ทหารเรือไทยในอเมริกา - ครั้งที่ ๑ ตอนที่ ๔
* ผมไม่เคยคิดเลยจริงๆครับว่า..ในชีวิตจะได้มาเหยียบแผ่นดินลุงแซม ลำพังจะมาเองล่ะก็ ! ลืมไปได้เลย..เอาเงินที่ไหนล่ะครับ ? ผมมาจากครอบครัวที่ยากจนครับ พี่น้อง ๗ คน พ่อทำงานคนเดียว..จะอาศัยมารถโบกก็ไม่รู้ว่าไปอเมริกาให้ไปโบกรถตรงไหน ?..เฮ้อ ! ปวดสมองเปล่าๆอย่าไปคิดเลย..มากับผมก็แล้วกัน..ฟรีทุกอย่างเชื่อผมเถอะถ้าอ่านจบเมื่อไร ? ท่านจะรู้สึกว่าเหมือนได้มาด้วยตัวเอง..
หนังที่ฉายบนเครื่องนั้นเป็นแบบเสียงในฟิล์ม และไม่มีการบรรยายภาษาใดๆทั้งสิ้น.ปัจจุบันนี้อาจจะดีกว่าเดิมก็เป็นได้ผมคิด. ต้องนำหูฟังไปเสียบรูที่พนักเก้าอี้หรือแจ๊คในภาษาอังกฤษJack. ดีครับเพราะสามารถเลือกฟังเพลงได้หลายสถานีแถมยังฟังจากภาพยนตร์ที่กำลังฉายได้ด้วยครับ การออกอากาศผมคิดว่าคงส่งแบบระบบภายในเครื่องบินนั่นแหละครับ ไม่ทราบว่าถูกต้องหรือไม่ ? ผมมิใช่เหล่าสื่อสารเสียด้วยสิ ! ใครไม่อยากดูหนัง-ฟังเพลงก็สามารถพักผ่อนนอนหลับได้เพียงอย่างเดียวเพราะยังเหลือทางอีกยาวไกลกว่าจะถึงมลรัฐฮาวายของสหรัฐฯ.เครื่องอยู่ที่ความสูงประมาณ๓๕,๐๐๐ ฟุต ความเร็วลม..?เราอยู่ห่างจากฮาวาย..? กัปตันจะคอยแจ้งให้ผู้โดยสารทราบเป็นระยะๆ หลายชั่วโมงผ่านไป เรากำลังบินย้อนเวลาเข้าสู่เช้าวันศุกร์ตามเวลาท้องถิ่น.ตอนมาจากเมืองไทยนั้นผมจำได้ว่าเป็นช่วงสายของวันเสาร์.พนักงานสาวเสริฟอาหารเช้าอีกครั้งแถมยังมีการบริการผ้าร้อน-ผ้าเย็นพร้อมกัน ใครชอบแบบไหนก็เลือกเอาเอง ผมเลือกผ้าร้อน.ชื่นใจจริงๆครับเช็ดตัวเสร็จก็รีบจัดการกับอาหารเช้าเสียเลย มัวชักช้าเดี๋ยวเธอมาเก็บถาดก็จะต้องอดแน่ๆ.ราวหนึ่งชั่วโมงต่อมา..เครื่องจึงลดเพดานบินลงเรื่อยๆแล้วก็แตะพื้นครับ Runway.ก่อนเครื่องจะลงผู้โดยสารทุกท่านต้องนั่งประจำที่แอร์โฮสเตสหรือกระเป๋าเครื่องบิน Air Hostess.จะเดินตรวจว่าท่านรัดเข็มขัดหรือไม่ ?พนักงานต้อนรับจะเป็นคนสุดท้ายที่ต้องนั่งประจำที่ ก่อนเครื่องขึ้น-ลงทุกครั้ง.ครั้งแรกที่ผมมุ่งสู่ดินแดนลุงแซมนั้นสายการบินต่างๆ ยังจอดที่กลางลานจอดเป็นส่วนใหญ่ ถ้าไม่ไกลจากตัวอาคารผู้โดยสารก็เดินเข้ามาเองถ้าไกลเกินไป ก็จะมีรถบัสของสายการบินนั้นมารอรับแล้วจึงมาส่งที่ตัวอาคารผู้โดยสารขาเข้า ยินดีต้อนรับสู่สนามบินโฮโนลูลูAloha Honolulu. จากนั้นต้องดำเนินการเรื่องการเข้าเมือง. ผู้คนที่นี่หน้าตาละม้ายคล้ายคนไทยมากครับผิวสีก็เช่นกัน ต่างกันที่ภาษาพูดเท่านั้นเอง !ถ้าจับมายืนรวมกันและไม่ให้พูดผมว่าแยกไม่ออกแน่ๆครับ.สภาพดินฟ้าอากาศที่นี่คล้ายคลึงกับที่เมืองไทยมากครับทุกท่านต้องเตรียมแสดงหนังสือเดินทางไว้ เพื่อให้เจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมืองตรวจสอบและซักถามว่า ท่านจะไปที่ไหนในสหรัฐอเมริกา? มาท่องเที่ยวหรือมาทำธุรกิจหรืออื่นๆ.ถึงคิวผมแล้วผมได้นำไอ ที โอ ออกมาแสดงให้เจ้าหน้าที่ดูและแจ้งว่าไปศึกษาเพิ่มเติมครับ ซึ่งก็ได้รับการต้อนรับด้วยดี นอกจากสวมเครื่องแบบทหารเรือไทยแล้ว ผมมีหนังสือเชิญจากจัสแมคไทยอีกต่างหาก ใครมาตรวจก็ต้องพูดสุภาพมิฉะนั้นอาจจะถูกเหนี่ยวได้. เออ.ผมว่าอย่าลองดีกว่าน๊ะ!ผมและผู้โดยสารอื่นต้องรอที่สนามบินฮาวายชั่วโมงเศษๆ. Transit.
