มอเตอร์ไซค์รับจ้าง - ๒
* มาสิครับไปด้วยกัน จะได้รู้ดำรู้แดงว่าผู้เขียนกับโจร..ใครจะแทงใครหรือใครจะถูกใครแทง ? เข้ามาใกล้ๆหน่อยเดี๋ยวแทงพลาด !
ผู้เขียน : ผมถามดังๆว่าเออ..จะไปกม.หนึ่งไม่ใช่เหรอ ? ทำไมให้เลี้ยวไปโน่น
เลี้ยวไปนี่ล่ะ ? ผมเองก็ไม่ได้เลี้ยวไปตามที่มันสั่งเลยสักครั้ง บริเวณทาง
เข้าโรงแรมเก้า - สี่ จะมีคิวรถสามล้อเครื่อง ซึ่งมักจอดรอผู้โดยสารอยู่
เช่นกัน ตอนนั้นมีจอดรออยู่สองคัน คนขับรถสามล้อเครื่อง กำลังหันมา
เรียกผู้โดยสารมาทางผมพอดี เขาคิดว่ามอเตอร์ไซค์ เอาคนมาส่งให้ ผม
ถือโอกาส เลี้ยวรถเข้ามาที่คิวสามล้อเครื่องทันที.
โจร : พี่โจรเริ่มตกใจแล้วครับมันบอกให้ผมจอดทันที..จอดตรงนี้พี่ พอเรารู้ทัน
มันดันพูดเพราะทีเดียว. จอดตรงนี้พี่.พอผมชะลอรถมันรีบกระโดดลง
โดยไม่ทันได้ลงมือแต่อย่างใด ? แล้ววิ่งข้ามถนนไปทันทีโดยไม่ลืมที่จะ
ชักดาบค่ารถ. ซึ่งผมเองก็ไม่อยากได้เท่าไรนัก..ดีเท่าไรที่มันไม่ได้ฝากมีด
หรือกระสุนปืนไว้ ที่ตัวผมแต่อย่างใด ?
ผู้เขียน : ผมบอกคนขับรถสามล้อว่า สงสัยมันจะเป็นโจรเพราะหาทางจี้ผมถึง
สองครั้งสองครา ดีที่ผมรู้ตัวเสียก่อน เป็นอันว่าเงินก็ไม่ได้แถมยังจะต้อง
มาสังเวยชีวิตให้กับพวกโจรราคาถูกๆเสียอีก.
เฮ้อ ! รอดตายมาแล้วกลับเข้าบ้านดีกว่า ผมมาเล่าให้ภรรยาฟังและบอกเธอว่าเกือบไปแล้ว..ภรรยาผมเริ่มกลัวขึ้นมาทันทีแน่สิครับเสียทองเท่าหัวไม่ยอมเสียผัวให้โจร เอ๊ะ ! นี่มันภาษิตใครว๊ะ ? ผมถามตัวเองครับ. สายๆวันพรุ่งนี้ ผมต้องกลับไปปฏิบัติราชการชายแดนแล้วแต่ด้วยความเป็นห่วงสมาชิก จึงได้มาเล่าให้สมาชิกฟังกันเพื่อจะได้ไม่ประมาทเพราะปัจจุบันนี้ วิทยาศาสตร์เจริญขึ้นมากทว่า..จิตใจคนกลับต่ำลงคนที่ตั้งใจทำมาหากินนั้นพวกเขาทำกันแทบตาย.แต่พวกโจรกลับใช้เวลาอันน้อยนิดมาจี้ปล้นกันอย่างสบายๆ. สาเหตุหนึ่งที่คดีความต่างๆไม่หมดไปง่ายๆนั้นเพราะโทษมันเบาเหลือเกิน. ติดคุกเดี๋ยวเดียวแถมยังมีการลดโทษกันอีก เผลอไปเดี๋ยวเดียวมันออกมาปล้น - ฆ่ากันอีกแล้ว ยิ่งพวกที่อยู่ในคุกนานๆมักทำอะไรไม่เป็นเลยพอได้ออกจากคุกมาไม่นาน มันมักจะหาเรื่อง กลับเข้าไปอีกทุกทีสิน่า. ไอ้โจรพวกนี้มันใช้ชีวิตอยู่ในคุกมากกว่าข้างนอก..