ทหารเรือไทยในอเมริกา - ครั้งที่ ๑ ตอนที่ ๒
* กลับมาพบกันอีกตามที่รับปากไว้ ชีวิตของคนสูงวัยอย่างเรา - ท่านๆถ้าไม่มีการออกกำลังกายเลย ชีวิตน่าจะมีค่าเพียงศูนย์..รอวันร่วงหล่นไปจากโลก ผมได้ออกกำลังกายแล้ว จึงพอมีพลังที่จะมาเขียนเพิ่มอีก..จะได้พาท่านไปสหรัฐอเมริกาโดยไม่ต้องทำการสอบแบบผม..ออกเดินทางกันเลยน๊ะ.
ปี๒๕๑๑นั้นอยู่กันได้อย่างสบายๆครับ ค่าครองชีพถูกมากยังถูกครับทองคำบาทละ๔๐๐ที่ดินติดถนนสุขุมวิทราคาไร่ละ๒,๐๐๐ บาท.ถูกต้องครับ สองพันบาทเท่านั้น.!เสียดายที่ยังไม่มีระบบเงินผ่อนมิฉะนั้นผมอาจเป็นเศรษฐีที่ดินก็ได้. ถ้านับตอนเขียนต้นฉบับก็เป็นเวลา๓๘ ปีมาแล้ว. ปี๒๕๔๙ ที่กำลังเขียนอยู่นี้ที่ดินผืนเดิมราคาสูงถึงไร่ละสามล้าน-ห้าล้านบาท แล้วแต่ทำเล. พอเริ่มรับราชการผมมีโอกาสเที่ยวกลางคืนและทำงานไปด้วย ถ้าท่านจำได้ยังเป็นช่วงของสงครามเวียตนาม กองทัพอากาศสหรัฐฯได้มาใช้พื้นที่สนามบินอู่ตะเภาเป็นฐานทัพเพื่อไปทิ้งระเบิด และรับ-ส่งยุทโธปกรณ์ต่างๆที่ประเทศเวียตนาม เพื่อนรุ่นพี่คนหนึ่งได้เสียชีวิตแล้วอุบัติเหตุทางรถยนต์.นำรถมาให้ผมขับแท็กซี่เพื่อรับ-ส่ง ทหารอเมริกันที่สนามบินอู่ตะเภา โดยให้ค่าจ้างวันละ๕๐ บาทค่าทิปเป็นของผม.ผมจึงมีโอกาสใช้ภาษาอังกฤษบ้างก็คงเป็นแบบงู และ ปลา.งูงู-ปลาปลา นั่นแหละครับ !ผมมีรายได้จากการรับ-ส่งผู้โดยสารวันละประมาณ๘๐-๑๐๐ บาท.น่าจะรวยเพราะผมขับแท๊กซี่อยู่สองปีแต่มิได้รวยอย่างที่ท่านคิดหรอกครับ เพราะผมขับเพียงช่วง๑๗๐๐-๒๐๓๐ น.จากนั้นก็เป็นเวลาเที่ยว. พี่เจ้าของรถก็จะมารับเงินที่หาได้ทั้งหมดแล้วจ่ายค่าตัวให้ผม.ส่วนเงินที่หาได้เขาก็จะไปจ่ายค่าเหล้า ค่าเบียร์.ช่วงนั้นเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ราคาไม่แพงนัก บาร์โกโก้แถวๆนั้นก็มีไม่ต่ำกว่า๒๐-๓๐ แห่งก็เลยทำให้เราได้ลุยกันเกือบทุกคืน ผมมีโอกาสเที่ยวเกือบทุกบาร์ แถวๆกิโลสิบ.บาร์หลายแห่งเป็นของผู้ใหญ่สงบ. เมื่อมีการดื่มกินก็ต้องมีผู้หญิงด้วยเพราะผมมิใช่ประเภทผู้ชายน๊ะย๊ะ ! ลองคิดดูเถิดครับสมัยนั้นยังไม่มีเอดส์อย่างดีก็แผล ฝี หนอง ทีนี้ก็ลุยกันสุดโด่งเลยครับผมเหรอครับโชคดีครับที่เป็นมันหมดเกือบทุกอย่าง ถ้ามีเอดส์ไม่รู้ว่าจะเป็นหรือไม่ ?สมัยนั้นโรคที่น่ากลัวที่สุดเขาเรียกกันว่าบูโบ้ครับ !ผมไม่เคยเป็นหรอกครับจึงไม่สามารถบอกได้ ต้องขออภัยครับ. ยาฉีดที่ดีที่สุดคือกาน่ามายซินGana - mycin. มีทั้งชนิดเม็ดละน้ำ ที่จริงก็ถือว่าดีครับ เพราะผมไม่เคยเป็นโรคนี้แม้แต่ครั้งเดียว. การมีเพื่อนเป็นทหารอเมริกันก็ดีหลายอย่างครับ พอเป็นโรคผู้หญิงเพื่อนก็เอายาจากกองทัพมาให้เลยทำให้ไม่ค่อยกลัว.มีผู้บังคับบัญชาระดับสูงหลายท่านซึ่งนิยมของนอกก็แวะมาใช้บริการจากผม ส่วนใหญ่จะมาขอให้ผมซื้อเหล้า-เบียร์ หรือของใช้ในพีเอ็กซ์ตามโอกาสเช่นกระติกน้ำแข็ง สมัยนั้นที่แช่ที่มีชื่อที่สุดคือยี่ห้อโคลด์แมนColeman Ice Box.ผมจำราคาไม่ได้เสียแล้วทำให้ผมมีแบ๊คคอยช่วยเหลือบ้าง เมื่อต้องการ รุ่นพี่ซึ่งเที่ยวกันมาสมัยเป็นจ่า.ปัจจุบันเป็นนาวาตรี นอกราชการ. ชอบพูดเสมอว่าเฮ้ย !บางครั้งเราต้องใช้เจ้านายให้เป็นประโยชน์บ้าง.จริงครับผมเห็นด้วย แต่ชีวิตจริงของผมนั้นก็มิได้ขอความช่วยเหลือจากใครบ่อยนัก ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนหรือผบ.ชานอกจากมีเรื่องน่าจะคอขาดบาดตาย.แต่ผมเชื่อในฝีมือตัวเองครับและเอาตัวรอดมาได้เกือบทุกที มีเรื่องหนึ่งซึ่งพอจะเล่าให้ท่านผู้อ่านได้ทราบเพราะหมดอายุความแล้วครับ เป็นเหตุการณ์จริงที่ได้เกิดขึ้นกับผม.
