ใจเป็นใหญ่เป็นประธาน

ใจเป็นประธาน

       ใจของบุคคลผู้หลุดพ้นเพราะรู้ชอบ  ผู้สงบระงับ ผู้คงที่ ย่อมเป็นใจที่สงบ เมื่อใจสงบแล้วกายและวาจาก็สงบด้วย

       ใจมีความสำคัญที่สุด กายและวาจา ย่อมเป็นไปตามใจ เหมือนเงาตามตัว คนที่พูดชั่วทำชั่วเพราะใจคิดชั่วก่อนตรงกันข้าม คนที่พูดดีทำดีเพราะใจคิดดีก่อน

        ในทำนองเดียวกัน คนที่มีกายวาจาสงบเพราะใจ สงบก่อน คนที่มีกายวาจาวุ่นวายเพราะใจวุ่นวายก่อน เปรียบเหมือนใบไม้กับเงาของใบไม้ ใบไม้เป็นรูปใด เงาใบไม้ก็เป็นรูปนั้น การพูดและการทำ จึงเป็นกระจกส่องให้เห็นจิตใจ

        ความวุ่นวายทั้งหลาย ทั้งส่วนบุคคล ส่วนสังคมและส่วนประเทศชาติ ตลอดจนถึงโลก มีมูลเหตุสำคัญอยู่ประการเดียว คือใจวุ่นวาย ถามว่าทำไมใจจึงวุ่นวาย  ตอบว่า เพราะใจยังมีโลภ มีโกรธ  มีหลง มีความริษยา ความทะยานอยากอันไม่มีที่สิ้นสุด ด้วยสิ่งเหล่านี้ใจจึงมิอาจสงบลงไปได้

         โลภ  โกรธ  หลง น้อยลงเพียงใด ใจก็สงบลงเพียงนั้น ใจสงบแล้วกายวาจาก็สงบตาม ไม่มีการประทุษร้ายใด ๆอยู่อีก ความร่มเย็นก็จะเกิดขึ้นทั่วไป

         พระศาสดาตรัส ขณะที่ประทับอยู่ วัดพระเซตวัน  ทรงปรารภสามเณรของพระติสสะเถระ

         สามเณรได้บรรลุพระอรหัตตผล  พร้อมด้วยปฏิสัมภิทาทั้งหลายในเวลาปลงผมเสร็จนั่นเอง สามเณรได้เข้าเฝ้าพระศาสดาพร้อมพระเถระติสสะ ผู้อาจารย์  ในกลางวันนั้นสามเณรจัดแจงปัดกวาดเสนาสนะให้อุปัชฌาย์จนหมดเวลา ไม่มีเวลาสำหรับเตรียมที่พักของตนเองพระเถระทราบจึงให้ไปพักที่ห้องของท่าน  จนครบสามคืน สามเณรคิดว่า ถ้านอน สามคืน  พระเถระก็จะต้องอาบัติ ข้อสหไสย (นอน)ร่วมกับ โยม หรือเณร  ครบสามคืน  ในคืนนั้นเอง สามเณรเมื่อล้มนอนก้หลับ  พระเถระจึงเอาพัดใบตาลตีปลุกสามเณรให้ตืนก่อนอรุณเช้า แต่ตีผิดไปทำให้สามเณรตาบอด  สามเณรก้ไม่ได้พุดอะไร ก็ออกไปข้างนอก

        ด้วยคิดว่า ตัวเองควรปฏิบัติอย่างนั้น ถือกรรมของตนแต่ก่อน ส่วนพระเถระก็สังเวชใจใจจึงเศร้าหมอง ทุกข์เกิดเพราะ ใจคิดกลัวต้องอาบัติและกายกระทำ แท้ ๆ

เป็นสิ่งเตือนใจว่า จงมำในสิ่งที่ควรทำ  อย่าได้ละสติ สัมปชัญญะเลย โทษภัยจะเกิดขึ้น ทุกอย่างไป เจริญพร

จากธรรมบทเรื่อง พระติสสะเถระและสามเณรผุ้เป็นศิษย์

[สาธุ อนุโมทามิ]

ใจเป็นใหญ่ ใจเป็นประธานนั้นจริงแท้     ไม่เปลี่ยนแปลแน่จริงยิ่งธัมม์นี้

ทำอะไรเปรียบไม่ได้ใจทำดี                  ด้วยวิธีวิปัสสนาปัญญาฌาน      

[ณัฐรดา]

นมัสการเจ้าค่ะ

มาอ่านเรื่องจากธรรมบทด้วยเจ้าค่ะ

สาธุ

นมัสการลา