ทหารเรือไทยในอเมริกา - ครั้งที่ ๑ ตอนที่ ๑๔
* เขาบอกแล้วว่าขโมยนั้นมีอยู่ทุกหนแห่งในโลกใบนี้ มิฉนั้นคงไม่มีตำรวจ แล้วท่านล่ะครับ ? อยากให้มีตำรวจหรืออยากให้มีโจร ใครชอบตำรวจให้กด ๑ ถ้าชอบโจรให้กด ๒..
เออ..อย่างน้อยผมก็มีโอกาส ได้รู้จักหน้าตาของเจ้าหน้าที่คนนั้น.ผมยังตกใจอยู่เลยPanic.แม้จะเดินออกมาไกลแล้วก็ตาม ดีน๊ะว่าใบเสร็จยังอยู่มิฉะนั้นต้องคุยกันนาน ที่จริงก่อนมาที่นี่ ทางศูนย์ภาษาได้อธิบายแล้วว่า ตามศูนย์การค้าฯมักจะมีจนท.มาตรวจจับนักซื้อที่ชอบขโมยของShop Lifting.แฝงมาในคราบของผู้ซื้อแต่ตาจับจ้อง อยู่ที่คนที่คิดจะขโมย ระวังให้ดีแต่ผมมิได้อยู่ในข่ายต้องขออภัยจริงๆครับ. มีทหารไทยไปซื้อของในพีเอ๊กซ์แล้วถูกจับเขาส่งตัวกลับทันที ข้อหาขโมยเข็มขัดทำไมกระจอก นักล่ะ?ขโมยทั้งทีราคาไม่กี่เหรียญคนดักจับเขาเห็นแล้วว่าพี่ได้นำเข็มขัดมาลองสวมดู ลองเสร็จแล้วพี่ไม่ยอมแกะออกจากกางเกง ที่จริงเขายังไม่จับในตอนนั้นแต่จนท.เขาจะตามดูพฤติการณ์อยู่ห่างๆ พอผ่านที่จ่ายตังค์พี่แกไม่ยอมถอดออกมา.ถือว่าโกงครับ.ถ้าหยิบออกมาจ่ายพร้อมกันก็จบไปแล้ว.พี่ไม่หยิบออกมาแถมพี่ยังเดินออกนอกพีเอ๊กซ์ ทีนี้รูปการเปลี่ยนไปเป็นลักทรัพย์สิครับเศร้าจริงๆ.นายทหารไทยหลายคนที่ทราบข่าวพากันเหมาว่า ต้องเป็นผมและเพื่อนแน่ๆที่ทำการเช่นนั้นผิดครับ.เพื่อนเขาเอง.เขาจับได้คาหนังคาเขา.หลักฐานEvidence.บ่งชัดว่าไม่ใช่ชั้นประทวน พี่แกยังจะโยนบาปให้เราอีกดูสิ เกือบซวยแล้ว.คนเรานั้นถ้าไม่อยากได้ของใครล่ะก็..คงไม่มีคำว่าขโมยอยู่ในพจนานุกรมเป็นแน่ แถมไม่ต้องมีตำรวจอีกต่างหาก. การฝึกงานของผมก็ได้ดำเนินไปตามปกติ ซึ่งการซ่อมรถในสายงานของอเมริกันที่นย.ไทยได้นำมาเป็นแม่แบบนั้น เขาแบ่งเป็น ๕ ขั้นตอนครับ !ก.) การซ่อมขั้นหนึ่งขั้นสอง. First and Second Echalon. ปกติเป็นหน้าที่ของพลขับ. ข.) การซ่อมขั้นสาม. Third Echalon. เป็นการซ่อมในสนาน. ค.) การซ่อมขั้นสี่. Forth Echalon.เป็นการซ่อมประจำหน่วย ระดับกองพัน. ง.) การซ่อมขั้นห้า. Fifth Echalon. เป็นการซ่อมประจำหน่วยระดับกรม ที่สามารถผ่าเครื่องได้ทุกชิ้น. การฝึกงานที่ผมได้มาร่วมด้วยนี้ถือว่าอยู่ในระดับการซ่อมขั้นที่สี่ ทำได้แค่ถอดเครื่องลงจากแท่นเท่านั้น.ขั้นต่อไปจะต้องนำใส่ลังแล้วต้องส่งต่อเพื่อไปซ่อมทำในขั้นที่ห้า. อันนี้ถือว่าสำคัญเพราะจะมีผลต่อการเบิกชิ้นส่วนอะหลั่ยครับ ถ้าเป็นของนย.ไทยก็จะต้องส่งไปซ่อมที่กรมสนช.นย. การปฎิบัติจริงนั้นช่างทางนย.สามารถซ่อม-ทำได้ตามขีดความสามารถของหน่วยระดับกองพัน แต่ในปัจจุบันเขาไม่นิยมทำกันแล้วครับเพราะ..มักจะขัดกันที่เรื่องของเอกสารและการเบิก-เปลี่ยน ชิ้นส่วนอะหลั่ยต่างๆนั่นเอง !ยุ่งยากเรื่องเอกสารสิครับ. หลังจากเลิกงานวันนี้ ผมมาแวะหาภานุลักษณ์แล้วเลยไปทานอาหารเย็นด้วยกันกลับมาก็ซื้อเบียร์กระป๋องมาดื่มกันเบาเบาพอได้ที่ก็เลยไปต่อที่สโมสร.โดยซื้อออกมานั่งดื่มกันข้างนอก ก่อนไปผมเทเหรียญ ๑ เซ็นต์ที่ได้สะสมไว้เวลาที่ได้รับทอนมาจากที่ต่างๆจนหมดสองแก้ว เราจะต้องดื่มอย่างช้าๆก็เพราะเกรงว่าเบียร์จะหมดเร็วเกินไป ช่วงนั้นมีนย.