๗.ผู้เขียนเองครับ - ศิษย์เก่าพันป.ผส.นย ปี๒๕๑๗.
ช่วงปี ๒๕๑๓-๒๕๑๔ นั้นผมรับราชการอยู่ที่ กองร้อยปืนใหญ่ที่ ๓ พันป.ผส.นย. มีผบ.ร้อยคนหนึ่งท่านมีโรคหืดเป็นโรคประจำตัว เพื่อนข้าราชการตั้งฉายาว่าตู้ยาเคลื่อนที่ ท่านจะไอเสียงดังถ้าอาการกำเริบ..ท่านมักจะหงุดหงิดมากครับเดินหาถุงยาตัวเองทั้งๆที่กระเป๋ายาอยู่บนโต๊แต่หาไม่เจอ.ท่านประกาศจะขังท่าเดียวหาว่ามีคนเอายาของท่านไปซ่อน ช่วงนั้นผมเมาและได้ขาดงานไป ๒ วันซวยเลยครับ.ท่านเรียกหาผมด่วนไม่ทราบมีธุระอะไรกับผม ? ท่านให้ข้าราชการในกองร้อยไปตามผมถึงที่พักอยู่ห่างราว ๒ กม. ปากก็พร่ำว่าขาดราชการโดยไม่มีเหตุ..จั๊งซี่มันต้องถอน.เอ๊ย !มันต้องขัง.ขังสถานเดียว.เสียงท่านดังออกมาถึงห้องพักข้าราชการด้านนอก ข้าราชการที่ไม่ค่อยจะชอบหน้าผมก็คงจะสมน้ำหน้า ส่วนพวกเดียวกันก็ไม่รู้จะช่วยผมได้อย่างไร ?เขาเอง ยังช่วยตัวเองไม่ได้เลย. สักพักใหญ่.ผมมาแสดงตนในชุดทหารนาวิกโยธินที่สมบูรณ์แบบ ข้าราชการหลายคนที่ยังนั่งอยู่บริเวณนั้นเงียบกริบ ไม่มีแม้แต่คนเดียวที่จะเดาได้ถูกว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้นกับผม ?สักพักใหญ่ผมเดินออกมาจากห้องผบ.ร้อยพร้อมด้วยสมุดลาชั่วกาลใครมีธุระไปไหน ?จะต้องมาลงชื่อเพื่อขออนุญาตก่อน ผบ.ร้อยเซ็นต์อนุมัติแล้ว จึงจะไปได้.ท่านได้ให้ผมลาพัก๒ วัน. ก่อนผมจะเดินลงบันไดกลับที่พักมีข้าราชการหลายคนเข้ามาถามเป็นเสียงเดียวกันว่าทำแบบไหนว๊ะ ? นอกจากจะไม่มีโทษแล้วเอ็งยังได้พักอีกต่างหาก..ผมบอกว่าพอเดินเข้าห้องผู้กองผมก็เริ่มไอเลย พอไอเสร็จก็พูดว่าผู้กองครับผมเป็นอะไรไม่ทราบ ?เวลาไอแล้วจะเหนื่อย..แล้วก็เริ่มไออีก พอผู้กองรู้ว่าผมมีอาการคล้ายๆท่าน. ท่านจึงพูดว่าเฮ้ย !ลื้อรีบไปพักผ่อนเสียน๊ะเดี๋ยวจะเป็นแบบอั๊วะ.ท่านให้ผมไปเอาสมุดลามาเพราะจะเซ็นต์ให้ผมไปพัก หลายคนจึงหายสงสัย.ผมกลับถึงที่พักแล้วไม่ทราบว่า ยังมีใครสงสัยอีกบ้าง ?ท่านเสียชีวิตในยศนาวาเอก.น่าเสียดายแทนกองทัพเรือจริงๆ เพราะท่านมีฝีมือทีเดียว ขอให้ท่านไปสู่สุคติครับ.ที่จริงผมอยากจะเอ่ยชื่อท่านเพื่อเป็นการเคารพอีกครั้งแต่เกรงใจ เพราะเขาย้ำเสมอว่าไม่ควรเอ่ยชื่อบุคคลที่สาม.อย่าไปขัดใจเขาเลยน๊ะ.ต้นปี๒๕๑๕ ทางรัฐบาลสหรัฐฯได้แจ้งให้ กองทัพเรือทราบว่าทางรัฐบาลอเมริกัน จะให้ทุนข้าราชการได้ไปศึกษาและดูงานที่สหรัฐฯ โดยแบ่งให้กับหน่วยงานทร.และนย.ซึ่งมีอยู่หลายทุน หลังจากได้ดูประกาศรับสมัครแล้วผมมิได้รอช้ารีบเขียนใบสมัคร และแนบเอกสารที่กำหนดการสอบจะมีขึ้นในอีกสองเดือนข้างหน้า. ช่วงนั้นมีประกาศรับสมัครข้าราชการไปรบที่ประเทศลาว มีรายการจูงใจต่างต่างนานาเช่น แขนขาดจะได้..? ขาขาดได้...? เสียชีวิตได้เท่าไร ?คิดแล้วให้ทุกอย่างอยู่ครบดีที่สุด จึงไม่ได้สมัคร.ส่วนเรื่องการสอบนั้นผู้เข้าสอบจะต้องใช้ประสพการและความรู้ที่มีอยู่เท่านั้น.