ทหารเรือไทยในอเมริกา - ครั้งที่ ๑ ตอนที่ ๘


โตนี่ - ฟาง. GotoKnow.

*ไปชิมเหล้าป่าก่อนแล้วค่อย..กลับไปดื่มเบียร์ บัด๊ไวเซอร์..ที่บ้านลุงแซม.

เย็นวันหนึ่งผมมาดื่มกับเพื่อนรุ่นพี่ไปรษณีย์ และเพื่อนทหารอีกหลายคน.ที่ร้านเกาะไทย.ร้านนี้มีชื่อเรื่องอาหารทะเลนอกจากจะอร่อยแล้ว ราคาย่อมเยาว์อีกต่างหากโดยเฉพาะอย่างยิ่งปลากระบอกทอดปัจจุบันเลิกขายเสียแล้วเพราะรุ่นลูกไม่ยอมรับหน้าที่แม่ครัว.ต่อจากอาม้า.เสียดายแทนนักดื่มทั้งไทยและเทศ.โดยเฉพาะท่านที่ไม่เคยมาใช้บริการจากร้านนี้. มีคนพูดเสมอๆว่าใครมาสงขลาแล้วไม่มาทานอาหารที่ร้านนี้ก็เหมือนมาไม่ถึงสงขลา.ช่วงที่ผมมาฝึกค๊อบบร้าโกลด์ประมาณปี๒๕๓๖ ก่อนลาออกนั้นผมมาทานที่ร้านตรงข้ามกัน ถ้าจำไม่ผิดเขาเรียกร้านแต้ เลยไปสองสามห้อง.พราะร้านเกาะไทยปิดกิจการไปแล้วอาซ้อแกขายแต่โจ๊กในช่วงเช้าเท่านั้น ผมอยากเถียงจริงๆครับเพราะผมว่าใครมาสงขลาแล้วไม่มาเที่ยวที่ถนนศรีสุดา.คนผู้นั้นย่อมมาไม่ถึงสงขลา มีที่เที่ยวสำหรับผู้ชาย เยอะมาก. ผมมีโอกาสมาพักที่รร.พาวิเลี่ยน-สงขลา Pavilion Hotel.หลังที่ได้ออกจากกองทัพแล้วแถวนั้นกลายเป็นย่านโลกีย์ไปตามสภาพเศรษฐกิฐ เพราะงานขุดเจาะน้ำมันกำลังบูมครับ.เผอิญช่วงนั้นมีเจ้าหน้าที่ของศูนย์อพยพชาวแคนาดามานั่งดื่มเบียร์รออาหารอยู่ ผมชวนมาร่วมวงด้วยกันจะได้สนุกเพราะผมและพี่เดชพอคุยภาษาอังกฤษได้นายจิมสมิMr. Jim Smith. รับคำเชิญแล้วจึงได้ย้ายโต๊ะมาร่วมวงกันพวกเราดื่มไปคุยไป สนุกสนานทีเดียวครับ  เวลาคิดเงินเราต่างคนต่างไม่กลัวว่าใครจะจ่าย..ผมบอกว่าให้โยนหัว-โยนก้อยก็แล้วกัน.ใครชนะกินฟรี ! ฝรั่งเขาไม่ค่อยสนอยู่แล้วว่าใครกินมากกินน้อย สิ้นคำว่า Deal. ผมโยนเหรียญทันที -หัวครับ.ผมชนะ ใครบอกว่ามีหัวทั้งสองด้าน.แน่นอนครับ นายสมิทจ่ายแบบไม่มีปัญหาผู้เชียนจำไม่ได้แล้วว่าทั้งหมดเป็นเงินเท่าไร?หลังจากจ่ายเงินแล้วผมพาเพื่อนแคนาเดี้ยนไปกินยาดองกันต่อที่แฟลตทหารเรือ ซึ่งเป็นบ้านพักของพจอ.บรรจบ ผิวผ่อง. เพื่อนสนิทรุ่นน้องอีกคนหนึ่ง  ต่อมาได้ย้ายมาประจำที่กองรปภ.ฐท.สส. ตำแหน่งผบ.มว.เสียชีวิตแล้วด้วยโรคมะเร็ง.ไปสู่สุคติเถอะน๊ะผู้กอง.นายสมิทเพื่อนใหม่ของผมชอบมากครับเขาบอกว่านี่แหละที่เขาเรียกว่ามูนชายหรือเหล้าเถื่อนนั่นเองMoon Shine.ในอเมริกา-แคนาดา เขามักจะลักลอบทำกันในช่วงเดือนหงาย เพื่อหลบเจ้าหน้าที่สรรพสามิต.แต่ที่เมืองไทยไม่มีการหลบซ่อนใดใด ?เงินถึงครับ.  