อม.ผิวดำมาร่วมวงด้วยหนึ่งคนเพราะรู้ว่าเรามาจากประเทศไทย เขาเพิ่งกลับมาจากบ้านน้ำพองทางอิสาน. ช่วงสงครามเวียตนามนั้นนย.อม.ถูกส่งไปผลัดเปลี่ยนกัน โดยมีฐานอยู่ที่น้ำพอง. เขาหายไปสักครู่และได้นำเอกสารที่นำมาจากประเทศไทยมาให้เราสองคนดู และไปซื้อเบียร์มาเพิ่มอีกสองพวกยิงทีนี้จึงกลายเป็นสามนย.ดื่มไปคุยไปตามที่เวลาอำนวย ประมาณสองยามการจากกันก็มาถึงห้องใครห้องมัน. เที่ยวนี้เดินใกล้หน่อย.วันเสาร์-อาทิตย์หยุด ผมนำเสื้อผ้าไปซักที่เครื่องซักบนชั้นสองทุกอย่างผ่านไปด้วยดีจนกระทั่งผมจะมาเก็บผ้าที่อบไว้แต่..พอดึงช่องอบผ้าออกมาปรากฎว่าผ้าปูที่นอนของผมหายครับ !Gone.ผมกลับมาพร้อมเขียนประกาศว่าใครหยิบผ้าปูที่นอนผิดไป โปรดนำมาคืนด้วยครับ. Who took my sheet. ? Please bring it back,thanks. แล้วเอามาปิดไว้ที่ฝาห้องข้างตู้อบ ผมให้เกียรติขโมยแล้วครับโดยถามว่า..ใครหยิบผิดไป ?
๕๗.ใครเป็นผู้ชนะ ? ผู้เขียนและเพื่อนของสาวไทย.
The winner is...
ผมน่าจะต้องเขียนว่า ใครขโมยผ้าปูที่นอนของผมไป..Who stolen my sheet. ? อีกครึ่งชั่วโมงจึงได้กลับมาดูท่านผู้อ่านครับ. ผมไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ เที่ยวนี้มันขโมยแผ่นประกาศของผมไป Shit.! สูญหมดเลย ผมต้องนอนโดยไม่มีผ้าปูที่นอนเสียสองคืน.อยากจะประกาศดีนัก.ต้องรอเบิกเอาใหม่วันจันทร์โน่นไม่รู้ว่าเจ้าหน้าที่จะยอมรึไม่?เช้าวันอาทิตย์ผมเดินไปดูเครื่องเล่นแผ่นเสียงรุ่นล่าสุดในขณะนั้น. เป็นแบบมีล้อ-ถอดประกอบได้.ผมจำได้ว่าที่เมืองไทยยังไม่มีและผมเห็นว่าไม่แพงจึงได้ซื้อมา ต่อมาจึงต้องหามหิ้วไปที่เกรทเลคด้วย.ไม่น่าใจร้อนเลย. เจ้าเครื่องนี้ยี่ห้อแอดมีร่อนAdmiral. ต้องมาเปลี่ยนระบบไฟอีกครั้ง หมดไปอีกราวห้าร้อยบาทน่าเสียดายจริงๆ.เช้าวันจันทร์ต้องไปฝึกงานต่อยังหน่วยเดิม ผมยังคงทำงานไปอย่างเพลิดเพลิน เพราะงานส่วนใหญ่ผมเคยทำมาก่อนแล้ว ตอนอยู่ที่บ้านเรา.เวลาจึงผ่านไปอย่างรวดเร็ว อีกสองวันภานุลักษณ์ก็กลับเมืองไทย เราได้ร่ำลากันในเช้าวันเดินทางของเขาที่ห้องอาหาร.ผมฝึกงานต่ออีกจนวาระสุดท้าย.พอจบการฝึกงานผมก็หายไปเฉยๆแบบไม่เป็นทางการ พี่เลี้ยงมารับผมไปติดต่อเรื่องตั๋วเครื่องบินและตั๋วรถบัสก่อนเดินทางหนึ่งวัน พร้อมกับเคลียร์เรื่องเบี้ยเลี้ยงเสียเลย.ผมรับฟังบรรยายสรุปต่างๆ จนเข้าใจดีว่าต้องออกจากค่ายนี้และไปต่อเครื่องบินที่ไหน-อย่างไร ? รถหลวงจะมารับผมจากห้องพักเวลา๐๗๐๐ น.พี่เลี้ยงพาผมไปขึ้นเครื่องที่สนามบินแจ๊คสันวิลล์.คาโรไลน่าเหนือJacksonville Airport , North Carolina.สนามบินเดิมที่ผมมาถึงก่อนรร.เปิด.แล้วไปเปลี่ยนเครื่องที่วอชิงตัน ดีซี. จากนั้นก็ตรงไปที่สนามบินโอแฮร์ มลรัฐอิลินอยด์. Ohare Airport , Illinois. จนท.อธิบายให้ผมฟังว่า..ออกจากสนามบินก็ให้ข้ามมาขึ้นรถบัสได้เลย เพราะจะมีรถเพียงสายเดียวจากสนามบินไปยังค่ายทหารเรือเกรทเลค ใช้เวลาประมาณ ๔๐ นาที. No Question.