พื้นที่.."sharing is caring"
ครบ 1 เดือนแห่งการเขียนบล็อกอย่างสนุกสนาน ได้บทเรียนเล็กๆ ไว้ดู
..สิ่งที่เรา "อยากให้" อาจไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ
Sharing is not only giving
Sharing is caring
ความเห็น (31)
ผมว่าgtkมีพื้นที่ให้คุณหมอ มากกว่าวันหยุดนะครับ ผมเองไม่มีอะไรเขียนก้จะติดตามอ่านครับ
ว้า....ครับ
แต่....เคารพในการตัดสินใจนะครับ
สบายดีนะครับ
ขอบคุณมากคะ รู้สึกดีจัง :-)
ลดความถี่ลง เพื่อจะได้มีเวลาไปเยี่ยมเยียน เรียนรู้จากคนอื่นๆ เพิ่มขึ้น
แล้วกลับมาบรรจง เขียนให้คุ้มค่ากับเวลาของท่านผู้อ่านคะ
สบายดีคะ :-)
คำทักทาย "สบายดีไหม" เรียบง่าย แต่รู้สึกได้ถึงไมตรี ขอบคุณคะ
เป็นบันทึกที่ ฉันคลิกติดตาม ไว้ ราวหนึ่งเดือน... ที่ผ่านมา
จะพักไปนานเท่าไรเราก็จะรอ...
ได้ข้อคิดดีดีเสมอ...เพราะ : บล็อกนี้เหมาะสำหรับทุกๆ ท่าน
อ่านแล้วรู้สึก "อบอุ่น"..บรรยายไม่ถูกเลยคะ พี่อุ้มบุญ
.......
วางแผนไว้ ว่าจะเขียนสัปดาห์ละบันทึกคะ แต่จะแวบมาอ่านของคนอื่นบ่อยๆ :-)
- รออ่าน..ด้วยอีกคนค่ะ
ไม่ต้องลดหรอกคุณหมอบางเวลา CMUpal ;)...
เพราะเราไม่สามารถกำหนด "ความถี่" ของเรื่องราวที่เราจะเขียนได้ในแต่ละวัน
บางวัน ... อาจจะไม่มีเลย
บางวัน ... มีเรื่องเดียว
แต่บางวัน ... มาทีเดียว 3 เรื่อง
แล้วคุณหมอบางเวลา ย้ายไปเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ตามที่คุณหมอได้วิเคราะห์มา
เกิดวันหยุดสุดสัปดาห์เกิดไม่มีเลย ... ต้องรอออกไปอีก ๗ วันหรือเปล่าหนอ
ปล่อยทุกอย่างเป็นไปธรรมชาติดีไหมหนอ
"... เรื่องเขียนนั้นมากมาย แต่หัวใจจะเลือกเขียน ..."
วิ้ว วิ้ว วิ้ว แล้วลมก็พัดหายไป
สวัสดีค่ะ
แวะมาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
เป็นบันทึกดีๆ ที่ให้ข้อคิดได้ดีมากค่ะ
ขอบคุณสำหรับบันทึกนี้นะคะ
ขอบคุณค่ะ^^
ตกผลึก 7 วัน กำลังพอดี
แต่ถ้ามีความคิดเด็ด...
แว่บมาเขียนก่อนก็ได้นะคะ (6 วันเลยก็ได้ 5555)
คุณหมอเขียนได้น่าอ่านเสมอ
* พี่ใหญ่เข้าใจความรู้สึกเช่นนี้ดีค่ะ..การใส่ใจต่อผู้อ่าน ไม่เพียงแต่ความถี่ หากควรคำนึงถึงเนื้อหาและรูปแบบ เป็นเรื่องที่พี่เองตั้งเป็นโจทย์ก่อนเขียนบันทึกเสมอ..ซึ่งเชื่อว่าน่าจะเป็นเรื่องที่สอดคล้องกับท่าทีของผู้ดูแล G2K ที่มีข้อความเตือนไว้ที่หัวบันทึกว่า " คุณกำลังทำอะไร และจะแบ่งปันอะไร"..แรงบันดาลใจดีๆ น่าจะเป็นการแบ่งปันอย่างหนึ่งจากประสบการณ์ชีวิตและแนวคิดที่เป็นประโยชน์ในหลายหลากมุมมอง ซึ่งคุณหมอได้แบ่งปันอย่างน่าสนใจตลอดมาค่ะ
* ที่น่ารักมากๆคือ คุณหมอได้ทบทวนตนเอง แบบถ่อมตนอย่างนี้นี่เอง จึงมีกองเชียร์ข้างต้นออกมาเรียกร้องแซ่ซร้องกันอึงมี่ รวมทั้งพี่ใหญ่ด้วยอีกคนหนึ่งค่ะ เชียร์ๆๆ :)
ขอบคุณในกำลังใจจากคุณครูคะ :-)
จริงคะ บทมันจะ "แวบ" ก็มา บทจะ "ว่าง" มันก็ไม่มีจริงๆ
คิดว่าจะใช้วิธีเก็บสะสมใน อนุทินคะ
จะได้มีเวลา เลือกส่วนผสม
และเปิด "พื้นที่" หน้าแรก ( ราวกระดานตลาดหุ้น ;-)
ให้ คนใหม่ๆ เผยโฉมเยอะขึ้น
นักแสดงที่เชี่ยวชาญ สามารถพลิกบทบาท
จากผู้แสดง ผู้ดู ผู้กำกับ ได้อย่างคล่องแคล่ว
ทั้งอ่าน เป็นเชื้อไฟ (ในการเขียน)..แก่คนอื่นๆ
ขอบคุณคะ
ก่อนตกผลึก 7 วัน เพื่อไม่ให้ลมพัดวิ้วๆ ไปก่อน ก็จะนำมาสะสมในอนุทิน
เป็นคราวๆ ไปคะ :-)
สวัสดีคะ น้องต้นเฟิร์น
พี่มีโอกาสแวบไปชมบล็อก ชื่นชมว่า มีความคิดเป็นผู้ใหญ่เกินตัว
เขียนอะไรก็ได้คะ ที่เป็นตัวของตัวเองแบบที่น้องเขียน
เป็นกำลังใจให้น้องเขียนต่อเรื่อยๆ นะคะ :-)
คุณกำลังทำอะไร และจะแบ่งปันอะไร
ข้อความนี้จากพี่ใหญ่และอนุทินของ ดร.จันทวรรณ
ได้ข้อคิดสะกิดใจ..การ "share" พื้นที่บันทึกและแสดงความเห็น ใน G2K
สิ่งที่อยากบอกเล่า ได้ "care" ความรู้สึกคนอื่นๆ ร่วมสังคมแห่งนี้มากน้อยเพียงไร
.
.
ปล. อ่านความเห็นพี่ใหญ่แล้ว ใจพอง
ขอบคุณที่ให้เกียรติเป็นกองเชียร์กิตติมศักดิ์คะ
ว้า เหมือนคุณพ. เพราะชอบอ่านงานเขียนคุณหมอมากๆ ค่ะ
พื้นที่ จีทีเค มีไม่จำกัดนะคะ เขียนด้วยพอใจ สุขใจ ...
แต่อยางไร ก็จะเปิดใจ และเคารพในการตัดสินใจ เน้อเจ้า
แม้จะสื่อความหมาย แง่บวกว่าจะคัดสรรคุณภาพ
แต่ก็อดจะมาให้กำลังใจมิได้
ให้กำลังใจว่า หากว่างพอก็น่าจะบันทึกเถอะครับ
เพราะแต่่ละบันทึกมีคุณค่า แห่งความรำลึกถึงกัน
ระหว่างชาวเรา G2K
และที่สำคัญ เตรียมพร้อมไว้ให้เพิ่มคุณภาพได้
ตามวันเวลาและห้วงคำนึงจะอำนวย ที่ตรงนี้.....
โปรดพิจารณาอีกครั้ง หากไม่ติดขัดปัญหาด้านเวลา
Pls.....
สวัสดีค่ะคุณหมอ...อ่านเรื่องราวบันทึกของคุณหมอแล้วทำให้ครูปอได้แง่คิด...มองไปยังห้องเรียน...นั่นคือ..จัดพื้นที่ให้เขาบ้าง..แม้เขาจะด้อยด้วยสติปัญญาก็ตาม...
ขอบคุณหลายๆ คะ
จริงคะ พื้นทีหลังเวที มีไม่จำกัด แต่หน้าเวที ก็จำกัดอยู่นา :-)
ขออนุญาตอยู่หลังเวทีเพื่อ ฝึกซ้อม การเซิ้ง เอ้ย..การเรียบเรียง นะคะ
เตรียมพร้อมไว้ให้เพิ่มคุณภาพได้
ตามวันเวลาและห้วงคำนึงจะอำนวย ที่ตรงนี้.....
555 ใช่เลยคะ QA ได้ด้วยตนเอง ตลอดเวลา
ขอบคุณกำลังใจมหาศาลจากอาจารย์คะ
ดีใจที่คุณครูมาเยี่ยมเยียนคะ
เป็นกำลังให้คุณครูแบ่งปันพื้นที่ให้เด็กคิดเองทำเอง ต่อไปคะ
ผู้กล้าประทับฝ่ามือไว้ในวงการยุทธจักร์ แล้วก็ผ่านไป
ฝากฝีไม้ลายมืออันวิจิตรพิสดารแล้วก็หายไปจากวงการ หายไปไหนไม่มีใครได้เห็นล่องลอย (ถ้าโชคดีอาจจะได้เห็นบ้างเป็นบางคราว) อาจจะไปหาความสงบตามภูเขาลำธาร ปลดปล่อยหัวใจจากพันธการแห่งชีวิต ได้เดินทางกลับบ้านเพื่อหาความสงบอย่างแท้จริง
ว่างๆก็กลับมาเยี่ยมเยือนกันบ้างนะครับ
อ่านแล้วอบอุ่นและผาสุกใจคะ ขอบคุณบันทึกสร้างสรรสังคมนะคะ
ยังไม่ได้เป็นจอมยุทธ(เดียวดาย) จึงยังไม่ยอมจากไปจากยุทธภพ :-D
วนๆ เวียนๆ แถวนี้คะ เพียงลดความถี่เขียนลง เพื่ออ่านให้มากขึ้น
ขอบคุณที่คิดถึงนะคะ
ขอบคุณมากคะ เป็นแนวที่เขียนแล้วรู้สึกดี ลื่นไหล ได้เรียนรู้ตัวเอง
ชอบเช่นกันคะ
แวะมา Share Meet Talk กับคุณหมอครับ "การบันทึกบนพื้นที่แห่งการเรียนรู้นี้...ให้ความหมายและคุณค่ากับการใช้ชีวิตโดยธรรมชาติของ Blogger อย่างแท้จริง"
ขอบคุณคะ เสน่ห์ของ gotoknow คือช่วยให้เราค่อยๆ ปรับตัวเข้าหาธรรมชาติได้
เป็นกำลังใจให้สร้างสรรค์บล็อกมีสาระ และคุณค่าต่อไปเช่นกันคะ :-)
สวัสดีค่ะอาจารย์หมอ
ชอบบันทึกที่อาจารย์หมอเขียนค่ะ น่าอ่าน น่าติดตามค่ะ
ดีใจคะ ที่มีผู้อ่านและให้กำลังใจ
ช่วงนี้เขียนไม่ถี่เท่าแต่ก่อน จึงมีโอกาสได้อ่านที่ท่านอื่นเขียนมากขึ้น
มีเรื่องราวน่าสนใจมากมายเช่นเดียวกันคะ :-)