เพราะว่าในช่วงนั้นไม่สามารถหาตำราหรือเอกสารใดๆมาดูได้เลย ส่วนหลักสูตรที่ผมได้เลือกสอบไปนั้น เผอิญมาตรงกับสายงานทหารขนส่งของผมพอดี จึงไม่น่าจะมีปัญหาใดใด ?งานของผมเป็นการซ่อมบำรุงรถยนต์ทหารอยู่แล้ว และผมพอมีประสบการณ์กับเขาบ้าง.กรมนาวิกโยธิน กองทัพเรือ ได้จัดซื้อรถยนต์บรรทุกขนาด ๒ ๑/๒ ตันมาจากประเทศสหรัฐอเมริกาที่เรียกกันว่า..รถเรียวนั่นเอง.และมีบางส่วนที่ได้รับการช่วยเหลือ ตามโครงการช่วยเหลือทางทหาร Military Asistance Program.
๘.ผู้เขียนซ้ายสุด.ออกฝึกยิงปืนใหญ่ - ที่บ้านโป่งน้ำร้อน ปี๒๕๑๗.
ขณะนั้นทางกองการศึกษาของกรมนาวิกโยธิน.ได้เปิดให้มีการสอบภาษาอังกฤษแบบทั่วไป Open.เพราะทางนย.ยังไม่มีบรรทัดฐานในการสอบไปต่างประเทศ.แต่จะพิจารณาให้กับข้าราชการที่เป็นเหล่าทหารขนส่งก่อน เพื่อจะได้กลับมาทำงานให้ตรงตามสายงาน และหลักสูตรที่ว่านี้ก็เป็นหลักสูตรการปฎิบัติงานในสายงานของทหารขนส่ง.ซึ่งจะเน้นหนักเกี่ยวกับการซ่อมบำรุงรถยนต์ทหาร และยังต่อด้วยวิชาครูทหารอีกหนึ่งหลักสูตร Motor Transport and Drill Instructor Course. ใครที่ได้ทุนไปในหลักสูตรนี้ถือว่าโชคดีมากครับ เพราะจะได้ไปศึกษาครั้งเดียวถึงสองหลักสูตรที่เรียกกันว่าแบบทูอินวัน Two in one.ไม่ใช่แชมพูน๊ะครับ ! เพื่อนรุ่นพี่ที่กินเที่ยวด้วยกันให้กำลังใจผม ให้สู้สุดความสามารถโดยบอกว่า ผมได้เปรียบเพราะอยู่กับฝรั่งทุกวัน.และยังย้ำอีกว่าคนเราถ้าจะได้ไปนอกยังไงๆก็ต้องได้ไปแน่ๆให้ดูเขาเป็นตัวอย่าง.การสอบตอนนั้นเป็นการสอบเพียงรอบเดียว จากห้องสอบของศูนย์การฝึกนย.เป็นภาษาอังกฤษทั้งหมดจะแยกเป็นการใช้หลักไวยกรณ์ : อ่าน : เขียน และการฟังเพียงอย่างเดียว. ต่อมาเมื่อมีทุนมามากขึ้นผู้สมัครสอบก็เริ่มมากขึ้น แน่นอนครับการสอบก็ต้องยากขึ้น มีการสอบข้อเขียนต่างๆ ในภาควิชาการ. เป็นภาษาอังกฤษเพิ่มขึ้นอีก ผู้เข้าสอบที่ได้เปรียบมากที่สุดก็คือผู้ที่ผ่านหลักสูตรอาชีพเพื่อเลื่อนฐานะ ชั้นจ่าเอกมาแล้วส่วนผู้ที่ยังไม่เคยผ่านหลักสูตรนี้คงจะต้องใช้ความรู้เดิมจากนร.จ่านย. หรือจากหลักสูตรของทหารนย. เพราะหลักสูตรนั้นจะคล้ายๆกัน.ผมเองยังไม่ได้ผ่านการอบรมหลักสูตรอาชีพฯมาก่อนต้องใช้ความรู้เดิม.ที่ห้องสอบภาษาอังกฤษ ของศูนย์การฝึกกรมนาวิกโยธิน.เมื่อผู้เข้าสอบทุกคนมานั่งประจำที่พร้อมแล้ว กรรมการจึงได้เปิดเทปให้ฟัง ซึ่งเสียงก็ไม่ดีเท่าที่ควร.ระหว่างการสอบถ้าไฟฟ้าดับก็จะทำการสอบต่อไป โดยการอ่านข้อสอบให้ผู้เข้าสอบฟัง ซึ่งถือว่าเจริญที่สุดแล้วในยุคนั้น ดำเนินการโดยหน.มว.สื่อสาร ศฝ.นย.ฯ.พจอ.อำไพ ไม้เจริญ.เกษียณอายุแล้ว ในยศนาวาเอก.ทำธุรกิจส่วนตัวอยู่ที่บ้านเตาถ่าน สัตหีบ.ผู้เข้าสอบรอบแรกประมาณ๖๐ คน เลือกไว้สองคนเท่านั้น ! ตัวจริงและตัวสำรอง. เป็นอันว่าการไปต่างประเทศของผม ได้ผ่านขั้นตอนที่หนึ่งมาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว.