ต่อมาผมมีโอกาสมากรุงเทพฯจึงได้แวะมาเยี่ยมเขาตามที่อยู่ที่เขาให้ผมไว้ นายสมิทมีบ้านพักอยู่ที่ซอยประสานมิตร  ผมอยากจะบอกว่าเขาต้อนรับดีมากทีเดียวครับ   พอสงครามสงบแล้วนายสมิทคงกลับไปบ้านที่แคนาดาแล้วล่ะครับ ! ถ้าอยากจะรู้เรื่องการดื่มครั้งแรกของผมล่ะก็..บอกให้ก็ได้ว่าผมเริ่มจากเหล้าและโซดาครับ เวลาออกฝึกภาคสนามนั้นโซดาหายากครับ  ถ้ามีเขาก็จะเทใส่ถุงจะเป็นโซดาตาย.นักดื่มที่ดื่มผสมโซดาเขาจะบอกว่าไม่อร่อย  ต่อมาเพื่อนหลายๆคนได้ชวนให้ผมเลิก โดยแนะว่าผสมน้ำน่าจะดีกว่า ผมเห็นด้วยครับเวลาที่เราออกไปฝึกภาคสนามจะทำให้สะดวก และไม่ต้องง้อโซดาใครที่ช่างสังเกตก็จะทราบดีว่า โซดาในอเมริกานั้นหมายถึงน้ำอัดลม=Soda.ถ้าอยากสั่งโซดาจริงๆจะต้องสั่งโทนิคครับ จะผสมน้ำก็เป็นWhiskyWater.วิสกี้วอเตอร์หรือ ยีนโทนิค = Gin Tonic. มิฉะนั้นอาจเมาก่อนเพื่อนก็เป็นได้.ผมเริ่มดื่มผสมน้ำโพลาริส Polaris. สมัยที่ยังเป็นขวดกลมใหญ่น่าจะเลิกกิจการไปแล้วใครที่ดื่มเหล้าผสมน้ำตอนเช้าเวลาปัสสาวะ แอลกอฮอล์จะออกจากร่างกายง่ายและเร็ว ที่สำคัญถ้าผสมโซดาจะทำให้ผู้ดื่มเรอบ่อยๆBurf.ใครที่มาหัดดื่มผสมน้ำใหม่ๆจะรู้สึกว่าขมทีเดียว.ที่จริงถ้าไม่ดื่มเลยก็น่าจะดีกว่าน๊ะหลายคนยอมรับว่าจริง.แล้วคนที่ดื่มอยู่แล้วอย่างผมล่ะจะทำอย่างไรดีเอ่ย ?  เรื่องการดื่มของผมจริงๆแล้วคงจะนับครั้งไม่ถ้วนหรอกครับ ! ผมจำได้ว่าเริ่มดื่มตอนเป็นนักเรียนจ่านย.ปีที่๒ โน่นแน่ะ !น่าจะเป็นช่วงปีพ.ศ.๒๕๑๐ อ้อ !บุหรี่ด้วยครับ ผมเริ่มจากบุหรี่ยี่ห้อคอนซูเลทของ มาเลย์เซีย.Consulate from Malaysia.สำหรับสุราหรือเหล้านั้น.ในช่วงแรกที่ผมเริ่มต้นก็คงจะเป็นแม่โขงยอดสุราไทยนี่แหละ !สมัยนั้นน่าจะขวดละประมาณ๑๕ บาทโดยทั่วไปแล้วนักดื่มคนไทยมักจะดื่มกวางทองครับ.แต่ถ้าใครเงินหนาหน่อยก็ไม่น่าจะเกิน..แม่โขงหรอกครับ !เรื่องเหล้านอกนั้นผมมาเริ่มภายหลังและจำไม่ได้แล้วว่าเริ่มจากยี่ห้อใด ?ผมดื่มมาทุกสถานที่แล้ว จริงๆน๊ะครับ  เช่นบนบก , ในเรือ   บนเครื่องบิน รถบัส และ รถไฟ.    ถือว่าได้สนุกมาในช่วงหนึ่ง ของชีวิต.ขณะที่กำลังเขียนเรื่องนี้อยู่ ผมได้หยุดดื่มไปเอง.แปลกน๊ะครับ !ชีวิตผมดื่มมาแล้วอย่างสมบุกสมบันจริงๆครับ ผมยืนยันได้เลยว่าไม่ติดและมือไม่เคยสั่นครับ.วันไหนที่ไม่อยากดื่มจะรีบทานอาหารเย็นเลย เพราะจะทำให้เราไม่อยากดื่มนักดื่มท่านใดอยากจะนำวิธีนี้ไปใช้บ้างผมยินดีครับ. ไม่เคยสงวนสิทธิ.