พอเขาปล่อยออกมามันจึงไม่รู้ว่าจะไปไหน ไปทำอะไรกิน ? จึงขอกลับเข้าคุกดีกว่า - No place like home. คนทำมาหากินอย่างเรา-ท่านๆ จึงต้องระมัดระวังกันให้มากๆ เรื่องการจี้ปล้นนั้นน่ากลัวครับเพราะเมื่อเกิดขึ้นครั้งใด ? มักมีการสูญเสียเงินทองอาจจะเสียชีวิตหรือตามด้วยการถูกข่มขีนก็ได้ ถ้าผู้โดยสารหญิงใจถึง อยากทำการข่มขืนคนขับรถ. สำหรับมอเตอร์ไซค์รับจ้างแล้วผมว่าผู้โดยสารมักจะเป็นโจรเสียส่วนใหญ่ เพราะยังไม่ค่อยมีข่าวเลยว่าคนขับรถพาผู้โดยสารไปปล้น. อย่างไรก็ดีผมคิดว่าถ้าเดินทางในเวลากลางวันล่ะก็ !ค่อนข้างจะปลอดภัยกว่าแต่ไม่แน่เสมอไปครับ เพราะสถานที่หลายแห่งเปลี่ยวแถมยังชวนปล้นอีกต่างหาก เช่น ที่หนองหญ้าปล้อง สถานที่แห่งนี้อยู่ลึกเลยเขาหมอนเข้าไปไกลจากถนนใหญ่ทีเดียว เงียบ เปลี่ยว และไม่ค่อยจะมีบ้านคน. ผมเคยแอบคิดเสมอว่าเรื่องเช่นนี้ ทั้งคนขับและผู้โดยสารมีสิทธิ์ที่จะกลัวพอพอกัน..สำหรับมอเตอร์ไซค์เบอร์ห้าอย่างผมนั้น ขอยันทุกท่าไม่ว่าจะยืนยันหรือนั่งตลอดจนนอนยันเพราะผมไม่เคยแม้แต่ จะคิดทำร้ายผู้โดยสารคนไหนมาก่อนเลย ทั้งๆที่เคยถูกผู้โดยสารด่าก่อนก็มี. เฮ้อ ! ร้อยพ่อพันแม่แต่ก็ต้องทนครับ. คืนหนึ่งขณะที่ผมออกจากคิว และกำลังจะกลับเข้าบ้านผมวิ่งมาช้าๆ และมองหาผู้โดยสารขาจรไปด้วยเพราะหลายๆคิว คนขับวินกะกลางวันเข้าบ้านกันเกือบหมดแล้ว เพื่อจะเก็บแรงไว้วิ่งในช่วงวันถัดไป. พอมาถึงหน้าค่ายกรมหลวงชุมพร ฯ เผอิญมีรถบัสจากกทม.มาจอดส่งผู้โดยสาร ผมชะลอรถอยู่จึงได้รับผู้โดยสารหญิงคนหนึ่งว่าจ้างให้ผมไปส่งที่กม.สิบ สมัยนั้นตรงคิวนี้ประมาณหนึ่งทุ่มสมาชิกก็กลับบ้านกันหมดแล้วจึงไม่มีรถประจำคิวอยู่เลย. แม้เราจะตกลงราคากันแล้วกว่าเธอจะไปได้ เธอพูดกับผมในลักษณะเชคความปลอดภัยครับจนผมต้องยืนยันอีกครั้งเธอจึงกล้าไปกับผม น่ากลัวสิครับเพราะสมัยนั้นถนนสุขุมวิทยังเป็นเลนเดียวอยู่เลยครับ พอเลยกม.หนึ่งไปก็มืดมากครับ แม้จะเป็นถนนใหญ่ก็ตาม. ไฟถนนกลางเกาะยังไม่มีหรอกครับ แหม ! จะมีได้อย่างไรกัน ตัวเกาะยังไม่มีเลยนี่นา. ในที่สุดผมก็ได้นำรถคู่ชีพไปส่งเธอถึงที่หมายอย่างปลอดภัยครับและสถานที่นี้ผมรู้จักดีเพราะเป็นร้านทำไม้ ที่ผมได้เคยไปจ้างทำโต๊ะไม้มะค่านั่นเอง. ทีนี้เห็นหรือยังครับว่ากว่าที่ผมจะได้เงินห้าสิบบาทมานั้น ผมต้องทำให้ผู้โดยสารเชื่อใจเสียก่อนแล้วจึงกล้าที่จะนั่งรถไปกับผม อย่างน้อยเธอก็คงนำไปบอกต่อๆว่า..เออ..ฉันคิดผิดที่ว่าเขาคงจะทำไม่ดีกับผู้โดยสารอย่างฉัน ผมไม่ทราบว่าจริงๆว่าเธอดีใจหรือผิดหวังกันแน่. ที่ผมมิได้ทำอะไรกับเธอ.พอผู้โดยสารหญิงไปถึงที่หมายแล้ว ผมก็กลับบ้านทันที.
๒. เมื่อเพื่อนร่วมคิวถูกจี้. พันจ่าเอกประเสริฐ ยศในขณะนั้น - ขณะเขียนเรื่องนี้เป็นเรือโท และได้ย้ายมาทำงานที่รพ.สมเด็จสิริกิตติ์ กม.สิบ ที่สำคัญรองเสริฐได้เลิกอาชีพนี้ไปแล้วอย่างถาวร. ที่จริงเรื่องนี้ได้เกิดขึ้นระหว่างที่ผมกลับไปปฏิบัติราชการชายแดน ผมเองก็มิได้ทราบเรื่องแต่อย่างใด ? จนกระทั่งครบรอบ ที่ผมกลับมาพัก. ผมก็ได้นำรถคู่ชีพออกมาวิ่งหารายได้ตามปกติ ระหว่างที่สมาชิกได้รอผู้โดยสารอยู่นั้นเราได้คุยหยอกล้อกันอยู่กับบรรดาสมาชิกในคิวนั่นเอง ผมเองมักจะชอบพูดจาขวางหูเพื่อนๆเสมอ. เพื่อนคนนั้นจึงพูดเล่นขึ้นมาว่าเออพี่พูดแบบนี้เดี๋ยวก็โดนแบบประเสริฐหรอก ผมจึงได้ถามว่ามีอะไรหรือ ? ประเสริฐไปโดนอะไรมาล่ะ ? จึงได้รู้ความจริงว่าประเสริฐสมาชิกในคิวสีฟ้าของเรา ถูกผู้โดยสารหลอกไปจี้แถวๆซอยบ้านเขาหมอน ตั้งแต่นั้นมาตำรวจไทยยังจับโจรไม่ได้เลยครับ คดีน่าจะหมดอายุความไปแล้ว. สมาชิกเราทราบคร่าวๆว่าผู้ที่ทำการจี้ในครั้งนั้น น่าจะเป็นคนมีสีในพื้นที่สัตหีบและผมคิดว่า คงจะสรุปได้ยากเพราะที่สัตหีบนั้นมีกันไม่รู้กี่สี ? สมัยนั้นยังไม่มีสีเหลืองสีแดงแต่อย่างใด ? มิฉะนั้นอาจถูกนับรวมไปด้วยก็ได้จริงไหมครับ ? คืนเกิดเหตุนั้นประมาณสองทุ่มเศษๆ ผู้โดยสารโจรได้แวะมาเยี่ยมสมาชิกถึงที่คิว..
ประเสริฐ : มอเตอร์ไซค์ครับพี่ ? ไปไหนครับ ?
โจร : ไปส่งที่ซอยเขาหมอนหน่อยสิ เข้าไปไม่ลึกหรอก. โจรรีบบอกก่อน
เพราะกลัวว่าคนขับรถจะไม่กล้าไปเพราะถ้ามืดแล้ว ไม่ค่อยมีคิวไหน
กล้าไปส่งคนโดยสารที่ซอยนี้.. ก็ทั้งมืดทั้งเปลี่ยว เหมาะที่จะเช่ารถ
ไปปล้นน่ะสิ ! แต่ถ้าคนขับท่านใดใจถึงล่ะก็..ขอเรียนเชิญเลยครับ.
ประเสริฐ : พอพี่โจรยืนยันว่าเข้าไปไม่ลึกนัก ประเสริฐจึงตกลงเพราะราคา
มันล่อใจ จากตลาดไปเขาหมอนนั้นราคายี่สิบบาทครับ และในปี
๒๕๓๓นั้น เงินขนาดนี้ก็ถือว่ามากทีเดียว. ประเสริฐและโจรจึงได้
ออกจากคิวไปโดยที่ประเสริฐมิได้สังหรณ์ใจใดใดว่า กำลังจะเกิดเหตุ
ร้ายขึ้นกับตัวเอง.
โจร : รถเข้ามาสุดซอยเแล้ว ประเสริฐจอดรถตรงเสาไฟฟ้า. ต้นสุดท้ายที่มีไฟ
ส่องสว่าง. โจรกำลังต่อรองเพื่อให้คนขับรถ เลยเข้าไปส่งอีกหน่อยในที่
มืดและพูดจาหว่านล้อมต่าง - นาๆ ว่าไปเถอะพี่ไม่ต้องกลัวหรอกพอไป
ถึงบ้านผมแล้ว ถ้าพี่กลัวผมจะขับรถออกมาส่งพี่เอง. ดูมันพูดสิ.
ประเสริฐ : จอดรถอยู่ในตำแหน่งเกียร์ว่าง ยังมิได้ดับเครื่องยนต์และยืนยัน
อย่างมั่นคงว่าไม่ไป ขอให้จ่ายค่ารถมาเพราะขอส่งแค่นี้ พอโจรรู้ว่า
ประเสริฐไม่ยอมไปต่อแน่ๆ พี่แกจึงต้องรีบออกลาย.
โจร : เอามือซ้ายล๊อคคอ แล้วแทงเข้าที่ชายโครงขวาทันที.
ประเสริฐ : รีบตัดตอนทันที เพื่อความอยู่รอดเขาจึงต้องถีบรถให้ล้มลง ในขณะที่
เครื่องยังติดอยู่ และรถยังอยู่ในตำแหน่งเกียร์ว่าง. ประเสริฐขอทำลาย
สถิตินักวิ่งทีมชาติทันทีโดยวิ่งหนีสุดชีวิต ย้อนมาทางต้นซอยซึ่งยัง
พอมีแสงสว่างและมีบ้านคน โจรร้ายวิ่งไล่มาติดๆ คนไล่นั้นยังไงๆก็ไม่มี
ทางจะวิ่งได้เร็วเท่าคนหนี หลังจากวิ่งกันมา ๒ - ๓ เสาไฟฟ้า มันจึง
หยุดวิ่งแล้วย้อนกลับมายังรถที่ล้มอยู่ มันได้นำรถหนีไป แม้ว่าจะไม่
ได้เงินไปด้วย. ประเสริฐเดินออกมาปากซอยแล้วจ้างรถมอเตอร์ไซค์
จากคิวแถวๆนั้น..มาส่งที่โรงพักสัตหีบเพื่อแจ้งความ.
ก่อนที่จะกลับมาเล่าให้เพื่อนๆสมาชิกทราบ เพื่อจะได้ระวังตัวกันให้มากขึ้น. ตั้งแต่นั้นมาพอมีลูกค้าให้ไปส่งที่ซอยบ้านเขาหมอนครั้งใด ?เฉพาะยามค่ำคืน. หลายคนมักจะปฏิเสธและยอมตกคิว ให้คิวท้ายๆ ที่ใจถึงไปส่งแทน.เนื่องมาจากการที่คนขับรถมักจะกลัวคนโดยสารถ้าให้ไปส่งที่ซอยเขาหมอน. ประมาณสี่ทุ่มคืนหนึ่งผมได้ผู้โดยสารเหมาไปที่ซอยดังกล่าวก่อนออกจากคิว ผมได้ซักถามจนแน่ใจว่าผู้โดยสารคนนี้ไม่น่าจะใช่โจร ไอ้เรื่องกลัวนั้นผมไม่ค่อยกลัวครับ หมายถึงถ้าเป็นแบบ ตัวต่อตัว. ผมกลัวแบบที่มันเอาเพื่อนไปดักรออยู่ที่ปลายทางเท่านั้น ! เพราะเราจะไม่มีทางรู้นั่นเองไหนๆก็รับผู้โดยสารขึ้นรถมาแล้วเป็นไงเป็นกัน ผมคิด. ขณะที่ผมขับมานั้นผมมักจะชวนผู้โดยสารคุยเพื่อความเป็นกันเอง และจะได้สังเกตถึงความไม่ชอบมาพากลหรือพิรุธอื่นๆ แต่ทุกอย่างยังดูจะเป็นปกติครับ พอเลี้ยวเข้าซอยมาถึงพื้นที่อันตรายผมกลัวขึ้นมาทันที แม้ว่าผู้โดยสารจะบอกให้ผมเลยเข้ามาอีกนิด พี่อย่ากลัวเลยเข้าไปอีกนิดเถอะครับ ที่บ้านหลังใหญ่พูดไม่พูดเปล่าพี่แกชี้มือ ไปตรงบ้านหลังนั้นด้วยครับ.แสงสว่างก็มีครับ ปลายทางก็เป็นบ้านหลังใหญ่แถมยังไม่เปลี่ยวตามที่ผมคิดไว้เขาบอกว่า เขาเป็นลูกจ้างที่มารับจ้างปูฝ้าให้กับเจ้าของบ้านหลังใหญ่นี้ แต่ได้ออกไปดื่มเหล้าตั้งแต่ช่วงบ่ายที่ผ่านมาแถมพี่แกยังใจถึงชวนให้ผมมาดื่มด้วยในตอนเย็น ผมรับปากไปแบบไม่ให้เสียน้ำใจเท่านั้นเอง ช่วงเย็นวันเดียวกันผมก็กลับมาวิ่งรถหาเงินตามปกติและบอกสมาชิกว่า คนที่ผมไปส่งเมื่อคืนนั้นเป็นคนดี เพราะโอกาสหน้าถ้าเขากลับมาใช้บริการจากคิวเรา จะได้ไม่ต้องวิตกกังวลกันจนเกินเหตุ.
๓. รถหายที่คิวช่วงงานวัด. ตามที่ผมได้บอกไปแล้วว่า คิวสีฟ้าของเรานั้นตั้งอยู่ที่ประตูวัดหลวงพ่ออี๋ ด้านชายทะเล. ที่วัดนี้จัดให้มีงานสมโภชน์ประจำปี ปีละสี่ครั้ง. เช่น งานครบรอบวันมรณะภาพบ้าง ฯ งานฉลองบ้าง ผู้คนมาเที่ยวกันอย่างมากมาย ที่สำคัญและถือเป็นประโยชน์ต่อพี่-น้องชาวสัตหีบก็คือ ทางวัดได้จัดนำเงินรายได้บางส่วนไปบำรุงสาธารณะประโยชน์ ให้กับสถานที่ราชการต่างๆอย่างต่อเนื่องเช่น นำเงินไปซ่อมบำรุงรั้วของรร.