จันทร์ที่ ๑๐ เดือนตุลาคม ๒๕๕๔ ๑๕.๕๔ น. บ้านพักหัวเดียด
เมื่อ ๑ ชั่วโมงก่อนที่ผ่านมาได้รับแจ้งข่าวซึ่งเป็นที่น่ายินดีและน่าตื่นเต้นเป็นอันมา ผอ.แอร์ โทรมาแจ้งว่า นุชได้ย้าย แล้วโรงเรียนไหนล่ะคะ อนุบาลตาก หาจริงๆเหรอ ไม่อยากเชื่อเลย แล้วป้าแอ๋มล่ะ นั่นน่ะสิไม่มีชื่อ แล้วพี่ศรีล่ะ ก็นั่นแหละคนที่ตั้งใจไม่ได้ไป วานิชย้ายมาตากสินฯ เอ๋-กมลวรรณไปมูเซอ โอ้อะไรกันนี้ไม่น่าเชื่อเลย ผอ.เข้าเขตมาหรือคะ เปล่า โทรถามบีม โอ้โฮ!เป็นเรื่องน่าตื่นเต้นมากถึงมากที่สุด ผอ.ยังดักอีกว่า นุชรู้แล้วมั้ง จะไปรู้ได้ยังไงก็คืนก่อนพี่แอ๊ว(รองอนุบาลตาก)ยังบอกว่าเค้าจัดอันดับเอกพละขึ้นก่อนเอกวิทยาศาสตร์การกีฬา เอาไงก็เอาเพราะเราไม่ได้หวังขนาดนั้นอยู่แล้ว ผอ.บอกว่า ก็ดีแล้วจะได้ดูแลบ้าน คิดในใจเองว่า ที่สำคัญคือ ลูกชายและลูกสาวต่างหาก งานนี้แฮปปี้ไว้ก่อน จะเจออะไรค่อยว่ากันทีหลัง นับว่าเป็นการยืนยันอีกเรื่องหนึ่งของการทำความดี เพราะเรา “ไม่วิ่ง” จริงๆ
...ใจหายนะเพื่อน แต่มันก็เป็นจังหวะหนึ่งของชีวิต ที่ต้องก้าวต่อไป..
ได้กำลังใจจากเพื่อนก็น่าจะพอแล้ว