ผมเข้าใจตามที่จนท.บรรยายให้ฟังทุกอย่าง อีกหนึ่งวันก็เป็นกำหนดการเดินทางของผมบ้างล่ะ ! ยังก่อนยังไม่ได้กลับเมืองไทยหรอกครับ. ต้องเดินทางเหมือนกับที่ฟังบรรยายสรุปมาเลย ดีครับสะดวกดีเพราะทราบขั้นตอนต่างๆแล้ว. ผมได้มายืนอยู่ที่ค่ายทหารเรือ Navy Base , Greatlake, ILL.ครับจะเป็นอย่างไร ? อย่าเพิ่งพลาดโอกาสอันงามไปเสียล่ะ ! รายงานตัวเสร็จผมถูกจัดให้พักห้องเดียวกับ ทหารเรือเวียตนามVietnamNavy. ผมไม่รู้ว่าเพื่อนร่วมห้องของผม ชื่ออะไร ?มาเรียนอะไรและอยู่นานแค่ไหน ? ไม่ทราบจริงๆเพราะจ่าเหงียนนำกว่าง พูดภาษาอังกฤษแบบฟังไม่ค่อยจะรู้เรื่องจริงๆครับ ! ผมเกือบมีเรื่องกับเพื่อนร่วมห้องคนนี้ ช่วงนั้นผมอยู่ข้างนอกเขาพาเพื่อนชาวเวียตนามด้วยกัน เข้ามาในห้องและมาค้นของบนโต๊ะผม หนอย !พี่แกมารื้อของบนโต๊ะของผมนี่ถ้าไม่ได้ยินคำว่าซอร์รี่ล่ะก็ !Sorry.จะต้องโดนหมัดยิงตรงแน่ๆ.ไม่ได้โม้.! เรื่องความรอบคอบและเรียบร้อยนั้นผมไม่อยากคุย.จริงๆน๊ะครับ.ผู้หญิงก็เถอะอาจจะแพ้ผมก็ได้น๊ะ.เวลาวางของอะไรผมจะมีวิธีของผมและ ถ้าใครมาหยิบฉวยด้วยความตั้งใจหรือไม่ ?ผมจะรู้ทันที มิฉะนั้นผมคงไม่รู้ว่าพวกไอ้แกวมารื้อของบนโต๊ะผม. เช้าวันหนึ่งขณะผมนอนอยู่ได้ยินคล้ายๆใครมาเคาะประตู แต่เสียงไม่ดังมากนักผมโงหัวขึ้นมาฟังพอแน่ใจว่าเป็นห้องผมจึงได้ลุกมาเปิดประตูนึกว่าใคร ?ไอ้แกวเพื่อนร่วมห้องผมนั่นเองเขาพูดเสียงอ่อย-อ่อยว่า. ผมลืมกุญแจ.I forgot the key.แต่ผมมิได้ว่ากระไร ? คนเรามันลืมกันได้ครับ ! * แต่อย่าลืมแบบผมน๊ะ ! ตอนที่ผมย้ายกลับมาสัตหีบ ผมมีคาวานินจาคู่ชีพอยู่หนึ่งคัน มักจะขี่ไปเยี่ยมแม่แถวคลองจั่น ทุกวันศุกร์ที่ว่างจากงานราชการ และจะกลับสัตหีบอีกครั้งบ่ายวันอาทิตย์นั่นแหละ !ก่อนกลับมีเหตุต้องเข้าห้องน้ำ และได้หยิบกระเป๋าสตางค์สีดำวางไว้บนหลังทีวี เสร็จแล้วก็นำคู่ชีพกลับสัตหีบมาถึงบางแสนก็จะหยุดกินน้ำแข็งใส พอขยับตัวจะหยิบกระเป๋าสตางค์ใจหายวาบเลยล้วงอยู่หลายกระเป๋าจะมีได้อย่างไรล่ะ ? พี่แกยังนอนนิ่งอยู่บนหลังทีวีที่บ้านนั่นแหละ !ท่านผู้อ่านครับ ผมขี่คู่ชีพจากบางแสนกลับไปที่คลองจั่นอีกครั้ง แน่นอนสิครับผมเข็ดไปนานทีเดียวทีหลังอย่าลืมอีก !สองอาทิตย์ต่อมาผมเห็นเขาหายไป แสดงว่าคงจบแล้วและต้องกลับไปรบกับพวกไอ้กันแล้วกระมัง ! ผมเลยได้อยู่คนเดียวครับ สถานที่แห่งนี้มีบริเวณกว้างขวางมากทีเดียว. มีนักเรียนที่เป็นทหารเรือจากหลายๆชาติ.ได้หมุนเวียนกันเข้ามาศึกษาและดูงานด้วยทุนช่วยเหลือทางทหาร จากเจ้าของประเทศ. ที่ผมพอจะจำได้เช่นมาจาก เยอรมัน.Germany.;เวียตนาม Vietnam.;สเปน Spain.; ฟิลิปปินส์ Philippines.;อิตาลี Italy.;กรีก ฯ Greekและประเทศไทย Thailand. ภายในห้องเรียนแต่ละห้องนั้น มักจะมีนร.จากหลายชาติเรียนรวมกัน. ครั้งแรกที่มาถึง ทุกคนต้องไปทำบัตรประจำตัวก่อนครับที่เรียกว่า I D . CARD. ไอ ดี การ์ด นั่นแหละ !มีบัตรนี้แล้วทุกอย่างจะดูสะดวกครับ ทำให้เราสามารถเข้าไปในพีเอ๊กซ์ , ห้องอาหาร และสโมสร ฯ ได้อย่างสะดวกสบาย.