๑๔.ผู้เขียนเองครับ- ใครน๊ะพูดว่า..ส่องหาเหยื่อ..
Honey where are you ? - Writer.
การตรวจของจนท.ที่นี่ ใช้เวลาตรวจไม่นานนัก เพราะบางคน ถูกตรวจแบบพอเป็นพิธี. เพื่อต่อไปยังแผ่นดินใหญ่ Mainland. ช่วงนั้นผมก็เลยถือโอกาสเดินดูทิวทัศน์ และถ่ายรูปไว้เพื่อเป็นที่ระลึก เพราะไม่รู้ว่าชาตินี้จะมีโอกาสกลับมาเยือนอีกหรือไม่ ? ทุกครั้งที่เครื่องลงจอดจนท.ประจำเครื่องคือกัปตันและลูกเรือ Captain and crew.จะได้รับการพักที่สนามบินนั้นๆจนกว่าจะถึงเที่ยวบินต่อไป. ปกติแล้วทางสายการบินที่บินต่างประเทศนั้น เขาจะจัดให้มีพนักงานต้อนรับผสมกันไป.แน่นอนครับ. เพื่อมิให้เกิดปัญหาถ้าพบว่า มีผู้โดยสารในเที่ยวนั้นพูดภาษาอังกฤษไม่ได้. ตอนมาจากกรุงเทพฯมีพนักงานสาวไทยหนึ่งคนให้บริการ กับผู้โดยสาร. ผมไม่ทราบหรอกเธอนำแอปเปิ้ลส่งให้ผมหลังอาหาร เสียดายครับเผอิญผมได้ปฏิเสธไป.No thank you.ไม่เอาแอ๊ปเปิ้ลเหรอคะ? เธอถามผมแล้วเดินจากไป.ผมและผู้โดยสารทั้งหมดกลับมาขึ้นเครื่องอีกครั้ง หลังจากได้ยินประกาศแจ้งจากทางสายการบินเที่ยวนี้ไม่มีการตรวจแต่อย่างใด ? เพราะผมและผู้โดยสารอื่นๆลงมาเพื่อพักรอเครื่อง. อีกครึ่งชั่วโมงต่อมาเครื่องทะยานขึ้นสู่น่านฟ้าสหรัฐฯอีกครั้ง มีการเสริฟมื้อเที่ยงLunch.โดยลูกเรือที่ได้เปลี่ยนใหม่ทั้งชุด. ผมคิดว่าน่าจะเป็นมื้อสุดท้ายแล้ว เพราะเครื่องจะลงจอดที่สนามบินทราวิส. Travis Airforce Base.ในอีกไม่นานตามที่กัปตันได้แจ้งไว้..ผมได้วางแผนไว้ว่าจะต้องดูวิวระหว่างที่เครื่องเริ่มบินขึ้นหรือกำลังจะลงและเป็นไปตามที่ผมได้เตรียมการเอาไว้ เที่ยวบินเหมาลำเที่ยวนี้แปลกครับมีตั๋วแต่ไม่มีเลขที่นั่ง ผู้โดยสารจึงสามารถเลือกกันเอาเองSuityourself.ตามสะดวกครับ.เราออกจากฮาวายมานานทีเดียวครับ จึงเริ่มมองเห็นแผ่นดินใหญ่อยู่ข้างหน้าลิบๆแล้วล่ะครับ. กัปตันประกาศพร้อมที่จะนำเครื่องลงจอดขอให้ผู้โดยสารรัดเข็มขัดPlease fasten your seatbelt.เพื่อความปลอดภัย.ทุกท่านได้มาถึงจุดหมายปลายทางซึ่งเป็นสนามบินของกองทัพอากาศสหรัฐฯ อยู่ที่มลรัฐแคลิฟอเนียร์ สหรัฐอเมริกามีชื่อว่าสนามบินทราวิส Welcome to Travis Airforce Base California USA. การเดินทางของทหารไทยและผู้โดยสารอื่นๆก็สิ้นสุดลง ณ บัดนี้.เชิด.