ทหารเรือไทยในสหรัฐอเมริกา - ครั้งที่ ๒ ตอนที่ ๔
* ผมมาถึงเท๊กซัสโดยไม่บุบสลายครับ กำลังจะต่อเครื่องในประเทศ ก็บังเอิญพระศิวะหรือพระพรหมนี่แหละ ! ต้องถูกเข้าสักอย่างสิน่า ! ส่งนายคูเปอร์ชาวอินเดียมาให้บริการ ด้วยการเอารถรับไปยังสายภายในประเทศ. ผลบุญคงจะส่งเพราะผมได้ช่วยเหลือป้าชาวลาวไว้เมื่อครู่ใหญ่.. เรื่องของเพื่อนบ้าน. ท้าวอุ่นตีนเย็น. ยังมีอีกเพราะผมไปรู้จักชาวลาวอพยพที่โอเชี่ยนไซด์เข้า..Oceanside.ค่อยเล่าก็แล้วกันเดี๋ยวจะไม่อร่อยเอ๊ย ! ไม่สนุกครับ.
ที่จริงวิธีนี้ถือว่าเป็นการอำนวยความสะดวกให้กับผู้โดยสาร ที่ต้องเดินทางต่อไปยังสนามบินต่างๆนั่นเอง.สายการบินต่างประเทศเขาจึงให้บริการเพื่อ เป็นการดึงดูดให้ผู้โดยสารหันมาใช้บริการจากสายการบินของเขา ผมว่าเป็นวิธีที่ดีและปลอดภัยมากที่สำคัญคือสะดวกกับผู้โดยสารและจะได้ไม่ดูพะรุงพะรังเสมือนบ้านนอกเข้ากรุง ฯในต่างประเทศที่ผมเคยเห็นมา ถ้ากระเป๋าเดินทางของผู้โดยสารเกิดหลงติดไปที่ใดก็ตาม สายการบินนั้นๆจะรับผิดชอบให้กับผู้โดยสารทุกคน เพื่อนผมเคยมารายงานตัวที่นี่แต่กระเป๋าหลงไปไหนไม่ทราบ? เขาก็เรียนของเขาไปโดยมิได้กังวลใดใดเลยครับ สามวันต่อมาสายการบินก็นำกระเป๋ามาส่งถึงห้องพักเลยครับ. บริการได้สุดยอดมาก.ทุกระดับประทับใจ.ถ้าเป็นบ้านเราอาจจะคืนแต่กระเป๋าเท่านั้นของข้างในคงหายหมด บริการแย่มากเอาเปรียบผู้โดยสารที่สุด ยิ่งเป็นรถบัสต่างจังหวัดยิ่งตัวร้ายทีเดียว.อย่าเพิ่งมีน้ำโห.ไม่ใช่รถเจ๊เกียวหรอกครับ. ลองอ่านด้านในของตั๋ว ดูสิว่า ถ้าของสูญหายทางบริษัทจะจ่ายคืนให้ไม่เกิน๕๐๐ บาท เห็นไหมล่ะครับ ? ของเราราคาเป็นพันเป็นหมื่น เอาเปรียบกันเห็นๆแถมกว่าจะใช้คืนเราได้ล่ะก็ จะต้องเขียนคำร้อง ไม่รู้กี่เที่ยว ? ตกลงเที่ยวนั้นผมเดินทางต่อกับเครื่องอเมริกันแอร์ไลน์หรือเอ เอ. AA.= American Airline.พอเข้าไปในตัวเครื่องก็แปลกใจเพราะมีเสียงพูดกันแซดไปหมดภาษาสเปน. พอได้เวลากัปตันอเมริกันจึงได้นำเครื่องขึ้น ผมไม่สามารถจำได้ว่าเครื่องบินได้บินไปทางไหน ? บนน่านฟ้าตอนนั้นมืดมากมีแต่แสงสว่างแปลกตา.พนักงานเริ่มเสริฟเครื่องดื่มให้กับผู้โดยสารWhisky Please. แน่นอนผมต้องวิสกี้ครับ.เตรียมเงินไว้แล้ว ดูจากคนข้างหน้าที่สั่งแล้วต้องจ่ายเงินเลยขวดเล็กราคา๑ เหรียญ.น้ำแข็งและน้ำฟรี.สนามบินดัลลัสนี้ใหญ่มากมีเครื่องขึ้น-ลงทุกๆหนึ่งนาที.มีทั้งเครื่องที่บินในและต่างประเทศ.ครั้งที่สองในสหรัฐฯนี้ผมมีโอกาสได้ใช้สนามบินดัลลัส ถึงสองครั้งสองหน. เครื่องลำที่ผมนั่งมานั้นใช้เวลาบินประมาณชั่วโมงเศษๆ.ผมมาลงที่สนามบินเมืองแซนแอนโทนิโอ แล้วมาที่เคาน์เตอร์ติดต่อของทหารอากาศ.ทันทีที่เห็นกระเป๋าเดินทาง ผมรู้เลยว่าเป็นกระเป๋าเดินทางของผมนั่นเอง. พอแน่ใจแล้วผมหยิบมาหิ้วไว้และกำลังจะเดินไปที่รถ จนท.ทหารอากาศเดินตรงมาที่ผมแล้วถามว่าเฮ้ !ยูกำลังจะไปไหนล่ะ? ลัคแลนด์ ผมตอบ.เขาบอกให้ผมรีบๆหน่อยเพราะว่า รถบัสคันนี้กำลังจะออกเดินทางแล้ว.