1. WSCN – 318. Automotive Mechanic School. OJT. 24 Weeks.
USMC. Camp Lejeune North Carolina , USA .
2. WSCN – 316. Drill Instructor Course. 4 Weeks.
USN. Navy Base , Greatlake ILL . USA.
สำหรับหลักสูตรที่จะเปิดในครั้งนี้ จะเปิดช่วงปลายปี ๒๕๑๖ ปกติหลักสูตรต่างๆที่ทางจัสแมคให้มานั้น จะเป็นหลักสูตรเดี่ยวๆแต่จะมีบางจังหวะครับ ผู้ได้ทุนจะโชคดีได้หลักสูตรต่อเนื่องและมีเวลาศึกษายาวไปอีกหน่อย เหมาะสำหรับผู้ที่ชอบไปนานๆเพื่อประสพการ แถมยังมีเวลาเก็บเงินมากขึ้นอีกแต่ต้องไม่เป็นโรคคิดถึงบ้านน๊ะครับ.Homesick.มิฉะนั้นคงแย่แน่ๆ. บางท่านทนคิดถึงบ้านไม่ไหวยอมถูกส่งตัวกลับก็มี จริงๆน๊ะครับ. บางทีท่านอาจจะ.ไม่เชื่อผมก็ได้ ? ฆ่าตัวตายก็มี หาทางออกไม่ได้เลยโทษว่าถูกเก็บเงียบ..แหม !พี่สำคัญขนาดไหนเชียวที่ซี ไอ เอ หรือ เอฟ บี ไอ จะได้มาเก็บพี่ให้เสียเวลา. ส่วนใหญ่จะมิใช่ระดับผมหรอกครับ จริงๆน๊ะครับก็แหม ! ระดับจ่าหรือพันจ่านั้นกว่าเขาจะได้ไปต่างประเทศจริงๆล่ะก็ ! พวกเขาจะต้องสู้กันสุดฝีมือ ใครล่ะครับจะยอมให้ทางโรงเรียนส่งตัวกลับมาง่ายๆ ?อายเขาตายเลยสิ ! ในปีที่ผมสมัครสอบไปต่างประเทศนั้นทางนย.ได้รับทุนมาหลายทุน ผู้สอบจากเหล่าต่างๆสามารถเลือกสมัครได้ตามสายงาน เช่นทหารช่าง ,ทหารปืนใหญ่และทหารสื่อสาร.สายงานผมเป็นสายขนส่งครับ. ผมจำได้ดีใครที่สอบภาษาอังกฤษผ่านต้องมาแข่งขันกันในรอบที่สอง โดยการสอบวิชาเหล่า.ภาษาอังกฤษ.ส่วนรอบที่สามนั้นเป็นวิชาพลศึกษาครับ ผู้เข้าสอบจะต้องทดสอบร่างกายตามแบบฉบับของกรมนาวิกโยธิน. ดึงข้อ ,ลุกนั่ง ยึดพื้น ฯ ต่อมาทางกรรมการหลายท่านคงเห็นว่าไม่น่าจะเกี่ยวข้องกัน จึงได้ยกเลิกในช่วงนั้นเอง.ในช่วงต้นปี ๒๕๑๕ ทางกองทัพเรือได้ลงคำสั่งให้กรมนาวิกโยธินจัดกำลัง ไปปราบผู้ก่อการร้ายที่ จังหวัดเพชรบูรณ์จึงสั่งให้กองพันทหารปืนใหญ่ และกองพันทหารราบจัดกำลังไปปราบผู้ก่อการร้าย เป็นที่น่าเสียดายอย่างยิ่งครับเพราะทางหน่วยไม่อนุญาตให้ผู้สมัครสอบเข้าสนธิกำลังด้วย. ความหวังของผมจึงมีทางเดียวคือหาทางไปต่างประเทศให้ได้ แม้ว่าอยากจะไปปราบผกค.ด้วยก็ตาม เพราะหวังที่จะได้พสร.กับเขาบ้าง.หมายถึง เหรียญพิทักษ์เสรีชน มีหลายชั้นครับ.ก็แหม ! เพื่อนๆเหล่าทหารรบที่จบมาพร้อมกันเขาไปราชการชายแดน จนได้วันทวีคูณและพสร.มากันตั้งหลายคนแล้วครับเออ..พอถึงคิวผมกลับมีข้อแม้ต่างๆนานา. แต่ที่เป็นปุ๋ยกลับมาก็มีน๊ะครับ.เขาจัดการพระราชทานเพลิงศพให้อย่างสมเกียรติและให้พสร.กันหลายขั้น รวมทั้งยศและเงิน.ก่อนการสอบมีรุ่นพี่คนหนึ่ง ได้เดินเรื่องขอลาออกจากราชการไปแล้วเพราะอยากเปลี่ยนงานเพื่อไปเป็นครู ท่าทางเขาจะมีภาษีมากกว่าผมและที่สำคัญ เขาก็เป็นเหล่าทหารขนส่งและตรงสายงานเสียด้วย น่าจะเป็น จ.อ.ไชยยันต์ ไพบูลย์ศิลป์.สังกัดที่ร้อยขส.พันบก.นย.เมื่อการสอบผ่านไปปรากฏว่า..รุ่นพี่คนที่จะลาออกไปเป็นครูนั้นได้คะแนนมาเป็นที่หนึ่งส่วนผมได้ลำดับสองครับ เพื่อนรักของผมได้ที่สาม แต่นย.ต้องการเพียงสองที่นั่งปรากฏว่า มีข่าวดีมาพร้อมกับข่าวร้ายพี่คนนั้นได้รับแจ้งว่าตามที่ขอลาออกจากราชการนั้น กองทัพเรือได้มีคำสั่งอนุมัติมาแล้วให้ออกได้ตั้งแต่วันที่ทร.ลงคำสั่ง ปรากฏว่าเจ้าตัวอยากจะไปต่างประเทศก่อนพยายามวิ่งเต้นที่จะไม่ออก. แต่สายไปเสียแล้วครับดังนั้น ผมจึงได้เลื่อนมาเป็นที่หนึ่งโดยอัตโนมัติ และมีเพื่อนรักมาเป็นตัวสำรอง.