เวลาท้องถิ่นขณะนั้นเป็นบ่ายวันศุกร์ที่ ๒๗ ธค.๒๕๑๖ประมาณ ๑๔๐๐น.ช่วงที่เครื่องเตรียมการลงจอดอยู่นี้ ผมขอย้อนไปพูดถึงเรื่องเก่า แต่น่ารู้. สำหรับผู้โดยสารใหม่ ฝรั่งมาบ้านเราหรือเรากำลังจะมาบ้านเขา.เพื่อให้ท่านได้ทราบพอเป็นประสพการ ส่วนจะดีหรือไม่แล้วแต่ใครจะใช้วิจารณญานได้ครับ !ห้ามใช้ตัวช่วย.ช่วงที่ผมรับราชการใหม่ๆนั้น ผมได้ขับรถแท็กซี่ป้ายดำในสนามบินอู่ตะเภาหลังเวลาเลิกงานเกือบทุกวัน เพราะช่วงนั้นเป็นช่วงแรกๆของสงครามเวียตนามนั่นเอง !ทหารอเมริกันเต็มบ้านเต็มเมืองครับ คนไทยหลายคนได้ดิบได้ดีก็มี แต่หลายคนครอบครัวแตกแยกก็มีครับเพราะนางแต๋วหนีผัวไทยไปมีผัวฝรั่งเสียแล้วน่ะสิ.รถของผมเป็นรถเก๋งโตโยต้าแบบเกียร์มือ เพื่อนรุ่นพี่คนหนึ่งเสนอให้ผมขับซึ่งเขาเรียกกันว่า.รถผี.ไม่ใช่ผีขับ.เป็นรถที่ไม่มีสัมปทานครับ.โธ่..ผมจะเอาเงินที่ไหนไปจ่ายค่าสัมปทานล่ะครับ !เงินเป็นหมื่นทีเดียว.เงินหมื่นสมัยนั้นมิใช่จะมีกันง่ายๆยิ่งเป็นทหารล่ะก็ !เอามาจากไหนกัน ?ถามจริงๆเถอะที่ประมูลกันอย่างถูกต้องก็มีเพียงสองคิวเท่านั้นเองคือ:๑.คิว ป๊อปอาย.-Popeye.สำนักงานใหญ่อยู่ในสนามบินอู่ตะเภา U-TAPAO Airforce Base. แท็กซี่ของบริษัทนี้ บุคคลภายนอกเป็นผู้ที่ประมูลได้ แต่พนักงานขับรถมักจะเป็นทหารเรือหรือลูกหลานเสียเป็นส่วนใหญ่ รถแท็กซี่จากข้างนอกเข้ามาส่งผู้โดยสารได้ แต่ห้ามรับผู้โดยสารออกไป ที่นี่เป็นพื้นที่รับผิดชอบของกองทัพอากาศสหรัฐฯ แต่มีคนไทยเป็นคนคอยควบคุม เออ..ดีว่ะ ๒.คิว บีเอ็ม -B :M.สำนักงานใหญ่อยู่ที่ค่ายแสมสาร เป็นพื้นที่ของกองทัพบกสหรัฐฯArmy Base. การรับ-ส่งผู้โดยสารนั้นดำเนินการคล้ายกับคิวรถป๊อบอาย รถที่มาจากที่อื่นนำผู้โดยสารมาส่งได้แต่ห้ามรับผู้โดยสารออกไป เพราะที่นี่มีคนไทยคุมคิวด้วยเหมือนกันครับ.เออ..ดีไม่แพ้กัน. ๓.คิวผี.-Independence.ความจริงเป็นรถที่ไม่มีคิว.ว่าไปแล้วก็ผิดระเบียบครับ.อาจจะผิดกฎหมายอีกต่างหาก แต่สมัยนั้น.ใครเป็นทหารก็พอเบ่งได้บ้างน่าหากินด้วยกันเขาไม่กลัวหรอกแต่เขาไม่อยากยุ่งเพราะถ้าไล่ไปไล่มา..เดี๋ยวดันมีนายคนเดียวกันอีกเลยต้องหยวนๆกันไป. เออ..คิดแล้วอันนี้ดีกว่าเพื่อน.
๑๕.ผู้เขียนกับครอบครัวคนไทย - ที่คาโรไลน่าเหนือ.
Thai family & writer.- North Carolina.
บ่อยครั้งที่ผมอาศัยแสดงบัตรข้าราชการทร.ตอนนั้นผมยังไม่มีใบขับขี่ใดใดเลย.เวลาเขาตั้งด่านผมสามารถผ่านตลอด ผมมักจะขับเข้ามาในพื้นที่ของสนามบิน โดยขับวนไปตามที่ต่างๆอย่างช้าๆและไม่ลืมที่จะบีบแตรเรียกผู้โดยสาร ได้บ้าง - ไม่ได้บ้าง ถ้าได้ส่วนใหญ่ก็มักจะเป็นผู้โดยสาร ที่ต้องการไปเที่ยวตามบาร์บ้าง หรือไปหาซื้อของก่อนกลับบ้านบ้าง บางครั้งก็มีฟลุ๊คเข้ากรุงเทพฯ สมัยนั้น..น้ำมันรถยังราคาถูกครับจึงทำให้ค่ารถถูกตามไปด้วย..คิดดูเถอะครับจากสนามบินอู่ตะเภาไปกทม.ราคาเพียง ๒๗๐ บาทเท่านั้นเอง ! ถ้าไปใกล้ๆก็ราคา๑๕ ,๒๐ ,๒๕ บาท มา กม.สิบ บ้านฉาง ,นิวแลนด์ ตามลำดับ จะดีก็ตอนที่เราพาผู้โดยสารไปซื้อทองบ้าง ,ผ้าไหมบ้าง ฯ เพราะพ่อค้าจะบวกเปอร์เซ็นต์ให้กับคนขับรถด้วยเสมอ. ศัพท์พวกนี้เขาเรียกกันว่าค่าน้ำนั่นแหละ ! ดีน๊ะที่พี่แกไม่บวกค่าไฟเข้าไปด้วยไม่งั้นคงรวยกันอีก.คืนไหนถ้าผมออกมาให้บริการแก่ลูกค้า ผมก็มักจะมาจอดอยู่ที่คิวแถวกม.สิบคิวที่ผมจอดเป็นร้านขายอาหารและมีหมอนวดแผนไทยชื่อ ร้านมาดามที Madam.- Tว่ากันว่าเธอเป็นเมียน้อยของนายพลท่านหนึ่งจากกองทัพบกไทยเออ.ผมว่า อย่าไปอยากรู้ชื่อเขาเลยน๊ะ.ที่จริงผมอยากจะกล่าวถึงเฉพาะผู้โดยสารใหม่เท่านั้นครับ !ปกติผมมักจะถามผู้โดยสารว่า..How long have you been in Thailand. ?คุณมาเมืองไทยนานรึยังครับถ้าเพิ่งมาผมมักจะโก่งราคาครับ ! โก่งครับมิใช่โกง.ตัวหลังไม่มีไม้เอกน๊ะ อ่านให้ดีก่อนน๊ะก่อนที่จะมาตำหนิผู้เขียน.ถ้าได้ยินคำว่า Just arrive.หรือ One day.ล่ะก็ ! ผมจะโก่งราคาทันที ค่าเงินของเรามันถูกมากครับขนาดผมคิดเพิ่มแล้ว ก่อนจากกันเขายังให้ทิปอีกต่างหาก Keep the change.ผมก็ต้องตามด้วยThank you sir. ขอบคุณครับ. ที่ผมเล่ามาตรงนี้ก็เพราะว่าตามที่ชาวพุทธมักเชื่อกันว่าเรื่อง เวร-กรรมนั้นมีจริงและกำลังตามผมมาทันแล้วที่นี่.ในอเมริกา.อย่างที่ผมเคยโกงเอ๊ย !โก่งราคาไว้กับผู้โดยสารทหารอเมริกัน สมัยที่เคยขับแท็กซี่อยู่ที่ประเทศไทยไงล่ะครับ ! รอให้เครื่องลงก่อนแล้วค่อยเล่าให้ฟังน๊ะครับ.ประมาณบ่ายสองตามเวลาท้องถิ่น Local Time.ผู้โดยสารทุกเชื้อชาติต้องเดินแถวตอนเรียงหนึ่งออกจากตัวเครื่องเพื่อเข้ามายังตัวอาคาร ที่นี่การเข้าคิวเขาถือว่าสำคัญมาก ใครมาก่อนไปก่อนมาหลังไปทีหลัง ใครจะยศใหญ่โตแค่ไหนไม่เกี่ยวครับ ? จ่าเอกอย่างผม ยศขณะนั้น.เคยหลีกทางให้นายทหารผู้ใหญ่ยศนายพันเดินผ่านไปก่อนเห็นไหมเขาพูดอย่างสุภาพและให้เกียรติผู้น้อยเสมอ No..No.. You go ahead !แม้ผมจะเป็นนายทหารผู้น้อยก็ตาม ที่ประเทศสหรัฐอเมริกานี้ทุกคนมีสิทธิเท่าเทียมกันหมดครับ ! ถ้าทุกคนเคารพสิทธิซึ่งกันและกันแล้วล่ะก็ผมว่าโลกเราจะน่าอยู่กว่านี้มากหลายปีทีเดียว บ้านเราตอนนี้ไปไหนมาไหนค่อยเห็นว่าผู้คนเริ่มเข้าคิวกันแล้วเป็นการกระทำที่ดีครับพึงรักษากันไว้ให้ดีน๊ะ ! ยังไงคงต้องรอดูกันต่อไปเถอะครับ.ผู้โดยสารส่วนใหญ่เตรียมเอกสารการเข้าเมืองมาถือไว้ เพื่อรอรับการตรวจตราจากเจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมือง ผู้โดยสารซึ่งเป็นทหารอเมริกันและพี่ไทยสามเหล่าทัพก็เดินผ่านช่องทางเข้ามา ผมสังเกตุเห็นว่า คนอเมริกันส่วนใหญ่มักจะถูกตรวจอย่างไม่ค่อยจะเข้มงวดนัก.พอผ่านมาถึงทหารบกไทยกลุ่มใหญ่ก็มีการเปิดกระเป๋าตรวจ ,ต่อมาเป็นทีมของทหารอากาศไทยก็ผ่านไปด้วยดีครับจนมาถึงทหารน้ำ ผมเองก็ผ่านฉลุยครับเตรียมเดินทางต่อไป ยังที่พักภายในค่าย ที่เรียกว่าบิลเลทติ้งออฟฟิต นั่นเอง. Billeting Office.ที่นี่เป็นสำนักงานที่คอยจัดให้บรรดาทหารชั้นประทวนทุกนายจากทุกชาติ.ที่มาราชการได้พักค้างแรมคืน-ชั่วคราวครับ. หมายถึงก่อนเดินทางต่อหรือช่วงที่มาราชการที่นั่น มิใช่แบบพักตามโรงแรมน๊ะครับ เออ..ถ้าคิดแบบนั้นเอาแบบค้างคืนไม่ดีกว่าเหรอลูกเพ่ ? เช่นใครลงเครื่องบินมาในช่วงวันหยุด พอถึงวันงานก็จะได้เริ่มดำเนินการในเรื่องต่างๆกันใหม่ โดยจนท.จะจัดที่ให้ใหม่หรือย้ายไปที่อื่น สถานที่นี้จะมีตามสนามบินทุกแห่ง ที่เป็นของกองทัพอากาศสหรัฐฯ ที่ในสนามบินอู่ตะเภาก็มีครับ. จำที่ผมไปรับผู้โดยสารแล้วโก่งราคาได้ไหม ?วันแรกที่ลงเครื่องมาก็จะได้พักที่นี่ก่อน.นายทหารสัญญาบัตรก็ต้องพักที่บีโอคิวโน่น !จนท.ทอ.อม.ตรวจเสร็จผมเดินออกมานอกตัวอาคาร และถามยามทหารอากาศว่า..
