น้องนางบ้านนา( ตอนที่ 21) " จุดเปลี่ยนของชีวิต"


       แม่ถามนางว่า

 

      "อิหล่าอยากเฮียนต่อหลายบ่"

 

      นางตอบทันทีว่า " อยาก "

 

      แม่เบือนหน้าไปทางอื่นแล้วพูดต่อเหมือนเป็นการรำพึงกับตัวเองมากกว่าที่จะพูดกับนาง

 

     "เฮาคืทุกยากปากหมองคักแท่น๊อลูกเอ๊ย ถ่าพอยังอยู้ อาจสิมีควมคึดหลายก่อนี่"

(ทำไมเราถึงยากจนขนาดนี้หนอ นี่ถ้าพ่อของลูกยังอยู่คงมีแนวความคิดที่ดีกว่านี้)

 

      แล้วแม่ก็พูดต่ออีกหลายเรื่องซึ่งนางไม่ได้ออกความเห็นใดๆเพียงแต่นั่งฟังเงียบๆ ส่วนพี่ๆก็มานั่งหน้าสลอนอยู่ข้างหลัง หลังจากที่คุณครูกลับไปแล้ว

 

 

      " ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น"

 

      คงไม่ใช่คำพูดลอยๆอีกต่อไป เพราะหลังจากนั้นคุณครูทั้งสองท่านก็ได้แวะเวียนมาที่บ้านอีกบ่อยครั้ง

 

       ทำไมจึงเป็นสองท่านนี้ก็ยากที่จะเดา ท่านอาจสมัครใจมาเองหรือได้รับมอบหมาย ก็ไม่ทราบ จะว่าเป็นผู้ที่มีวาทศิลป์ก็ไม่ใช่  สนิทสนมเป็นพิเศษก็ไม่เชิงเพราะนางสนิทกับคุณครูประจำชั้นป. 2 และป.4 มากกว่า

 

      อย่างไรก็ตามการมาครั้งนี้ไม่ทำให้เสียเวลาเปล่าเพราะแม่มีท่าทีอ่อนลง คงเป็นเพราะ

 

   "น้ำหยดลงหิน ทุกวันหินมันยังกร่อน" กระมัง

 

       เพราะหลังจากที่พูดคุยกันพอสมควร แม่ก็เอ่ยขึ้นว่า  

 

      " ยายคืเห็นเด็กน่อยไปเฮียนโดนแล่ว อิหล่าสิเฮียนทันหมู่บ่ล่ะคุณคู"

 (ยายเห็นพวกเด็กๆไปเรียนหลายวันแล้ว นางจะเรียนทันเพื่อนเหรอ)

 

       ประโยคนั้นทำให้คุณครูทั้งสองท่านยิ้มออก และหัวเราะร่า ท่าทางดีใจของท่านทำให้นางมีพลังอย่างมหาศาล คุณครูรีบตอบแม่ทันทีว่า 

 

    " โอ๊ย ปะสาสองเดือนเอง อินางหัวไว ทันอยู้แล่วล่ะยาย บ่ต้องห่วงดอก" (แค่ 2 เดือนเอง นางหัวไวเรียนทันอยู่แล้ว)

 

     ดูท่าทางคุณครูมั่นอกมั่นใจมาก แล้วท่านก็มาลูบหัวนางเบาๆ

 

     " มื่ออื่นไปเรียนได้เลย ไปแต่โต สมุดหนังสือครูเตรียมให่เหมิดแล่ว"

(พรุ่งนี้ไปเรียนได้เลยนะ ไปแต่ตัว สมุด หนังสือครูเตรียมให้หมดแล้ว)

 

     หัวใจของนางพองโตอีกครั้ง คืนนั้นทั้งคืนนางนอนพลิกตัวไปมาหลับแป๊บเดียวก็ตื่นขึ้นมานั่ง เพราะความตื่นเต้น เหมือนกับตัวเองฝันไป ใครจะคิดว่าเมื่อวานเลี้ยงควายอยู่ดีดี  พรุ่งนี้ต้องไปนั่งเรียนหนังสือกับรุ่นน้องซึ่งห่างกัน 2 ปีทีเดียว

 

