ทหารเรือไทยในอเมริกา - ครั้งที่ ๑ ตอนที่ ๑๖
* นี่ถ้าทร.ไทยไม่มีโอกาสรู้จักกับหมอติ๋มล่ะก็ ! ผู้เขียนว่าไม่มีใครได้ไปเที่ยวที่หุบเขาวิสคอนสิ้นเป็นแน่ - Wisconsin Dale. คงจะเรียน กิน นอน อยู่แต่ในค่ายเท่านั้นสำหรับผู้เขียน..ขอยืนยันว่าไม่มีการซ่อนตัวใดใด ? ต้องหาทางออกเที่ยวจนได้..
ก่อนเข้าเมืองชิคาโก เพราะเธอชำนาญทางกว่าผม เธอได้แวะมาส่งพวกเราที่ค่ายทหารเรือเกรทเลค ณ สถานที่เดิม ขอบคุณครับสำหรับน้ำใจที่มีต่อทหารเรือไทย พวกเราคงไม่มีใครรู้จักสถานที่เที่ยวแห่งนี้เป็นแน่ ถ้าไม่ได้หมอติ๋มพาไป.ทหารเรือไทย ขอขอบคุณอีกครั้งน๊ะครับ. Goodbye Wisconsin. พรุ่งนี้เรียนอีกหนึ่งวัน เราก็จะได้หยุดอีกสองวันครับ เราได้เตรียมการที่จะไปค้างกับพี่ตี๋ตามเคย พอได้เวลาคนขับรถที่พี่ตี๋ส่งมาก็ได้ปรากฏตัว พร้อมยื่นรายการของต่างๆที่พวกเราต้องไปซื้อจากพีเอ๊กซ์ให้ ผมและทหารไทยที่จะไปด้วยกัน ได้เข้าไปช่วยซื้อเพื่อความรวดเร็ว. ระหว่างที่เราเดินซื้อของอยู่นั้น พี่ต๊ะได้ชี้ให้ดูสาวผิวดำคนหนึ่งและหนุ่มผิวขาวอีกคน ถ้าเป็นลูกค้าธรรมดาก็ย่อมจะไม่แปลกแต่อย่างใด ? เออ..ไม่ใช่ครับเพราะพี่แกเป็นผู้ที่คอยจ้องจับ คนที่มาซื้อของแล้วขโมยของในพีเอ๊กซ์ ภาษาอังกฤษเขาเรียกว่าช๊อปลิ๊ฟติ้ง. Shop lifting. วิธีการของเขาก็คือ เขาจะเดินหยิบของมาใส่ตระกร้า เหมือนกับคนซื้อธรรมดาแล้วเดินไปเรื่อยๆพอมาถึงตรงนี้ก็จะหยิบของชิ้นนั้นออกคืนที่เดิม เรียกว่าเดินเป็นชั่วโมงแต่ของไม่เคยเต็มตระกร้าสักที.สายตาก็มองหาเหยื่อที่แอบเข้ามาขโมยของ แต่น่าเสียดายครับที่พวกหล่อนไม่สามารถหลอกทร.ไทยได้พอซื้อเสร็จแล้วก็มาขึ้นรถ เพื่อมุ่งหน้าไปชิคาโกทันทีโดยมีปลายทางอยู่ที่ตึกเกรซ มีตึกสองตึกสร้างอยู่คู่กันและมีคนไทยอาศัยอยู่ทั้งสองตึก คนที่นี่ขนานนามว่าตึกไทยคู่ฟ้า ถัดมาเป็นตึกที่ทำขึ้นเพื่อจอดรถ เป็นตึกกลมสูงดูคล้ายข้าวโพดจึงถูกคนไทยขนานนามเสียโก้เก๋ว่าตึกซางข้าวโพด.แต่มีตึกอยู่แบบหนึ่งซึ่งคนไม่เคยเรียกถูกสักครั้งแต่จะมาเรียกภายหลังทุกครั้งคือตึกถล่ม.ถล่มลงเองน๊ะครับ. ระยะหลังนี้เกิดขึ้นบ่อยในหลายประเทศ ที่บ้านเราก็ถล่มมาหลายครั้งแล้วครับ ลืมแล้วหรือ ? ล่าสุดก็แถวๆโคราชไงล่ะ! วันนี้เราได้บอกพี่ตี๋ว่าอาทิตย์นี้อาจเป็นช่วงสุดท้าย ที่เราจะได้มาพักที่บ้านพี่ในช่วงวันหยุดเสาร์-อาทิตย์.ผมเองจะจบในสัปดาห์หน้าแล้วแม้ว่าจะมีสิทธิได้พักร้อน๑๕ วัน ก่อนเดินทางกลับบ้านก็ตาม แต่เอาเข้าจริงๆคงไม่มีเงินพอที่จะใช้จ่ายแน่ๆ เพราะต้องออกค่าใช้จ่ายเองทั้งหมด เหลือไม่กี่สตางค์แล้ว เงินได้หมดไปกับการกิน-เที่ยว และซื้อของ ครับ ! การเรียนของผมก็ผ่านหมดแล้ว ในเรื่องการสอบสอนที่เป็นวิชาการ เหลืออีกอย่างเดียวคือ..การสอนและสอบแบบทำไปสอนไป.
๖๗. ผู้เขียน - หน้าอาคารพักที่ค่ายเกรทเลค. ปี๒๕๑๖.
