หวาน เหงา เศร้าสร้อย ... (บทกวีอารมณ์กลอนเปล่า)
หวาน เหงา เศร้าสร้อย
...
น้ำใจที่หัวตา
น้ำตาที่หัวใจ
แล้วจะเป็นน้ำตาใคร
ถ้าไม่ใช่...น้ำตาฉัน...
เธอลอยคว้างไปตามลม
เธอลอยลมให้ปลิวคว้าง
ปลิดปลิวลอยละลิ่ว...ไปตามทาง
หัวใจจึงห่าง...ไปจากเธอ...
ความคิดถึงวิ่งไปหาเธอ
แต่เธอกลับไม่เคยคิดถึง
หัวใจเธอไม่เคยคิดคำนึง
ความคิดถึง...จึงไม่มีเธอ...
พระอาทิตย์ลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า
พระจันทร์ก็ลับลาจากดวงดาว
แต่ความรักความคิดถึง...ยังสุกสกาว
อยู่กลางหาว...ของหัวใจ...
ลมร้อน พัดพาหัวใจคนหม่น
ลมฝน พัดพาหัวใจคนเศร้า
ลมหนาว พัดพาหัวใจคนเหงา
แต่คนเหงา...ไม่เคยลืมเธอ...
หัวใจล่องลอยตามสายลม
สายลมไม่เคยล่องลอยตามหัวใจ
สายลมที่พัดพาไป
แต่หัวใจฉันไม่เคยไปถึง...หัวใจเธอ...
บ้านปลายดง อยู่หางดอย
ณ เชียงใหม่
๑๖ สิงหาคม ๒๕๕๔
๐๒.๒๓ น.
......................................................................................................................................................................
อารมณ์กลอนเปล่า ...
เขียนตามอารมณ์สุด ทีละบท ๆ เท่านั้น ไม่ต่อเนื่องกัน แต่อารมณ์เดียวกัน
ฝึกไว้ เพื่อหัวใจถามหา ;)...
......................................................................................................................................................................
ความเห็น (19)
อาจารย์คะ
- ชอบบบบบบบบบบบบบบบบ ค่ะ
- อยากแต่งกลอนเปล่าบ้างจัง แต่แต่งไม่เป็นค่ะ
- หากพอมีเวลาจะลองฝึกหัดดูบ้างค่ะ
- อาจารย์สบายดีนะคะ
สวัสดีครับ พี่ อิงจันทร์ บ้านกลอนไฉไล ;)...
ยังสบายดีครับพี่
ยังอ่าน ยังเขียน เรื่อย ๆ เปื่อย ๆ ในทุก ๆ วัน
ถือเป็นฝึกคิด ฝึกเขียน ครับ
กลอนเปล่าแต่งตามอารมณ์จริง ๆ ครับพี่
ขอบคุณมากครับ ;)...
ว้าว ว้าว ว้าว
ขอบคุณมากนะครับ ท่าน ผู้อำนวยการ วาสนา คชไกร ;)...
หวาน หวาน ปาน ลำใย สีชมพู
หวาน หวาน พอดี ดูสดใส
หวาน หวาน เพลิน เกินห้ามใจ
หวาน หวาน เป็นลมได้ นะจ้ะเธอ
เหงา เหงา ได้เพียงเฝ้า แอบคิดถึง
เหงา เหงา จึงส่งใจ ไปเสมอ
เหงา เหงา จึงอยากพบ ประสบเจอ
เหงา เหงา อยากให้เธอ หวนคืนมา
เศร้า สร้อย จึงมองจ้อง น้องดอกไม้
เศร้า สร้อย โหยหวนไห้ เสน่หา
เศร้า สร้อย ครวญคร่ำ พรรณนา
เศร้า สร้อย รสพจนา มาถึงเธอ
...
๕ ๕ ๕ อ. เสือแอบคิดถึงอดีตที่แสนหวาน ปานลำใย สมัย ๑๖ ปีแห่งความหลัง รึเจ้า
อิ อิ ว่าแต่ จับภาพจั๋งได๋ ทำไมได้จุดขาวๆ มาร่วมแจม สวยแปลกตา น่าพิสมัย ขอบคุณเจ้า :)
ชอบดอกแก้วค่ะ เคยปลูกใกล้ห้องนอน หอมมากๆ สวยด้วยเนอะ ^_^
กลอนหวานกว่าผมอีก คุณ Poo ;)...
ผมมีความหลังทุกปีอ่ะ อิ อิ
ภาพนี้แหงนหน้าแล้วซูมกล้องไปใกล้ ๆ ครับ
ขอบคุณมากครับ ;)...
ท่านพี่อาจารย์ วิรัตน์ คำศรีจันทร์ แซวผมด้วยภาพ ... ชอบครับ น่ารักมาก ๆ เลย ;)
...
ดอกแก้วต้นนี้สูงมาก
แถมกลิ่นหอมนั้นรัญจวน
เวลาได้กลิ่นแล้วคิดหวน
อยากจะชวน...นางฟ้ามาอยู่ด้วยกัน
...
หวานป่ะ ;)...
ขอบคุณครับ นางฟ้า ชาดา ;)...
ขอบคุณมากครับ คุณครู ประทีป วัฒนสิทธิ์ ที่ได้มาเยี่ยมเยือนบันทึกนี้ ;)...
บินหนีดีกว่า รู้สึกคันๆ
จะบินไปไหนล่ะครับ ;)...
ขอบคุณครับ คุณครู Nopparat Pongsuk ;)...
เห็นร่องรอย..แห่งน้ำตา
ความเหว่ว้า..ในหัวใจ
รู้สึก....ถึงความนัย
แต่เบาหวาน..อาจขึ้นตา
**หวานปนเศร้า..โอ๊ยๆๆ
ร้องเป็นเพลงพี่แจ้เลยนะครับ พี่ ครู ป.1 ;)...
โอ๊ย โอ๊ย
555 บันทึกนี้หวานซะ มดเดินสวนสนามกันเต็มหน้าจอเลยนิ...*^_^*
เศร้า เหงา ตัดพอ้ ต่อว่า เดียวดาย ลงท้ายด้วยความสุข ของผู้แต่ง
โอวพระเจ้า ความคิดฉันช่างแปลกแยกแตกต่างจากคนอื่นเสียเหลือเกิน