๙.เฮ้ย ! มีตัวอะไรทำรังอยู่ในลำกล้องหรือเปล่า ?
อีกหนึ่งเดือนต่อมา ทางกองทัพเรือได้ลงคำสั่งให้ผมและเพื่อนไปรายงานตัวที่ศูนย์ฯ ตอนนั้นศูนย์ภาษาของกองทัพเรือแห่งแรก ยังตั้งอยู่ที่ทุ่งมหาเมฆ. ผู้เข้ารับการอบรมจะต้องลงรถที่คลองเตย แล้วยังต้องเดินไปตามทางรถไฟสายเก่าประมาณ๒ก.ม.กรุงเทพฯ-ปากน้ำ.ผมและเพื่อนต้องเดินกันสถานเดียว เพราะเราไม่มีรถ ใครมีรถส่วนตัวก็สบายหน่อย อย่าลืมจอดรับ พวกที่กำลังเดินบ้างน๊ะครับ ! ที่ศูนย์ฯนี้มีนาวาตรี.หญิง ผกา จันทวิรัช เป็นผอ.ศูนย์.ภาษาฯ ผมกับวินัยได้มารายงานตัวเพื่อเข้ารับการอบรม. เราเป็นจ่าเอกที่มาจากนรจ.นย.รุ่นเดียวกัน ทั้งคู่ มีจ่าหลายนายที่มาจากนย.และจากทร.ส่วนใหญ่จะเป็นรุ่นพี่ เราทั้งสองฝีมือน่าจะพอๆกันแม้จะยังไม่มีเครื่องมือตรวจวัดแต่เรารู้กันเองครับ. พอทดสอบจากทางศูนย์ภาษาฯเสร็จแล้วเราจึงได้ถูกจัดให้เข้าเรียนในห้องเดียวกัน มีเพื่อนนร.หลายคน ขออนุญาตเอ่ยนามน๊ะครับ..ที่จำได้เช่น รอ.อภิวัฒน์ สมัครงาน รน.ท่านเป็นครูปกครองของเรา.ท่านได้เกษียณอายุเป็นนายพลเรือ. อีกท่านเป็นครูสอนวิชาทหารราบอยู่ที่กองช่างนย. ได้เกษียณอายุเป็นพลเรือโทคือรอ.นิพนธ์ พราหมเทศ รน.ส่วนพี่เฉลิมศรี เป็นนาวาตรีขออภัยครับ..ที่ลืมนามสกุล.ช่วงที่เรียนด้วยกันนั้นผม และ วินัย คล่องกว่า เราจึงถูกพี่ถามบ่อยๆเพราะเรานั่งโต๊ะติดกันนั่นเอง !เธอมาจากกรมการเงินทหารเรือ สิบปีต่อมาเรามีโอกาสพบกันอีกโดยบังเอิญ ผมดีใจที่พี่ยังพอจำผมได้. พี่เป็นผอ.กง.ทร.มาตรวจสอบแนะนำเรื่องเงินที่พันร. ๘ ผส.นย. สงขลา เวลาจะผ่านมานานแล้วก็ตามผมยังรู้สึกเหมือนเพิ่งจะผ่านมาเมื่อวานนี้เอง อีกท่านคือ รอ.บุญทรง เชี่ยววิทย์ รน. ท่านเป็นครูสอนวิชาแผนที่ของรร.ทหารนย.ทุกหลักสูตร.ในช่วงนั้น.เวลาสอบท่านให้นร.เปิดตำราได้. ไม่เคยมีใครได้เต็มเลยสักคน.สอบผ่านก็ถือว่าบุญแล้ว.อีกท่านมาจากกองรนบ.ในขณะนั้น รอ.ทวีศักดิ์ บุรุษานนท์ รน. แม้เรามิได้เรียนห้องเดียวกันแต่เราก็มีความสนิทสนมกัน เพราะผมเคยเป็นลูกศิษย์ลูกหาท่านมาก่อน ต่อมาได้เป็นนายพลเรือก่อนเกษียณทั้งสองท่าน.ตอนที่ท่านทั้งสองออกเดินทาง เราก็ได้ไปส่งท่านที่สนามบินดอนเมือง เพื่อเอาเคล็ด. เราเชื่อกันว่าถ้าได้ไปส่งใครไปต่างประเทศ คิวต่อไปจะต้องเป็นเรา. ส่วนใครที่ไม่เชื่อผมก็ไม่ว่าอะไร ? แต่ชีวิตผมได้ไปส่งเพื่อนๆหลายครั้งจนตัวเองได้ไปต่างประเทศถึงสี่ครั้ง. ในช่วงที่ผมมาอบรมนั้นมีนายทหารผู้ใหญ่หลายท่าน ที่มาอบรมพร้อมพวกเราและไม่ถือตัวครับ ผมอดที่จะกล่าวถึงมิได้จริงๆครับ มาจากกองทัพเรือ.ท่านเป็นนายที่ดีคนหนึ่งทีเดียวครับ นอ.วิชัย เลี่ยมทอง รน.ผมในฐานะผู้เขียนอยากกล่าวถึงท่านสักนิดครับ และเพื่อให้นายทหารใหม่ๆได้มีโอกาสทราบบ้าง เผื่อท่านใดอยากจะปฎิบัติตาม เราไม่ทราบว่า..ท่านมาชอบใจอะไรกับพวกเรา.ท่านได้สั่งพี่ต๊ะ พจอ.พายัพ งามประเสริฐ.ว่าเออเสาร์นี้ถ้าว่าง.ให้ชวนเพื่อนๆไปติวกันหน่อยสิ ที่บ้านผมน๊ะ !ท่านอุตส่าห์ให้เบอร์โทรฯและยังเขียนแผนที่ให้มาด้วย.กลัวเราจะไม่ยอมไป. ที่ไหนได้ประมาณสิบโมงเศษๆเราบุกไปถึงบ้านผู้การเลยล่ะ !ศรีภริยามาเปิดประตูรับ. ท่าทางพี่ไม่ค่อยต้อนรับพวกเราเท่าใดนัก ! ที่จริงผมว่าผู้การคงลืมสั่งเอาไว้ก็ได้ แถมท่านยังอุตส่าห์ออกไปตรวจงานก่อสร้างเสียอีก ทั้งที่เป็นวันหยุด.