Roommate.  :   Eh ! Thai you better hurry up we gonna go to town. 

Writer       :   Where do we go now. ?

Roommate.  :   Smile ,You ' ll know very soon ,You will have more fun. 

   

๒๙.ผู้เขียน-ที่สะแต๊ฟเอ็นซีโอคลับ.Writer - Staff NCO Club.

เย็นนี้ไปกันเฉพาะพี่มืด มีผมคนเดียวที่สีผิวอาจจะออกเหลืองๆสักหน่อย ก็แหม ! ผมคนเอเชียน๊ะครับจะให้ดำอย่างพี่ได้ไง ?ผมเคยเข้าไปในบาร์ของพวกคนผิวสี. และสังเกตว่าจริงๆแล้วเขาไม่รังเกียจผม เหมือนพวกผิวขาวหรอกครับ..ผมมารถคันเดียวกับจ่าวี๊คลี่เพื่อนร่วมห้องผิวดำของผม   ผมถามว่าเราจะไปไหนกัน ? เขาได้แต่ยิ้มๆแล้วบอกผมว่าเดี๋ยวก็รู้และต้องสนุกแน่ๆ. เรามาถึงบ้านผู้หญิงผิวดำในเมืองแจ๊คสันวิลล์ Jacksonville , NC. พอเดินเข้าบ้านตายแล้วพระเจ้า !กอดกันเป็นคู่ๆเลยสังเกตให้ดีดีน๊ะ.ดำทั้งคู่ครับ.  Ssgt. Pap and  Ssgt. Hasty. มีนายป๊าปและจ่าแฮสตี้  พี่แกหัวเราะก๊ากทันทีที่เห็นผม Eh ! Thai  What ’s up. ?  Take it easy man.  ยังไม่วายเป็นห่วงโดยบอกว่าตามสบายน๊ะ. จ่ากับผมเดินเข้าไปในบ้านแล้วเลยไปหยิบเบียร์มาดื่ม.ทำท่าว่าจะยุ่งสิครับเพราะชายสี่หมี่เกี๊ยวเอ๊ย ! ไม่ใช่ครับผู้ชายมีสี่แต่ผู้หญิงมีสาม แล้วมันจะยุ่งไหมล่ะ ? ผมคิดว่ามาสนุกๆไปงั้นเอง จึงปลีกตัวมาเลือกแผ่นเสียงเพื่อจะนำไปเปิดฟัง  Play the record. ออกเสียงว่า เรคคอร์ดแปลว่าแผ่นเสียง ในที่นี้ก็คือเล่นแผ่นเสียงหรือเปิดเพลงนั่นเอง ! ที่สำคัญเป็นนาม Noun. แต่ตัวเดียวกันนี้เองถ้าออกเสียงว่ารีคอร์ดจะแปลว่าบันทึกครับ แถมยังเป็นเวิร์บน๊ะครับ Verb.  อันนี้สำคัญน๊ะต้องจำให้ดีครับ.   สมัยนั้นหนุ่มสาวที่นี่ นิยมนำแผ่นเสียงมาเปิดแล้วเต้นรำกันบ้าง  กอดกันบ้างเป็นคู่ๆดูมีความสุขดีครับ คนมีอายุก็ชอบน๊ะครับขอบอก.มิใช่เฉพาะหนุ่มสาว.จ่ากับผมเดินเข้าไปในบ้านแล้วเลยไปหยิบเบียร์มาดื่ม. ขณะที่ผมกำลังสาละวนอยู่กับแผ่นเสียงเป็นจังหวะที่น้องแอนน์สาวผิวดำก็เข้ามาเลือกด้วย ต่างคนต่างเลือกน่ะครับ !เธอมิได้มาช่วยผมเลือกแต่อย่างใด ?ผมหยิบแผ่นเสียงซึ่งมีชื่อเพลงเป็นภาษาอังกฤษว่า Have you seen her.แต่ไม่รู้ว่าใจตรงกันหรือไม่ ? มือเธอก็เผอิญมาจับเอาแผ่นที่ผมถืออยู่พอดี ส่วนจ่าวี๊คลี่ของผมได้แต่เดินไปมาอยู่ที่หน้าต่างจนผมสงสัยเลยถามไปว่าเฮ้ทำไมไม่สนุกกันล่ะ ?เขาบอกว่าต้องเดินดูรถหน่อย พวกข้างนอก.มันคอยจ้องจะขโมยของที่รถผมถามว่าเอ้า !เอ็งไม่ได้ล๊อครถหรือไง ? ล๊อคสิ.แต่มันจะขโมยพวกยางและล้อ ฯ เพื่อนผมจึงต้องเดินเข้า-ออกๆ เพื่อคอยมาเฝ้ารถของตัวเอง.ส่วนผมไม่มีอะไรที่จะต้องคอยเป็นห่วง.จึงมีโอกาสได้เต้นรำกับเพื่อนๆ  ภายในฟลอร์แคบๆที่บ้านนั่นเอง  !          

Writer.     :   Hey ? Why don ’ t you come and joining us. ?

Weekly.    :   I  ’ d not , because of watching my car.

                   Somebody tried to steal something.

 Writer.    :   Do you lock your car , don’ t you. ?

 Weekly.   :   Locked , he tried to steal the spare tire.   

๓๐.เอ๊ะเราเต้นกันกี่เพลงแล้วล่ะ ?

 How many songs did we have been dancing ?