Writer. : What for the prices from here to the shelter. ?
Guard. : 50 Cents.
Writer. : Thank you sir. Bye.
ค่าแท็กซี่ไปที่พักราคาเท่าไร ?ยามทอ.อม.บอกว่า ๕๐ เซ็นต์ ประมาณ ๑๐ บาทค่าเงินสมัยนั้น.นายทหารไทยทั้งทหารบก และทหารอากาศนั้นพอผ่านการตรวจแล้ว.พี่แกหายไปจากจอเรด้าร์อย่างรวดเร็วไม่สามารถตรวจจับได้.คงมุ่งหน้าไปยัง บี โอ คิว ที่เรียกว่า เมสสัญญาบัตรนั่นเอง ! Bachelor Officer Quarters.ส่วนนายทหารชั้นประทวนระดับจ่าแบบผม ก็คงต้องไปใช้บริการจาก บิลเล็ทติ้งอ๊อฟฟิตเพียงคนเดียว.มาคนเดียวนี่หว่า ! ผมไม่ได้สนใจนักเพราะรู้ว่าตัวเองมีสิทธิแค่ไหน ?ดีเสียอีกเพราะผมเป็นชั้นประทวนคนเดียว Enlisted man.ที่ต้อง อยู่ที่นี่ในช่วงวันหยุดนี้ ไม่ต้องคอยเกรงใจใครและจะทำอะไรก็ได้หมายถึง..ภายในขอบเขต.ขณะที่ผมกำลังเพลินอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงเรียกดังมาจากภายในตัวอาคาร ใช่ครับเป็นภาษาไทย !เป็นใครไปไม่ได้นอกจากทหารน้ำด้วยกัน ผู้อ่านบางท่านอาจสงสัยว่าเอ๊ะ !จ่าคนนี้แกรู้ได้อย่างไรทำไมผมจะไม่รู้ล่ะครับ ?สองเหล่าทัพเขาไปกันหมดแล้วนี่นาเหลือเพียงทหารน้ำอีกท่านหนึ่ง เท่านั้นเอง ! ผมมาพบกับเรื่องที่ไม่น่าจะเกิดขึ้น กับนายทหารเรือหญิงของผมน่ะสิครับ !เออ..พี่ทำกุญแจกระเป๋าหายฝรั่งมันไม่ยอมจะเปิดกระเป๋าตรวจให้ได้ พี่กรองแก้วพูดเสียงอ่อยๆ ผมไม่ทราบว่าจะช่วยเธอได้อย่างไร ?เพราะกุญแจของผมก็เป็นคนละแบบกันจึงต้องมาอยู่เป็นเพื่อนเธอ สักพักใหญ่..ฝรั่งคนนั้นไปเอากุญแจมาจากไหนไม่ทราบครับ ? ประมาณ ๑-๒๐๐ ดอกเห็นจะได้. ผมช่วยเลือกและช่วยไข แถมยังทำทุกวิถีทางแต่ก็ยังไม่สามารถเปิดกระเป๋าได้ครับ. ประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมา ผู้ตรวจจึงหมดความอดทนและอนุญาตให้ไปได้ แม้จะแสดงกริยาว่าหัวเสียเล็กน้อย แต่เราไม่ลืมที่จะบอกเขาว่าขอโทษจริงๆ So Sorry Thanks. จากนั้นเราได้ออกมานอกตัวอาคารพร้อมกัน ผมเรียกแท๊กซี่และส่งพี่กรองแก้วขึ้นรถเพื่อไปยัง บี โอ คิว ส่วนผมก็ไปเองโดยเรียกแท็กซี่ต่างหากอีกหนึ่งคัน. หลังจากขึ้นนั่งเรียบร้อยแล้วผมบอกคนขับรถ..กรุณาไปส่งผมที่บิลเล็ทติ้งอ๊อฟฟิตด้วยครับ ท่านผู้อ่านเห็นไหมครับว่าเวรกรรมมีจริง..คนขับเห็นว่าผมเพิ่งมาใหม่New comer.จึงโก่งราคาจากผมเพิ่มเป็นหนึ่งเหรียญครับ ผมจำได้ตอนถามราคาจากยามเขาบอกเพียง๕๐ เซ็นต์เท่านั้น !ไม่เป็นไรถือว่าผมขอใช้กรรมก็แล้วกัน..แถมยังตั้งใจถีบเอ๊ย !ทิปไปอีกหนึ่งเหรียญ เออ..พี่แกโค้งให้ผมอย่างงาม และตามด้วยแท๊งค์กิ้วเซอร์.
Writer. : To the billeting office please , how much. ?
Driver. : Yes , One dollar. Thank you sir .
Writer. : How far from here to Sanfrancisco. ?
What for the price. ?
Driver. : Approximately thirty minutes , and here is my business card.
Please call me if you decided to go. OK. ? Don ’ t forget it.
I will pick you up.
๑๖.ที่อาคารพัก - ทหารเรือไทยมาถึงอเมริกาแล้วค..ร๊..า...บ.
Thai Navy in Blue uniform. - On base.
เนื่องจากตั้งแต่เย็นวันศุกร์นี้ไปจนดึกของวันอาทิตย์ ผมว่างครับเพราะยังไม่ต้องทำอะไร ? ผมจึงถามคนขับรถว่าจากนี่ไปซานฟรานซิสโกไกลไหม และราคาเท่าไร ? ซึ่งคนขับรถบอกว่าประมาณครึ่งชั่วโมง แต่ไม่ได้บอกราคา. ราคานั้นเขาจะคิดตามมิเตอร์ จึงไม่สามารถกำหนดเองได้.และเขาได้ยื่นนามบัตรให้ผมไว้หนึ่งใบ พร้อมกำชับว่าถ้าไปอย่าลืมโทรเรียกก็แล้วกัน เขาจะมารับถึงที่พักเลยล่ะ!ลงรถแล้วผมรีบเข้าที่พักทันที เพราะอยากจะอาบน้ำร้อนให้สบายตัวเสียหน่อย.ที่นี่เป็นห้องรวมครับมีทั้งหมดสี่เตียง เป็นเตียงสองชั้น.ห้องน้ำแยกครับ ผมรื้อกระเป๋าออกแล้วเตรียมชุดเก่งไว้สำหรับใส่ลุยคืนนี้.อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วพร้อมรับตรวจอุ๊ย !พร้อมลุยครับ.ผมนำหนังสือเดินทางติดตัวมาด้วยหลังจากเก็บของเข้าตู้ Locker.และล๊อคกุญแจเสร็จจึงพร้อมที่จะลุยแล้วครับ.เพื่อให้ผู้อ่านได้เข้าใจมากขึ้นผมขอเวลานอก พูดถึงเรื่องทิปสักนิดน๊ะครับไหนๆก็มาถึงถิ่นแล้ว.ใครที่พอรู้มาบ้างแล้วก็ถือว่าทบทวนก็แล้วกันน๊ะไม่มีการออกสอบครับ. ทิปหรือTip.แปลว่าเงินรางวัล ,ให้รางวัลเพื่อนนย.อม.ของผมเคยบอกว่า ที่จริงทิปเป็นเศษเงินไม่ว่าจะเป็นเหรียญหรือแบงค์ ,ผมว่ายังมีคนไทยอีกหลายๆคนเข้าใจผิด คิดว่าเป็นเศษเหรียญเท่านั้น..อ่านถึงตรงนี้แล้วควรทำความเข้าใจเสียใหม่น๊ะครับ !ผมว่ายังไม่สายครับ.จะมาทำแบบที่บ้านเราไม่ได้หรอกครับ..ผมว่าหลายๆท่านน่าจะเคยสังเกตุน๊ะครับ เวลาไปนั่งตามร้านต่างๆมักจะทอนเงินมา..โดยทอนเหรียญมาในถาดเต็มไปหมดเลยครับ น้องคนนี้ไม่โลภดีน๊ะ เพราะคงตั้งใจ เอาแค่เหรียญเท่านั้นเอง. ทิปจึงเป็นเงินที่ให้หลังจากที่ได้รับการบริการที่ดี.เพื่อนคนเดิมบอกอีกว่าถ้าบริการดีจริงเขาให้ทิปเป็นมาตรฐาน.๑๕% แต่ใครจะไม่ให้ก็ได้ไม่มีใครว่าหรอกครับ ?ที่จริงเขาไม่ว่าตรงๆหรอกครับแต่ถ้ามาคราวหน้าเขาไม่อยากมาบริการอีก นี่เป็นความเห็นของคนไทยครับ ท่านเคยสังเกตุกันไหมว่าถ้าเราให้ทิปเขา และเมื่อเรากลับไปที่ร้านนั้นอีก ทีนี้ล่ะก็จะแย่งกันมารับเลยล่ะ ! ถ้าใครมีเพื่อนต่างชาติจึงจะมีโอกาสรู้อย่างแท้จริงว่า ฝรั่งเองก็เถอะบางครั้งเขาก็ไม่ให้ทิปหรอกน๊ะ !เพราะเขาถือว่าเป็นหน้าที่ของพนักงาน..พนักงานเสริฟเองก็มีหลายแบบเหมือนกันบางคนหวังแต่จะเอาทิป ตอนนำของมาเสริฟยิ้มแย้มแจ่มใส..