๕๘.ลาก่อนเพื่อนรัก..ผู้เขียนนย.ไทย-จ่าแฮมเมอร์นย.อม.
So long my Buddy. RTMC : USMC.1973.- Camp Johnson N.C.
ที่นี่มีทหารเรือไทยมาเรียนหลายคน มีทั้งรุ่นพี่ และรุ่นน้อง. บางคนเคยเจอกันที่ศูนย์ภาษาฯมาก่อน บางคนเพิ่งมาเจอที่นี่เพราะเดินทางมาก่อนนั่นเอง ! ที่ผมสนิทที่สุดคือ พี่ต๊ะ อีกคนคือ พจอ.ปราศัย จิตรทาน มาจาก กบร. ฝรั่งจะเรียกเจ ไอ ที ที เอ เอ็น. Mr.J-I-T-T-A-N.เขาไม่ยอมอ่านว่าจิตรทาน คงกลัวจะอ่านผิด คนอะไร ชื่อแบบนั้น ? แต่พี่ต๊ะมักจะเรียกแกแบบสนิทสนมว่าจันทาล เพราะแกเป็นนร.จ่ารุ่นเดียวกันครับ. ถ้าจำไม่ผิด พจอ.ปราศัยนั้นเคยอบรมพร้อมผมที่ศูนย์ภาษาทร.ท่านน่าจะจำได้น๊ะครับเพราะ พี่คนนี้เองที่เผอิญไปถามแหม่มว่าเคยกินพริกหรือไม่ ? ผมต้องเตรียมตัวเพราะจะเริ่มเรียนในวันพรุ่งนี้เลย. ที่นี่เขาเริ่มเรียนกันประมาณ ๐๖๓๐ น.และเลิกประมาณบ่ายสอง โดยทางรร.ต้องการปล่อยให้นร.มีเวลาทำการบ้าน หรือฝึกซ้อมในเรื่องการสอนของแต่ละหลักสูตร. ที่พักที่นี่สะดวกสบายครับ.ห้องอาหารใหญ่โตพอควร.มีการแบ่งเขต ให้นั่งรับประทานเป็นพื้นที่ พันจ่านั่งตรงนี้ , จ่านั่งตรงนั้น ฯ ห้องน้ำห้องส้วมใช้รวมกันในแต่ละตึก เวลาอาบน้ำรวมถ้าใครสวมกางเกงใน จะถูกมองว่าเป็นตัวประหลาด ถ้าแก้ผ้าถือว่า เป็นเสี่ยวเดียวกัน ผมชอบที่สุดคือมีทั้งน้ำร้อนและน้ำเย็น แต่ที่ใช้บริการประจำคือน้ำร้อนครับ.ค่ายนี้มีที่เล่นโบว์ลิ่งรวมอยู่ในพื้นที่นี้ด้วย เกมส์ละ ๑๐ เซ็นต์ ทหารเรือไทย และนย.ไทยอย่างผมมักมาใช้บริการบ่อยครั้ง.หลังอาหารเย็น. ยังมีพีเอ๊กซ์ใหญ่โต US. Navy Exchange. ไม่จำกัดการซื้อขอให้มีเงินซื้อเถอะ Unlimited. ผมว่าเจ้าของทุนนั้นฉลาดพอสมควรเพราะยอมเสียเงินให้ทุนกับนร.ทหารจากหลายประเทศ และมักจะได้ผลกลับมาอย่างคุ้มค่า ขายอาวุธและอะหลั่ยต่างๆ เท่านั้นยังไม่พอนร.ที่มาเรียนพอใกล้กลับบ้านมีไม่น้อยครับ ที่ซื้อของจำนวนมากกลับไปด้วยไม่ว่าเสื้อผ้าหรือของใช้ต่างๆ.มาถึงตรงนี้ใครว่าอเมริกันโง่.ยกมือขึ้น. ผมเชื่อตามที่เขาว่ากันถ้าอยากกลับมาที่นี่อีกให้นำเศษเงินมาโยนไปในบริเวณที่เรามาพัก ไม่เชื่อก็อย่าลบหลู่ ผมตั้งใจโยนไปหลายสตางค์จึงมีโอกาสกลับไปอีกสองครั้ง-สองครา.แม้ว่าจะเปลี่ยนสถานที่ก็ตาม เห็นไหมครับ ? ใครที่กำลังใกล้จะเดินทางอย่าลืม !เตรียมเศษสตางค์ไว้เพื่อไปโยนด้วยน๊ะ !ถ้าจะให้ขลังจริงๆล่ะก็คงต้องใช้เงินสกุลของประเทศนั้นๆ ขืนใช้แต่เงินไทยก็คงจะต้องวนอยู่แต่ในเมืองไทยนี่แหละ ! ถ้าไม่หลงอยู่ที่สวนจตุจักร ฯก็อาจจะหลงอยู่แถวหมอชิตใหม่ก็ได้น๊ะ. วันนี้เป็นเช้าวันแรกในห้องเรียน หลักสูตรวิชาครูทหารของผม ในห้องมีนร.รวม ๑๖ คนทร.อม.๑๓ นาย ,ไทย ๒ ,ฟิลิปปินส์ ๑ มีการสอนและเรียนกันเหมือนหลักสูตรทั่วๆไป แต่จะเน้นหนักไปเรื่องการสอนของนักเรียน โดยมีการแบ่งนร.ออกเป็นชุดๆและมีการซ้อมสอนจนกว่าจะสอบ ทร.ไทยซึ่งมาเจอกับผมที่นี่คือ พจอ.ปราศัย จิตรทาน พี่แกบ่นคิดถึงภรรยาเสมอๆ. เพราะก่อนมาเรียนที่นี่แฟนเพิ่งจะคลอดครับ.ทางโรงเรียนต้องการให้นร.ที่มาอบรมในหลักสูตรวิชาครูทหารทุกคน เขียนแผนการสอนเป็นLesson Plan.ถ้าทุกคนทำได้ก็หมายความว่า จะต้องสอนแทนกันได้นั่นเอง !โดยดูตามแผนการสอนในแผนนั้นก็จะมีการกล่าวถึงเรื่องต่างๆ ที่เราต้องการจะสอน.โดยเริ่มจาก นำเรื่อง.INTRODUCTION.เนื้อเรื่อง.PRESENTATION.และสรุป.SUMMARY. ซึ่งเป็นหัวใจสำคัญของวิชาครูทหาร.
๕๙.ผู้เขียนกับพี่ต๊ะ - พ.จ.อ.พายัพ งามประเสริฐ. - สวนสาธารณะที่ชิคาโก.
Public park at Chicago. 1973.
อีกหลายปีต่อมา ผมมีโอกาสเข้ารับการอบรมในหลักสูตรนักเรียนพันจ่า ที่ยศ.ทร. กรุงเทพฯ ก็พบว่าที่นี่ก็มีการเรียนหลักสูตรวิชาครูทหาร เหมือนที่ผมเคยไปเรียนมาแล้วจากสหรัฐอเมริกา. ต่างกันที่รร.นี้ใช้ภาษาไทยเท่านั้นเอง ! วันนี้แม้ว่าจะเป็นวันแรกของการเรียน แต่ทุกคนก็ดูกระตือรือร้นที่จะเรียน. ผมเลือกที่จะนั่งข้างหน้าครับเพราะเกรงว่าจะเรียนไม่ทันเพื่อนเอาเข้าจริงผมคิดว่า ผมคล่องกว่าเพื่อนฟิลิปปินส์พอสมควร ที่ห้องเรียนนี้ครูจะแจ้งให้นร.ทราบว่าจะต้องเรียนอะไรบ้าง ? และต้องสอบตามเวลาที่โรงเรียนกำหนดมีการแบ่งการสอน นร.ต้องออกมาพูดหน้าชั้นโดยแบ่งเป็นสามระยะ คือ ช่วง ๓๐ นาที , ๔๕ นาที และหนึ่งชั่วโมง ที่สำคัญก่อนจบหลักสูตรนร.ทุกคนต้องมาสอนแบบทำไปสอนไป Demonstrate. อันนี้ถ้าเป็นนร.เจ้าของพื้นที่ เขามักจะสอนเรื่องการทำอาหาร พอครูให้คะแนนเสร็จ.. ช่วงพักกลางวัน.ก็นำมาแบ่งกันกินเลยครับ ผมสอนเรื่องมวยไทยเพราะไม่ต้องใช้เครื่องช่วยฝึกอะไรมากนัก.ช่วงเช้าพอเริ่มการเรียนได้สักพักเราจึงรู้ว่า วิชานี้ไม่ได้ง่ายอย่างที่หลายคนคิด.
๖๐.ที่ใดมีเด็ก..ที่นั่นต้องมีผู้ใหญ่..แล้วไง ?..โลกสดใสน่ะสิ !
All kids may made the Global Bright.
หลังอาหารเที่ยงเราไปค้นคว้าตำราเก่าเพื่อนำมาเป็นแนวทาง ในการทำแผนการ สอน. นร.ทุกคนจะต้องทำเพื่อส่งครู และเพื่อเป็นแนวทางในการสอนหน้าห้อง ทั้งเวลาซ้อมสอนกับเวลาสอบสอน. มีห้องให้นร.ทุกชาติมาค้นคว้าได้ซึ่งปิด - เปิดตามเวลาที่รร.กำหนดให้ โดยนร.รุ่นก่อนๆทิ้งไว้ในห้องนี้เพื่อให้ดูเป็นแนวทาง เท่านั้นจะลอกเลยไม่ได้เพราะว่า ไม่มีทางที่นร.ทุกคนจะมาทำการสอนได้เหมือนกันทุกตัวอักษร..ต้องมีความแตกต่างกันบ้างล่ะครับ !ไม่มากก็น้อย. * น่าเสียดายที่ไม่มีภาพในห้องเรียน หรือบริเวณที่พัก เพราะช่วงนั้นมีการห้ามถ่ายภาพในค่าย. วันรุ่งขึ้นนร.ก็มาที่ห้องเรียนตามปกติออกจะเช้าไปสักนิด. ทุกคนถูกจัดทีมเพื่อสะดวกในการ สอน ทีมผมนัดกันมาซ้อมสอนในช่วงบ่าย.ดังนั้นทุกคนจึงได้กลับที่พักเพื่อเตรียมการ ผมมานั่งทำงานอยู่ที่ห้องพักเพราะว่าสะดวกสบาย เนื่องจากทางรร.ได้จัดโต๊ะให้เพื่อนร.ที่ต้องการทำงานค้างนั่นเอง ! ผมไปที่ห้องเรียนตรงเวลาครับ สักครู่ทุกคนจึงพร้อมเราเริ่มซ้อมสอนกันเลยครับ. ผมซ้อมสอนเป็นคนสุดท้ายจึงต้องเป็นฝ่ายนั่งฟังสามคนแรกไปก่อน เมื่อการสอนได้เริ่มขึ้นนร.ที่เป็นผู้สอนต้องยืนอยู่ที่แท่นสอน. Stand. จะแอบตั้งเวลาเองแล้ววางนาฬิกาไว้ในที่ที่มองเห็น มีข้อห้ามว่าอย่ามองบ่อย ใครพร้อมแล้วก็จะเริ่มการสอนทันที. จาก นำเรื่อง เนื้อเรื่อง และก็สรุป. ผู้สอนก็จะสอนไปเรื่อยๆขณะที่ลูกทีมซึ่งนั่งอยู่ในชั้นเรียน จะแอบให้สัญญานว่า.สอนช้าไปหรือสอนเร็วไป ด้วยการยกนิ้งโป้งมือขึ้นและขยับขึ้น-ลง แสดงว่า สอนช้าไปเดี๋ยวจะไม่ทันเวลา ผู้สอนหน้าชั้นก็จะเริ่มสอนเร็วขึ้นและในทางกลับกัน..ถ้ายกนิ้วโป้งมือคว่ำลงและขยับขึ้น-ลง แสดงว่าสอนเร็วเกินไป ถ้าสอนเสร็จจะเหลือเวลามากให้ช้าลงอีก. ผู้สอนที่หน้าห้องก็จะปรับตัวตามการยกนิ้วของลูกทีม เราต้องพยายามไม่ให้ครูเห็น ผมคิดว่าถ้าเห็นครูอาจจะไม่รู้ก็ได้.ว่าพวกเขาทำอะไรกัน ? เมื่อซ้อมจนเสร็จเราก็จะวิจารณ์กันเอง และคนต่อไปจะต้องขึ้นไปอยู่ในตำแหน่งผู้สอน ข้อดีก็คือผู้สอนทีหลังจะเห็นข้อผิดพลาดของผู้อื่นก่อน พอถึงคิวตนเองก็แทบจะไม่ผิดเลยเพราะเห็นมาหมดแล้ว ในความเป็นจริงนั้นไม่ได้เป็นอย่างที่ผมเขียนหรอกครับ !ยังมีผิดบ้างแต่ยังไงๆก็ต้องผิดน้อยกว่าเพื่อนๆ ในการซ้อมสอนนั้นครูประจำวิชายังออกมาตำหนิและแนะนำนร.ทุกคน เวลาสอบจริงๆนั้นเขาจะให้คะแนนกันเลย คงเป็นเพราะวิจารณ์ไปนร.ก็ไม่มีโอกาสมาแก้ตัวแล้วนั่นเองครับ.ที่ค่ายนี้Great Lakes.อากาศจะเย็นตลอดเวลาเพราะมีทะเลสาบอยู่บริเวณรอบๆที่พักนั่นเอง ไอความเย็นจากทะเลสาบจึงลอยตัวขึ้น และกระจายปกคลุมบริเวณพื้นที่รอบค่ายพักตลอดเวลา พวกพี่ต๊ะซึ่งมาอยู่ก่อนและนานกว่า.เพราะทุนของทหารเรือไทยมักจะมีระยะเวลานาน ส่วนใหญ่จะมาเรียนในเรื่องการใช้อุปกรณ์ประจำเรือและประจำหน่วย ซึ่งหนักไปทางด้านสื่อสารครับ.เราได้รู้จักกับคนไทยที่มาทำงานอยู่ที่นี่หลายคนและหลายพวกเช่น หมอติ๋ม ,และทร.เหล่าแพทย์อีกคนหนึ่งซึ่งได้ลาออกมาทำงานที่ร.พ.ในเมืองชิคาโกโดยอยู่กับภรรยาที่ตึกเกรซGrace Building. ซึ่งสองคนนี้ทำงานคนละผลัดใครออกเวรก็ต้องมาเลี้ยงลูก เพราะค่าจ้างที่นี่แพงครับ ! ที่ตึกนี้มีคนไทยอยู่มากกว่า๕๐ คน พอเจอกันบางคนก็ทักทายดีครับมีบางพวกกลัวคนอื่นจะรู้ว่าตัวเองเป็นคนไทย ช่วงหนึ่งพวกทหารเรือไทยเดินมาเข้าลิฟท์ คนไทยกลุ่มนั้นเดินคุยกันมาดีดี พอเจอกลุ่มเราเข้าแหม ! พี่แกหยุดคุยทันที คงเกรงว่าเราจะรู้ว่าพี่เป็นคนไทยกระมัง ! หรือใครแอบถอดปลั๊ก ? ทำไมจึงชอบพูดกันนักว่าคนไทยรักกัน..จบเรื่องนี้ผมอยากพาไปพบกับพวกนร.ช่างกลแถวๆบางพลี บางบ่อ ถ้ายังไม่หนำใจจะเลยไปถึงบางเสาธง..เอ้าแถมบางประกงให้อีกแห่งก็ได้..คงจะตายตั้งแต่บางพลีแล้วล่ะ !เคยเห็นไหมล่ะว่านร.รุ่นใหม่เขาไม่ใช้ปากกากันแล้วถูกแล้วครับ.."อีดาบ" ผู้หญิงพวกนี้ร้ายมาก กะฟันถึงตายเลยล่ะ ! ผู้ชายช่างแสนดีไม่เคยฟันใครเลย..ไม่ได้โกหกครับ เคยเห็นใครใช้ไอ้ดาบบ้างล่ะ ?
๖๑. เฮเลน..ยูทำอาหารไทยไม่ได้..แม่ฉันบอกว่ายูสอบไม่ผ่านน๊ะ !
ผมเข้าใจว่าพวกนี้น่าจะเป็นคนไทยภูเขา.. นับหนึ่งยังไม่เคยถึงร้อย พอ ๙๙ แล้วลงมาเหลือ ๙๗ ทุกที. จึงยังไม่ได้เป็นผู้ใหญ่บ้านสักที. ช่วงนั้นมีนักเรียนไทย หลายคนที่มาทำปริญญาตรีบ้าง โท บ้าง ผมจำได้ว่าคนหนึ่งชื่อพี่มนัสแกต้องขับรถเมล์ส่งตัวเองเรียน และอีกคนหนึ่งคือนายมณฑลซึ่งต้องเรียนไปด้วยและทำงานไปด้วยเช่นกัน ในจำนวนนี้ยังมีอีกคนหนึ่งที่เป็นอดีตนายตำรวจมือขวา ของนายกรัฐมนตรีไทยในสมัยหนึ่งถ้าเอ่ยชื่อท่านหลายคนร้อง อ๋อ !ทันทีครับ..เจ้าของชื่อ ผ้าขาวม้าแดงไงล่ะครับ ท่านล่วงลับไปแล้ว. พี่ตี๋ได้ลี้ภัยมาอยู่ที่นี่นานแล้วครับ งานก็ไม่ต้องทำแต่มีกินมีใช้อย่างสบายๆ.พี่ตี๋เป็นคนแปดริ้ว พวกเราไม่ทราบชื่อจริงหรอกครับนามสกุลท่านคล้ายๆกับนายทหารนย.ไทยท่านหนึ่งคือ หัวหน้า ภุมรินทร์ สุนาวินทร์ สมัยนั้นเป็นผอ.กองช่างนย.มียศเป็นนาวาตรีตอนเกษียณอายุได้ย้ายไปนอกนย. จึงไม่ทราบว่าท่านได้เป็นนายพลรึไม่ ?ส่วนนามสกุลของพี่ตี๋นั้นมีคำว่าวิวัฒน์เพิ่มมาอีกหน่อย. บ่ายวันศุกร์พี่ตี๋จะจัดคนขับรถมารับพวกเราถึงที่พัก เพื่อไปค้างที่บ้านในชิคาโกเกือบทุกสัปดาห์ที่ท่านว่างพร้อมทั้งจดรายการของที่จะซื้อส่วนใหญ่เป็นของกินและของใช้. ในพีเอ๊กซ์นั้น..ของทุกอย่างราคาถูกกว่าแถวร้านข้างนอกมาก อาหารและเครื่องดื่มทั้งหมดพี่ตี๋ขอเป็นเจ้าภาพเสมอครับ ! พี่ต๊ะมักจะดำเนินการจัดซื้อให้ทุกครั้ง มีผมและทร.ไทยอีกหลายนายเป็นหางเครื่องคอยหามหิ้วของทุกชิ้น. พวกเราพยายามออกเงินเพื่อช่วยพี่ตี๋ในการซื้อเหล้าและเบียร์ แต่พี่ตี๋ไม่ยอมรับครับเพราะความเป็นตำรวจเก่าของพี่ตี๋ จึงเข้าใจดีว่าทหารเรือไทยคงจะเงินน้อยและไม่ยอมรับการช่วยเหลือจากเรา. เวลากลุ่มทหารเรือไทยมาค้างคืนที่บ้านพี่ตี๋จะมานั่งคุยกับพวกเราโดยที่เราก็นั่งดื่มกันไป ใครเมา..ก็นอนกันในวงเหล้านั่นแหละ!ที่บ้านพี่ตี๋มีพรหมปูอยู่เต็มพื้นที่ และปกติพี่เขามักจะนอนกลางวันแต่กลางคืนพี่แกไม่ยอมนอนเพื่อจะปรับเวลาให้เหมือนในเมืองไทย พี่ตี๋แกจะชอบมากทีเดียวครับถ้าพวกเราเข้าครัวแล้วไปหยิบของมาทำกินกันเอง เพราะแกบอกว่า..ชอบบรรยากาศแบบกันเองเป็นที่สุด เมื่อเวลากลับเข้าค่ายมาถึงพี่ตี๋ก็จะให้คนขับรถนำพวกเราไปส่งเพื่อเตรียมตัวเรียนกันในวันรุ่งขึ้น. *ช่วงอยู่ที่นั่น ทร.ไทยชุดของเราได้รู้จักกับผู้หญิงไทยซึ่งมีสามีฝรั่งอยู่ที่นั่นมีบุตรยังเล็กอยู่.คือพี่ ชมนารถ แรด พวกเรามักจะแย่งกันอุ้มเด็กชาย เอ ช่วยเลี้ยงบ้าง. หลายปีต่อมาขณะที่ผมประจำอยู่ที่สงขลาผมมีโอกาสพบกับพี่ชมนารถอีกครั้ง เธอมีบ้านเองและได้เปิดเป็นร้านขายอาหารอยู่ตรงข้ามวัดแหลมทราย ตอนนั้นเธอมีบุตรสามคนแล้ว คือ เอ บี และ ซี หลังจากผมย้ายกลับมาอยู่ที่สัตหีบ ผมไม่มีโอกาสพบพี่ชมนารถอีกเลยมาทราบภายหลังว่าเด็กชาย เอ ที่ทหารเรือไทยเคยอุ้มกันตอนนั้น ได้กลายมาเป็นนักแสดงชื่อดังว่า "วิทิต แรด" ผมติดตามผลงานของเขามาเสมอ งานของนาย เอ ตอนนี้เริ่มลดน้อยลงและขณะเขียนเรื่องนี้นายเอ เริ่มเงียบหายไปจากวงการเสียแล้วครับเรามาเตรียมเสื้อผ้า - อุปกรณ์การเรียนกันอีก หลังอาหารเย็นวันอาทิตย์ทร.ไทย.จึงแตกทัพเพื่อความพร้อมที่จะเรียนต่อไป โบ๊ทอะฮอย ! ผมได้แต่สงสารทร.ไทยที่เรียนอยู่ด้วยกันเพราะท่าทางเขาคงคิดถึงลูกน้อยแน่ๆ ดูแล้วคล้ายๆกับไม่ตั้งใจเรียนเลย..ฟันธง ! เวลาซ้อมสอนก็ดูแกท้อๆอย่างไร ? บอกไม่ถูกครับทั้งๆที่ตัวเองก็ไม่ได้คล่องสักเท่าไร ? ผมได้ยินพี่แกพ้อออกมาดังๆว่าเฮ้ย..กูไม่เอาแล้วเว้ย! ผมคอยเข็ญพี่แกอยู่เรื่อยๆจนทำให้เขาผ่านมาจนได้ครับ เวลาเข้าห้องเรียนแล้วไม่มีใครช่วยใครได้หรอกครับ ถ้าเตรียมตัวมาไม่ดีล่ะก็..เสร็จแน่ๆ.ผมมักจะใช้เวลาที่มีอยู่ อ่านทบทวนบ้างตามโอกาส การเรียนของผมจึงผ่านไปได้ด้วยดี. สัปดาห์นี้การเรียนของผมผ่านฉลุยครับ วันก่อนผมมาเจอกับทหารเรือสเปน เขาถามผมว่ารู้จัก.เจริญรุกข์ ไหม ?ผมไม่รู้จักจริงๆเออ..น่าอายมากครับ ที่ผมไม่รู้จักคนดังขนาดนั้น ในเวลาต่อมาคนไทยที่ชิคาโกนี่แหละ ! ได้เรื่องของ..ผู้การเกาะหลัก เจริญรุกข์ ให้ฟัง...ต้องขอขอบคุณมา ณ ที่นี้.
Spain Navy. : Hello. Are you from Thailand. ?
Do you know Mr.Chareonrook. ?
Thai Navy. : No. No Sir.Sorry. !
ผมจึงอยากขยายความให้ผู้ที่ยังไม่เคยทราบ ได้ทราบเสียเลยผมถือว่า น่าจะเป็นเกียรติกับท่านและเพื่อประดับความรู้ นานมาแล้วทีด.ช. เกาะหลัก เจริญรุกข์ ซึ่งเป็นเด็กวัดอยู่ที่จังหวัดประจวบ ฯ ได้เรียนจนจบหลักสูตรแล้วได้มาสอบ เข้าเป็นนักเรียนจ่าทหารเรือ.ด้วยความขยันและเรียนเก่งจึงได้ทุนไปเรียนต่อที่รร.เตรียมทหาร และเมื่อสอบได้จะต้องมีการมอบตัวด้วยความที่ยากจนและมาจากบ้านนอก จึงหาคนมาค้ำประกันไม่ได้ หลวงพ่อที่มาด้วยจึงพาเดินมาบริเวณที่รับมอบตัว และได้มาพบนายทหารคนหนึ่ง พร้อมทั้งออกปากว่าโยมช่วยค้ำประกันให้หน่อยเถอะ เด็กคนนี้เขาขยันและเขาไม่เคยสอบได้ที่สองเลย !แน่นอนสิครับ.ใครได้ฟังใครก็ อยากจะค้ำประกันให้ทั้งนั้น.
* ท่านได้รู้จักกับอดีตนร.นายเรือไทย จากประเทศสเปน.แล้วคิดยังไงบ้างครับ ?ทหารเรือไทยมีทั้งคนดีและคนดัง..อยู่ทั่วทุกมุมโลก..
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น