ที่ผมตั้งใจจะสอนก็คือเรื่องมวยไทย ผมซ้อมมาหลายเที่ยวแล้วล่ะครับ ! คงจะได้สอบจริงในวันอังคารหน้านี้ ต่อมาการสอบสอนของผมก็เป็นไปอย่างที่คิดไว้ ทั้งครูและนักเรียนต่างให้ความสนใจกันมากทีเดียว เพื่อนทหารเรืออเมริกันที่อยู่ในห้อง บอกว่า.เคยมาดูแล้วที่เมืองไทยชอบมากครับ ดังนั้นคะแนนของผมจึงดีตามไปด้วย. ช่วงพักเที่ยงมื้อนั้นนักเรียนในห้องทุกคน ก็ได้กินอาหารที่เพื่อนนร.นำมาปรุงเพื่อทำการสอบเอาคะแนน ทั้งครูและนักเรียนเลยร่วมกันฝากท้องสำหรับมื้อเที่ยงไว้ในห้องนี้เสียเลยก็อิ่มและอร่อยดีครับ. น่าเสียดายที่ไม่รู้ว่าเจ้าของอาหารมื้อนั้น ได้คะแนนเต็มหรือเปล่า ?ที่รู้แน่ๆคือลูกค้าเต็มทุกโต๊ะครับ..ทั้งครูและเพื่อนนักเรียน ให้บริการด้วยความเต็มใจ ใครที่บอกว่าของฟรีไม่มีในโลกขอให้ถอนคำพูดเสียด้วย. มิฉะนั้นฝ่ายค้านจะยังไม่ยอมนั่งอ๋อ..ลมมันเย็นกระมัง ! ห้องไหนสอบทำอาหารอีก. อย่าลืมเรียกผู้เขียนไปกินด้วยน๊ะ ! เย็นนั้นนักเรียนทุกคนก็ได้ถ่ายรูปไว้ เพื่อเป็นที่ระลึกร่วมกัน โดยฝีมือช่างที่ทางโรงเรียนจัดมา ราคาเท่ากับรูปหมู่ที่ถ่ายตอนเรียบจบจากค่ายนาวิกโยธินอเมริกัน เป็นรูปขาวดำครับราคารูปละ๒ เหรียญ เนื่องจากในวันที่สี่ กรกฏาคมของทุกปี เป็นวันชาติอเมริกัน Independence Day. พรุ่งนี้ทางราชการจึงหยุดหนึ่งวัน เราบรรดาทหารเรือไทยจึงได้หยุดอีกหนึ่งวัน ทั้งๆที่ไม่ใช่วันชาติของเรา ทางรร.ได้แจ้งให้นร.ทุกคนกลับมารับประกาศนียบัตรจริง ในวันถัดไป. ดูสิครับเพื่อนทหารเรือฝรั่งของผมรีบมาจองตัวผมแต่เนิ่นๆ เราตั้งใจจะออกไปเที่ยวแถวย่านโลกีย์นอกค่ายซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก. ผมชวนทีมพี่ต๊ะไปด้วยเพื่อนผมไม่ขัดข้อง..นักเที่ยวที่ดีต้องไม่ขัดข้องถ้าเราจะไปเที่ยวด้วยกัน ผมเตรียมตัวแล้วครับ เราไม่น่ามองข้ามสถานที่เที่ยวดีดีหน้าค่ายนี่เอง มัวไปจมอยู่ที่ชิคาโกเกือบทุกครั้ง ที่ได้หยุดเรียน. จริงๆแล้วแถวๆหน้าค่ายนี้ก็มีสถานที่เที่ยวตั้งหลายแห่ง ทำไมพี่จึงไม่ยอมมาลุยกันน๊ะ ? หลังอาหารเช้าวันรุ่งขึ้นพวกเราทั้งไทยและเทศ จึงเดินออกนอกค่ายไปเรื่อยๆ ที่เราไปเที่ยวนั้นเป็นบาร์ของพวกผิวสีครับ เราแวะไปใช้บริการกันเลย ที่เมืองนี้ผมว่าดีกว่าหลายๆเมือง สำหรับนักท่องเที่ยวเพราะเขาไม่มีระเบียบ เรื่องการขายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ใดใด ? บางเมืองนั้นเขาจะห้ามจำหน่ายเครื่องดื่ม ก่อนเที่ยงวัน. พวกสาวผิวหมึกพอเห็นเหยื่อมาก็ค่อยๆเลื้อยตัวออกมาเต้นกันใหญ่ ใครที่อยากจะหิ้วก็ไปเจรจากับเธอเอาเอง ใครที่ยังไม่เกิดอารมณ์หรือเกิดช้าก็ดื่มต่อไปเพื่อสร้างอารมณ์เอาเอง Build. ด้วยความรวดเร็วหลังการพูดคุยกันแล้ว ผมกับเธอก็ได้ไปด้วยกัน.ไม่รู้ว่าใครหิ้วใคร ! แต่ที่รู้รู้จะต้องจ่ายเงินให้หล่อน หลังจากทำกิจกรรมเรียบร้อยแล้ว.โอมายก๊อด ! ระหว่างที่ทหารไทยนั่งดื่มและคุยกันอยู่นั้น ก็มีพวกเจ้าถิ่นนั่งมองมาที่พวกเรา เขาคงเห็นแปลกหน้ากระมังครับ ! ส่วนใหญ่จะเป็นพวกผิวดำ. แต่ก็มิได้มีเรื่องอะไรกับพวกเรา ดีครับสัมพันธภาพจะได้ไม่ต้องสะดุด อีกอย่างเราเที่ยว และดื่มกินแบบสุภาพ มิได้คดโกงใครแต่อย่างไร ? แถมยังดื่มกินแบบสงบเสงี่ยมอีกต่างหาก. พวกเจ้าถิ่นจึงมิได้ทำอะไรกับเรา. มาถึงตรงนี้ผมอยากฝากบอกไปยังผู้ที่ชอบดื่มกิน ทุกท่านครับว่าความสงบเรียบร้อยเป็นสมบัติผู้ดีที่อาจทำให้เรารอดจากเรื่องร้ายๆมาก็ได้ครับ.