สักพัก จ่าแกจึงเดินเข้ามาสนุกร่วมกับพวกเราเห็นไหมครับ ?  ขโมยนั้นมีทุกแห่งหนในโลกนี้   ตอนมาฟังบรรยายสรุปที่จัสแม๊คน่ะเขาก็ได้แจ้งเตือนแล้วว่าให้ระวังขโมย มิใช่มีเฉพาะในเมืองไทย.  ผมเชื่อว่ามีขโมยจริง ! ช่วงที่ผมออกเที่ยวในเมืองหรือตามที่ต่างๆแม้แต่พื้นที่ในค่ายบางแห่งก็ตาม ผมเคยเห็นครับมีข้าวของหลายอย่างที่คิดว่าน่าจะมีค่า เจ้าของใช้โซ่ร้อยผูกมัดของและใส่กุญแจล๊อคไว้  ผมคิดในใจว่าเห็นไหม ?ใครว่าในอเมริกาไม่มีขโมย มันฟ้องด้วยภาพครับ. อย่าโกหกเสียให้ยากเลย.พวกที่ซุ่มอยู่ข้างนอกน่ะเหรอพวกผิวสีทั้งนั้นล่ะ ! แต่ที่สีดำเพราะประชากรเมืองนี้ส่วนใหญ่เป็นคนผิวดำนั่นเอง ! Soul Brother.ผมนำเพลงที่เลือกไว้มาเปิดและก็เต้นกับน้องแอนน์เป็นครั้งที่เท่าไรไม่ทราบ ? ผมได้กอดรัดผู้หญิงอเมริกันมีความสุขมากสิครับ เราเต้นกันไปกอดจูบกันไป.อย่าอิจฉาผมเลยน๊ะ ! ในอเมริกาเขาถือว่าเป็นเรื่องปกติและธรรมดาไม่มีใครมองใคร ตอนเห็นภาพพวกนี้ใหม่ๆผมต้องค่อยๆมองเพื่อไม่ให้เสียมารยาท เพราะขืนมองแบบไม่เคยเห็นล่ะก็ !  เขาถามตรงๆเลยน๊ะ.มองอะไรเหรอลูกเพ่ ? What are you looking for. ? ถ้าฟังไม่รู้ก็แล้วไปแต่ถ้าฟังรู้อายเขาสิครับ ! ทีนี้ก็ครบสามคู่แล้วแต่มีเศษหนึ่งคนคือ จ่าวี๊คลี่เพื่อนร่วมห้องของผมนั่นเอง.เรามีความสุขกันมากในคืนนั้นกว่าจะกลับถึงห้องพักเกือบตีสามขอนอนเอาแรงก่อนครับ.ผมและจ่าวี๊คลี่สองคนเท่านั้นที่กลับมานอนในค่าย อีกสองคนอยากค้างที่บ้านสาวครับเพราะหล่อนมีห้องส่วนตัวสามารถค้างคืนได้ในเมื่อเจ้าของห้องได้เสนอตัวให้ Say yes , you are welcome. !   แต่สำหรับผมมักจะชอบแบบโฉบฉวยครับ !เรียบร้อยแล้วก็กลับมานอนยังถิ่นเราดีกว่า ขืนไปนอนผิดที่อาจตายฟรีได้น๊ะครับ พวกผิวดำนี่ร้ายน๊ะครับ !ครั้งหนึ่งที่บาร์ในเมืองแจ๊คสันวิลล์พี่มืดพาสาวมาส่งเพื่อจับแขก และน่าจะขายยาเสพติดด้วย ให้เผอิญที่ผมดันไปสบตาสาวผิวหมึกเข้าเผื่อฟลุ๊คจะหิ้วได้บ้าง.แต่สาวดำได้ส่งสัญญานโดยการมองสบตาผมแล้วส่ายหัวไป-มา ช้าๆเหมือนเป็นการเตือนว่า "พี่ไทย.อย่าแหลมเชียวน๊ะ" อาจถึงตายได้.ผมเลิกสนใจหล่อนและนึกอยู่ในใจว่าเธอคงอยากให้กลับมาตายที่เมืองไทยกระมัง !จะได้สะดวกในการเผาเพราะที่นี่เขานิยมการฝัง. ผมคิดเอาเองเสมอครับเพราะจริงๆแล้ว หล่อนไม่ได้พูดอะไรหรอก นอกจากส่ายหัวไปมา เหมือนเป็นการแอบเตือน.แท๊งกิ้วแหม่ม.ที่จริงสาวๆผิวดำนั้นหน้าตาคมขำพอสมควร รูปร่างมักจะใหญ่โต ช่วงนั้นหล่อนมักจะมีผมที่หยิกและงอ ต่อมามีการนิยมการเหยียดผมทำให้น่ามองขึ้นมาก เวลาที่หล่อนเห็นผมหล่อนมิได้แสดงความรังเกียจแต่อย่างใด ?สาเหตุหนึ่งคือผมมิได้เป็นพวกผิวขาวแบบฝรั่ง.ที่จริงคนเอเชียนั้นผิวออกจะเหลืองๆด้วยซ้ำ ยกเว้นบรรดาพวกผีตองเหลือง.ที่ตัวดำ. ผมย้ายจากสงขลามาที่สัตหีบและถูกจัดให้ไปเป็นล่ามอยู่หลายครั้ง  ระหว่างการฝึกร่วมผสมของนย.อม.กับนย.ไทย ต่อมาได้ทำการฝึกทุกปีในรหัสชื่อค๊อบบร้าโกลด์ Cobra Gold.    

RTMC.     :      I  am sell some T - Shirts  &  Thai uniforms .

                     Would you like to buy some.  ?

 USMC.     :      Let me see. ?  How about this one.  ?  How much. ?

 RTMC.     :      Do you have the song name….Have you seen her.  ?

 USMC.     :      Yes , I  got one here.  

 RTMC.     :     OK :  I  give you two shirts , if you trade with me.

 USMC.     :     OK :  Deal….Thanks. 

๓๑.Hey..you ready for another bottle. เอาอีกสักขวดไหม ?

