KM00073 : KM ในองค์กร (แบบไทยๆ) ตอนที่ ๓

นอกจากเพลงชาติไทยจะร้องกันว่า "ไทยนี้รักสงบแล้ว" ผมว่าอีกประโยคที่ไม่แพ้กันคือ "ไทยนี้รักสนุก"

จากตอนที่แล้วได้พูดถึงความเป็นคนไทย ในองค์กร (แบบไทยๆ)  กับ "KM" แบบไทยๆ ไปบ้างแล้ว บางอย่างก็เข้ากับคนไทยได้ดี บางอย่างก็ดูจะเป็นอุปสรรคพอควร วันนี้ลองมาดูลักษณะของความเป็นไทยกันอีกหน่อย เรื่องของ "ความรักสนุก" เรื่องนี้คงเป็นที่รู้กันอยู่แล้ว ดูได้จากเทศกาลงานต่างๆ ในประเทศไทย (เรื่องนี้มีคนพูดกันเยอะแล้วผมคงไม่เขียน) สิ่งที่ผมสังเกตุเห็นได้อย่างหนึ่งก็คือในการทำกิจกรรมเพื่อมุ่งหมายให้ทุกคนในกลุ่มเข้าใจในบางเรื่อง หากใช้กิจกรรมที่สอดแทรกความสนุกไปด้วย ดูจะได้ผลดีกว่าการใช้กิจกรรมที่ออกไปในแนววิชาการ โดยเฉพาะในกรณีหลัง จะมีคนแอบบ่นเสมอว่า "มาครั้งนี้ไม่สนุกเลย" ก็เลยไม่แน่ใจเหมือนกันว่าคนที่เข้าร่วม "Human KM" จะเข้าใจถึงจุดมุ่งหมายของการเข้าร่วมกิจกรรมหรือไม่

อย่างไรก็ตามความ "รักสนุก" ของคนไทยก็มีประโยชน์อยู่ไม่น้อย เพราะหากมีกิจกรรมที่สอดแทรกความสนุกสนานเข้าไปทีไร ก็ดูจะได้รับความร่วมมือโดยดีจากผุ้เข้าร่วมกิจกรรม จนเหมือนกลายเป็นข้อแม้ไปแล้วว่า "ไปแล้วต้องสนุก" ซึ่งเรื่องนี้อาจดูไม่ค่อยเข้าทางของ "ผู้บริหาร" สักเท่าไหร่ (ความต้องการของผู้บริหารอยู่ในตอนที่ ๑) แต่น่าเสียดายที่สิ่งที่ได้จาก "ความสนุก" มักถูกหลงลืมเมื่อกลับจากกิจกรรมนั้น ปัญหาอย่างหนึ่งก็คือเรื่องของ "ระบบการคิด" จริงๆ แล้ว เท่าที่ผ่านมาผมพยายามที่จะทำความเข้าใจ "KM" อาจพอสรุปได้ว่าส่วนหนึ่งของ "KM" เป็นการฝึกเรื่องของ "ระบบการคิด" โดยเฉพาะเรื่องของ "การคิดเชิงระบบ" พอพูดเรื่องนี้แล้วก็คงต้องว่ากันอีกยาวครับ

และช่วงนี้ขอหยุดเรื่อง "KM ในองค์กร (แบบไทยๆ)" ไว้ก่อน เนื่องจากสัปดาห์นี้ผมได้มีโอกาสมาศึกษา "ระบบประกันสุขภาพในประเทศไต้หวัน" ดังนั้นจะขอใช้เวลาเขียนเรื่องนี้ก่อนนะครับ จบเมื่อไหร่จะกลับมาเขียนเรื่องนี้ต่อครับ

[ป.]

สวัสดีคะอาจารย์

ครั้งหนึ่งมีผู้สอนว่า อย่ารอให้คนอื่นปรับหาเรา เราต้องปรับหาคนอื่น

ได้ข้อคิดจากบันทึกนี้คะ

รอให้คนปรับหา KM หรือปรับ KM เข้าหาคน :-D

[คิดคม สเลลานนท์]

อย่างที่บอกครับ KM น่าจะเป็นเรื่องการ "ปรับระบบการคิด" ดังนั้น ก็คงต้องเริ่มที่ตัวเองครับ และไม่ใช่เฉพาะ KM หรอกครับ ผมว่าทุกอย่างต้องเริ่มจากตนเองครับ