๖๘.ผู้ว่ากทม.ท่านใดเข้ามาดูภาพนี้-ลองทำขึ้นสักแห่งในกทม...จะดีไหมล่ะ ?
คนกรุงจะได้ใจเย็นกันบ้าง..หลังจากดื่มน้ำจากโครงการท่าน.
จากนั้นก็ไปที่บ้านของน้องดำด้วยรถของเธอเอง ผมใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงเท่านั้น !ผมว่าการมีเซ็กส์ระหว่างสาวผิวสีกับสาวผิวขาวนั้น สาวผิวขาวสะอาดกว่าครับ. เขาบอกว่าอะไรก็ตามถ้ามีเกินหนึ่ง มักต้องมีการเปรียบเทียบเพื่อเป็นแนวทาง ที่จะได้พบกับสิ่งที่ดีกว่าเสมอๆ. ที่จริงสาวผิวดำก็ไม่ได้สกปรกอะไรนัก ระหว่างที่ผมบรรเลงเพลงรักอยู่นั้น เพื่อนฝรั่งของผมได้ตามมาโดยบอกว่าเป็นห่วงผมที่มาคนเดียว เขานั่งรออยู่โดยมิได้รบกวนภารกิจของผมแต่อย่างใด ? พอเพลงรักระหว่างเราจบลง น้องดำได้เอาผ้าผืนเล็กๆมาให้ผมเช็ดทำความสะอาดTowel. ออกเสียงว่าเท้าวฝ.น๊ะครับเสียงวอ-ฝอ ให้เก็บไว้ในลำคอ ไม่ใช่เท้าเว่ล น๊ะครับ ! ใครที่เคยออกเสียงแบบคำหลังให้แก้ไขเสียด้วย เพราะผิดน่ะสิครับ ! ลักษณะผ้านั้นก็คล้ายๆ ผ้าเย็นเช็ดหน้าที่บ้านเรานั่นแหละครับ ! ยังดีน๊ะครับที่เรียกว่าผ้าเย็น ถ้าใครเคยไปเที่ยวที่สาธารณะประชาธิปไตยประชาชนลาวล่ะก็..คงไม่อยากสั่งผ้าเย็นมาเช็ดหน้าเป็นแน่ หนอย !ก็ที่นั่นน่ะสิพี่แกดันเรียกว่า.ผ้าอนามัย..ยี้ ! ! ใครที่ดื่มเสร็จแล้วและชอบสั่งผ้าเย็นล่ะก็ ! พีงสังวรให้ดีว่าสมควรจะสั่งผ้าเย็นหรือไม่ ? การมีเซ๊กซ์ของผมครั้งนี้รู้สึกว่า ดีกว่าที่โรงแรมในชิคาโกหลายเท่าตัวเพราะอะไรน่ะเหรอ ?เพราะว่าที่นั่นถูกเนื้อต้องตัวมากก็ไม่ได้ จับโน่นนิด..จะถูกนี่หน่อย !หล่อนคอยห้ามไปหมด.จะเรียกเงินเพิ่มอยู่เรื่อย ครับ. Hey ! Don ’ t do that ; don ’ t do this. You need to pay more. แถมยังมีข้อห้ามเยอะมาก.
Writer. : Hi , Honey ! Do you mind to join with us. ?
Chick. : Sure.
Writer. : What would you like to drink Mam. ?
Chick. : Beer.
Writer. : Can I take you out. ? What for the price. ?
Chick. : 20 dollar . You can use my room not far from here .
ผมอยากจะร้องกับส.ค.บ.ที่ช่วยเหลือผู้บริโภค ก็ไม่รู้ว่า จะไปร้องที่ไหน ? จบงานแล้วผมออกมารออยู่ด้านนอก เพราะเพื่อนฝรั่งขอใช้บริการต่อ ซึ่งเธอก็มิได้ขัดข้อง เพราะว่าธุรกิจของเธอกำลังไปได้สวย ระหว่างที่เพื่อนบรรเลงเพลงอยู่นั้นน้องดำได้ถามว่าเอ๊ะ ! เธอจ่ายเงินรึยังน่ะเพื่อนผมบอกว่ายัง ? ถ้าไม่เห็นกับตาผมคงพูดไม่ถูกแน่ๆบทรักต้องหยุดกะทันหัน.เออ..ดีจริงๆครับผู้แสดงลุกขึ้นมาจ่าย-ทอนเงินกันอยู่ จากนั้นดนตรีจึงได้บรรเลงกันต่อไป ตามครรลอง..Somewhere my love. หลังจากนั้นไม่นานพอคลื่นลมสงบแล้ว เราทั้งสามก็กลับมายังร้านเดิมปรากฏว่าทหารเรือไทยที่เหลือได้ถอนสมอ และนำเรือกลับไปยังที่พักแล้ว.พอกลับถึงที่พักเราพบว่านายมณฑล ขับรถมารับทหารเรือไปเที่ยวกันต่อที่สวนลินคอร์น.
๖๙. สงสารพี่แว่นแกคิดถึงบ้าน..น้ำพุหรือสระว่ายน้ำกันแน่ ?
รถของเขาเป็นรถมัสแตงคันไม่ใหญ่นัก ซื้อมือสองมาในราคา๑๐๐ เหรียญ ซึ่งผมคูณดูแล้วและเทียบราคาปรากฏว่าถูกกว่ารถมอเตอร์ไซค์ผีบ้านเรามาก ในพ.ศ.นั้น เขาอธิบายว่ารถที่นี่..ราคาถูกแต่ค่าซ่อมแพงครับ.ถ้าเสียที่ไหนก็ต้องจอดทิ้งไปเลยค่าซ่อมรถนั้นสามารถซื้อใหม่ได้ในสภาพดีกว่าเดิมมาก. มอเตอร์ไซค์ผีที่บ้านเราในสมัยนั้นอย่างถูกๆประมาณ สามพันบาท. สักพักใหญ่ เราก็ได้มานั่งดื่ม-กินกันอยู่ที่สวนลินคอร์นอีกครั้ง เนื่องจากวันนี้เป็นวันชาติของอเมริกันชนวันหยุดสำคัญของคนอเมริกัน. ที่สวนนี้จึงมีคนไทยมาพบปะสังสรรค์กันหลายราย คนไทยและทร.ยังคงดื่มไปคุยไป.เตะตระกร้อกันไป.เพราะมีวงตระกร้ออยู่สอง-สามวง.สนุกดีครับ นานๆผมจะมีโอกาสแบบนี้กับเขาเสียทีแหม !พอมีโอกาสดีดีก็ดันใกล้จะกลับบ้านเสียแล้ว น่าเสียดายจริงๆครับ !ผมมีความสุขมากครับแม้ว่าจะอยู่ในต่างแดนเป็นช่วงสุดท้ายก็ตาม.นายมณฑลขับรถกลับมาส่งพวกเรายังที่เดิม อีกไม่กี่วันผมจะครบกำหนดที่จะต้องกลับภูมิลำเนาแล้ว จึงถือโอกาสร่ำลากันเสียเลยเพราะคงไม่ได้เจอกันอีกแล้ว.. ลาก่อนคนไทยทุกท่าน..ที่เคยอุปการะกลุ่มทหารเรือไทย..โดยเฉพาะทีมของผม. เช้าวันรุ่งขึ้นก็เป็นการรับประกาศนียบัตร ฯอย่างเป็นทางการ ผมแต่งชุดกลาสีสีขาวตามเคย เสร็จพิธีแล้วก็บอกลาเพื่อนๆร่วมชั้น So Long. แล้วก็ไปดำเนินการเรื่องตั๋วรถบัสจากค่ายทหารเรือนี้ไปที่ สนามบินโอแฮร์หนึ่งเที่ยวและจากสนามบินซานฟรานฯ ไปที่ค่ายทหารอากาศทราวิส อีกหนึ่งเที่ยว. จากนั้นก็รับตั๋วเครื่องบินจากสนามบินโอแฮร์ไปสนามบินซานฟรานซิสโก , แคลิฟอเนียร์. จนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ผมจึงกลับมายังที่พักในเกรทเลครอเวลาในการเดินทาง เพื่อจะกลับบ้านในวันพรุ่งนี้ วันนี้ผมจึงว่างโดยไม่ต้องทำอะไรเลยจริงๆครับ. มาอยู่ที่นี่ทั้งเดือนเพิ่งจะว่างจริงๆวันนี้นี่เอง ! เช้าวันเดินทางผมมาอยู่ในชุดบลู-เอ เหมือนกับวันแรกที่ออกจากประเทศไทยเพื่อมาที่นี่ แต่วันนี้กำลังจะกลับไปยังประเทศไทย.ผมมาอยู่ที่นี่กว่าหกเดือน รู้สึกอ้วนขึ้นและอึดอัดพอสมควรครับ ! เวลาที่สวมเครื่องแบบเต็มยศ ถ้าแต่งพลเรือนได้ก็น่าจะดีเพราะไม่รู้ว่าใครเป็นใคร ?เกรงว่าจะไปเสียท่าตอนเข้าเมืองที่บ้านเราโน่น !ที่จริงถ้าแต่งเครื่องแบบน่าจะดีกว่าเพราะบางทีเขาให้อาจจะให้ผ่านง่ายๆไม่ต้องตรวจให้ยุ่งยากเอาก็เอาน่า.พร้อมแล้ว ผมจึงขนของออกจากค่ายทหารเรือเกรทเลค โดยรถบัสสายเดิมเพื่อมาขึ้นเครื่องของสายการบินแพนแอม Pan Am. นายปราศรัยก็เดินทางในเที่ยวเดียวกับผม ตั้งแต่ออกจากเกรทเลค. ผมชอบชุดเบร๊าซ์ของแก ซึ่งมองดูแล้วทะมัดทะแมงดีครับ เก๋ตรงที่มีเนคไทค์นี่เอง ! แม้ชุดผมจะเป็นชุดกลาสีก็จริง แต่ก็เก๋ไม่เบาครับสิน้ำเงินดำทั้งชุดแถมมีบั้งสีเหลืองตัดกันเด่นชัดมากตัดด้วยหมวกกลาสี -สีขาวเป็นยังไงล่ะทีนี้ ? เราทั้งสองภูมิใจในอาร์มที่แขนมีคำว่า ประเทศไทยThailand.แถบหมวกผมมีคำว่า"กองทัพเรือ." เครื่องบินลำใหญ่จอดอยู่ที่สนามบิน โอแฮร์ ในเมืองชิคาโก. ประมาณสิบโมงตามเวลาท้องถิ่น ผมได้เดินผ่านช่องทางที่ตรวจอาวุธและมาขึ้นเครื่องทันที.
๗๐.ถ้าหนูดื้อ..ป๋ากระทืบน๊ะ!
ในการเดินทางมาสหรัฐอเมริกาครั้งแรกนี้ ผมได้ผ่านช่องตรวจอาวุธมาหลายแห่งแล้ว เวลาที่ผู้โดยสารเดินผ่าน มักจะมีเสียงดังขึ้นบ่อยๆเช่น บางคนพอเดินผ่านจะมีเสียงดังมากและดังนานกว่าปกติ จนท.ตรวจไม่พบ. เป็นที่น่าเบื่อสำหรับผู้โดยสาร และผู้ตรวจ มีบ่อยครั้งที่หน้าตายุ่งกันทั้งสองฝ่าย.พอเดินเข้ามาใหม่เสียงดังอีกครับ แต่หาไม่เจอ จนท.เอาเครื่องตรวจไล่ไปตามตัวผู้โดยสารก็แล้ว แหม ! มาแอบอยู่นี่เองน๊ะเจ้าฟันทองซี่นี้.สุดท้ายก็ผ่านไปได้หลังการพิสูจน์ทราบแล้ว ผู้โดยสารบางคนเคยมีอุบัติเหตุ จนขาหรือแขนต้องดามเหล็กไว้ จึงเกิดเสียงขึ้นได้.เมื่อเขาแน่ใจว่าไม่ใช่อาวุธแน่ๆ เขาจึงจะให้ผ่านได้ อย่างไรก็ดีผมว่าระหว่างการตรวจของเจ้าหน้าที่ และผู้โดยสารนั้นจะต้องมีหลงหูหลงตากันบ้างล่ะน่า มิฉนั้นจะเกิดเหตุการ ๙ - ๑๑ Nine One One ได้อย่างไร ? เครื่อง ๗๔๗ ของสายการบินแพนแอมลำนี้ใหญ่พอสมควร บรรทุกผู้โดยสารมาเต็มลำและทะยานออกตรงเวลาครับ พอเครื่องตั้งลำแล้ว..ผู้โดยสารที่สูบบุหรี่ก็ลุกมาที่ท้ายเครื่อง.สูบบุหรี่บ้าง คุยกันบ้าง.มีผมรวมอยู่ด้วยพอจนท.เริ่มเสริฟอาหาร ผมจึงกลับไปยังที่นั่งทันที. สายการบินแพนแอมนี้มีบริการเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ด้วย แต่มิได้บริการฟรีครับ ! ผู้โดยสารที่สั่งเหล้าจะต้องจ่ายเองขวดละหนึ่งเหรียญครับ เหล้าที่นำมาเสริฟนั้นเป็นเหล้าตัวอย่างขนาดเล็กนั่นเอง !พอได้มานักดื่มก็จะเปิดฝาเทลงแก้วน้ำแข็ง หรือโค้กที่เธอแจก. ผมว่าคอเหล้าส่วนใหญ่คงเคยเห็นเหล้าตัวอย่าง ที่ผมว่าน๊ะครับ.ผมสั่งมาสองดริ๊งค์ แล้วก็หันไปทานอาหารฟรีของสายการบิน ที่พวกเธอนำมาเสริฟเพื่ออิ่มท้องไว้ก่อน สาเหตุเพราะกระเป๋าเริ่มแห้งแล้วครับ ! ถ้าผมบอกว่าผมมีเงินเหลือเท่าไร ? คงไม่มีใครเชื่อผมเป็นแน่.เครื่องบินบินจากฝั่งตะวันออกไปยังฝั่งตะวันตกประมาณ๖ช.ม.ผมนั่งหลับตื่นๆและลุกเดินบ้าง ไม่นานนักเครื่องได้ร่อนลงที่สนามบินซานฟรานฯ. ผมเหลือเงินอยู่๑ ดายม์ในกระเป๋าสตางค์One Dime.เป็นเหรียญเล็กๆมีค่าสิบเซ็นต์เท่ากับเงินไทย สองบาท. ผมยังมีเงินบาทอยู่ด้วยเพื่อจะได้มีใช้เมื่อลงจากเครื่องที่เมืองไทย.เอาเข้าจริงๆไม่ได้ใช้เลย เพราะพี่ชายจะมารับ. เราขนของกันอย่างทุลักทุเลเพราะผมมีกระเป๋าสองใบ และกล่องเครื่องเล่นแผ่นเสียงอีกสองกล่อง ดีว่าผมลงทุนซื้อล้อเข็นกระเป๋ามาเป็นของตัวเองราคา๑๒ เหรียญ. ยังอยู่ในสภาพที่ดีลูกชายเอาไว้เข็นน้ำขวดใหญ่ จากหน้าบ้านมาหลังบ้าน ทุ่นแรงได้พอควร.ครั้นจะเก็บไว้เพื่อเข็นกระเป๋าเวลาเดินทาง ก็ไม่รู้ว่าจะไปไหนกับเขาได้อีกแล้ว ? นอกจากจะไปสวรรค์.มีคนบอกว่าไปสวรรค์ไม่ต้องใช้ล้อเข็น. มิน่า..คนถึงอยากจะไปกันนัก ไม่ต้องใช้ล้อนี่เอง ! ผมกับปราศรัย..นั่งรถบัสจากสนามบินซานฟรานฯ ตรงมายังค่ายทหารอากาศทราวิส และรีบติดต่อเข้าที่พักทันที ผมได้ยืมเงินจากปราศรัยเพื่อเอาไว้ใช้ ระหว่างรอเที่ยวบิน กลับเมืองไทย. โอ้โฮ !เงินแค่ห้าเหรียญพี่แกให้แบบไม่ค่อยจะเต็มใจนัก แถมยังต้องมาปวดหัวอีกตรงที่ยืมแล้ว..ยังต้องเลี้ยงแกอีก พี่แกไม่ยอมออกอะไรเลย คิดแต่จะเก็บเงินอย่างเดียวจริงๆครับ ผมเพิ่งจะรู้สึกเศร้า ! มาที่อาคารพักครั้งนี้ จึงรู้ว่าต้องเสียค่าที่พักและค่าอาหารอีกทุกมื้อ เศร้าเข้าไปอีก. พี่..ฟรีเสียจนเคยกระมัง ! ผมชวนไปกินมื้อเย็นอิ่มแล้วก็มาเดินเล่นอยู่แถวๆนั้น ได้แต่สงสารเขาเพราะตัวพี่แกอยู่ที่แคลิฟอเนียร์ก็จริง แต่ใจพี่แกไปอยู่กทม.เสียแล้ว.
๗๑. ประกาศฯของทร.อม.- รับจากเกรทเลค. ปี๒๕๑๖.
เช้าวันสุดท้ายที่สหรัฐอเมริกา เราเดินไปทานมื้อเช้าแล้วก็มาเดินเล่น ผมคิดไม่ออกว่าจะทำยังไงดี ? ตอนที่กลับมาจากโรงอาหารมาพบกับนายทหารอากาศอเมริกันท่านหนึ่ง.ยศพันตรี. พอเขาเห็นแถบธงชาติไทยที่แขนขวาของผม. ท่านรีบเข้ามาสวัสดีทักทายเป็นภาษาไทย เพราะเขาเพิ่งเดินทางมาจากเมืองไทยเขาชวนผมไปค้างที่บ้านที่เมืองหลวงของรัฐแคลิฟอเนียร์ ห่างจากที่นี่ไปราว๑๐๐ ไมล์.ใครรู้บ้างว่าชื่ออะไรครับ ? สคาร์เมนโต.Scarmento. ถ้าผมมาคนเดียวและมีเงินติดตัวสักนิด.ผมรับเชิญแน่ๆครับ ความจริงผมยังนึกเสียดายอยู่จนทุกวันนี้ ท่านเห็นว่าผมปฎิเสธ ก็คงรู้สึกเสียดายเหมือนกัน.ผมอยากบอกว่าขอเลื่อนเป็นเที่ยวหน้า ก็ไม่รู้จริงๆว่าเมื่อไรจึงจะได้มาใหม่อีกครั้ง ?ผมว่า..ทหารอเมริกันหลายคนที่มีโอกาสมาเมืองไทย แล้วได้เก็บเอาความประทับใจกลับไป.พอพบกับคนไทยอีกครั้งจึงดีใจและอยากคบหากับคนไทยอีก ทั้งที่บางทียังไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ ผมเจอกับตนเองบ่อยครั้ง .หลังจากที่ไม่มีอะไรทำผมเลยชวนปราศรัยไปเดินเล่นที่อาคารสนามบิน เพราะอยู่ไม่ไกลจากที่พัก. เผื่ออาจจะมีเครื่องกลับเมืองไทยบ้าง.เพราะผมเองก็ไม่รู้จะอยู่ไปทำไมแล้ว ? หลังจากดูตารางบินแล้วพบว่ามีสายการบินแพนแอม กำลังจะเดินทางไปกรุงเทพฯในบ่ายวันนี้.ผมไปติดต่อกับเจ้าหน้าที่ เขาขอดูตั๋วและหลักฐานบางอย่างซึ่งเรามีครบทุกอย่าง.เจ้าหน้าที่ได้แจ้งให้เรามาพร้อมเพื่อชั่งน้ำหนักกระเป๋า ก่อนเครื่องออกหนึ่งชั่วโมงหมายความว่า ๑๓๐๐น. เราต้องมาให้ตรงเวลามิฉะนั้นเขาจะเรียกว่าตกเครื่อง Exactly. ! Miss the flight. เรายังมีเวลาอีกเกือบสองชั่วโมง.จึงไม่ได้รีบร้อนเท่าใดนัก ?อีกหนึ่งชั่วโมงต่อมา ผมและปราศรัยมาเดินอยู่ที่สนามบินทราวิส .ซึ่งเป็นสนามบินทหารของกองทัพอากาศสหรัฐฯ เราพร้อมบินครับ ! ที่สนามบินนี้มีเครื่องขึ้น-ลง ตลอดเวลา และมีผู้โดยสารเดินเข้าเดินออกจนลายตาไปหมด.ระหว่างที่ผมรออยู่นั้น มีทหารอากาศอเมริกันและผู้หญิงไทย เดินเข้ามาทักทายผม. ตัวสามีคงจะเห็นอาร์มที่แขนผม จึงรู้ว่าผมเป็นทหารไทย.และบอกเมียว่าตัวเองนี่ทหารไทยน๊ะ ! แต่ตัวภรรยาเองเธอคงจะไม่รู้จักเครื่องแบบทหารเรือไทย ผมว่าเธอคงไม่เคยเห็นชุดบลูด้วยซ้ำ ถึงเห็นก็คงไม่รู้จักอยู่ดี. หลังจากที่ได้คุยกับเธอสักพักเธอบอกผมว่า หนูอุตส่าห์หิ้ววิทยุมาจากเมืองไทยหนึ่งเครื่อง พูดแล้วเธอก็ยกวิทยุเครื่องนั้นให้ผมดู..จำไม่ได้ว่ายี่ห้ออะไร ? แต่ดูสภาพแล้วเก่าทีเดียว ท่านเคยได้ยินชื่อ วิทยุนาย่าไหมครับ ? ถ้าผู้เขียนจำไม่ผิด เขาเคยประกาศว่า ใครเอาฝากล่องแฟ๊บขนาดยักษ์สองฝามาแลก ก็จะได้หนึ่งเครื่องทันที.ผมลืมบอกว่า ต้องซื้อถ่านใส่เองน๊ะครับ. พอมาเปิดฟังที่นี่หนูไม่เห็นมันมีเพลงลูกทุ่งเหมือนที่บ้านเราเลย เปิดไปที่สถานีไหนก็มีแต่ภาษาฝรั่งทั้งนั้นเลยพี่ ..เธอฟ้องผมกับปราศรัย.
* ผู้ที่จะไปต่างประเทศ ในสมัยนั้น ผมแบ่งไว้เป็นสามประเภทครับคือ :
๑.คนรวย. อาจจะไม่ฉลาด ผมไม่ได้พูดว่า โง่ น๊ะครับ ! แต่ที่ไปได้นั้นเพราะทุน พอ-กอพ่อกู..ใครจะทำไม? ๒.คนจน. แต่ไม่โง่ อันนี้น่าจะพูดได้น๊ะว่า..ฉลาด. คนประเภทนี้มักไปทุนหลวงครับ ! ไม่ว่าจะทุนทหารหรือ ทุนกอ-พอ ก.พ. ทุนนี้ส่วนใหญ่จะเป็นของพลเรือน สลับตัวอักษรกันขอย้ำกอ-พอ น๊ะครับ. อย่าสับสนกับข้อหนึ่งน๊ะ ที่ให้นร.เรียนดีจากรร.ต่างๆ รวมถึงทุนจากในรั้วในวังเช่น ทุนอานันทมหิดล๓.ประเภทสุดท้ายนี้.นอกจากจะไม่ฉลาดแถมยังจนอีกต่างหากครับ คือผู้ที่แต่งงานกับฝรั่ง เพราะไม่อยากอยู่เมืองไทยหรือว่า อยู่กับผัวเก่าแล้วหมอดูบอกว่าไม่รุ่ง มีหมู่บ้านทางภาคอิสาน พอมีสามีต่างชาติแล้วรู้สึกว่ามีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น ก็เลยชักจูงเพื่อนสาวในหมู่บ้าน ให้มีสามีฝรั่งเสียเลยปล่อยให้ผู้ชายไทย ในหมู่บ้านแห้งตายไปทีละคนสองคนเฮ้อ ! ถ้าเธออยู่กับเราแล้วไม่รุ่งผมว่าปล่อยเธอไปเถอะน๊ะ ! อย่างไรก็ตามผมยังยึดมั่นเสมอว่า..“เรียนดีแต่ยากจนนั้นยังไงๆก็ต้องดีกว่า ยากจนแต่ยังขี้เกียจอีก.”.ส่วนคนรวยที่รักแท้กับนายจอน-จ่อน-จ้อน ผมไม่ได้ว่าอะไรเลยน๊ะ จะมาค้อนด้วยสายตาทำไมล่ะ ?ผมยังเขียนไม่ถึงต่างหาก..ผมกับสามีภรรยาคู่นั้นได้แยกกันทันที เพราะผมถูกจนท.เรียกให้นำของมาชั่งน้ำหนักก่อนขึ้นเครื่อง ทุกคนรออยู่ในแถว ผู้โดยสารบางคนมีสัมภาระน้อย บางคนกลับมีมากเช่นผู้เขียน น้ำหนักเกินสิครับ.ท่านผู้อ่านจำได้ไหมครับ ?ก่อนเดินทางมานั้นผมได้บอกแล้วว่า.สายการบินต่างๆเขาได้กำหนดให้ผู้โดยสาร นำสัมภาระไปได้ไม่เกิน๓๕ ปอนด์หรือ๑๗กก.น้ำหนักของผมจึงเกินกว่าที่สายการบินกำหนดครับ..ระหว่างที่กำลังตัดสินใจว่าจะเอาอะไรออกทิ้งดี ผมคงต้องทิ้งอย่างเดียวจะเอาเงินที่ไหนเสียค่าปรับล่ะ ! เหลือเงินสองเหรียญเศษๆ เท่านั้น ! มีทอ.อม.ซึ่งกำลังจะเดินทางไปเมืองไทย.แต่ไม่มีกระเป๋าใหญ่ได้ตะโกนบอกเจ้าหน้าที่ว่า ให้เอาน้ำหนักที่เกินของผมใส่ไปในสิทธิของเขา ไม่น่าเชื่อน๊ะครับ.ผมจึงรอดมาได้หวุดหวิดไม่ต้องทิ้งอะไรแม้แต่ชิ้นเดียว.เรานั่งติดกันบนเครื่องแพนแอม ซึ่งกำลังออกเดินทางจากสหรัฐอเมริกา มุ่งหน้าสู่ประเทศไทย.