พอเราแจ้งให้พี่ผู้หญิงทราบปรากฎว่าเหตุการได้เปลี่ยนไป จากหน้ามือเป็นหลังมือครับ.เอ้าเข้ามาก่อน.พี่ผู้หญิงสั่งให้แม่บ้านนำราดหน้ามาราดหน้าพวกเราเอ๊ย !นำมาเลี้ยงพวกเราครับ บ๊ะ!เวลาหิวทีไรเป็นแบบนี้เสมอ.พอเราอิ่มปั๊บผู้การก็โผล่มาปุ๊บเลยล่ะ !คุยกันได้สักพักใหญ่เราจึงติวเข้มกันเลย.ผู้การสั่งให้ยุติการติวประมาณสามโมงเย็น ท่านบอกว่านี่เป็นเวลาของการดื่มแล้วWhisky Time.เราเลยดื่มไป-คุยไป จนเกือบสี่ทุ่มจึงขอตัวกลับ ดูสิครับเจ้าของบ้านยังทำท่าจะติดลมอยู่เลยครับ ไม่อยากให้พวกเรากลับเสียด้วยพวกเราไม่ทราบว่าผู้การได้ไปต่างประเทศหรือไม่ ?เพราะพี่ต๊ะได้หนีผมไปก่อนและผมก็ได้หนีผู้การไปอีกคน ที่จริงหลักสูตรของเราเปิดก่อนผู้การนั่นเองครับ ! พอกลับจากสหรัฐอเมริกาแล้วพวกเราเสียใจกันมากครับ เพราะผู้การเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งครับ น่าเสียดายจริงๆครับเพราะท่านกำลังจะได้ประดับยศเป็นนายพลเรืออยู่ทีเดียว พวกเรายังระลึกถึงผู้การเสมอครับขอให้ดวงวิญญาณท่านไปสู่สุขคติ. ผมมิอาจลืมเพื่อนร่วมชั้นอีกสองท่านได้คือจอ.รังสรรค์ และจอ.ทิพากร ต้องขออภัยกันอีกครั้งที่ผมลืมนามสกุล. ทั้งคู่เป็นจ่าเอกมาจากกรมแพทย์ทหารเรือ ท่านแรกขยันขันแข็งมาเรียนทุกวันท่านที่สองก็ขยันดีครับ มาบ้าง-ขาดบ้าง ถ้าวันไหนมาก็จะเมามาทุกครั้งมาหลับในห้องก็เอา.พอถึงรอบตัดเชือก.ท่านอาจจะไม่อยากเชื่อก็ได้เพราะพี่เมาผ่านฉลุย จ่าทิพากรจึงได้ทุนไปเรียนเกี่ยวกับ เรื่องเอ๊กซเรย์และไอโซโถบที่รพ.บาเทสด้า , แมรี่แลนด์. X - Ray. & Isotope. Bathesda Hospital , Maryland. ตัวจริงคือจ่ารังสรรค์ต้องกลับไปเข้ายาม. ช่วงวันหยุดครั้งหนึ่ง..ผมไปเที่ยวในย่านนั้นจึงได้ถือโอกาสแวะไปเยี่ยมทิพากรที่แมรี่แลนด์. ต่อมาผมมีโอกาสแวะมาเยี่ยมรอ.ทิพากร ที่รพ.ทร.กรุงเทพฯ แต่ต้องผิดหวังครับ เขาจำผมไม่ค่อยได้.ต่อมาได้เป็นนาวาเอกและเกษียณอายุแล้ว เราไม่ได้พบกันอีกเลยครับ น่าจะเป็นเช่นนั้นเพราะนักเรียนจ่าทร.๐๙ หลายคนได้รับการประดับยศนาวาเอกแล้วรอการเกษียณอายุกันแล้ว อ้อ ! มีรุ่นเดียวกันที่อยู่เหล่าแพทย์ ท่านนี้เรียนเก่งจึงได้ทุนมาเรียนต่อที่รร.เตรียมทหารจนจบ ไต่เต้ามาจากว่าที่เรือตรีแห่งราชนาวีไทยปัจจุบันเป็นพลเรือตรี ก่อนจะเกษียณอายุน่าจะเป็นถึงพลเรือโทมีชื่อว่า จำรัส เผือกประพันธ์.ปี๒๕๕๓ ขอเออรี่รีไทร์ออกจากกองทัพเสียแล้ว. ๑๑ ก.ย.๒๕๕๔ ที่ผ่านมา ท่านยังมาตามหาผมที่งานเลี้ยงของสมาคมศิษย์เก่านักเรียนจ่านาวิกโยธิน.จัดขึ้นที่อาคารเอนกประสงค์ หน่วยบัญชาการนาวิกโยธิน สัตหีบ ชลบุรี.ที่ใดก็ตามถ้ามีนร.ก็จะต้องมีครู จริงไหมครับ ?เรามีครูประจำชั้นเป็นแหม่มสาว และที่สำคัญยังโสดเสียด้วยสิ มาจากสหรัฐอเมริกาชื่อนางสาว จอยซ์Miss Joyce. เธอพักอยู่ที่คอนโดแถวๆประตูน้ำที่รู้เพราะว่าครูเคยชวนผมกับวินัยไปติวกันก่อนรอบตัดเชือก ที่ศูนย์ภาษาฯยุคนั้นใครสอบผ่านก็เดินเรื่องที่ทร.ได้เลย ไม่มีการไปสอบที่จั๊สแมคอีกครั้งให้ยุ่งยากเหมือนในปัจจุบัน ที่สำคัญก็คือในปัจจุบัน.ช่วงที่ผมไปครั้งที่สอง และ สาม.นร.ทุนต่างๆจะถูกทำการทดสอบใหม่ทันทีที่ไปถึงครับ ใครสอบไม่ผ่านตามเกณฑ์ก็จะถูกส่งกลับบ้านใครบ้านมัน.
ผมจบจากเท็กซัส.ต้นปี ๒๕๒๘.กำลังจะย้ายไปต่อที่แคลิฟอเนียร์ มีนายทหารไทยท่านหนึ่งเพิ่งเดินทางมาถึงแต่ไม่ทราบว่าเหตุใด ?ท่านสอบไม่ผ่านครับจึงถูกส่งกลับ แต่ได้อ้างว่าป่วยเป็นโรคคิดถึงบ้าน Homesick.น่าเสียดายแทนจริงๆครับหลักสูตรของท่านนานถึง๗๐ สัปดาห์ ผมยังจำชื่อท่านได้ดีครับแต่คงต้องขอปิดไว้ก่อนกลัวสิครับ เดี๋ยวท่านจะฟ้องผม..ขณะเขียนเรื่องกำลังจะเป็นนายพลเรือแล้ว ผมไม่อยากให้ท่านถูกตัดคะแนนครับ.ชื่อย่อขึ้นต้นด้วย ป - ปลา. บอกใบ้ให้ก็ได้ ผมยังไม่หายสงสัยว่าพี่แกเพิ่งจากบ้านไปไม่ถึงสองวันด้วยซ้ำ ทำไมจึงคิดถึงบ้านเร็วเหลือเกิน ? และสาเหตุที่ต้องมีการทดสอบเพราะมีการทุจริตไปจากบ้านเรา พอไปถึงทางครูต่างชาติจึงไม่เชื่อเครดิตนร.ทุนบางท่าน..สาเหตุเพราะเมื่อไปถึงแล้วบางท่านสอบไม่ผ่าน บางท่านไม่ตั้งใจเรียนเพราะเรียนไม่รู้เรื่องบางคนสงสัย เอ้า !แล้วพี่เขาสอบผ่านไปได้ยังไงล่ะ.ก็พี่เขามีคียร์ Key.ทำไมจะผ่านไม่ได้ล่ะ ! มีอาจารย์แหม่มอีกท่านหนึ่ง ซึ่งสอนอยู่ที่ห้องถัดไปแต่ผมจำชื่อไม่ได้จริงๆ Sorry Mam. ขออภัยอีกครั้ง.ที่จำได้แม่นเพราะช่วงพักเที่ยง.นร.ส่วนใหญ่จะมากินก๋วยเตี๋ยวกันที่หน้าศูนย์ฯ เผอิญมีนร.ที่ดันอยากจะพูดภาษาอังกฤษขึ้นมา ระหว่างรอก๋วยเตี๋ยวมาส่ง พี่แกดันไปถามครูว่าเคยกินพริกไหมครับ ? Have you ever eat prick. ? ที่จริงคำว่าพริกนั้น Prick.ควรใช้คำว่าชิลลี่ Chilly. เพราะจะแปลว่าพริก.ขี้หนู..ชี้ฟ้า ฯ เออ..แต่พริกคำแรกกลับแปลว่าสากกระเบือหรืออวัยวะของท่านชาย.ไม่สมควรจะถาม.แน่นอนครูโกรธนร.ช่างถามคนนั้นมาก..หลังจากที่ผอ.ศูนย์ฯอธิบายให้ฟังอาจารย์แหม่มท่านนั้นจึงหายโกรธและยิ้มออกมาได้เกือบไปแล้วสิน๊ะ ! จะพูดอะไรควรระวังให้ดีน๊ะครับเพราะมิใช่ภาษาของเรา นร.หลายคนรวมทั้งผมที่อยู่ตรงนั้นอดขำกันมิได้. หลังจากนั้นทุกคนก็ก้มหน้าก้มตากินก๋วยเตี๋ยวกันต่อ. ใครเพิ่งสั่งก๋วยเตี๋ยวมาก็อย่าลืมใส่พริกด้วยน๊ะ.ใครอยากใส่พริกคำแรกหรือคำหลังนั้น คงต้องเลือกกันเองแล้วล่ะ ! ผมขอเถลไถลออกนอกเรื่องสักนิดแม้จะไม่ใช่เรื่องของผมโดยตรงแต่เป็นเรื่องทำนองเดียวกันครับ.
ครั้งหนึ่งพวกนร.ทุนมาเจอกัน และก็เล่าความเปิ่นที่ตนเองได้ไปแอบทำไว้ในต่างแดน ซึ่งเป็นที่ขำขันในตอนนั้นแต่ในเหตุการณ์จริง คงขำไม่ออกแน่แน่. นายทหารรุ่นน้องคนนั้นได้มาเล่าให้ผมฟังว่า ช่วงเย็นวันหนึ่งเมื่อผมเข้าไปในห้องอาหารเพื่อกินมื้อเย็น Messroom.และผมอยากกินไก่จึงบอกว่า I want to eat kitchen. พอพูดจบก็แปลกใจว่าทำไม พนักงานหันมามองผมกันเป็นแถว ? แถมยังซุบซิบกันอีก จะไม่มองได้อย่างไรก็พี่เล่นจะกินครัวเลยนี่นา !พวกเขาจะไปอยู่ที่ไหนล่ะ ? ที่ไหนได้ผมพูดผิดเขาบอกแล้วก็ขำกันทั้งผู้พูดและผู้ฟัง. อย่างที่ผมบอกแล้วน๊ะครับ ก่อนพูดต้องระวังให้ดีแม้ว่านายแอนดรูว์ บริกส์จะบอกว่าภาษาอังกฤษง่ายนิดเดียวผมว่าฝรั่งที่หัดพูดภาษาไทยใหม่ๆนั้น ถ้าให้พูดคำว่า“นายขาวไปทำข่าวเรื่องข้าว.” ฝรั่งหลายนายพยายามเลี่ยงกันนัก ถ้าอยู่นานและคล่องจริงจึงจะไม่กลัว. ยุคนั้นใครที่มีโอกาสมาเข้ารับการอบรมที่ศูนย์ภาษาฯแห่งนี้ ถ้าไม่รู้จักอาจารย์แหม่มท่านนี้ล่ะก็ น่าเสียดายชีวิตครับ !อาจถือว่าสอบไม่ผ่านก็ได้ เธอเป็นแหม่มที่อ้วนไปหน่อย. แต่น่ารัก-น่ารักฮ่า !กันเองกับลูกศิษย์ทุกคนผมทราบว่า..เธอมาอยู่ที่เมืองไทยนานแล้วมีบุตรสองคน คนโตเพิ่งสึกออกมาส่วนคนเล็กเรียนอยู่ระดับประถมที่รร.มีชื่อแห่งหนึ่งย่านสาธร ตัวแหม่มนั้นพูดภาษาไทยได้ดี แถมยังสอบเทียบระดับประถมปีที่สี่ได้เสียด้วย มีชื่ออังกฤษว่า Mrs. Pat Riley.แพ๊ทไรเล่ย์ แถมยังมีชื่อเป็นไทยว่านาง เรไร ณ ท้องสนามหลวง เล่ากันว่า..การสอบเทียบในสมัยนั้นนิยมทำการสอบที่ท้องสนามหลวงจึงน่าจะเป็นที่มาของนามสกุลของเธอก็ได้.แพ๊ทเธอจะมีหน้าที่ควบคุมห้องแลบ ห้องที่นร.ทุกคนใช้ฟังเทปนั่นเอง !ช่วงบ่ายที่เธอรับผิดชอบห้องแลบ เธอมักจะเดินตรวจดูว่านักเรียนได้ฟังเทปหรือไม่ ?และจะเอามือมาปัดแถวบริเวณใบหน้าของนร.เพื่อดูว่าใครหลับบ้าง ?ผมได้แกล้งหลับตา และรอจังหวะอยู่เงียบๆ พอเธอตรวจมาถึงผม เธอยื่นมือมายังใบหน้า ผมจึงตะโกนว่า..อ๊ะ จ๊ะเอ๋ !
* ต้องขอหยุดไว้ตรงนี้ก่อนครับ เพราะผมดันไปทำให้ครูตกใจ เออ..แทนที่จะโกรธครูแหม่มกลับชวนลูกศิษย์ไปดื่มเบียร์เสียนี่..ใครจะกล้าปฎิเสธล่ะครับ..Yes please.
ความเห็น (4)
สวัสดีครับ เป็นกำลังใจให้ครับ...ร่วมเครือนาวีจักยลปฐพีไพศาล...ขอบคุณครับ
นายขาวไปทำข่าวเรื่องข้าว
เช้ากินข้าวกับผัดฟักเย็นกินข้าวกับฟักผัด
ขอบคุณน๊ะครับ..ที่แอบตามอ่านอย่างเงียบๆ อย่ามัวแต่ผัดฟักน๊ะ.จะให้อรีด่อย..อีนี้..ต้องใส่หะมู..ลงไปด้วยน๊ะจ๊ะนายจ๋า..