จี้ใจได้แง่คิด...เรื่องความคิดที่ไม่เข้าท่า

ความคิดที่ดี ... บ่อยครั้งมักจะมีที่มาจากความคิดที่ไม่เข้าท่ามาก่อน

        ในพ.ศ.2534 ได้เกิดสงครามครั้งใหญ่ปะทุขึ้นในตะวันออกกลาง เนื่องมาจาก อิรัก( ซัดดัม ฮุดเซ็น )บุกคูเวต จนทำให้มหาอำนาจอย่างสหรัฐอเมริกาต้องกระโดดเข้ามาเป็นผู้นำในการต่อต้านอิรัก
         การรบรุนแรงถึงขั้นใช้อาวุธร้ายแรงประหัตประหารกันอย่างถึงพริกถึงขิง อิรักยิงสกัตต์เข้าใส่ แต่ก็ถูกตอบโต้ด้วยแพททิออต จากสหรัฐอเมริกา
         เมื่อมีสงครามก็ย่อมเกิดความสูญเสียทั้งชีวิตและทรัพย์สินเป็นธรรมดา มีผู้บาดเจ็บ ล้มตาย ขาดแคลนอาหาร เครื่องอุปโภคบริโภค ต้องการความช่วยเหลือมากมาย
          องค์การสหประชาชาติ จึงจำเป็นต้องยื่นมือให้ความช่วยเหลือ โดยส่งเจ้าหน้าที่และสิ่งของเครื่องใช้บรรทุกเรือมาเทียบท่าที่ประเทศซาอุดิอารเบีย เพื่อให้ความช่วยเหลือผู้ที่ได้รับความเดือดร้อนจากเหยื่อของสงคราม
         ... เช้าวันหนึ่ง ขณะเจ้าหน้าที่สหประชาชาติ 2 – 3 คน ออกมายืนที่กาบเรือ ดูพระอาทิตย์ขึ้นยามเช้าอยู่นั้น มีเจ้าหน้าที่คนหนึ่งเห็นลูกระเบิดขนาดเท่าศีรษะคน ถูกคลื่นซัดลอยมายังเรือที่จอดอยู่ ด้วยความตกใจกลัวเนื่องจากอยู่ในภาวะสงคราม เจ้าหน้าที่ดังกล่าวจึงตะโกนเสียงหลง
         " ระเบิด ระเบิด" พร้อมทั้งชี้มือไปที่วัตถุสีดำที่กำลังเคลื่อนมาที่ลำเรืออย่างช้า ๆ
          ความวุ่นวายโกลาหลจึงเกิดขึ้น เสียงหวีดร้องตกใจกลัวของสุภาพสตรีในเรือสลับกับเสียงตะโกนโหวกเหวก และการวิ่งไปมาของคนในเรือดูขวักไขว่เอ็ดอึงไปหมด
        "รีบขับเรือออกไปเร็ว ๆ " ชายคนหนึ่งตะโกนบอก
         " คนขับเรือไม่อยู่จะออกเรือได้อย่างไร " อีกคนตะโกนสวนมาทันควัน
         "หาไม้เขี่ยออกไปซิ " คนหนึ่งแสดงความเห็น
         "เดี๋ยวก็ระเบิดทั้งลำเรือ" อีกคนคัดค้าน
         "งั้นจะรอความตายกันอยู่ที่นี่หรือยังไง"
         ทุกคนมองหน้ากัน ต่างใช้ความคิด ...และแล้วก็มีเสียงหนึ่งดังมาจากด้านหลัง
        "มีกันตั้งหลายคนทำไม่ไม่ช่วยกันเป่ามันออกไป" ทุกคนหันไปดูคนพูดซึ่งเป็นคนรับใช้ของคณะเจ้าหน้าที่ด้วยสายตาและคำกล่าวตำหนิ
        "ไอ้โง่ มึงอยู่เฉย ๆ ดีกว่า"
          ...ทันใดนั้น มีชายคนหนึ่งคิดอะไรขึ้นมาได้ก็วิ่งเข้าไปในเรือ พร้อมทั้งคว้าเครื่องสูบลมขนาดใหญ่ออกมาแล้วจัดการติดเครื่อง เป่าไปที่วัตถุสีดำมะเมื่อมที่กำลังลอยเข้ามาใกล้จะถึงลำเรือ จนวัตถุนั้นค่อย ๆ ลอยห่างออกไปจากลำเรือ สร้างความโล่งอกให้กับคนในเรือ ทุกคนรอดพ้นจากอันตรายไปได้อย่างหวุดหวิด และรอให้เจ้าหน้าที่ผู้เชี่ยวชาญด้านวัตถุระเบิดมาจัดการแก้ไขตรวจสอบต่อไป
          ... ทุกคนพากันชื่นชมยกยอความคิดและการกระทำของชายคนที่ใช้เครื่องสูบลมแก้ปัญหาครั้งนี้ ...โดยมิได้สนใจคำพูดของคนรับใช้ต้นคิดเรื่องนี้เลย***