ต้นสังกัดส่งผมไปอำนวยความสะดวก และจะต้องกิน-นอนราวเจ็ดวันอยู่บนเรือรบอเมริกันชื่อเรือดีบิ๊วค USS. Debuque. LP – 8 ซึ่งเป็นเรือระบายพลมีรถสายพานสะเทินน้ำสะเทินบก บรรทุกอยู่บนเรือด้วย.ผมนำเสื้อผ้าทหารใส่ถุงทะเลขึ้นไปด้วยเพื่อเป็นการซื้อขายและแลกเปลี่ยน. เผอิญผมไปเจอกับทหารนย.อม.เด็กๆที่ชอบฟังเพลง และมีซีดีเพลงอยู่ด้วยหลายแผ่น  ผมถามว่ามีเพลงนี้ไหม - มีครับเขาตอบ. เพลงดังกล่าวเป็นเพลงที่ผมรักและชอบมากครับ  Have you seen her.เสื้อคอกลมที่ขายนั้นมีสติ๊กเกอร์ค๊อบบร้าโกลด์อยู่ที่หน้าอก ปกติผมขายตัวละ๕เหรียญซึ่งก็พอขายได้ครับ. พอเห็นว่าเขามีเพลงที่ผมอยากได้ผมเลยชวนเขาแลก นย.อม.หนุ่มตอบตกลง.  การแลกซีดีและเสื้อคอกลมจึงได้เกิดขึ้นโดยสร้างความพอใจให้กับทั้งสองฝ่าย ผมให้เสื้อไปสองตัว.เมื่อผมได้เพลงแผ่นนี้มาท่านเชื่อไหมครับ ? ผมถนอมซีดีแผ่นนั้นดังไข่ในหินเลยทีเดียว ตอนที่ยังไม่หยุดดื่มผมจะเปิดเพลงนี้ฟังทุกครั้งเวลาดื่ม เพื่อนึกถึงอดีตของผมกับนส.แอนน์ที่บ้าน ในเมืองแจ๊คสันวิลล์ซีดีเพลงแผ่นนี้เป็นของวงสโลว์แยม Slowjam.ไพเราะมากครับตามความรู้สึกของผม แผ่นแรกที่เคยฟังนั้นผมไม่ทราบจริงๆว่า.. Have you seen her.? แผ่นต้นฉบับเป็นของวงใด ? เพลงแผ่นนี้ผมฟังไม่เบื่อจริงๆ  ด้วยความทันสมัยของระบบเครื่องเสียงขณะที่ผมเขียนเรื่องนี้ ผมได้ให้ลูกชายทำการถ่ายลงเครื่องคอมพิวเตอร์ เป็นการถาวรแล้ว ทำให้สามารถพิมพ์งานไปด้วย  แถมยังเปิดฟังพร้อมกันได้อีกด้วย บ๊ะ! ยุคนี้มันช่างสะดวกสบายจริงๆน๊ะ..หลวงพี่จ๊อร์ด !

 Writer.    :  Morning  Buddy.  You go to the chow hall. ?  Are not you.  ?

 David.     :  I  just came back from the chow hall , you can take my car

                  to go there. Eh ! I  would like to borrow you $20.00  and

                  giving back later.

 Writer.     :  Sure ,  here is the  money.

 David.     :  Here is the key. Thanks. 

๓๒.ต้องให้เพื่อนยืมเงินก่อน - พี่แกจึงให้ยืมรถขับไปกินมื้อเที่ยง.