     และวันรุ่งขึ้นนางก็ไปโรงเรียนแต่เช้า ทั้งๆที่ชุดนักเรียนก็ยังไม่มีใส่ นางเดินไปเข้าแถวรวมกับคนอื่นๆด้วยชุดที่สวยที่สุดที่มีอยู่ขณะนั้นคือ ชุดผ้าไหมสีเขียวคอกลม แขนกุด และผ้าถุงยาวกรอมเท้าที่แม่แสงให้ช่างตัดให้ตอนที่อยู่กับท่าน

 

      สายตาทุกคู่จับอยู่ที่นางเพราะชุดที่ไม่เหมือนคนอื่น และมาเรียนเป็นวันแรกด้วย บางคนก็ซุบซิบและหัวเราะด้วยความขบขัน ตอนนั้นนางพกพาความมั่นใจไปเต็มร้อยเขินเหมือนกันแต่ก็สู้ ประหม่านิดหน่อยแต่ทนเอา ในใจท่องไว้เสมอว่า

 

   "ต้องทำให้ได้  ต้องไม่ทำให้คุณครูผิดหวัง"

 

   และแล้วปฏิบัติการสานฝันก็เริ่มขึ้นตั้งแต่วันนั้น.

      

หมายเลขบันทึก: 464210เขียนเมื่อ 9 ตุลาคม 2011 00:20 น. ()แก้ไขเมื่อ 1 พฤศจิกายน 2013 23:27 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (37)

Ico24 ขอบพระคุณคุณหมอป. มากนะคะสำหรับดอกไม้กำลังใจ

สวัสดีค่ะพี่คุณยาย

แล้วก็ถึงจุดเปลี่ยน ปฏิบัติการสานฝันเริ่มแล้ว ดีใจกับ"อิหล่า"ของคุณแม่ค่ะ ได้ไปเรียนแล้ว คุณครูท่านใส่ใจดีจังค่ะ ชื่นชมค่ะ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

อรุณสวัสดิ์ค่ะ นี่คือแบบอย่างของคนดีมาแต่เด็ก +. มีผู้สนับสนุนค้ำจุน รออ่านต่อนะคะ :)

น่าชื่นชมคุณครูสองท่านนั้นนะคะ

มีความมพยายามจน นาง ได้ไปเรียนหนังสือ

ครูพันธุ์้เก่า ก็เป็นอย่างนี้แหละค่ะ  บางครั้งเราอาจไม่เจอในครูพันธุ์ใหม่ 

หรืออวจจะมี แต่พี่อิงยังไม่เคยเห็น  555555+

  • โอกาสเป็นสิ่งล้ำค่าสำหรับเด็กๆ โดยเฉพาะเด็กที่ผู้ปกครองเป็นคนด้อยโอกาสในสังคม
  • ครูทึ่เป็นครูทั้งตัวและหัวใจ ต้องเป็นผู้หยิบยื่นโอกาสให้
  • ดีใจแทนเด็กๆ ครับ

การศึกษาทำให้เจริญก้าวหน้าจริงๆ นะครับ

สวัสดีค่ะน้องถาวรIco48

  • ตื่นเช้าตามเคยนะคะ พี่เพิ่งนอนไปไม่กี่ชั่วโมงเองค่ะ แต่ก็ตื่นปกติตอน 6 โมงทุกวัน
  • ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
  • สุขสันต์วันครอบครัวนะคะ

สวัสดีตอนเช้าค่ะพี่ใหญ่Ico48

  • คงเป็นบุญเก่าที่สั่งสมมาค่ะพี่ นางจึงมีคนเมตตาและให้ความช่วยเหลือมาตลอด
  • ขอบคุณพี่ใหญ่ที่มาให้กำลังใจน้องอยู่เสมอค่ะ
  • สุขสันต์วันครอบครัวนะคะ

สวัสดีตอนเช้าค่ะพี่อิงIco48

  • นางมีคุณครูคอยช่วยเหลือมาตั้งแต่เล็กจนโตเลยค่ะพี่ และคุณครูก็เป็นฮีโร่ของนางมาตลอดจนถึงปัจจุบันนี้ค่ะ และนางก็โชคดีมากๆที่เจอแต่ครูดีๆทั้งครูพันธ์เก่า และครูพันธ์ใหม่ค่ะ
  • ขอบคุณพี่อิงที่แวะมาให้กำลังใจน้องนะคะ
  • สุขสันต์วันครอบครัวค่ะ

