เสียงของลูก
แม่...ผู้หญิงที่ให้ชีวิต และลมหายใจแก่เรา แม้ต้องแลกทุกอย่างแม้กระทั่ง “ชีวิต” ของตัวเอง คำง่ายๆสั้นๆคำนี้ที่ ภาษาไทย เรียก "แม่" .. ภาษาอังกฤษ เรียก "มามา" ..ภาษาเกาหลี เรียก "ออมม่า" ..และ ภาษาเวียดนาม เรียก "เม่"
เป็นที่น่าสังเกตว่าถึงแต่ละภาษาจะเรียกต่างกัน แต่สิ่งหนึ่งที่คิดว่าเหมือนกันคือ พื้นฐานการออกเสียงที่เป็นการออกเสียงง่ายเสียงแรกที่ทารกเปล่งออกมาได้ แต่ที่แต่ละภาษาเรียกต่างกันเล็กน้อยนั้นคงเกิดจากการแปลเสียงนั้นเป็นคำ ซึ่งแต่ละภาษามีรากฐานการออกเสียงที่แตกต่างกัน เลยทำให้ออกเสียผิดเพี้ยนจากกันบ้างเล็กน้อย
เหตุผลที่แต่ละภาษา ต่างก็มีถิ่นกำเนิดที่ต่างกัน บางภาษาแทบจะเรียกได้ว่าคนละมุมโลก บังเอิญเรียกคล้ายคลึงกันขนาดนี้ 'เค้าคงคิดเหมือนกัน คือ..อยากให้ "แม่" เป็นสิ่งแรกที่เราต้องระลึกถึงอยู่เสมอ' ♥
แต่...ก็ไม่รู้ทำไมเมื่อวัน เวลาผ่านไป ทารกเติบโตขึ้น คำว่า “แม่” “มามา” “ออมม่า” และ “เม่” มักจะกลับกลายเป็น คำสุดท้ายที่จะถูกคิดถึง ลองคิดดูเล่นๆว่า .... ถ้าคนตั้งศัพท์คำนี้แต่ละคนรู้ว่าเป็นแบบนี้ เค้าคงผิดหวังกันน่าดูที่จุดประสงค์สิ่งที่พวกเค้าบังเอิญสื่อออกมาเหมือนกันว่าให้เป็นสิ่งแรกที่ทุกคนต้องระลึกถึง ถูกบิดเบือนไปโดยคนรุ่นหลัง จนกลายเป็นคำที่ถูกลืมไป และกลับกลายเป็นคำสุดท้ายที่ถูกนึกถึง
วันเกิดเราเป็นดั่งวันสิ้นลมแม่
เจ็บปวดแท้ดั่งน้ำตาพาจะไหล
สองมือออบโอบอุ้มแกว่งเปล
น้ำนมเลี้ยงอุ้มชูให้เติบใหญ่มา
แม่เปรียบดั่งยารักษายามป่วยไข้
แม่เปรียบดั่งต้นไม้ใหญ่ร่มใบหนา
แม่เปรียบดั่งดวงตะวันส่องแสงมา
แม่เปรียบดั่งผ้าห่มหนาอบอุ่นกาย
เปรียบดั่งพระในบ้านชี้แนะลูก
สถิตย์ถูกอยู่กลางใจไม่ไปไหน
กตัญญูตอนนี้ยังไม่สายไป
ก่อนแม่ไซร้หลับตาไปไม่ลืมเอย
ขอบคุณกลอนจาก ... http://www.zabzaa.com
ขอบคุณรูปภาพสวยๆ จาก Forward mail
ความเห็น (2)
เขียนให้คิดส์ ถึงแม่ทำไมอ่ะ งั้นเสาร์นี้ไม่ช่วยงานนะ จะกลับบ้าน 5555
ซึ๊งอะ... คิคิคิ ชอบๆๆๆ ><'