Air Man. : Hey ! Where are you heading. ? You better hurry up ,
This bus is leaving for Lackland AFB.
Writer. : Lackland Airforce Base. , Thanks. Jump into the bus.
๑๖.ผู้เขียน - สถาบันภาษาฯทอ.อม.แซนแอนโทนิโอ ลั๊คแลนด์,เท๊กซัส.ปี๒๕๒๗.
D.L.I. Sanantonio LAFB Tex , USA.1984.
ประมาณห้าทุ่มตามเวลาท้องถิ่น. ผมเริ่มง่วงและเพลียจากการเดินทาง จึงไม่ได้ดูทิวทัศน์ข้างทางเลยขอพักก่อนน๊ะ ! เหนื่อยสิครับเดินทางมากว่า๑๖ ชั่วโมงแล้ว.แถมยังไม่รู้ว่าจากนี้จะต้องไปอีกไกลแค่ไหน? ทอ.อม.นำผู้โดยสารทั้งไทยและเทศมาลงที่บก.รร.LAFB.Head Quaters.ประมาณ๐๒๐๐น.เป็นเวลาของไทยครับ เพราะผมยังไม่ได้ตั้งนาฬิกาของผมให้ตรงตามเวลาท้องถิ่น.เจ้าหน้าที่เวร-ยามที่นี่ เขามีรายชื่อของนร.ต่างชาติอยู่และรู้ว่าใครมาจากไหน ? และต้องมารายงานตัวในคืนนี้ ดึกแล้วและนักเรียนใหม่คงเพลียจากการเดินทาง.เขาจึงแจกกุญแจห้องและพาไปยังห้องพักทันที.ผมเป็นนายทหารประทวนอาวุโสจึงได้พักเพียงคนเดียวแม้ว่าจะมีสองเตียงก็ตาม. ก่อนจะแยกกันกับคนนำทางที่พาผมมาจากบก. เขาบอกว่าอาคารที่ผมพักมีทหารไทยอยู่ด้วยหนึ่งคนและชี้ห้องให้ดู. ผมนำกระเป๋าเดินทางเข้ามาในห้องและรื้อของออกจากกระเป๋าก่อนที่จะจัดเข้าตู้.แม้ว่าจะดึกแล้วก็ตามแต่ผมยังปรับเวลาไม่ได้ จึงยังไม่ง่วง.ผมออกมาลองเคาะรียกทหารไทยคนนั้นดูเรียกอยู่นานจนผมเกรงใจ จึงหยุดเรียกแล้วกลับเข้ามานอนเล่นๆจนหลับไป โดยมิได้อาบน้ำ. แหม ! ขอบายสักคืนคงไม่เป็นไรหรอกน่า ห้องพักของผม กว้างราวหกเมตรเห็นจะได้มีเครื่องปรับอากาศหนึ่งเครื่อง แต่ถูกทางรร.ตัดระบบออกเพราะอากาศเริ่มเย็นแล้ว.บางคืนอากาศเย็นมากจนเครื่องทำความร้อน ต้องทำงานเองโดยอัตโนมัติ ท่านจะเชื่อไหมครับว่าผมยังหนาวอยู่เลยและจะหนาวขึ้นอีก...พอรู้ว่าพักที่นี่ต้องเสียค่าห้อง และค่าอาหารเองทุกอย่าง. คิดว่ามาอยู่ที่นี่ตั้งใจจะเก็บเงินสักหน่อยแต่คงจะหมดหวังเสียแล้ว ยังดีน๊ะครับที่ห้องพักนี้เขาได้จัดให้มีตู้เย็น๑ ตู้ เผื่อผมจะได้เตรียมซื้ออาหารสำเร็จมาใส่ตู้ไว้กิน. ที่อาคารพักนี้มีระเบียบห้ามนักเรียนทำอาหารในห้องพักเด็ดขาดถ้าเป็นแบบสำเร็จรูป ได้ครับ. Instance. ทางแผนกห้องพักได้จัดแม่บ้านมาทำความสะอาดพร้อมทั้งจัดเตียงให้ทุกวันเว้นวันหยุด. ที่อาคารผมแม่บ้านทั้งหมดเป็นคนเม็กซิกัน แม้จะพูดอังกฤษได้ไม่ดีนักแต่ผมว่าพวกเธอก็ดีกับคนต่างชาติอย่างผมทีเดียว. ผมมีกระเป๋าไปจากเมืองไทยสาม-สี่ใบ ตั้งใจจะนำมาเป็นของที่ระลึกไม่รู้จะให้ใครครับ. ก็เลยแจกเธอไปคนละใบดูเธอคงชอบกันพอสมควร ผมได้แอบกากะบาดไว้บนปฎิทินในห้องพักว่า๑๘ ธค.เป็นวันคล้ายวันเกิดผม My Birthday. แม่บ้านมาเห็นเข้าเธออุตส่าห์นำสะบู่ก้อนใหญ่มีเชือกผูก มาให้ผมหนึ่งก้อนผมยังประทับใจอยู่เลย. ผมมิได้จัดวันเกิดแต่อย่างใดเพราะทางสถาบันภาษาที่นี่ได้จัดเลี้ยงเนื่องในวาระ คริตสมาสของอเมริกันชน ผมจึงถือโอกาสฉลองให้ตัวเองเสียเลยมีคนมางานผมมากพอสมควรครับ เพราะเป็นงานที่ทางรร.จัดให้นร.ทุกท่าน.
