25 ปีข้างหน้า...สวนครัวกับลาบ


บันทึกวันที่ 8 ตุลาคม 2554 ผมอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ ในอำเภอแก้งคร้อ

ผมคุยกันเล่นๆ กับภรรยาและลูกชายหลายครั้งว่า...

ถ้าเรามีชีวิตเมื่ออีก 25 ปี ข้างหน้า...เราจะเห็นภาพตนเองอะไรกันบ้าง ?

ผม...คงเปิดร้านขายก๋วยเตี๋ยวเล็ก ๆ ....มีหนังสือแยะแยะให้ลูกค้าอ่าน...ขอ 2- 3 วันต่อสัปดาห์ไปทำงานช่วยน้อง ๆ หมออนามัย...ปลูกผักสวนครัวและแจกจ่ายให้คนรอบ ๆ ข้าง...มีแรงขึ้นเขาขอไปปลูกต้นไม้ อย่างน้อยปีละ 1 ครั้ง

ภรรยา...ขอมุมร้านก๋วยเตี๋ยวของผม...เปิดเย็บผ้าและฝึกหัดคนที่อยากจะมาขอเรียนรู้แบบฟรี ๆ ...บ่ายทุกวันขอไปสระผมให้คนไข้ที่ตึกทำงานเก่า

ลูกชาย...อยากเปิดบ้านให้เด็ก ๆ และคนทั่วไป มาอ่านหนังสือภายในบ้าน...เหมือนสารคดีญี่ปุ่น...เพราะที่บ้านมีหนังสือมากมาย...และสอนเด็ก ๆ เล่นเปียโนให้โดยไม่คิดสตางค์

แค่คิดพวกเราก็สนุกและสุขใจ....เพราะเป็นสิ่งที่รักและน่าจะทำได้ดี

วันนี้...

พวกเรามาเยี่ยมคุณตาและคุณยายทิมดาบ เดือนหนึ่งประมาณครั้งสองครั้ง และมานอนค้างคืน

ตื่นเช้าพวกเราขอทำอาหารให้คุณตาคุณยายทาน

คุณแม่ทิมดาบ...ทำข้าวจี่ครับ...โดยเอาข้าวเหนียวค้างคืน มาปั้น คลุกกับเกลือนิดหน่อย ปั้นเป็นวงกลมขนาดฝ่ามือทิมดาบ...มาปิ้งกับเตาถ่าน...พอข้าวเกรียม ๆ กรอบ ๆ และนำไข่มาราด...ปิ้งให้สุก...หอมครับ...ทานข้าวจี่อย่างเดียวก็อิ่มได้...เอาไปทานกับอาหารอื่น ๆ ก็อร่อย...ทานกับกาแฟก็รู้สึกมีรสชาติอีกแบบ

ผมเอง...ลูกอีสานทุกคนน่าจะทำลาบเป็นนะครับ...เอาหมูที่ตู้เย็นของคุณยาย...มาสับให้ละเอียด...รวนหมูกับกะทะที่ตั้งร้อน ๆ ...สุกแล้ว...ยกออกจากเตามาปรุงครับ...ใส่ข้าวคั่ว (ข้าวเหนียวนำไปคั่วแล้วตำให้ละเอียดเป็นผง) ใส่พริกผง...บีบมะนาว...เหยาะน้าปลา...แล้วใส่ผัก เช่น ต้นหอม ผักชี สะระแหน่ ที่ซอย คลุกเคล้าให้เข้ากัน...

คุณตาและทิมดาบพากันไปเก็บผักที่สวนครัวหน้าบ้านแบบที่ไม่ได้ประคบประหงมมากนัก....เก็บได้มากเต็มถาดเลย

ในรูปภาพ...

ผักแถวบน...ยอดมะกอก และโหระพา (อีตู่)

ผักแถวล่าง...ยอดมมะตูมฝรั่ง และกระถิน

ตรงกลาง...ลาบ ข้าวจี่ และก่องข้าวเหนียว (ทำเสร็จ...เลยล้อมวงกันกิน...พี่น้องข้างบ้านก็ยกอาหารมากินด้วยกันเปป็นวงใหญ่...ถ่ายรูปไม่ทัน...มาถ่ายรูปตอนลาบเกือบหมด)

และเป็นภาพที่ผมคิดว่า...ชีวิตอีก 25 ปี อยากเป็นอย่างนี้

(ถ้าน้ำไม่ท่วม...จนกระทบกระเทือนวิถีชีวิตของผมครับ)

 

 

 

 

หมายเลขบันทึก: 464393เขียนเมื่อ 11 ตุลาคม 2011 05:32 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 20:56 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (11)

เห็นแล้วคิดถึงลาบหมูกับข้าวเหนียวร้อนๆ :-D

ความสุขยิ่งใหญ่ ในวงกับข้าวเล็กๆ

ความสุข......  แม้จะเกิดจากสิ่งเล็กๆ 

แต่ ความสุขนั้น ยิ่งใหญ่เสมอ

เป็นคนไม่มีลาภ (ลาบ)

มาไม่ทันลาบเลยครับ 

อดเลย 

ทำไมต้องรออีก ๒๕ ปี เป็นปีหน้าเลยไม่ได้หรือ ความฝันสวยงามแบบนี้อยากให้มี ให้เป็นและให้ได้พบเร็วๆครับ

สวัสดีค่ะคุณทิมดาบ...ยายธีมีคำถาม..ว่า...ทำไมเรา "ต้องรอ"ยี่สิบปีข้างหน้า..ถ้าทุกสิ่งที่ดีและฝันไว้..ทำไมวันนี้และทุกๆวันจึงไม่ทำให้เป็นปัจจุบันและทุกขณะ.."คำถามนี้อาจจะไม่มีคำตอบเช่นเคย"..ขอให้มีความสุขกับความเป็นหมอ...กับสุขภาพจิตและกายที่มั่นคงเจ้าค่ะ..ยายธี

*เป็นอีกหนึ่งบันทึกที่น่ารักจังค่ะ..พ่อ-แม่-ลูก ประสานใจเป็นหนึ่งสำหรับอนาคตดีๆที่คิดจะอยู่รวมกันอย่างมีความสุขเช่นนี้ด้วยรากฐานอย่างที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน

*ที่ไปถามฝากไว้ที่บันทึกของพี่ใหญ่เรื่องน้ำท่วมนั้น..บ้านของพี่ยังอยู่ในระยะเฝ้าระวังค่ะ..ตื่นตัว..แต่ไม่..ตื่นกลัว..เตรียมกายใจด้วยความไม่ประมาทค่ะ..

เข้าใจคิดนะคะ...น้องพี่....

เห็นภาพแล้ว ทำให้ผมระลึกชาติได้ทันทีเลยครับ คิคิคิ

ทำไมคิดไกลจัง 25 ปีข้างหน้า พี่คงแก่มาก คงจะแวะไปชิมก๋วยเตี๋ยวไม่ไหวแล่ว ฮา...

หิวตอนดึก อยากกินลาบหมู ถ้า 25 ปี ผมยังอยู่ จะส่งเมล็ดผักไปครับ จะได้มีผักปลอดสารพิษใส่ก๋วยเตี๋ยวเย้ๆๆ

25 ปีข้างหน้า ยังมาไม่ถึง...

แต่ Here & Now มีความสุข..ที่ได้อ่านบันทึกนี้ของคุณหมอครับ

ขอบคุณครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท