หลังจากเมื่อวานได้มีการทำ work shop การเขียน competency ของบุคลากรในกลุ่มงานเวชกรรมสังคม กลุ่มงานจิตเวช และฝ่ายสุขศึกษาประชาสัมพันธ์...ดิฉันทราบข่าวมาว่าทุกท่านนั้น work มาก มีการกลับไปเขียนในส่วนของตนต่อที่บ้าน...พอรุ่งเช้ามีเอกสารบางส่วนมาให้แม่กอบ หรือ คุณอุไร วิรุฬบุตร...ดูความคืบหน้า...
...
ดิฉันทราบข่าวก็รู้สึกดีใจยิ่งนัก เพราะเกิดผลลัพธ์ที่เป็นเชิงรูปธรรมเกิดขึ้น...
วันนี้ช่วงเช้านั้นดิฉันจึงลองทบทวนตน...และทำ AAR ในส่วนตนต่อการทำ work shop ครั้งนี้
สิ่งที่คาดหวัง...เมื่อได้รับการทาบทามให้มาช่วยเป็นวิทยากรกระบวนการครั้งนี้ คือ อยากให้ผู้เข้าร่วมการประชุมเชิงปฏิบัติการนี้...เข้าใจและเขียน competency ในส่วนงานของตนเองได้
สิ่งที่ได้เกินคาด...คือ ไม่คาดหวังมาก่อนว่าจะมีคนสนใจมาเข้าร่วม เพราะที่องค์กรเราจัดอบรมในเรื่องนี้มาหลายครั้งมาก และเชิญวิทยากรมาหลายท่าน คิดว่าจะไม่มีใครสนใจ แต่คนที่มาเข้าร่วมนี้ให้ความร่วมมือ และมีการแลกเปลี่ยนกันดีมาก...
...
ขณะที่เรากำลังดำเนินการนั้น ท่านผู้อำนวยการเข้ามาเยี่ยมที่ห้องประชุม พร้อมทั้งให้กำลังใจ...แก่ทีมดีมากคะ...
สิ่งที่ยังไม่เป็นไปตามที่คาดหวัง...นั้นน่าจะเป็นเรื่องการเตรียมเอกสารที่ใช้ประกอบการทำ work shop ครั้งนี้ เพราะคิดว่าจะไม่เน้นเอกสารประกอบมากนัก แต่กลับเป็นว่าเราคาดการณ์ผิด เพราะผู้ที่เข้าร่วมบอกว่าเอกสารอ่านเข้าใจง่าย...จึงคิดว่าคราวหน้าอาจจะต้องเตรียมพร้อมกว่านี้
คาดว่าจะไปทำอะไรต่อ...ก็น่าจะเป็นเรื่องเอกสาร...และการทำ work shop ในครั้งต่อไปนำกระบวนการเพื่อนช่วยเพื่อนมาประยุกต์ใช้ร่วมด้วย โดยคละกลุ่มระหว่างคนที่เข้าใจและไม่เข้าใจ...รวมอยู่ในกลุ่มเดียวกัน ก็จะเกิดการช่วยเหลือ...กันได้ดียิ่งขึ้น...
กระบวนการที่เราจัดการทำ work shop ครั้งนี้คิดว่าน่าจะจัดมีขึ้นเรื่อยๆ...แบบค่อยๆ ทำอย่างเข้าใจ..เพราะหากว่าไปแล้วผู้ปฏิบัติงานมีภาระงานมาก...ในส่วนนี้เป็นงานเอกสารที่ผู้ปฏิบัติแทบจะไม่มีเวลาทำเพราะต้องขึ้นเวร...และภาระงานภาคปฏิบัติ...ดังนั้นแม่กอบ..ท่านจึงเน้นว่า...จัดเวทีให้เขาได้มาร่วมด้วยช่วยกันทำ จะได้ผลลัพธ์ของงานได้เป็นรูปธรรมมากขึ้นดีกว่าการจัดอบรมแล้วหายไปเลยทำต่อไปไม่ได้...
คุณคนไกล...
เรายังต้องเรียนรู้ไปอีกนานคะ...
นี่เป็นเพียงก้าวหนึ่งก้าวที่เราต้องเดินคะ
ขอบคุณนะคะ...สำหรับกำลังใจ
กะปุ๋ม