๑๗.จ่าหลุยส์และจ่าแฟรงค์.ทบ.จากเนเธอร์แลนด์กับผู้เขียน. - นอกค่าย.
Sgt.Frank ; Writer ; Sgt.Lewis.- Netherland Army.Off Base. LAFB.
ทีแรกตั้งใจจะนำกลับมาเมืองไทยด้วย แต่พอเก็บไว้นานเริ่มมีรอยแตกออกจากกัน จึงได้นำมาฟอกตัวเสียเลย. อ้อ!ที่นี่มีเจ้าหน้าที่มาแอบตรวจเสมอว่ามีนร.คนใดแอบหุงข้าวกินบ้าง..เพราะจนท.มีกุญแจจึงสามารถไขเข้ามาตรวจได้ตลอดเวลา ปกติผมจะวางของไว้เป็นระเบียบครับ ใครมาหยิบของผมแล้ววางไว้ไม่เหมือนเดิมผมจะรู้เสมอ ผมได้คุยกับจนท.แล้วจึงทราบว่าที่ห้ามหุงอาหาร หรือทำกับข้าวนั้น เพราะเขาเกรงว่าจะเกิดไฟไหม้นั่นเอง !อาคารพักนี้เก่ามากครับ ใครจะนำอาหารสำเร็จรูปมาเก็บไว้ในตู้เย็นก็ได้เขาไม่ว่า ผมมักจะมีขนมปังแผ่นและปลากระป๋อง เท่านั้น ! แต่ปลาของผมไม่เคยมีแมลงสาป หรือสิ่งแปลกปลอมอยู่ในกระป๋อง. เหมือนที่กำลังฮิตอยู่ในขณะนี้หรอกน๊ะ. ที่เมืองไทยนี้ถ้าเป็นในสหรัฐ ฯ ถูกฟ้องตายเลยล่ะ ! เจ้าของกิจการ.ไม่มีโอกาสได้ผุดได้เกิดแน่ๆ. วันหนึ่ง พันจ่าอากาศเอก สมัย พิลึก เพื่อนที่อยู่อาคารเดียวกัน มาจาก ตาคลีโน่น. พี่จ่าแกดันเอามาม่ามาต้มกินท่านเชื่อไหมว่า.?กินเสร็จตั้งนานแล้ว กลิ่นยังลอยวนเวียนอยู่ในที่พักนั่นแหละ ! เพื่อนของผมคือนายหลุยส์ และนายแฟรงค์ ทหารบกจากเนเธอร์แลนด์ซึ่งพักอยู่ตรงข้ามกับห้องของผม ออกมาด่าเสียยกใหญ่ นี่ขนาดเป็นเพื่อนกันน๊ะ Stinky Shit.! ที่น่าโมโหคือเขาดันมาตะโกนอยู่ที่หน้าห้องผมน่ะสิ แปลง่ายๆว่าใครทำห่..อะไรว๊ะ ? เหม็นฉิบหา..ในที่สุดผมต้องมาเปิดประตูอาคารเพื่อระบายอากาศออกไปมิฉนั้นพี่แกคงด่าไม่หยุด ที่ฐานทัพอากาศลัคแลนด์นี้ มีพื้นที่กว้างใหญ่มาก. พอผ่านประตูค่ายเข้ามาก็จะเป็นอาคารสำนักงาน , โรงยิม ฯ , โรงอาหาร , อาคารพัก และสถานที่ฝึกต่างๆ.ทั้งในร่มและกลางแจ้ง ตามถนนในค่ายจะมีแท่นติดตั้งเครื่องบิน หลายแบบ หลายรุ่น ที่เลิกใช้แล้วหลังสงคราม. ตลอดจนอาวุธนานาชนิดและมีลานกว้างที่ใช้จัดเป็นพิพิธภัณฑ์การบิน โดยมีเครื่องรุ่นเก่าที่เลิกใช้แล้วนำมาติดตั้งไว้บนแท่นไว้บนแท่น. เพื่อจัดไว้ให้นักท่องเที่ยวมาชมตามโอกาส. ในด้านการศึกษานั้นที่นี่ยังมีศูนย์ฝึกทหารใหม่ที่เรียกว่า Boot Camp.อยู่ด้วย. กองทัพอากาศสหรัฐฯ สามารถผลิตกำลังพลได้มากในแต่ละปี นอกจากนั้นยังมีศูนย์ภาษาซึ่งสอนได้ประมาณ ๑๖ ภาษามีนร.ต่างชาติที่มาอบรมที่นี่จาก ๕๖ ประเทศทั่วโลก. แปลกครับ !.ที่ศูนย์ภาษาแห่งนี้มีแต่ครูที่เป็นคนอเมริกันชนเท่านั้น ! ส่วนนักเรียนทั้งหมดเป็นนักเรียนที่มาจากต่างชาติ และจากประเทศพันธมิตรทั้งสิ้น. อีกด้านหนึ่งเป็นศูนย์สอนภาษาอังกฤษให้กับผู้ที่อพยพลี้ภัยมาจาก ประเทศลาตินอเมริกาต่างๆและประเทศเพื่อนบ้านเช่น นิคารากัว Nicaragua. เอซัลวาดอร์ Elsavador. , ฮอนดูลัส Hondulas. และเปอร์โตริโก้ ฯ Pertorico. Etc.
