ยามเด็กเราเป็นปลื้ม

เด็กชายอัสลาม บูดาเล็ง นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1......

ยังคงมีเรื่องราวมากมาย ที่เกิดขึ้นเเละผ่านเข้ามาในชีวิตทั้งที่เป็นเรื่องราวน่ายินดีหรือเรื่องราวที่ไม่อยากพบเจอ สิ่งๆเเรกเลยที่เข้าใจว่าทำให้กำลังใจในการเรียนของเรากลับมาได้เหมือนเดิมนั่นคือ การสอบชิงทุนนักเรียนเรียนดีประจำอำเภอ

ซึ่งผลสอบชิงทุนที่ออกมานั่นจำได้ว่า ตอนประกาศชื่อหน้าเสา๊ธงนั่น ปรากฎว่า มีชื่อเราด้วยเเห่ะตอนนั่นรู้สึกดีใจเอามากๆเลย เเละที่น่ายินดีก็คือการสอบครั้งนี้นั่นเราเป็นคนที่สอบได้ลำดับที่ 1 อีกด้วย ซึ่งเป็นที่น่าเเปลกใจสำหรับคุณครูหลายๆท่านตอนนั่นเพราะอะไรนั่นเหรอ ก็ตอนนั่นคนที่เรียนได้เกรดสูงสุดในห้องนั่นไม่ใช่เราไง คุณครูก็เลยไม่ค่อยคาดหวังอะไรกับเรามากหนัก... เเละที่ทำให้คุณครูในโรงเรียนเป็นปลื้มถึงที่สุด จำได้เลยว่าตอนนั่นเด็กนักเรียน ที่ได้ทุนทั้ง 3 คนนั่นคือเด็กในห้องเราหมดเลยเเละเป็นเด็กจากโรงเรียนเราหมดเลย เก่งเหมือนกันน่ะนี้ ... สร้างกำลังใจให้กับตัวเอง อิอิ

หลายๆครั้ง ที่ชีวิตมีอะไรให้ต้องคิด เเต่กลับไม่คิด

หลายๆครั้ง ที่ชีวิตนี้ต้องปล่อยวาง เเต่กลับเเบกมันไว้....

สิ่งๆหนึ่งที่คิดก่อนเสมอเลยว่า ก่อนหน้านี้เราทำอะไร ต่อไปเราจะทำอะไร เเล้วตอนนี้เราทำอะไรอยู่ เเล้วสิ่งที่มันจะเกิดขึ้นหลังจากที่ทำไปเเล้วคืออะไร 

หลายๆคนไม่เคยคิด หลายๆคนทำชีวิตให้เป็นสิ่งเรียบง่าย ง่ายจนมันฉุยมันไร้สาระไปหมด....

....ใครที่รู้จักเราคงจะสงสัยหรือเเปลกใจทำไมไม่เล่าเรื่องเพื่อนๆ หรือครอบครัวให้อ่านบ้าง ทำไมชีวิตนี้มีเเต่ตัวเรา เอาเป็นว่าตอนหน้าจะเขียนให้อ่านล่ะกัน รับรองว่าเพื่อนๆเราเเต่ละคน คนในครอบครัวเราีมีเรื่องที่น่าสนใจกันทั้งนั้น อิอิ..........................................

to be continuos