แต่ตอนเก็บจานมองมาที่โต๊ะ เออพอพี่แกไม่เห็นมีทิปวางอยู่ก็ไม่อยากจะมาเก็บโต๊ะเลย ทำไมเป็นอย่างนั้นล่ะ.อีน้อง? ส่วนคนที่ดีก็จะทำงานไปตามหน้าที่คือมีหน้าที่เก็บโต๊ะก็เก็บไปเลิกงานก็จะได้กลับบ้าน จะมีทิปหรือไม่ฉันไม่ว่าคนพวกนี้ต่างหาก คือพวกที่น่าจะได้ทิป..จึงมีฝรั่งบางคนให้ทิปด้วยวิธีที่แปลกแต่ผมเห็นว่าดีครับ..คือเขาจะนำเงินทิปใส่ไว้ใต้จาน แล้วลุกไปโดยไม่สนใจว่าใครจะมาเก็บโต๊ะ คนขยันเท่านั้นที่จะได้ทิปจากวิธีนี้. เอ๊ะ !.มาถึงตรงนี้ผมไม่ทราบว่าท่านเข้าใจที่ผมเล่ามาหรือเปล่า ?กล่าวคือคนที่มาเก็บของบนโต๊ะพอยกจานขึ้นก็จะเห็นเงินที่ทิ้งไว้ใต้จานเพื่อเป็นทิปนั่นไง..เห็นไหมครับ ?ผมเดินออกมาจากห้องพักตั้งใจว่าจะไปเที่ยวที่ซานฟรานซิสโกตามที่วางแผนไว้ทีแรก แล้วก็ต้องเปลี่ยนใจหลังจากที่ได้คุยกับเพื่อนใหม่ที่หน้าห้องโถง.ผมถามถึงการเดินทางไปซานฟรานซิสโก เพื่อนใหม่ได้บอกผมว่าไกลพอสมควร และก็ไม่มีอะไรน่าสนใจนัก พร้อมทั้งเอ่ยปากชวนผมไปเที่ยวนอกเมืองกับเขา :
Writer. : Good Evening Sir. Can you tell me how to go to
Sanfrancisco. ?
Jim. : Nothing interested there , and too far from here. Where
were you from. ? If you have no place to go. How ’s about
we go together. ?
Writer. : Sure. Let us go. ?
ผมตกลงสิครับ ทั้งๆที่ยังไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน ? เพื่อนใหม่ที่ผมเขียนถึงคนนี้ชื่อ นายจิม Mr.Jim. เขาพาผมมาขึ้นรถแล้วขับพาผมชมวิวยามค่ำในตัวเมือง ซึ่งผมคิดว่าคงไม่ไกลจากฐานทัพอากาศทราวิสมากนัก.คนอเมริกันก็เหมือนคนเกือบทุกชาติครับ การเรียกชื่อต้องมีคำว่ามิสเตอร์นำหน้า ถ้าคนไทยก็คือคำว่านายหรือคุณนั่นเอง ! นอกจากผู้ที่ใช้ยศนำหน้าอ่านจบแล้วไม่ควรเรียกใคร ? โดยเรียกชื่อเพียงอย่างเดียวน๊ะครับ อย่างน้อยควรนำหน้าด้วยคำว่าพี่.เช่นพี่ปื๊ดครับยกเว้นคนที่สนิทกันจริงๆ. นายจิมได้พาผมไปที่ห้องพักและผมตามไปโดยมิได้สงสัยว่า..เขาไปทำอะไร ?ผมคิดว่าไม่น่าจะมีใครทายถูก ท่านอาจจะเชื่อหรือบางท่านไม่เชื่อก็ได้.ผมยืนยันว่านี่เป็นเรื่องจริงมิได้เสริมเติมแต่งแต่อย่างไร ?เรื่องนี้ผมสามารถเล่าได้โดยเปิดเผยเพราะว่าเวลาผ่านไปเกิน๑๕ ปีถือว่าหมดอายุความแล้วล่ะครับ ! นายจิมเพื่อนต่างชาติคนใหม่พาผมมาที่ห้องพักเพื่อสูบกัญชาครับ เขาชวนผมสูบด้วยใครคิดว่าผมจะต้องสูบกับเขาด้วย คงผิดหวังน๊ะ ! ผมเห็นเพื่อนคนไทยและทหารฝรั่งสูบกันตอนขับแท็กซี่อยู่ที่สนามบินอู่ตะเภา และรู้ว่าทำอย่างไรจึงจะได้รสชาด ?นายจิม ได้เทกัญชาออกมาจากห่อกระดาษ. แล้วรวบรวมยัดเข้าไปยังมวนบุหรี่ที่หยิบมาเตรียมไว้เป็นการผสมกันทั้งใบและเมล็ดกัญชา จริงๆแล้วก็สามารถสูบได้ครับ แต่คอกัญชาด้วยกันเขาบอกว่ามันจะไม่อร่อย มีเศษเยอะ.ขณะที่เขากำลังสูบอยู่นั้นผมทำการผสมให้ตามสไตล์ของผม My Style. โดยการกางนิ้วมือทั้งห้านิ้วออกแล้วลากผ่านกัญชาเหล่านั้น..ใบและเมล็ดก็จะถูกแยกออกจากกัน เอาเฉพาะใบมาแยกไว้ต่อจากนั้นก็ให้นำบุหรี่มาเขี่ยเอาเฉพาะยาเส้น มาผสมรวมกันแล้วนำมีดมาหั่นซอยให้เข้ากันจากนั้นจึงค่อยๆนำเทกลับเข้าไปยังตัวบุหรี่มวนเดิมจะเอาให้แน่นอย่างไรก็ได้ตามชอบใจ ยิ่งแน่นยิ่งอร่อย คอกัญชาเคยบอกผม.หลังจากมวนที่ผมทำการผสมเสร็จแล้วผมจึงยื่นให้ นายจิมบอกว่าวิเศษมากแล้วก็สูบต่อไป.จากนั้นนายจิมก็ย้ายทำเล โดยพาผมมาต่อที่สโมสรชั้นประทวนNCO - Club.ในแค๊มป์ทราวิส ซึ่งทหารไทยจากสามเหล่าทัพได้ลงจากเครื่องมาเมื่อประมาณ๑๔๐๐ น.ที่ผ่านมานี้เอง ผมไม่เคยคิดว่าจะได้กลับมาใช้บริการ ที่สโมสรทหารอากาศทราวิสแห่งนี้ และคิดว่าผมเป็นคนไทยคนเดียวที่มีโอกาสมาใช้บริการที่นี่ สำหรับทหารไทย.ที่มาพร้อมกันวันนี้.. อาจจะจริง เพราะผมไม่พบใครเลยสักคน.แต่ผิดครับ ! นายจิม ถามว่าเห็นผู้หญิงกลุ่มนั้นไหมล่ะ ? ผมหันไปดู.ใช่ครับคนไทยทั้งกลุ่มเลยครับ ที่สำคัญมีแต่สาวสาวทั้งนั้น..ว๊าว !
Jim. : Hey ! Look at that table right there , all Thai women.
Writer. : I see , do you mind for this song , please.?
Thai lady. : No..No.. !
ผมแกล้งเข้าไปขอเต้นรำ เธอไม่คิดว่าผมเป็นคนไทยจึงรีบปฎิเสธ..โน..โนอ้าวน้องไม่เต้นกับพี่หน่อยเหรอ ?พอรู้ว่าผมเป็นคนไทย..ก็เข้ามาคุยกันอย่างสนิทสนม ตามภาษาคนไกลบ้านและแปลกใจว่าผมมาทำอะไร มาได้อย่างไร ? น้องๆทั้งหมดก็เลยพาผมไปรู้จักเพื่อนที่อยู่โต๊ะข้างๆ.เราคุยถามสารทุกข์สุกดิบกันบ้าง เต้นรำกันบ้าง..เผลอเดี๋ยวเดียวเกือบสองยามแล้วครับ. ด้วยความเคยชินครับผมเลยชวนเธอไปค้างด้วยเธอรีบปฎิเสธ และบอกว่าไม่ได้หรอกพี่ !ผัวหนูจะออกเวรมาแล้ว. เราจึงแยกย้ายกันไปครับ. ผัวใครเมียมัน.นานๆจะได้ออกวาดลวดลายผมยังมันในอารมณ์อยู่..จึงยังคงนั่งดื่มอยู่ตามลำพัง นายจิมและผู้หญิงไทยก็ไปกันหมดแล้ว. ทีนี้ผมคงต้องฉายเดี่ยวเสียแล้วล่ะครับ !
* ความจริงยังไม่ง่วงครับ เพราะนอนบนเครื่องมามากแล้ว และถ้าไม่ถือโอกาสเที่ยวตอนนี้..เมื่อไรจะมีโอกาสล่ะครับ ?
ความเห็น (3)
อยากถามว่าเมื่อยนิ้วไม๊ พิมพ์ได้ร่ายยาวขนาดนี้..ป๊าด..ข้าน้อยขอคารวะ
อยากตอบว่า..จริงๆแล้วไม่คิดจะพิมพ์ยาวขนาดนี้หรอกครับ..ขณะที่พิมพ์อยู่ไม่ทราบว่ามีวิญญานนักเขียนท่านใด ? แวะมาสิง..กว่าจะออกไปก็พิมพ์ได้หลายหน้าแล้วครับ พอรุ่งขึ้นต้องรีบพิมพ์เองก่อนเพราะกลัววิญญานท่านนั้นจะมาอีก..เวลาผ่านไปกลับคิดได้ว่าผมไม่ควรทำเช่นนั้นเลย..เพราะวิญญานท่านนั้นแวะมาทีไร ?..เข้าสิงผมไม่ได้อีกเลย..ปล่อยให้ผิดหวังเสียบ้าง..
ตรวจ แก้ไขใหม่แล้วจึงพิมพ์คำว่า Passed.
โตนี่ - ฟาง.
๒๘ ก.ย. ๕๔