๑๘. สามคนสามแบบ นายหลุยส์คนด่า..เหม็นกลิ่นมาม่า..
ทอ.ไทย - สมัย พิลึกคนต้มมาม่า. ทร.ไทยคนที่รับหน้าเพราะมาด่าที่หน้าห้อง.
ผมมีโอกาสเข้ารับการอบรม ที่ศูนย์ภาษากองทัพเรือในครั้งที่สาม ตอนเรียนในห้องผมได้นำดิกชันนารี่ Dictionary.มาเปิดดูจำได้ไหม ? ที่เป็นความกันอยู่พักใหญ่ๆ ซึ่งเขียนโดยลองแมนLong man.นั่นแหละครับ !ที่สถาบันภาษาลัคแลนด์ได้แจกให้กับนร.ทุกคนที่ผ่านการอบรมจากที่นี่. อาจารย์เลยถามว่า..คุณเคยไปที่ศูนย์ภาษาแห่งนี้เหรอ ?ใช่ครับ ผมตอบ.ตอนที่ไฟไหม้ยังอยู่รึเปล่า ?อาจารย์ถามต่ออีก. ผมย้ายไปเรียนต่อที่แคลิฟอเนียร์แล้วครับอาจารย์..เธอบอกว่านายทหารหญิงจากประเทศแซร์ Zaire.ทำกับข้าวกินและทำให้เกิดไฟไหม้ที่พัก หลายคนต้องวิ่งหนีกันชุลมุนไปหมดดีที่ไม่มีใครเสียชีวิต.เห็นไหมว่าฝรั่งนั้นเขาคิดถูกแล้วที่ห้ามมิให้นักเรียนทำอาหารในที่พัก. ที่โรงอาหารนี้เขามีห้องขนาดใหญ่ น่าจะจุนักเรียนราวๆ๑๕๐-๒๐๐ คน ส่วนใหญ่จะเป็นการหมุนเวียนกันมารับประทานครับ. ค่าอาหารนั้นนักเรียนทุกคนจะต้องจ่ายเองครับ เพราะทางโรงเรียนให้เบี้ยเลี้ยงวันละ ๖ เหรียญถ้าผมจำไม่ผิดน๊ะ. ราคาอาหารนั้นทางรร.ได้แจ้งไว้ก่อนที่นร.จะเข้ามาใช้บริการ นมแก้วละเท่าไร ?เขาคิดตามราคาที่เรากินจริงๆนั่นล่ะ!..เหมือนร้านทั่วๆไป.ซึ่งผมว่าถูกกว่าร้านนอกค่ายมากที่สำคัญไม่ต้องเสียภาษีครับ ! ใครกินแบบธรรมดาสามมื้อต่อวันน่าจะจ่ายราวๆห้าเหรียญ. ค่าที่พักคิดเท่ากันวันละสามเหรียญห้าสิบเซ็นครับ ถ้าใช้เต็มที่จะต้องออกเองเพียงนิดหน่อย แต่ทร.ได้จ่ายให้วันละ๑๕ เหรียญ ยังไงๆก็ไม่ต้องชักทุนหรอกครับ ผมซื้อนมกล่อง น้ำส้ม มาตุนไว้ เนื่องจากไม่ชอบตื่นไปกินตอนเช้า มักจะยกยอดไปเที่ยงและเย็นนั่นแหละ ! อาคารพักของผมอยู่ติดกับถนนใหญ่ครับ ราวๆตีห้าจะมีเสียงดังมาจากบรรดาทหารใหม่ครับนับกันไม่รู้จบสิ้นไม่ใช่หนึ่ง.สองแบบที่บ้านเราแต่เป็น วัน.ทู..ทรี๊...โฟ.One.Two..Three...Four. เหมือนกันหมดไม่ว่าฝรั่งหรือไทย คิดดูสิเป็นทหารสองปี พี่ไทย.ทหารอเมริกันนั้นเขาต้องเป็นถึงสี่ปีครับ. เป็นการอาสาเข้ามาครับเพราะในอเมริกานั้นไม่มีการเกณฑ์ทหาร. เอาเข้าจริงๆพี่แกนับเลขได้เพียง หนึ่งถึงสี่เท่านั้นเอง !ดีไม่ดีอาจจะอายพวกที่อาศัยอยู่ตามภูเขาก็ได้.คนพวกนั้นอาจจะยังนับได้ไม่ถึงหนึ่งร้อย แต่ก็ยังดีไปได้ถึงเก้า สิก เจ๊ก แล้วนา นี่ถ้านับถึงร้อย คงได้เป็นผู้ใหญ่บ้านไปแล้ว. ที่นี่เป็นศูนย์ฝึกของทหารใหม่ Boot Camp.บ้านเขาไม่มีการเกณฑ์ทหาร Draft. เหมือนที่บ้านเรามีแต่อาสาสมัคร Volunteer. ซึ่งมีมากกว่าที่หลวงต้องการ จึงต้องมีการสอบในแต่ละครั้ง ที่ทางราชการเปิดรับสมัครและเขาจะแยกบางส่วนไว้ เพื่อเป็นตัวสำรองทุกครั้งเผื่อมีผู้สละสิทธิ์ ทั้งชายและหญิงน๊ะครับ ! มิใช่มีเฉพาะผู้ชาย.เอแล้วทำไมจึงมีคนอาสากันมากนักล่ะ ?เป็นคำถามที่ดีครับ. เพราะถ้าใครเป็นทหารครบสี่ปีแล้ว จะได้รับสิทธิเรียนฟรีจนถึงขั้นสูงสุด เนื่องจากได้มารับใช้ชาติแล้วนั่นเอง รัฐบาลจึงอยากจะตอบแทนท่านบ้าง.
๑๙. ผู้เขียนที่พิพิธภัณฑ์อวกาศ - ลั๊คแลนด์ , เท๊กซัส.
Writer. - Lackland Open Museum , Tx. USA.
ระหว่างรับราชการอยู่นั้น กองทัพจะส่งท่านไปประจำตามฐานทัพต่างๆทั่วโลก ที่ซึ่งมีฐานทัพอเมริกันประจำอยู่ เช่นอิตาลี , เยอรมันนี , ญี่ปุ่นและ เกาหลี ฯ พอไปอยู่ปีที่สองก็นำครอบครัวไปได้. มีที่พักจัดให้ Military Housing. มีสวัสดิการให้ครอบครัวและตัวเองด้วยAllowance.เวลาที่ต้องการจะกลับไปเยี่ยมบ้าน ทหารอเมริกันนั้นเขาให้สิทธิกับข้าราชการและทหารของเขา สามารถจองเครื่องบินทหารได้ล่วงหน้าเป็นเดือนๆ แสนจะสบายจริงๆครับ.นี่เป็เหตุจูงใจอย่างหนึ่งกระมังที่อเมริกันชนทั้งหนุ่มและสาวอยากจะอาสามารับใช้ชาติ ถ้าท่านรับใช้ชาติอยู่จนเกษียณอายุ ท่านก็จะได้รับสิทธิต่างๆอีกมากทีเดียว คำว่าเกษียณนั้นRetire.ทหารอเมริกันเขานับดังนี้ครับ คือเริ่มนับหนึ่งเมื่อท่านเริ่มเข้ามารับราชการปีแรก แล้วนับไปยี่สิบปีครับจึงถือว่าเกษียณอายุ. เช่นท่านอาสามาเมื่ออายุ๑๘ ปีพออายุ๓๘ ปีก็จะเกษียณอายุเลยจะได้รับบำนาญPension.จากกองทัพอีกราว๕๐ เปอร์เซ็นต์ของเงินเดือนเดือนสุดท้ายครับ แถมยังมีสิทธิ์ใช้พีเอ็กซ์หรือสถานที่ต่างๆ เหมือนข้าราชการทั่วไปนั่นเอง ใครที่ยังไม่อยากออกจากราชการ ก็ให้เขียนเรื่องขอสมัครต่อไปอีกสี่ปี. ทหารอเมริกันเขาจะต้องทำเรื่องขอรับราชการต่อทุกๆสี่ปี มิฉะนั้นทางหน่วยจะปลดออกมีบางหน่วยก่อนทำเรื่องขอสมัครต่อ เขาจะทำการสอบถ้าไม่ผ่านก็ต้องปลดออกเช่นกันครับ. ตอนที่ผมรับราชการอยู่นั้นผมเคยได้ยินเหมือนกันว่า ระเบียบราชการไทยนั้นกำหนดว่าก่อนสิ้นปีงบประมาณ ทางหน่วยจะต้องส่งรายชื่อไปตามลำดับขั้น. ต่อมาจึงมีการละเลยเพราะถือว่าเป็นรปจ.นั่นเอง ! บางคนขอต่อจนอายุหกสิบปีโน่นแหละ! ทีนี้ผมอยากจะกล่าวถึงข้อดีของการที่เกษียณอายุ๒๐ ปี หลังจากรับราชการมาแล้ว. ตอนนั้นเรายังอายุไม่มากและสามารถหางานใหม่ทำได้ ถ้าได้งานทำท่านก็ได้รับเงินสองทาง-เงินบำนาญและเงินเดือนจากบริษัทที่รับท่านทำงานนั่นเอง !