สวัสดีค่ะพี่สันติสุขIco48

  • คุณครูที่โรงเรียนเอาใจใส่นักเรียนเป็นอย่างดีค่ะพี่ สมัยก่อนโรงเรียนรวมกลุ่มกันเป็นตำบลพื้นที่ก็เลยแคบ ทำให้รู้จักกันหมด นักเรียนทราบว่าคุณครูท่านนี้ชื่ออะไร อยู่โรงเรียนอะไร ส่วนคุณครูก็จะจำนักเรียนคนที่เด่นๆของแต่ละโรงเรียนได้ค่ะ ทุกวันนี้น้องเจอคุณครูที่โรงเรียนอื่นแล้วเข้าไปทักพร้อมกับแนะนำตัว ท่านดีใจมากบอกว่ายังจำได้อยู่นะและส่วนใหญ่จะพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า " เฮ้ย เปลี่ยนไปเยอะเลยนะ สวยขึ้นๆ "อิ อิ
  • ขอบคุณที่แวะมาค่ะพี่
  • สุขสันต์วันครอบครัวค่ะ

เรียนท่านอาจารย์Ico48

  • ใช่แล้วค่ะ และการเรียนก็ไม่มีเฉพาะในหลักสูตรเท่านั้นเพราะสิ่งที่ต้องเรียนรู้มีอยู่รอบตัวค่ะ
  • ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ให้มานะคะ
  • สุขสันต์วันครอบครัวค่ะ

เรียนท่านพ.ต.ดร.ณัฏฐพลIco48

  • ขอบพระคุณที่มาเยี่ยมและให้กำลังใจนางนะคะ
  • ขอให้มีความสุขทุกวันค่ะ
  • สุขสันต์วันครอบครัวนะคะ
  • เพราะทำความดี ทำให้มีคนช่วยเกื้อกูล ส่วนหนึ่งเป็นเพราะความดีที่เราสร้างสะสมมาครับ เหมือนคำท่านว่าคนดีตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ใหม้ โดยเฉพาะคนที่มีความกตัญญูต่อผู้มีพระคุณ มักมีโอกาสทำให้เจริญก้าวหน้าเสมอครับ

สวัสดีค่ะน้องชำนาญIco48

  • ขอบคุณที่มาให้กำลังใจคุณยายนะคะ
  • มีความสุขมากมายค่ะ
  • สุขสันต์วันครอบครัวค่ะ

สวัสดีค่ะ

สุดท้ายนางก็สมหวัง

ดีใจด้วยค่ะ

ต้องนึกถึงคุณครูท่านเยอะๆค่ะ

ท่านหวังดีจริงๆค่ะ

มาติดตามชีวิตน้องนางบ้านนา  ฝ่าฝันอุปสรรคมากมายกว่าจะได้เรียนหนังสือ  แต่เด็กๆสมัยนี้พ่อแม่ต้องจ้างให้ไปเรียน  ชื่นชมน้องคุณยายค่ะ

  • ความมุ่งมั่นตั้งใจเป็นหนทางสู่ความสำเร็จ ชืนชมน้องนางจังค่ะ...

สวัสดีค่ะพี่Ico48

  • หลังจากที่คุณครูทั้งสองท่านเสีย ทุกวันนี้เวลาภรรยาและลูกของท่านไม่สบายก็จะมาหานางที่ทำงานเพื่อให้ช่วยดูแลและเป็นธุระให้ ปลื้มใจจนน้ำตาไหลค่ะ ดีใจที่ทุกคนยังนึกถึงและไว้วางใจ
  • ขอบคุณพี่มากค่ะที่มาให้กำลังใจ
  • สุขสันต์วันครอบครัวนะคะ

สวัสดีค่ะพี่ครูIco48

  • ตอนนี้เพื่อนปัจจุบันงงมากค่ะ เพราะรุ่นน้องรุ่นพี่กลายเป็นเพื่อนนางหมดเนื่องจากนางเรียนกับเพื่อน 4 พศ.ด้วยกัน
  • นางมีชีวิตความเป็นอยู่ในปัจจุบันมีคุณครูคอยช่วยเหลือตลอดค่ะ ต้องเรียกว่า "โชคดีที่มีครู" ค่ะ
  • ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะพี่

สวัสดีค่ะพี่นาIco48

  • มุ่งมั่นอย่างเดียวคงไม่พอค่ะพี่ ถ้าไม่มีครูนางคงไม่มีโอกาส ใครจะคิดว่าเลิกเรียนมาตั้ง 2 ปี คุณครูยังนึกถึงอยู่ บุญคุณครั้งนี้ใช้เท่าไหร่ก็ไม่หมดค่ะพี่
  • ขอบคุณมากนะคะที่มาให้กำลังใจน้อง
  • สุขสันต์วันครอบครัวค่ะพี่
  • ชอบการแสดงอาการของความเป็นครูอย่างแท้จริงค่ะ
  • ไม่รู้ว่า สมัยนี้จะมีครูแบบนี้หรือเปล่านะคะ
  • นี่คือ จิตของความเป็นครูจริง ๆ ค่ะ

ใกล้สิออกพรรษาลาพระเจ้าแล้ว ลมกะอ่วยแหล่ว ออกพรรษาผั่นว่าคากฐินทอด (มาเยี่ยมคุณยายด้วยภาษาอีสาน ขอให้คุณยายมีสุขภาพแข็งแรง ไม่เคยไปเที่ยวพระธาตุนาดูนเลย เห็นแต่ในภาพ ดูแล้วพระธาตุองค์ปัจจุบันใช่บูรณะใหม่มั้ย คล้ายกับสร้างใหม่ครอบองค์เดิม)

สวัสดีค่ะคุณบุษIco48

  • เห็นความพยายามของคุณครูแล้วต้องยอมรับเลยนะคะว่า ท่านอดทนมาก มาวันไหนแม่ก็พูดอยู่แต่คำเดิมว่าไม่มีตังค์ ซึ่งคุณครูก็ทราบฐานะทางบ้านของเราดี แต่ท่าบอกว่า มีนางคนเดียวเท่านั้นที่จะทำให้โรงเรียนอื่นๆรู้จักโรงเรียนของเรามากขึ้น เพราะตอนนั้นเราเด่นเรื่องกีฬา ได้แชมป์ทุกประเภท แต่เรื่องเรียนเป็นรองโรงเรียนตำบลค่ะ
  • ขอบคุณที่มาให้กำลังใจนะคะ
  • สุขสันต์วันครอบครัวค่ะ

นมัสการหลวงพี่Ico48

  • คุณยายไม่ทราบรายละเอียดค่ะ ทราบแต่ว่าศักดิ์สิทธิ์มาก
  • ขอบพระคุณหลวงพี่ที่มายามกันจ้า

สวัสดีค่ะพี่มหาIco48

  • บู๋ย บู๋ย...เว่าแบบนี่อิหล่าดีใจหลายเด้อค่ะ
  • คึดฮอดคือกันจ้า

สวัสดีค่ะ

".......และแล้วปฏิบัติการสานฝันก็เริ่มขึ้นตั้งแต่วันนั้น....."

รออ่านปฏิบัติการสานฝันต่อค่ะ

สวัสดีค่ะพี่Ico48

  • ขอบคุณมากนะคะสำหรับกำลังใจ
  • ตอนนี้คุณยายกำลังเร่งทำแบบประเมินตนเองค่ะ ทำเสร็จแล้วจะเล่าต่อนะคะ
  • ขอบคุณอีกครั้งค่ะ

สวัสดีค่ะพี่คุณยาย

มาติดตามเรื่องราวน้องอีหล่า ชอบเสียงในฟิล์มค่ะ

... โอกาส สิทธิเด็ก สำคัญ อนาคต ..