เที่ยวกลับนี้พอเครื่องออกจากสนามบินทราวิส แคลิฟอเนียร์แล้ว ก็มุ่งหน้ามาทางตะวันออกเป็นการบินตามเข็มนาฬิกามาทางประเทศไทยก็จริง. แต่ตามเส้นทางการบินนี้..กัปตันจะต้องนำเครื่องเพื่อบินตรงมาลงพักที่เกาะกวม ใช้เวลาบินประมาณ๙ ชั่วโมง ผมและเพื่อนทอ.อม.คนที่ช่วยผม ถ่ายน้ำหนักกระเป๋า.ได้นั่งคุยกันมาตั้งแต่ต้นทาง เขาชื่อโทมัส มาจากโอไฮโอ ประจำอยู่ที่ฐานบินอุดร และเขาพูดแต่ภาษาอิสานครับ. เราสนทนากันทั้งภาษาอังกฤษและภาษาไทยอิสาน เขาดีใจที่รู้ว่าผมได้บุกไปถึงบ้านของเขาแล้วที่โอไฮโอ แม้จะเป็นคนละเมืองก็ตาม อยู่ห่างจากDayton Ohio.เมืองเดย์ตั้นไปอีกประมาณ๘๐ ไมล์ เขาอยากหาโอกาสมาเที่ยวที่บ้านผมบ้าง ผมได้จดที่อยู่ให้เขาก่อนที่เราจะจากกัน. เครื่องยังคงบินต่อมาตามเส้นทางเดิม ไม่นานนักกัปตันได้ประกาศให้รัดเข็มขัด ผมรู้เลยว่าเครื่องกำลังจะลงจอดที่สนามบินเกาะกวม.
เกาะกวม Guam Island. ตั้งอยู่กลางมหาสมุทรแปซิฟิก. ปกติมักจะไม่ค่อยมีสายการบินพาณิชย์มาบินขึ้นหรือลง นอกจากเครื่องเช่าเหมาลำ ที่ผมโดยสารมา.ที่เกาะนี้ความอุดมสมบูรณ์ยังมีอยู่มากทีเดียว จึงทำให้นักวิจัย Researcher.รวมทั้งนักวิทยาศาสตร์อเมริกัน American Scientis. มาทำการค้นคว้าเกี่ยวกับเรื่องนก เพราะนกที่นี่กำลังจะสูญพันธ์ เนื่องจากถูกงูชนิดหนึ่งตามล่าเป็นอาหารนั่นเอง.! และงูกำลังขยายพันธ์อย่างรวดเร็ว ซึ่งมันมักจะมากัดกินนกดังกล่าว.งูที่ว่านี้สามารถเคลื่อนตัวได้เร็วเพราะมีนน.ตัวแค่ ๑๐ % ของความยาวนั่นเอง ! ชื่องูใบไม้สีน้ำตาลBrown leaf snake. หลังจากบินมาหลายชั่วโมง เมื่อเครื่องลงจอดพนักงานชุดนี้ก็จะได้พักทันที. จะออกเดินทางวันรุ่งขึ้นกับเครื่องเที่ยวต่อไป จะเป็นสายการบินเดียวกันหรือสายอื่นก็ได้. ถ้าเป็นสัญญาร่วมของบริษัท.ทันทีที่ลงจอด เครื่องของสายการบินแพนแอมที่ผมนั่งมา ก็ได้ดำเนินการเหมือนลำอื่นๆ โดยเราเสียเวลาไปราวๆหนึ่งชั่วโมง เมื่อเสร็จแล้วนักบินก็จะรีบออกเดินทาง เพื่อให้เป็นไปตามกำหนดเวลา หลังจากเครื่องได้เดินทางออกจากเกาะกวม พนักงานชุดใหม่ก็เริ่มเสริฟอาหาร อีกครั้ง. ผมเห็นพนักงานชุดใหม่นี้ส่วนใหญ่จะตัวเล็กๆ ผิวเนื้อดำแดงคล้ายๆคนฮาวาย ถ้าไม่พูดจะไม่รู้ว่าเธอมาจากชาติไหน มีพนักงานคนหนึ่ง น่ารักครับ ผมรู้ว่าเธอเป็นคนไทย เพราะดูจากป้ายชื่อบนหน้าอกเสื้อของเธอครับ เธอชื่อ..อุษณีย์ ผมได้คุยกับเธอที่ท้ายเครื่องสักพักใหญ่ ก่อนที่จะขอตัวกลับมายังที่นั่งเพื่อพักผ่อน เครื่องยังคงบินต่อไป. Sir , Please fasten your seatbelt. We are prepare for landing now.! โดยมีปลายทางอยู่ที่สนามบินทหารดอนเมือง.
* ใครบ้างที่ไม่ดีใจที่จะได้กลับมาเหยียบแผ่นดินแม่..หลังจากที่ไปเสียหลายเดือน ใครไม่ดีใจผมไม่ตำหนิหรอกครับ..แต่อยากบอกว่าผมดีใจจังหู๋..
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น