เยี่ยมโรงเรียน
วันนี้มีโอกาสได้ไปเยี่ยมโรงเรียนบ้านขนายดี นับว่าเป็นเรื่องดีมาก ๆ ที่ได้เข้าไปสัมผัสกับโรงเรียนประถมขนาดเล็กและเป็นโรงเรียนที่มีความคิดเห็นว่า ควรจะต้องพัฒนาอีกมากทีเดียว การจัดการเรียนการสอนที่นี่มีครูเพียง 4 คน จากนักเรียนทั้งหมด 48 คน ทำให้มีความคิดใหม่ ๆ เกิดขึ้นว่า เราจะพัฒนาที่นี่ สิ่งแรกที่ทำได้ในวันนี้คือ การนำสื่อการเรียนการสอน ที่ครูสามารถใช้ประกอบการสอนในแต่ละรายวิชาได้เป็นอย่างดี คิดว่าคงจะเป็นประโยชน์กับครูไม่มากก็น้อยทีเดียว ส่วนการเรียนการสอนของเด็กที่นี่ยังต้องการความเอาใจใส่และความเท่าเทียมกับเด็กในเมืองไม่ต่างกันเลย การเรียนการสอนเป็นการสอนแบบรวมชั้นตั้งแต่ ป. 4 – ป. 6 ก็จะมาเรียนด้วยกัน ทำให้นึกถึงการเรียนการสอนแบบบูรณาการขึ้นมาทันทีน่าจะเอามาประยุกต์ใช้ด้วยกันได้ เราเองก็ในฐานะครูตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งเช่นกันหวังเพียงอย่างเดียว คือให้เด็กได้รับการเรียนการสอนที่เอื้อต่อความรู้ความสนใจของเขาให้มากที่สุด
การจัดกิจกรรมการเรียนการสอนที่ดี ตอนนี้เราเองคิดได้ว่าคงจะเป็นการสอนที่สอดคล้องกับความถนัดความสนใจ และบริบทที่มีอยู่ในท้องถิ่นของเขา เพราะว่าการเรียนการสอนที่ดีที่สุดต้องเรียนจากสิ่งที่มีอยู่ใกล้ ๆ ตัวก่อนแล้วค่อยเลื่อนลำดับขั้นขึ้นไป เปรียบเสมือนกับพัฒนาการของเด็ก ๆ พวกเขาก็จะค่อยเรียนรู้ไปทีละเล็ก ทีละน้อย เรียนรู้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด เรียนรู้อยู่ตลอดเวลา โดยมีครูคอยกระตุ้นให้เขากระหายใคร่รู้ แล้วพวกเขาก็จะซึมซาบ ความใฝ่รู้ใฝ่เรียนไปด้วยตนเองจนโต การเรียนรู้แบบบี้เท่ากับเป็นการปลูกฝังพวกเขาโดยไม่รู้ตัว ครูเป็นแบบอย่างที่ดีโดยไม่ต้องมีใครขอร้องแต่ทุกอย่างเกิดจากความรักและความเอาใจใส่ ใครได้มาเห็นโรงเรียนแห่งนี้แล้วจะนึกรักบ้านเกิดไม่อยากทิ้งไปไกล
โรงเรียนที่อยู่ห่างไกลความเจริญ แต่ครูและผู้บริหารที่นี่ไม่ได้ห่างไกลตามไปด้วย แต่ในทางงกลับกันนั้น คอยช่วยเหลือนักเรียนและครูให้ได้รับความเท่าเทียมทางด้านการศึกษา และให้แรงเสริมกับครูในการทำงานโดยเป็นมิตรที่ดี เพียงเท่านี้ครูก็มีกำลังแรงกำลังใจในการทำงานอย่างไม่ท้อถอย แถมยังสร้างเด็ก ๆ ที่จะไปเป็นอนาคตของชาติได้อีกด้วย ความรักและความเอาใจใส่ดูแลกันฉันพี่น้อง ทำให้โรงเรียนแห่งนี้น่าอยู่ การเอื้อประโยชน์ต่อกันทั้งในโรงเรียน ชุมชนและผู้ปกครองเองก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ครูที่นี่อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ไม่ต้องดิ้นรนไปหาความสุขไกลตัวที่ไหน ไม่ต้องส่งลูกไปเรียนไกล ๆ ไม่ต้องเสียเงินเสียทองไปกับสิ่งของฟุ่มเฟือยที่ไม่จำเป็น แต่มีความสุขในแบบของพวกเขา เพียงเท่านี้ก็คงพอ หากแต่เรารักที่จะเรียนรู้ รักท้องถิ่น และรักความเป็นตัวตนของเราเองให้มากกว่าสิ่งอื่นใด เราก็จะอยู่ได้อย่างมีความสุข โดยไม่เห็นแก่ความสะดวกสบายดั่งครูที่นี่ บางคนก็ไม่ใช่คนในพื้นที่ไม่ใช่บ้านเกิดของตนเอง แต่มีความรักและความเอาใจใส่ ดูแลกันและกัน เป็นห่วงเป็นใยถามไถ่ทุกข์สุขกันด้วยความรักและหวังดี ไม่เหมือนกับสังคมครูในเมืองเดี๋ยวนี้เริ่มลดน้อยลงไปทุกที ๆ ยิ่งเจริญทางวัตถุแต่ตรงกันข้ามกับความงดงามทางใจที่เริ่มลดลงเพราะความสบายเข้ามาแทนที่ ความรักและสนใจดูแลเด็กกับเป็นเรื่องปกติที่จะเข้าถึงในจิตวิญญาณแห่งครู เมื่อใดเล่าจะกลับมาเป็นเช่นดั่งเดิมหวังได้แต่เพียงจะปลูกฝังครูรุ่นใหม่ให้มีใจรักในวิชาชีพครูอย่างแท้จริง รักและศรัทธาในความเป็นครู
เมื่อใดที่โลกเติบโตไป เด็ก ๆที่นี่ก็จะเติบโตไปพร้อมด้วย ทั้งร่างกายความคิดและจิตวิญญาณ แต่สิ่งหนึ่งที่เข้าจะไม่เปลี่ยนไปคือคุณค่าแห่งความเป็นคนดี ที่เราจะสร้างให้เขาติดตัวไปไม่มีเปลี่ยน แม้วันล่วงเลยเป็นปี ก็จะจดจำสิ่งที่ครูพร่ำสอนไม่ว่าจะนานแค่ไหน จะตราตรึงอยู่ในหัวใจตลอดกาล....
ความเห็น (6)
ลูกศิษย์คุณครูส้ม
อยากไปเห็นโรงเรียนจังเลยค่ะ อยู่แบบนั้นก็อบอุ่นดีนะคะ บางทีโรงเรียนเล็กๆเราสามารถพัฒนาเด็กได้ดีกว่าเด็กที่มีมาก
ปนัดดา กิ่งโพธิ์
ขอบคุณอาจารย์มากค่ะที่เสียสละลงมาเยี่ยมโรงเรียนที่อยู่ห่างไกล ขอบคุณมากค่ะ
หมาน้อยโบว์
ไหนว่าจะไปที่โรงเรียนนี้อีกคะ รออยู่นะคะ อิๆๆ
เคยเจออาจารย์ตัวเป็นๆแล้วครับ
เยี่ยมครับ เป็นอาจารย์ที่มากด้วยความรู้สามารถครับ ตัวเป็นๆสวยมากครับ
คุณรัฐศาสตร์ หน้าตาดีและหล่อมากครับ