แถวบ้านพี่ยายเป็นไงบ้างคะ อากาศเปลี่ยนบ่อยจัง ฮักราความสวยนำ :)

สวัสดีค่ะน้องปูจ๋าIco48

  • วันนี้ฝนตกแต่เช้าเลยค่ะ ตอนนี้หยุดแล้วมีเพียงลมหนาวพัดมาเอื่อยๆ พี่ก็จามแต่เช้า สงสัยหวัดอยากมาหาแต่พี่ไม่ให้มาหรอกเดี๋ยวออกไปวิ่งก็หายจ้า
  • ขอบคุณน้องปูที่มาเยี่ยมนะคะ
  • คิดถึงเสมอค่ะ

แงๆๆเค้าสายตายาว

ข้ามมาที่บันทึก "ถาม" ก่อนได้อย่างไร

เพิ่งบ่นๆในใจ บันทึกคุณยาย ห่างไปนะ

ที่ไหนได้ คนติดตาม พลาดเองนี่หน่า 

น้องนางบ้านนา คงต้องเผชิญอุปสรรคอีกหลายเติบ

หลังจุดเปลี่ยน หนทางอันยาวไกลยังอีกหลายจังหวะ...ชีวิต

รอติดตาม แบบไม่คลาดสายตา...(อีกเป็นเด็ดขาด)

ขอบคุณค่ะ ที่เสียสละเวลาเรียงร้อยเรื่องราว

มาแบ่งปัน เป็นกำลังใจแก่กันค่ะ



สวัสดีค่ะคุณหญ้า@แสนฝนIco48

  • คุณยายไม่เข้าใจว่าตัวหนังสือเล็กลงทำไม มองไม่เห็นเลยค่ะ
  • โอ๋ โอ๋ โอ๋ ไม่งอแงนะคะ มีเวลาว่างเมื่อไหร่คุณยายจะเล่าต่อทันทีเลยค่ะ
  • ขอบคุณที่มาให้กำลังใจนะคะ

คุณยาย

ตัวหนังสือเล็กลง เพราะคนเขียนโปรแกรมของ G2K เป็นคนหนุ่มๆสาวๆ สายตาดี พวกนี้ชอบตัวหนังสือเล็กๆ เพราะจะได้อ่านได้คราวละมากๆ เคยเขียนบอกไปทาง ดร. จันทวรรณ ว่าน่าจะให้คนเขียนมีโอกาสเปลี่ยน font family, font size  เสียที

ระบบใหม่ก็ดีครับ  แต่ไม่จำเป็น เวลาสร้าง Software ขึ้นมาควรจะถามความเห็นของผู้ใช้เสียก่อน ว่าผู้ใช้อยากจะได้ความสามารถอย่างไหน

ขอเพียงแต่ได้เห็นชัดๆ อ่านออกเท่านั้นก็พอใจแล้ว ไม่ขออะไรมาก

สวัสดีค่ะคนบ้านไกลIco48

  • ขอบคุณมากมายที่มาช่วยอธิบายให้หายข้องใจ คุณยายไม่ชอบเลยแบบนี้น่ะ ไม่สะดวกด้วยประการทั้งปวง หรือถึงคราวที่จะต้องเลิกเขียนแล้ว ถ้าเป็นแบบนี้คงต้องให้เฉพาะวัยหนุ่มสาวเค๊าทำกันต่อเนาะ คุณยายแก่แล้วสายตาไมดี เพ่งมากๆก็ปวดหัวค่ะ
  • ขอบคุณอีกครั้งที่แวะมา  ถ้าไม่งันคุณยายคงคิดว่า คอมพิวเตอร์มีปัญหาค่ะ ไม่ใช่ตัวเล็กธรรมดานะมันเล็กเสียจนกลายเป็นหนังสือแคระไปแล้วน่ะซี

 

ตัวอย่างที่บล็อคอื่นเขาให้เปลี่ยนขนาดและแบบของตัวหนังสือได้

จะเลือกเอาขนาดไหน ก็เลือกได้เลยครับ

 

 

 

สวัสดีค่ะคนบ้านไกลIco48

  • สงสัยคุณยายคงถูกตัอออกจากกองมรดกแล้วมั๊ง จึงไม่ได้รับการอัฟข้อมูล
  • คุณยายไม่มีความรู้เรื่องไอทีเลยค่ะ ไม่มีเวลาศึกษาด้วย ทำได้แค่งูๆปลาๆเท่านั้นเอง
  • ขอบคุณมากๆนะคะที่ช่วยแนะนำ คุณยายต้องติดต่อไปยังผู้ดูแลใช่มั๊ยคะ?
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท