ผาผึ้ง

ทำให้โตขึ้นมาก แต่คงจะอดร้องไห้เพราะคิดถึงเพื่อนพี่น้องไม่ได้

โดยเฉพาะพี่ตาดกับเพื่อนม๋องที่ฝ่าฟันอุปสรรคนานัปการ

ตั้งแต่เริ่มต้นจนจบชีวิตราชการที่ผาผึ้ง

คิดถึงลูกศิษย์ตั้งแต่รุ่นแรกที่ตอนนี้อยู่ม.2แล้ว(สอนตั้งแต่ ป. 2)

คิดถึงลูกศิษย์ชุดสุดท้าย(ป. 2) ปัจจุบัน กำลังช่างเจรจา

กำลังมีโครงการอยู่ในหัวจะให้ออกเทปเพลงลูกเสือ

แต่คิดช้าไปเสียแล้ว งานมหิงสาที่กำลังสนุกสนานกับเด็ก

คงจะต้องรบกวนเพื่อนม๋องและน้องแววช่วยดูแล

งานอื่นที่ผอ.พยายามปั้นดินให้เป็นดาวไม่ว่าจะเป็น

งานบุคคล  งานประกัน  งานอนามัย  งานกิจกรรมพัฒฯและงานวิจัย

คงต้องแล้วแต่ท่านผู้บริหาร  น่าปลื้มใจแทนหัวหน้าบุคคลใหม่ที่จะต้องรับ

ครูใหม่อีก 6  คนในชุดเดียวกัน  หัวหน้าวิชาการและบริหารทั่วไปคงไม่หนักใจ

สักเท่าไร  เพราะโดนมาเยอะ  จะจัดหนักซักแค่ไหนก็ไม่น่าหวั่น

ป้าแอ๋มกับพี่ศรีก็คงจะผิดหวังที่ยังไม่ได้เปลี่ยนที่นั่งแต่...ก็คงรออีกไม่นาน

ขอบคุณท่านผอ.ที่ช่วยอาบรังสีการบริหารจนเกือบจะเต็มตัว

อาจจะชะงักไปนิดตรงที่ต้องไปปฏิบัติหน้าที่ครูน้อยอย่างเต็มตัว

แต่สิ่งใดที่มันเป็นตัวเราก็ยังจะคงอยู่กับเราตลอดไป

ไม่ได้กลัวว่าจะมาพบกับของแรงหรือของหนัก

แต่หวั่นว่าตัวเองจะไปหนัก...ไปแรง...

อย่างไรเสียพี่เพื่อนน้องคงจะตามเตือนสติ...ไม่ทิ้งกัน

จะพยายามครองสติไม่ให้หลุดไปตามกระแสหรือแรงดันของน้ำท่วมเป็นแน่แท้

[โสภณ เปียสนิท]

[ชูใจ]

ยินดีด้วยค่ะน้องสุพัตราจากครูดอยมาสู่ชีวิตครูในเมือง คนเก่งอยู่ที่ไหนก็สนุกกับการทำงานอยู่แล้วค่ะ

[ดวงเกษมสุข]

ขอบคุณทุกคนที่เป็นกำลังใจและคอยห่วงใยนะคะ

[หมอกจาง]

..รังสีฉาบไปขนาดไหนหละเพื่อนนุช พลังลมปราณพร้อม จะจัดหนัก จัดแรงขนาดไหน มั่นใจในตัวเพื่อน วิชาพริ้วก็เรียนก็รับมาซะมากมายแล้วนี่...ชิล ชิล

[ดวงเกษมสุข]

คงคิดถึงเพื่อน พี่ น้อง ไปอีกนานเลย

ไม่รู้จะเหงาแค่ไหน

เค้าว่ายิ่งสูงยิ่งหนาว

แต่ยิ่งอยู่กับคนหมู่มากก็ยิ่งเหงานะ