ต่างๆภายในพื้นที่ ,ซ่อมทำถนนในที่ต่างๆ ฯ ระหว่างที่มีงานฉลองนี้เอง สมาชิกมอเตอร์ไซค์ของคิวสีฟ้าต่างขยันกันเป็นพิเศษ บางคนพาครอบครัวออกมาเที่ยวเสียก่อน ตอนดึกจึงออกมาวิ่งรถ บางคนมาวิ่งรถก่อนพอมืดๆจึงค่อยพาครอบครัวออกมาเที่ยว แล้วแต่ใครจะสะดวกแบบไหน ? ไม่ว่ากัน. ช่วงงานวัดนี้เองจึงทำให้สมาชิกออกมากันแน่นคิวเกือบทุกคืน ผมเคยนับจำนวนจึงพบว่าสมาชิกในคิวนี้ เมื่อมาเต็มที่จะมีประมาณ ๑๖ คัน. สำหรับผมนั้นจำได้ว่าเริ่มเที่ยวงานหลวงพ่ออี๋ตั้งแต่ ยังเป็นนักเรียนจ่าโน่นแน่ะ!ปกติทางวัดมักจะมีหนังสือขอความร่วมมือให้หน่วยงานทหารในพื้นที่ต่างๆ ปล่อยพลทหารออกมาเที่ยวในงานเสมอๆ พอนานวันเข้าก็ไม่อยากเที่ยวเท่าใดพอพูดถึงงานนี้ทีไร ?ผมนึกภาพออกทันทีว่าพอเดินจากประตูด้านธนาคารทหารไทยเข้าไป จะมีพวกม้าหมุนอยู่ทางขวาติดๆกับชิงช้าสวรรค์ , ถัดมาจะเป็นสาวน้อยตกน้ำ ร้านปืนอัดลมที่มีตุ๊กตาต่างๆมาล่อใจลูกค้า , มีของต่างๆขายตามสองข้างทางเดิน , มีหนังกลางแปลงประชันกัน ผมเองไม่ทราบว่าคนดูนั้นฟังรู้เรื่องได้อย่างไร ? ทั้งๆที่พี่แกตั้งลำโพงหันเข้าใส่กันคนดูพวกนี้เก่งจริงๆที่สามารถฟังรู้เรื่อง.หูดีจริงๆน๊ะ.มีร้านอาหารไว้บริการให้กับผู้ที่มาเที่ยวในงานได้มีโอกาสเลือกกัน หลายภาคทีเดียวครับ. ข้าวหมกไก่ , ก๋วยเตี๋ยวกระเพาะปลา , ขนมจีนร้อนๆ ฯ พอเดินมาสุดทางก็จะเป็นทางออกซึ่งสามารถออกได้ทางธนาคารออมสิน หรือมาออกทางคิวรถสีฟ้าซึ่งจะต้องผ่านประตูใหญ่ด้านชายทะเลนั่นเอง เหตุนี้เองจึงทำให้ที่คิวเรามีโอกาสมากกว่าคิวอื่นๆ เพราะใครที่เป็นผู้โดยสารและมิได้นำรถมาเอง มักจะมาโผล่ออกทางช่องนี้ ที่จริงการมาเที่ยวงานแบบนี้ไม่ควรนำรถมาด้วยเพราะจะทำให้เดินเที่ยวไม่สนุกเท่าที่ควร เพราะเป็นห่วงรถนั่นเอง.มีสมาชิกในคิวเราคนหนึ่งมิได้มาวิ่งรถตามปกติ แต่ได้นำรถมาฝากไว้เพราะพี่แกพาสาวมาเที่ยวงานวัด พวกเราจึงได้จัดให้จอดด้านในเผื่อเวลาเราออกไปส่งคนกันหมดคิว จะได้ขโมยยากหน่อย. คืนนั้นปรากฏว่าสมาชิกทุกคน วิ่งกันจนแทบจะไม่มีเวลาพักเลยครับ คันนี้ออกคันโน้นเข้า..สับสนกันไปหมด. ทำให้ขาดช่วงไม่มีคนอยู่ประจำคิว พอกลับมาที่คิวทุกคนก็พะวงอยู่กับผู้โดยสาร จนไม่มีใครสนใจกับรถคันที่สมาชิกได้มาจอดไว้แต่อย่างใด ? ท่านจะเชื่อหรือไม่ว่าเรามาทราบกันว่ารถของสมาชิกได้ถูกขโมยไปแล้ว ก็ตอนที่เขากลับมาหารถของตัวเองที่มาจอดไว้ข้างๆคิวก่อนเข้าไปเที่ยวงานนั่นแหละ ! หายจ้อยไปเลยจริงๆครับและก็ไม่รู้ว่าจะเอาผิดกับใครได้ดีว่า เขาได้ไปแจ้งความไว้ที่ส.ภ.อ.สัตหีบและถือได้ว่า พี่แกยังโชคดีครับเพราะว่าหลายวันต่อมา ทางสถานีตำรวจสมุทรสงครามได้แจ้งมาที่สัตหีบว่า สามารถยึดรถทะเบียนดังกล่าวไว้ได้.ขอให้เจ้าของรถนำหลักฐานต่างๆ ไปรับคืนได้ตามสถานที่และเวลาที่ได้แจ้งมา. ผมกลับมาพักอีกในเดือนถัดไปจึงพบว่าสมาชิกนายนี้ได้รถคืนแล้ว และได้กลับมาให้บริการกับผู้โดยสารตามปกติ คราวหน้าคราวหลังผมว่าพี่ควรจะเพิ่มความระมัดระวังให้มากกว่านี้อีกหน่อยน๊ะ จะได้ไม่ต้องสูญเสียเครื่องมือในการทำมาหากิน แม้จะได้คืนมาแต่ก็ยังต้องเสียเวลาอยู่ดี. เรื่องนี้จะว่าไปแล้วเจ้าของรถนั้นไม่สามารถจะมาเอาเรื่องกับใครได้เลยเพราะมาบอกฝากไว้ลอยๆ.เออขอฝากรถไว้ด้วยน๊ะ. สมาชิกก็ได้ช่วยกันเข็ญรถเข้ามาจอดแอบไว้ที่ข้างๆคิวนั้นเองช่วงนั้นไม่มีใครรับปากแต่อย่างใด ? สถานที่อีกแห่งหนึ่งซึ่งมีผู้คนนิยมมาหากินกันเสมอๆเวลามีงานต่างๆหรือตามตลาดนัดทั่วๆไป. ผู้ให้บริการมักจะมาจัดพื้นที่และเขียนป้ายไว้ว่า..ที่นี่รับฝากรถ. ผู้เขียนเคยอ่านข้อความจากนสพ.ไทยรัฐมาก่อนซึ่งได้ระบุว่าใครก็ตามที่มักจะนำรถมอเตอร์ไซค์ ไปฝากไว้ตามสถานที่รับฝากรถซึ่งจัดขึ้นเองนั้น ถ้าเผอิญรถหายไปจากที่รับฝากรถไม่ว่าจะเป็นกรณีย์ใดใดก็ตาม เจ้าของรถไม่สามารถฟ้องร้องผู้ดำเนินการ ที่จัดให้มีการรับฝากรถได้แต่อย่างใด ? เออ..เงินก็เอาแต่ไม่มีใครรับผิดชอบ แปลกไหมล่ะครับ ? อันตรายน๊ะครับ เออถ้าเป็นการซื้อรถเงินสดมาก็ยังพอทำใจได้ครับ แต่ถ้าเราซื้อมาแบบเงินผ่อนแม้ว่ารถได้หายไปแล้ว แต่ลองคิดเอาเองเถอะว่าเราจะรู้สึกอย่างไรกับการที่จะต้องผ่อนรถทุกเดือน แต่ไม่มีรถอยู่กับเรา.
๔.ไปส่งลูกค้าฝรั่งที่ท่าเรือสัตหีบ. หลังอาหารเที่ยงวันอาทิตย์ ผมออกจากบ้านพักในค่ายกรมหลวงชุมพร ฯ พอมาจอดที่คิวได้สักพักก็มีผู้โดยสารต่างชาติคนหนึ่ง เดินมาที่คิวมาถามสมาชิกตรงนั้น.
Passenger. : Hello , Do you know Sattahip Port. Don ’ t you ?
Writer. : Of course , I know how to get there.
Passenger. : On the way back I need to go to the Sunset village.
How much for the price ?
Writer. : One eighty. ที่จริงผมตั้งใจจะเรียก ราคาสองร้อยบาท.
Passenger. : OK. I need to go there.