ตอนผมไปรายงานตัวแสดงตนทุกปี หลายคนพอรู้ว่าผมทำงานบริษัทฯต่างก็ร้องออกมาพร้อมกันว่า ถ้างั้นก็สองเด้งน่ะสิ !ผมได้แต่อมยิ้มครับเพราะรู้ดีว่ารับกี่เด้ง !หลังจากที่ถูกรบกวน จากเสียงของบรรดาทหารใหม่ ผมต้องตื่นมาดูตำราบ้าง และถือโอกาสอาบน้ำร้อนเสียเลยนอกจาก วันใดอากาศเย็นจัดก็มีการยกยอดบ้างไม่เหม็นหรอกน่า !ที่นี่เขาจะเรียนกันราวหกโมงเช้าไปเลิกเอาไม่เกินบ่ายโมงมีการบ้านเกือบทุกวันน๊ะครับจะมีการตรวจรึไม่ ?แล้วแต่ครู. ตอนเดินไปเรียนช่วงเช้าผมต้องหาเสื้อโค๊ทมาสวมทับเครื่องแบบ มิฉะนั้นจะหนาวจนทนไม่ไหว. เวลาพูดหรือหายใจไอสีขาวจะพุ่งออกมาจากปาก.ฮือ..หนาวครับ !ผมซื้อเสื้อโค๊ทมือสองมาหนึ่งตัวราคาห้าเหรียญ เป็นเสื้อสีน้ำเงินแบบทหารอากาศ ยาวจนคลุมถึงหน้าแข้งและผมใช้จนคุ้มค่าแต่จำได้ว่าส่งต่อให้เพื่อนใช้ ก่อนที่จะย้ายมาต่อที่แคลิฟอเนียร์ ลืมไปแล้วว่าเขาคือใคร ? อ่านถึงตรงนี้ไม่ต้องจำหรอกครับ.ไม่ออกสอบ. เสื้อผ้าที่นี่คุณภาพดีครับ ใช้ได้ทีเดียวครับ. แม้ว่าจะเป็นของมือสอง Second Hand.ผมเคยซื้อเสื้อกันฝนสีเขียว แบบทหารนย.อม.มาหนึ่งตัว แบบกระดุมสองแถว. ตั้งแต่ไปอเมริกาครั้งที่หนึ่งโน่น ! ยังอยู่ดีครั[ตัวผ้ากันฝนกรอบไปตามสภาพ เวลาที่ฝนตกถ้าสวมเดินก็จะเปียกบ้าง แต่ถ้าหยุดอยู่กับที่รับไม่ไหวครับ ? ก็แหม.แค่ห้าเหรียญอยู่ได้นานขนาดนี้ถือว่าสุดคุ้ม...อ้อ !มีเสื้อกันลมอีกตัวผมเปลี่ยนซิปไปสี่ถึงห้าครั้งแล้วใครเห็นมักจะขอจากผมเสมอๆ โถ..เราอุตส่าห์หามหิ้วของเรามาตั้งแต่ปี๑๙๗๓โน่น ! ผมรู้ว่า..ผู้อ่านบางท่านยังไม่เกิดเลยจริงๆน๊ะเอ้า ! ผมไม่ได้ให้ใครเลยสักคน. เช้านี้เป็นวันแรกครับ ที่นร.ใหม่จะต้องไปประชุมเพื่อรับทราบระเบียบ และการปฎิบัติต่างๆ ขณะที่มาศึกษาอยู่ที่นี่ ผมเอากระดาษติดไปด้วยเพื่อเตรียมจดเสียหน่อย เดี๋ยวจะไม่ทัน ผมขอตัวก่อนน๊ะครับ เพราะรู้สึกว่าจะสายแล้วล่ะ ! ที่ห้องประชุมก็มีการกล่าวต้อนรับนร.ทุกคน ที่มีโอกาสมาเป็นตัวแทนเพื่อนๆ จากประเทศของแต่ละคน มีผู้นำระดับโลกเคยมายืนถ่ายรูปไว้ที่นี่ Here Train The Leader Of The World. หลายต่อหลายคน ต่อมาผมมีโอกาสได้ยืนตรงนั้นด้วย ที่ป้ายนี้เขียนว่า ที่นี่สอนผู้นำระดับโลก รูปยังแขวนอยู่ที่บ้านครับ ที่สัตหีบ ผู้อ่าน ท่านใด ? พออ่านจบแล้วและอยู่ไม่ไกลจากบ้านผม จะมาแวะดูก็ได้ครับ แต่ต้องมาก่อนเที่ยงคืน มาถูกไหมล่ะ ? อ้อ ! ผมลืมบอกไปว่านายยัดเซอร์อาราฟัด ผู้นำคนหนึ่งก็มายืนถ่ายรูปไว้แล้ว ขณะเขียนเรื่องนี้เขาได้เสียชีวิตไปแล้ว เมื่อไม่นานมานี้. Defense Language Institue , LAFB. Sanantonio Texas.
๒๐.วินัยมาถึง - ผู้เขียนกำลังจากไป.
เราใช้เวลาประชุมกันประมาณสองชั่วโมง.สาระสำคัญคือ การใช้ชีวิตระหว่างเรียนอยู่ที่นี่ ประมาณ๑๕ สัปดาห์ ทุกคนต้องสอบให้ผ่าน มิฉะนั้นจะถูกส่งตัวกลับ นร.จะได้รับเบี้ยเลี้ยง และทางสถาบันจะพาเที่ยวรวมสามวัน. มีนร.มาจากที่ต่างๆแปดประเทศเข้าประชุมในเช้าวันนี้ ระหว่างประชุมถ้าใครสงสัยเขาอนุญาตให้ถามได้ทันที. นร.ต่างชาติเขาถามกันทันทีที่สงสัย ไม่เหมือนนร.หลายๆสถาบันในบ้านเราที่ไม่ค่อยกล้าถามกัน พอเลิกแล้วมีแต่เสียงพึมพำ แถมใกล้เวลาพัก ถ้ามีคนถาม พี่แกโกรธเสียด้วยน๊ะ. มีการแจกป้ายบอกชื่อและยศ นายทหารสัญญาบัตรเป็นป้ายสีแดง. ของนายทหารชั้นประทวนป้ายสีฟ้า บอกชื่อและยศเช่นกัน. นอกจากนั้นยังแจกเข็มสถาบันให้คนละหนึ่งอัน แม้จะอันเล็กแต่สวยครับ ! ต่อมามีบางท่านที่เคยไปศึกษาที่สถาบันแห่งนี้ นำมาดัดแปลงและใช้กับทหารนย.ที่ศูนย์การฝึกกรมนาวิกโยธิน ...ครับนำดีและตามดี ตามคติของนย.ไทยนั่นเอง ความจริงผมว่าไม่น่าอายหรอกครับ เพราะไหนๆนย.ไทยก็มีนย.อม.เป็นแม่แบบอยู่แล้ว เริ่มตั้งแต่สมุด เล่มเหลืองที่นำมาเป็นแบบฝึกให้กับทหารนย.ไทยไงล่ะครับ ! แปลมาจากสมุดเล่มเขียว Marines Guide Book.ของนย.อม.เกือบทุกแผ่น โดยหลายๆท่านที่เคยไปเรียนดี - ไอมาจากนย.อม. Drill Instructor. นย.ไทยยุคที่ผมยังรับราชการอยู่นั้น.ถ้าใครผ่านการอบรมในหลักสูตรนี้มา จะต้องมาทำหน้าที่ครูฝึกทหารราบ และมีสิทธิที่จะสวมหมวกแบบลูกเสือ เป็นสีน้ำตาล ระหว่างที่ทำการสอน วิชาทหารราบ. อาวุธและยุทโธปกรณ์ต่างๆ ก็ซื้อมาจากเขาบ้างเขามอบให้มาฟรีๆบ้าง แล้วจะอายไปใย ผู้เขียนเองก่อนกลับมก็ซื้อของที่ระลึกมาบ้าง เครื่องแบบบ้าง ฯหมดไปเป็นหมื่นเหมือนกัน เพราะนำมาใช้เองด้วยฝากเพื่อนๆบ้างและ ผบ.ชาบ้าง ก่อนเลิกประชุมทางรร.ได้ย้ำเรื่อง การลักขโมยและการทะเลาะกัน ผมเรียนจนจบแล้ว ยังไม่มีเวลาคิดที่จะทะเลาะกับใครเลยจริงๆ และนร.ต่างชาติก็ไม่เห็นมีใครมาชวนผมทะเลาะเลย แม้แต่คนเดียว. ผมเคยคุยกับเพื่อนนร.อเมริกันที่นี่เขาเล่าว่า. ปกติเขาจะไม่ทะเลาะกันเพราะที่นี่กฎหมายเขารุนแรงทีเดียว. ถ้าเกิดชกต่อยกันพอตำรวจมาเขาจะปล่อยให้เลิกกันเอง ถ้าแยกกันได้ตำรวจก็จะไม่ยุ่ง แต่ถ้าแยกไม่ทันจริงๆ พอจนท.ตำรวจถามคู่ชกเขาจะพูดพร้อมๆกันว่า.เราเล่นกันครับ.We Play.ทีนี้ตำรวจก็ไม่สามารถทำอะไรได้ เพราะต่างคนต่างบอกตำรวจว่า เราเล่นกันครับ..อาจจะมีเลือดออกบ้างก็ไม่เป็นไร. ทีนี้ถ้าอีกฝ่ายเกิดเอาจะเรื่องขึ้นมาล่ะก็ ฝ่ายนั้นเขามักจะไม่เริ่มก่อน ขอฟ้องอย่างเดียว Sue. - ซู ซึ่งบางทีอาจจะไม่เป็นอะไรเลยก็ได้ครับแต่กลับบอกว่าแน่นหน้าอกหายใจขัด ขอฟ้องเรียกค่าเสียหายพอศาลสั่งก็ต้องจ่ายน๊ะครับ ทีนี้จึงเสียใจ แหม !หมัดเดียวแท้ๆต้องจ่ายถึงแปดร้อยเหรียญ เห็นไหมล่ะ ? สาเหตุที่ต้องจ่ายแพงนี่เอง ! จึงทำให้ไม่มีใครอยากจะเริ่มต้นก่อน ผู้อ่านท่านใดที่ใจร้อน อยากชกก่อนก็ต้องระงับอารมณ์ไว้ เพราะถ้าอีกฝ่ายร้องว่าDon’t Touch Me. ! อีกฝ่ายหยุดสนิททีเดียว ผมเคยเห็นมาหลายครั้งแล้วครับ.