ผมตื่นช่วงสายๆโดยมิได้รีบร้อนนัก เพราะเป็นวันหยุดนั่นเอง  สักพักเพื่อนร่วมห้องได้กลับเข้ามา ผมว่าไม่ไปกินข้าวหรือไง ? เขาบอกว่ากินมาแล้วตอนที่ผมหลับอยู่. จ่าวี๊คลี่บอกผมว่าถ้าจะไปก็เอารถฉันไปได้น๊ะ แต่ถ้าไม่ขัดข้องฉันอยากจะขอยืมเงินสัก๒๐ เหรียญ.ผมตกลงครับเพราะเห็นว่าเราเป็นเพื่อนกันและก็เป็นเงินไม่มากนัก ผมส่งเงินให้เขา ในขณะเดียวกันเขาก็ได้ส่งกุญแจรถให้ผม. นี่จึงเป็นวันแรกที่ผมมีรถขับไปกินข้าวเอง ของใครก็ช่างเถอะ.และถือว่าเป็นครั้งแรกของผมที่มีโอกาสขับรถของคนอื่น.ในสหรัฐอเมริกา ถึงแม้จะเป็นถนนภายในค่ายทหารก็ตาม ผมต้องระวังและเตือนตัวเองตลอด.เพราะที่นี่ เขาขับรถกันทางเลนขวามือ. Right hand drive.  อาหารฝรั่งกับผมนั้นช่างถูกกันเหลือเกิน. ที่จริงผมเคยกินครั้งแรกก็ตอนที่ผมขับรถแท็กซี่ในสนามบินอู่ตะเภานั่นแหละครับ ! ผมเคยเห็นเพื่อนทอ.อม.สั่งมากินที่เอ็นซีโอคลับ NCO Club. ผมเลยเอาเหมือนกับเขา ทีแรกก็เรียกไม่ถูกหรอกครับ !พอกินบ่อยๆก็จะจำได้แม่น ถ้ามีคนซื้อเลี้ยงจำแม่นกว่าเดิมอีกน๊ะ ! สี่บอกไห่..ต่อมาก็สั่งกินเองได้และที่ผมชอบที่สุดก็คือ Hot roast beef with mash potato.เนื้ออบและมันบดครับ ! ทีนี้พอมีโอกาสมากินถึงถิ่นในสหรัฐฯเมืองต้นแบบ  ก็ต้องศึกษาให้ดีว่าจะกินอะไรและจะสั่งอย่างไร? จะได้ไม่เคอะเขินไงล่ะครับ  !ก่อนเดินทางมาศึกษาที่นี่ทางศูนย์ภาษา ก็ได้จัดให้มีการอบรม เรื่องการสั่งอาหาร , การเข้าโต๊ะอาหาร  , การใช้อุปกรณ์ต่างๆในการหยิบหรือตักอาหารมาแล้วไม่น่าจะมีปัญหาครับ. ถ้าทำไม่เป็นก็ให้ดูเพื่อนๆร่วมโต๊ะว่าเขาทำกันอย่างไร ? ตอนที่ผมมาเป็นล่ามในการฝึกร่วมนั้นนย.อม.เขาจะบอกว่า  ถ้าทำไม่เป็นก็ให้ดูเขาทำตาม Monkey see monkey do. ฟังง่ายและเข้าใจง่ายดีด้วย มีบางอย่างที่เราต้องรู้จริง มิฉะนั้นรสชาติอาหารเป็นอย่างงั้นไปหมด.อาจจะดิบไปบ้าง สุกไปบ้าง ไม่ถูกปากบ้าง.ถ้าเผอิญหรือตั้งใจก็ตามเผื่ออยากกินเสต็กขึ้นมา เขาจะถามว่าต้องการแบบไหน ?เราคงต้องบอกล่ะทีนี้ !ถ้าบอกไม่ถูกพ่อครัวหรือพนักงานเสิร์ฟจะรู้ทันทีว่า ไม่เคยกินแถมยังโกหกไม่ได้เสียด้วยน๊ะ !ก็จะมี ๑.ไม่สุกมาก Rare.๒.สุกปานกลาง  Medium.๓.สุกมากWelldone.ถ้าท่านไปตามร้านอาหารนอกค่ายผมเห็นเมนู Menu.มักจะมีรูปให้ดูไม่จำเป็นต้องพูดครับ..เพียงแต่เอานิ้วชี้เท่านั้น !ที่สำคัญคือต้องชี้ให้ถูกก็แล้วกัน ที่จริงจะกินกันที่ไหนจะไปกันกี่คนนั้นผมว่าไม่สำคัญหรอกครับ..ที่สำคัญขอให้มีเงินจ่ายเท่านั้นเป็นพอ.คนอเมริกันเวลาที่ไปกินอาหารข้างนอก..ผมคิดว่ามันเป็นประเพณีครับ  เขามักจะจ่ายของใครของมันไม่ต้องเป็นหนี้บุญคุณกัน.เออ..ถ้ามื้อไหนมีคนมาจ่ายหรือพาเราไปเลี้ยง เขาจะรู้สึกทันทีว่าผิดปกติครับ  แถมกินไม่ค่อยถนัดเพราะมัวแต่คิดว่า เอ๊ะ !พี่เขามาเลี้ยงเราทำไมน๊ะ ? ต้องการอะไรจากเรารึเปล่าน๊ะ ? คนไทยกลับชอบแฮ๊ะ !นอกจากจะใส่ถุงแล้วยังบอกว่าวันหลังพี่เลี้ยงผมอีกน๊ะ.ฝรั่งเขาจะสั่งของใครของมัน และพนักงานก็จะถามลูกค้าก่อนเสมอว่า.จะแยกบิลหรือว่าจะใส่รวมกัน.ปกติพนักงานจะนำบิลมาใส่รวมไว้ในแก้ว เวลาจ่ายเงินต่างคนต่างก็หยิบบิลของตัวเองไป  วิธีนี้เหมาะมากที่จะมาใช้ในบ้านเราเพราะสามารถป้องกันพนักงานโกงได้.  การโกงของพนักงานก็คือจะนำบิลมามั่วเสียบไว้ในแก้วสมมุติว่าโต๊ะผู้เขียนกินไปจริงๆห้าพันบาทบิลในแก้วมีแปดพันบาท.  ถ้าจ่ายเงินโดยไม่ตรวจสอบก็ต้องจ่ายแปดพันบาทแถมทิปอีกห้าร้อยทีนี้พนักงานด่าตายเลย.ถ้าต่างคนต่างหยิบบิลของตัวเองไปจะพบว่ามีบิลเกินมาสามพันบาท จะตั้งใจหรือไม่ไม่มีใครรู้ ? นอกจากพนักงานเสริฟ  เวลาเรียกเด็กหรือผู้จัดการมาก็แค่ขอโทษ.ตามด้วยเด็กใส่มาผิดครับ.ถ้าไม่รอบคอบนอกจากจะเสียเงินแล้วพวกยังด่าตามหลังอีกต่างหาก. อ่านมาถึงตรงนี้แล้วเวลาไปกินข้าวนอกบ้าน อย่าลืมตรวจเชคให้ละเอียดด้วยล่ะ!จริงๆน๊ะ..ผมเองบางทีไม่เสียดายเงินหรอกครับแต่มันเสียอารมณ์ครับ.เรื่องแบบนี้ผมเองเคยโดนกับตัวเองบ่อยๆครับ  แถวๆร้านอาหารในพื้นที่สัตหีบนี่แหละครับ !วันหนึ่งผมไปกับครอบครัวแหมอุตส่าห์สั่งมาเฉพาะข้าว ไม่มีเหล้าหรือเบียร์ใดใดเลยน๊ะ ?พอเรียกมาเก็บเงินหนอยบรรทัดแรกขึ้นต้นด้วยเบียร์ ๑ ขวดเสียแล้ว. ถ้าไม่ตรวจสอบก็คงเสียเงินเปล่าๆ ปกติผมจะดื่มเหล้าผสมน้ำครับ มีโซดารวมอยู่ในบิลด้วย. นิด-หน่อยๆก็ยังจะเอาน๊ะผมเลยไม่อยากจะทิป   ถ้าให้เลือกอยากจะถีบมากกว่า เออ !เห็นหน้าถีบไม่ลงอีก.น่าเสียดายจริงๆครับที่ผมมาพร้อมครอบครัว  นี่ถ้าผมมาตามลำพังล่ะก็ ! อีน้องคนนี้อาจจะโดนผมว่าแรงๆก็ได้.