แต่จังหวะดีเป็นของผมครับเพราะในคิวของเรานั้น ไม่มีใครพูดหรือสนทนาภาษาอังกฤษกับชาวต่างชาติได้แม้แต่คนเดียว และไม่ทราบว่าใครตัดบทมาที่ผม สมาชิกคนหนึ่งพูดกับคิวแรกว่าเฮ้ย ! ก็ให้พี่เขาไปเถอะเพราะเขาคุยกันรู้เรื่อง เห็นไหมว่าคนเราจะมีโชคล่ะก็มันมีเองนั่นแหละครับ !ไม่ต้องไปบนบานศาลกล่าวแต่อย่างใด ? พอคุยกันแล้วจึงรู้ว่ามิสเตอร์คนนี้ทำงานขุดเจาะน้ำมัน ก่อนลงเรือไปในอ่าวไทยพี่แกได้จอดรถไว้ที่คลังของการท่าเรือสัตหีบ. ขณะเขียนเรื่องนี้เป็นสำนักงานของบริษัทเชฟร่อน Checron. เช่าต่อจากบริษัทออยล์เทค ฯOiltex.และบริษัทนี้เช่าช่วงมาจากการท่าเรือสัตหีบนั่นเองครับ..ธุรกิจจงเจริญ. ผมใช้เวลาจากคิวรถเดินทางมาถึงคลัง ๑๒ ประมาณยี่สิบนาที แม้ว่าจะมีทางลัดมาเข้าที่ประตูสอ.รฝ.ได้ก็จริงแต่ยังไงๆเขาก็ไม่อนุญาตให้คนต่างชาติผ่าน สาเหตุเพราะทางการกลัวกันไปต่าง - นานา กลัวเขาจะมาแอบล้วงความลับทางราชการบ้างล่ะ กลัวจะรู้ที่ตั้งทางทหารบ้างล่ะ ! เออพี่แกคิดได้ยังไงไม่รู้เลยหรือยังไงว่า เดี๋ยวนี้จะค้นหาที่ตั้งของพื้นที่ใดใดในโลกใบนี้แค่คลิ๊กเข้าไปที่เว็ปไซ๊ค์ของกูเกิ้ลก็ค้นหาได้หมดแล้ว Google.เรื่องโง่โง่!กูฉลาดนัก. พอมาถึงเราเลี้ยวกลับทันทีสาเหตุเพราะ พบว่าคลังดังกล่าวยังปิดสนิทลูกค้าต่างชาติคนนั้นจึงให้ผมเลยไปส่งเขาที่บ้านพักอยู่แถวๆบ้านนาจอมเทียนชื่อหมู่บ้านซันเซ็ทวิลลา Sunset Villa. พอลงจากรถเขาจ่ายเงินให้ผมสองร้อยบาท โดยไม่เอาเงินทอนทำไมผมจะไม่ทราบล่ะครับ ? พี่มั่วรึเปล่า ? เปล่าน๊ะผมไม่ได้มั่ว Keep the change. ก็เขาบอกผมเองน๊ะ ฟังเอาสิ. ผมจึงนำคู่ชีพกลับบ้านพักทันที ภรรยาผมยังสงสัยไม่หายเลยครับ.
ภรรยา : เอ๊ะ ! เพิ่งออกไปเมื่อกี้นี่เอง ทำไมจึงกลับมาเร็วนักล่ะ ?
ผู้เขียน : พอดีพี่ได้ลูกค้าไปไกลหน่อย ได้มาสองร้อย พอดีกว่า.
เห็นไหมว่าการวิ่งรถนั้นมักจะขึ้นอยู่กับจังหวะครับ ผมวิ่งเที่ยวเดียวในขณะที่บรรดาสมาชิกทั้งหลาย ยังต้องทนวิ่งกันอีกนานทีเดียวกว่าจะได้เท่ากับที่ผมวิ่งเพียงหนึ่งเที่ยว. เพื่อนร่วมคิวเคยบอกว่าการที่มาวิ่งรถนั้น ก็เหมือนการนำของ มาขายนั่นแหละ ! คนเดินมาที่คิวมากมายแต่เขาไม่ใช้บริการของเรา หรือว่าจะไปซื้ออะไรกลับบ้านด้วย พอซื้อเสร็จข้าฯก็ขึ้นมันที่คิวข้างๆร้านนั่นแหละ ! ทำไมต้องหิ้วของมาขึ้นที่คิวพี่ด้วยล่ะ ! ไกลก็ไกลเสียเงินก็เสียเท่ากัน.จริงตามที่ผู้โดยสารคนนั้นพูด.
*ขอพักเหนื่อยก่อนน๊ะ ให้สมาชิกทำเงินกันบ้างเพราะผมวิ่งเพียงเที่ยวเดียวถือว่า..สุดคุ้มแล้วล่ะ !
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น