* อ่านแล้วจงสงบใจไว้ให้มากๆ นับ ๑ - ๑๐๐ ถ้าทนไม่ไหวก็อัดแม่..งเลย..ผมพูดเล่นครับ..
ความเห็น (3)
Hello Capt.Khoon.
ผู้การส่งเมลมาให้ผม..ทำไมตัวเล็กเหลือเกิน..แว่นสายตาแทบจะใช้ไม่ได้เลย นี่กำลังจะไปหาแว่นส่องพระมาอ่านเสียหน่อย..ไม่มีพระองค์ไหนให้ยืมเลยเพราะท่านใช้ไปส่องดูเว็ปโป๊กันหมด มีคนแนะให้ไปยืมที่พระเกษม..ไม่กล้าไปยืมเพราะหลวงพี่แกยกเท้าสูงเหลือเกิน..กลัวโดนสามต่ำเข้า.
เจริญพร.
โตนี่ - ฟาง.
๓ ต.ค. ๕๔
สวัสดีค่ะท่าน เ้อๆๆ ลุงโตจริง..มาบอกว่าขำขัน หัวเราะในการเขียน ชัดเจน นะคะ ยังแถมลงในเมืนท์ให้ถูกใจอีก ถ้ามีโหวตบล็อกเหมือนที่ผ่านมา รับรองได้แบร์นมาติดประจำบล็อกแล้วนะคะ เอาอีกๆๆ คร้าๆๆ
สวัสดีรินดาหลานรัก..ความจริงลุงเคยมีหลานสาวหนึ่งคน ( ลูกสาวพี่ชาย ) น่าเสียดายที่เธอเสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุ ถ้าอยู่คงโตมากแล้วเพราะพี่ชายคนโตจบโทและทำงานแล้ว ตั้งแต่นั้นมาพี่-น้องๆ ไม่มีใครมีลูกสาวกันเลย ลุงเองก็มีลูกชายเพียงหนึ่งคน อยากมีลูกสาวเผื่อจะได้ฝากฝังบ้าง ( คงต้องฝากให้เอาไปฝังเป็นแน่ ) หลังเกษียณก็ไม่มีอะไรทำนอกจากเขียนเรื่องจากอดีต ( ที่จริงก็ยังพอมีความสามารถอยู่ ) แต่นายจ้างไทยไม่มีความคิดแบบคนต่างชาติ บ้านเราจึงยังเจริญไม่ทันอารยะประเทศ.คนเก่งต่างลาออกจากหลวงกันหมด คนสูงวัยต้องนอนรอความตายไปอย่างไร้ค่า ถ้าเป็นบริษัทฝรั่งเขาจะบอกว่าตราบใดที่คุณยังทำงานได้เราจะจ้างคุณ
AS LONG AS YOU CAN WORK I ' LL HIRE YOU. ตอนที่ลุงทำงานบริษัทคนไทย พบลูกค้าต่างชาติอายุมากกันเป็นส่วนใหญ่แต่บริษัทเขาก็ยังจ้างเพราะยังมีคุณภาพอยู่..อย่าหันมามองคนไทยเลยเสียสายตา..ดังนั้นคนสูงวัยจึงมีหน้าที่ต้องเดินลงเขา ใครมีบุญเก่าก็สามารถลงมาถึงพื้นราบได้ ใครกรรมมากก็คงตายระหว่างเดินลงจากเขา..ลุงต้องรีบเดินก่อนน๊ะเดี๋ยวจะไปไม่ถึงที่ราบ.
สวัสดีอีกครั้ง.
ลุงโตนี่ - ฟาง.
๑๑ ต.ค. ๕๔