Hammer.     :     Hey ! Where have you been. ?

                        I  went to see you many fu…. times.  ?

 Writer       :     Sorry.  I  went out last night with Ssgt. Weekly.

                        Yes , we have a good time.

Hammer.    :     We go out to town have some drink ,  I  buy.

 Writer.      :      OK . Let me know when do you go.  ?       

หลังอาหารผมเอารถมาคืนเพื่อนทันที เพราะไม่รู้จะเก็บกุญแจไว้ทำไม ? ถ้าหายไปอาจเกิดปัญหาตามมาเป็นแน่..ช่วงว่างผมก็พักผ่อนครับ บางครั้งก็ทบทวนตำราบ้างเสร็จแล้วจึงเดินเลยมาดูจ่าเสียหน่อย เพราะผมรู้ว่าเขาเดินมาหาผมหลายครั้งแล้ว เผอิญช่วงนั้นผมไปซ่าส์..อยู่ที่อื่น. ยังไม่ทันถามสารทุกข์สุกดิบ เขาชวนผมไปเที่ยวในเมือง ผมตอบตกลงทันที. ทุกครั้งที่ผมมีภารกิจแน่นอนผมต้องมาเตรียมตัวเตรียมเสื้อผ้า และตำราเรียนให้พร้อมในกรณีถ้ากลับถึงที่พักช้ากว่ากำหนด ไม่ว่าเหตุใดก็ตาม จึงเลยไปอาบน้ำให้พร้อมเสียเลยผิดกับทหารอเมริกันครับ !ไปไหนไม่ค่อยอาบน้ำกันพี่แกจะกลับมาอาบก่อนนอน.สักพักผมกับจ่าแฮมเมอร์ออกมายืนรอรถแท็กซี่อยู่ริมถนนหน้าที่พักนั่นเอง  !ขอชี้แจงเพิ่มเติมให้ท่านผู้อ่านหลายๆท่านได้เข้าใจเสียหน่อยครับว่า เกือบทุกครั้งที่ผมต้องไปดื่มหรือไปเที่ยวตามที่ต่างๆกับจ่าแฮมเมอร์นั้น เขาเสนอตัวจ่ายเองทั้งสิ้น Offered. เดี๋ยวจะมาเข้าใจว่าเอ๊ะ ! สงสัยผู้เขียนคนนี้คงจะชอบของฟรีเป็นแน่. ลำพังถ้าจะให้ผมไปเองนั้นคงไม่ไปแน่ๆผมบอกแล้วว่าที่นี่ อะไรอะไรก็แพงไปหมดครับ เอาง่ายๆเฉพาะค่ารถออกจากค่ายก็ทำให้ผมต้องอดเบี้ยเลี้ยงไปเกือบหนึ่งอาทิตย์ทีเดียว  ผมรับเบี้ยเลี้ยงจริงๆวันละ ๒ เหรียญเท่านั้น ! นี่ยังไม่นับค่ากินด้วยเลยน๊ะ..ดังนั้นนร.ทหารไทยอย่างผมควรกินอาหารฟรีที่สโมสรดีที่สุดจริงไหมครับ ?ก่อนรถจะมาผมขออธิบายเรื่องรถที่นี่สักนิด..เพื่อประดับความรู้น๊ะครับ.ใครที่เคยรู้มาแล้วก็ลองดูว่าจะแตกต่างกับคันที่ท่านนั่งหรือไม่ ? ใครยังไม่รู้..เอ้า !เถิบเข้ามาใกล้ๆครับ.แท๊กซี่ที่นี่เขาก็บริการ๒๔ชั่วโมง  เหมือนที่บ้านเรานั่นแหละครับ ! ก่อนที่จะออกจากที่พักพี่จ่าแกโทรเรียกแท๊กซี่แล้วสำนักงานแท็กซี่ที่นี่เขาจะมีโทรศัพท์และวิทยุ เพื่อแจ้งให้พนักงานขับรถไปรับใครที่ไหน ?ที่สำคัญเขาจะไม่วิ่งรถเปล่าตระเวนหาผู้โดยสาร เหมือนที่บ้านเรา.ขณะนี้ในบ้านเรา..เริ่มมีจุดจอดรอกันแล้วตั้งแต่น้ำมันแพง..ให้รู้จักประหยัดกันบ้าง. เพราะเป็นการสิ้นเปลืองโดยใช่เหตุครับ และยังจะทำให้รถราติดอีกต่างหาก สมมุติว่านายก.เรียกรถจากสะพานควายจะไปประตูน้ำ เขาจะเชคว่าในย่านนั้นมีใครมาส่งผู้โดยสารและอยู่ใกล้ที่สุด ให้แวะมารับนาย-ก.ด้วย  ไม่ใช่ส่งรถมาจากต้นทาง. สมมุติว่าอยู่ที่พระโขนง.  รถทุกคันเมื่อรับ-ส่งผู้โดยสารเสร็จแล้ว เขาจะวิทยุมาแจ้งต้นทางให้รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหนและกำลังจะไปไหน ? เห็นไหมว่าสะดวกเพียงไร ? ช่วงนั้นที่เมืองไทยก็มีโครงการที่จะดำเนินการแบบเดียวกัน แต่มีหลายฝ่ายได้คัดค้านเพราะเป็นการรวบอำนาจของตระกูลใหญ่ตระกูลหนึ่ง.จอมพลที่ชื่อขึ้นต้นด้วยถอถุงจึงไม่ได้ดำเนินการแต่อย่างไร ?.เพราะเสียงตกไป..ผมต้องขอจบก่อนน๊ะรถมาพอดี. คนขับเปิดประตูมาถามว่า Did you call a cab ?  คุณใช่ไหมที่โทรเรียกรถและจะไปไหนกัน ?จ่าบอกว่าใช่ครับ..เราจะไปหาที่ดื่มกันในเมืองสักหน่อยค่ารถเท่าไรล่ะ ? คนละ๕ เหรียญเราขึ้นรถกันเลย.ตอนที่คุยกันนั้นผมเห็นมีผู้โดยสารอื่นนั่งอยู่ในรถด้วย..เราเข้ามาในรถแล้วก็มุ่งหน้าเข้าเมืองทันที. ที่นี่เขาดำเนินการคล้ายๆแท็กซี่ป้ายดำที่บ้านเราคือเก็บค่าโดยสารรายหัวนั่นเอง !มิใช่คิดเป็นรายเที่ยวน๊ะ.เพราะถ้าเป็นรายเที่ยวเวลามีคนเรียกคนขับจะรับใครอีกไม่ได้. พอเรามาถึงร้านขายเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอลล์เราเดินตรงเข้าไปเลยครับ เหล้าที่ผมถือมาเองนั้นห้ามนำขึ้นมาดื่มครับ เห็นไหมว่าไม่เหมือนที่บ้านเราเลย ผมเองดื่มมาทั่วสารทิศแล้วเพิ่งจะเจอนี่แหล่ะ !ที่บ้านเราจะต้องเสียค่าเปิดขวดครับเช่นถ้ากำหนดค่าเปิดราคา ๑๐๐ บาทก็จ่ายแค่นั้นเวลาเชคบิลเขาก็รวมยอดไปในนั้นเลย คือค่าอาหาร ๘๐๐บาทรวมค่าเปิดด้วยเป็น ๙๐๐ บาท ก็ต้องจ่ายสุทธิ ๙๐๐ บาทจบครับ.บ้านใครบ้านมัน ที่นี่เขาจะถามว่าAre you the member. ?เราได้เป็นสมาชิกหรือไม่ ? ถ้าไม่ได้เป็นก็ต้องจ่ายค่าสมาชิกก่อน เงินสดครับ !พอจ่ายแล้วเขาจะนำเหล้าของเราไปไว้ที่เคาน์เตอร์  เมื่อเราสั่งเหล้าของเรามาดื่มเขาก็จะคิดเงินจากเราอีก  ตามราคาที่ขายให้ลูกค้าอื่นๆดูสิครับ ทั้งๆที่เป็นสมบัติของเราแท้ๆ.เมื่อเสิรฟหนึ่งครั้งผู้สั่งต้องจ่ายเงินเลยครับ  ไม่มีการมารอเชคบิลตอนเลิกดื่ม เหมือนที่บ้านเรา.เวลาเลิกดื่มลูกค้าก็สามารถลุกไปได้เลย.ที่จริงวิธีนี้ผมถือว่าดีครับเพราะว่า..ลูกค้าไม่มีโอกาสเบี้ยวได้เลย และตัวพนักงานก็ไม่ต้องเสี่ยงที่จะชดใช้ เมื่อมีการเบี้ยวเกิดขึ้น.ที่สำคัญลูกค้าก็จะมีโอกาสประมาณตน พอจะสั่งใหม่ต้องหยิบเงินขึ้นมาเพื่อรอจ่ายก่อน ถ้าล้วงไม่เจอเงินแสดงว่าเงินหมดไงล่ะ !ไม่ใช่ว่าพอเมาได้ที่ก็เอามาอี๊ก พอเขาเก็บเงินแน่นอนปัญหาเกิดสิครับ ผู้ร่วมโต๊ะอาจซวยได้.ถ้าผู้สั่งหายตัวไป ช่วงนั้น. ผมจำไม่ได้ว่าเรานั่งดื่มอยู่นานแค่ไหน ?เพราะนอกจากผมจะเมาแล้ว   จ่าแฮมเมอร์ของผมก็ชักจะเริ่มอ้อแอ้แล้วล่ะครับ ! ปรากฎว่าผมกับจ่าสองคนดื่มหมดเลยหนึ่งขวด.

* เราตั้งใจจะกลับเข้าค่ายเพื่อไปพักผ่อน..แต่..ดูสิครับ พี่จ่าพาผมไปดื่มเบียร์ต่อที่บาร์ข้างๆ..อ้างว่าดื่มรอรถแท๊กซี่..

 

หมายเลขบันทึก: 460299เขียนเมื่อ 13 กันยายน 2011 18:29 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 มิถุนายน 2012 16:39 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)

- เออ..มีแต่คนให้ดอกไม้..พวงมาลัยไม่มีหรือไง ?

* พวงมาลัยไม่มี- - มีแต่ยางอะหลั่ย..จะเอาไหมลูกเพ่ ?

- แก้ไขและลงรูปเพิ่มและผ่านแล้ว Passed.

อ่านถึงตอนนี้แล้วเป็นยังไงบ้างครับ ?..สนุก..ตื่นเต้น หรือเริ่มจะเมาแล้ว..ผู้เขียนแวะเพิ่มพลังบ่อยไปหน่อยน๊ะ.

อึ๊ก  มาวอ่า...

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท