“หุ่นมือ” เล่านิทานสื่อสร้างสรรค์

“หุ่นมือ” เล่านิทานสื่อสร้างสรรค์ และพัฒนาสมองผู้เรียน

---

            สำหรับเด็กๆ แล้ว การเล่น การอ่าน และการฟังนิทานเป็นพื้นฐานที่สำคัญในการสร้างเสริมจินตนาการและสติปัญญา ฝึกทักษะในด้านภาษา  การฟัง การพูด การอ่าน และการเขียน ตลอดจนไปถึงการปลูกฝังคุณธรรม จริยธรรม และเสริมสร้างค่านิยมที่ดีงามสำหรับเด็กในแต่ละช่วงวัย การเล่านิทานประกอบหุ่นมือจะทำให้เด็กรู้สึกสนุกสนานมากขึ้นและหันมาสนใจและรักการอ่านมากขึ้น  คุณครู  คุณพ่อ  คุณแม่หรือผู้ปกครองสามารถฝึกให้นักเรียนระดับประถมศึกษาหรือในวัยต่าง ๆ เล่นหุ่นมือและเล่านิทานกันได้เอง เพื่อฝึกทักษะด้านการพูดและส่งเสริมจินตนาการของเด็กอย่างเต็มที่ และเป็นการส่งเสริมนิสัยรักการอ่านไปอีกทางหนึ่งด้วย

            วิธีการเล่นหุ่นมือก็แสนจะง่ายๆ  ก็เหมือนกับสวมถุงมือนั่นเอง มีขั้นตอนการใส่ ดังนี้จ๊ะ 

            ๑.  สอดมือเข้าไปในหุ่นมือ  ใส่นิ้วโป้งและนิ้วก้อยเข้าไปช่องแขนซ้ายและแขนขวาของหุ่นมือ

 

            ๒. แล้วส่วนนิ้วที่เหลือก็สอดเข้าไปช่วงส่วนหัวของหุ่นมือ แค่นี้ก็ได้ตัวละคร ๑ ตัวแล้วจ๊ะ

            ๓. ต่อไปถ้าอยากให้แขนหุ่นมือข้างไหนเคลื่อนไหว ก็ขยับนิ้วโป้งกับนิ้วก้อยที่สอดอยู่ในแขนของหุ่นมือทั้งสองข้างนั้น  อยากให้พยักหน้าก็ขยับนิ้วชี้  นิ้วกลาง  นิ้วนางของเราพร้อม ๆ กัน จะให้หุ่นก้มหน้า  เงยหน้า  หันขวา  หันซ้าย ได้ตามชอบใจเลยจ๊ะ

            ๔. ส่วนการทำเสียงพากย์ตามหุ่นมือของเจ้าตัวละคร หรือตัวสัตว์ตัวน้อยที่เราใส่อยู่ อย่างเช่น ถ้าเล่นหุ่นมือรูปเสือ ก็ทำเสียงสูง ๆ ต่ำ ๆ ประกอบกับท่าทางให้ดูน่าสนใจ แค่เพียงเท่านี้ก็เล่นหุ่นมือพร้อมกับเล่านิทานได้แล้วจ๊ะ

             ตัวอย่าง   การเล่นหุ่นมือประกอบเสียงพากย์   เช่น  ถ้าจะให้หุ่นมือกระต่ายน้อย

           ยกมือสวัสดีแล้วพูดว่า “สวัสดีค่ะ”  เราก็เพียงแค่ขยับนิ้วที่สอดอยู่ในแขนของหุ่นมือทั้งสองข้างมาชนกัน เท่านี้มือทั้งสองข้างของเจ้าหุ่นมือกระต่ายน้อยก็ยกมือสวัสดีได้แล้วจ๊ะ ลองฝึกดูนะจ๊ะ

           แล้วการแสดงหุ่นมือของนักเรียนก็เริ่มขึ้น

(หุ่นมือที่เตรียมไว้สำหรับเล่านิทาน ซื้อมาจากตลาดโรงเกลือ สระแก้ว)

(นักพากษ์เสียงหล่อ ด.ช.พลพล ป.4  ผู้ให้เสียงประกอบอยู่ตรงนี้)

(ดาราแสดงหุ่นมืออยู่ตรงนี้จ้า)

(โผล่มาแต่หุ่น การแสดงเริ่มแล้ว)

(พวกเราฟังหน่อย เพื่อนเริ่มเล่าแล้ว)

(ครู เพื่อนหนูเล่าได้ขำมาก)

---

 

 

นิทานหุ่นมือที่เล่าวันนี้  

เรื่อง  กระต่ายกับเต่า 

 

  

                   มีอยู่ในวันหนึ่ง ได้มีเต่าตัวหนึ่งคลานต้วมเตี้ยม ๆ มาตามวิสัยของมัน และที่ตรงอีกทางด้านหนึ่งก็ได้มีกระต่ายตัวหนึ่งวิ่งผ่านมา ทางนั้นเข้าอย่างบังเอิญด้วยความรวดเร็ว  "ฮิฮิ! นี่เจ้าเต่า นายชอบ ที่จะเดินต่วมเตี้ยม ๆ อยู่อย่างนี้เสมอ ๆ ทำไมนายถึงได้เดินได้ช้าอย่างนั้นเล่า? " เต่าจึงได้พูดว่า " ถึงแม้ว่าข้าจะเดินได้ช้า แต่ถ้าพูดถึงเรื่องของความอดทนแล้วข้าไม่เคยแพ้ใคร "

   

          " นายลองมาแข่งขันวิ่งไปที่บนยอดเขานั่นกับข้าดูเอาไหมล่ะ ? " กระต่ายเมื่อได้ยินอย่างนั้น ก็หัวเราะลั่นอย่างดัง "ฮ่ะ ฮ้า น่าสนใจมาก เลยทีเดียว แต่รับรองได้ว่าไม่มีทางที่เจ้าจะ เอาชนะข้าไปได้หรอก มันเปรียบเทียบกันไม่ได้..ว่างั้น" กระต่ายเที่ยวไปเรียกพวกพ้องให้มาชุมนุมกันอย่างทันท่วงที และรวมทั้งให้เป็นกรรมการใน การแข่งขันอีกด้วย " ทุก ๆ คนมาดูเป็นสักขีพยานว่าใครจะเป็นผู้ชนะ ในการแข่งขันวิ่งเร็ว ระหว่างเต่าโง่กับตัวข้า..ฮ่ะฮ่ะ "

 

          " เตรียมพร้อม !,ไป " พอสิ้นเสียงบอกสัญญาณเริ่มการแข่งขันโดยสุนัขจิ้งจอก แล้วทั้งเต่าและกระต่ายก็เริ่มออกวิ่งไปพร้อม ๆ กัน " ปิย้อง ปิย้อง " กระต่าย กระโดดออกวิ่งนำหน้าไปด้วยความเร็วสูง เผลอแผลบเดียวมันก็วิ่งมาจนถึงที่ตรงจุดกึ่งกลาง ของทางระหว่างภูเขา มันจึงได้หยุดวิ่ง " เจ้าเต่ามันมาถึงไหนแล้วล่ะ ? "พูดแล้วมันก็ได้หันไปดู และก็ได้เห็นว่าเต่านั้นยังคงคลานตามมาอย่างช้า ๆ มองเห็นไกล ๆ  

  

          พวกผู้ชมที่มาชุมนุมกันต่างก็หัวเราะและได้พูดว่า " ท่านเต่า..ท่านเต่า ท่านนี่ ช่างเป็นผู้ที่เดินได้ช้ามาก อาจที่จะพูดได้ว่าเดินได้ช้าที่สุดในโลกเลยก็ได้..ฮ่ะฮ่ะ " แม้ว่าจะได้ยินแบบนั้นแต่เต่าก็ไม่สนใจอะไรยังคงคลานของมันต่อไปด้วยความเงียบสงบอย่าง ตั้งใจเพื่อที่จะให้ไปถึงที่บนยอดเขาโดยไม่คิดที่จะหยุดพักผ่อน ข้างฝ่ายกระต่ายเมื่อรอเท่าไหร่ ๆ ก็ไม่เห็นมีทีท่าว่าเจ้าเต่าจะตามมาทันมันสักที...มันจึงเริ่ม นึกเบื่อกับการรอคอย " เจ้าเต่ามันยังคงคลานอยู่อีกตั้งไกล นอนรอซักงีบหนึ่งคงได้.. ถึงยังไงมันก็ไม่มีทางที่ตามมาทันได้หรอก" มันพูดแล้วก็ล้มตัวลงนอน แล้วหลับไปตรง ที่กลางทางตรงภูเขานั่นเอง 

 

            ในขณะที่กระต่ายกำลังหลับอยู่อย่างสนิท เต่าซึ่งได้เดินมาอย่างไม่คิดที่ จะหยุดพักผ่อนนั้น " ถึงแม้ว่าขาของข้าจะสั้นเดินได้ช้าก็จริงแต่เรื่องของ ความอดทนแล้วข้าไม่เคยยอมแพ้ให้ใคร ข้าจะต้องทำดีที่สุดเท่าที่ข้าจะทำได้!" หลังจากที่ในขณะที่เต่าได้เดิน มาจนถึงที่ตรงจุดกึ่งกลางของภูเขา พลันมันก็ได้ ยินเสียงหนึ่งซึ่งเป็นเหมือนกับเสียงกรนจากในที่แห่งหนึ่ง " เสียงกรนที่ไหนนี่... อะฮ้า เจ้ากระต่ายนี่ มันมาแอบนอนหลับอยู่ที่นี่เอง" 

 

  

 

          ที่ใกล้ ๆ ตรงนั้นกระต่ายกำลังนอนหลับอยู่อย่างสุขสบาย ส่วนเต่านั้น ยังคงที่จะ เดินต่อไป...ทีละก้าว..ทีละก้าวอย่างจริงจังและอดทน และแล้วหลังจากนั้นชั่ว ขณะหนึ่งกระต่ายก็เริ่มรู้สึกตัวและสะดุ้งตื่นขึ้นมา " เฮ้..นี่เจ้าเต่า มันคลานมาจนถึงที่ไหนแล้วนี่?? " มันรีบกวาดสายตามองหา แต่ก็ช้าและสายไปเสียแล้ว เพราะเมื่อมันมองไปที่ตรงจุดเส้นชัยที่อยู่บนยอดเขาโน่น มันก็ได้เห็นว่าเจ้าเต่ากำลังแสดง ความยินดีที่ได้รับชัยชนะอยู่อย่างมีความสุข..อยู่ในขณะนั้นเสียแล้ว

                         นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

--------------------------------------

"ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จก็อยู่ที่นั่น

เหมือนอย่างที่เต่าได้พบนะคะ"
let's have the perseverance which can work steadily like the tortoise. .

---

 

 
ปิยะดา แพรดำ  บันทึก
28 สิงหาคม 2554

โรงเรียนวัดกิ่งแก้ว