ยายตึ่ง

  ยายตึ่งไม่ใช่ใครหรอกแม่เราเอง วันแม่ก็เลยจะมาเล่าให้ฟังว่าแม่เราเก่งมากนิ่งมากผิดจากความเป็นลูกชาวไร่ชาวนามาก

  จะไม่ว่ากระนั้นได้อย่างไร ก็มีความรู้ความสามารถกันมาจนวันนี้บอกไอ้อย่างเต็มปากว่าเป็นสิ่งที่ พ่อและแม่ มอบให้สร้างให้และทิ้งไว้ให้

  ก็ตอนเล็กๆนะยายตึ่งนี้ละตัวเองก็เรียนไม่เก่งหรอกจบ ป.หก แต่บังคับลูกเรียนหนังสือตลอดการบ้านไม่เคยสอนลูกหรอกเพราะทำไม่เป็นแต่ลูกทำการบ้านเสร็จไปส่งทุกวันไม่ขาด แถมพ่อใหญ่ชื่น ไม่เคยให้ลูกขาดเรียนเลยไม่สบายเล็กน้อยพอไปได้ก็ให้ไป วันหนึ่งจะไปส่งลูกไปโรงเรียนแต่ลืมของกลับไปเอาที่บ้านแล้วถูกรถเชี่ยวไม่เอาเรื่องเขานะครับรีบมาหาลูกแล้วส่งขึ้นรถเมล์ไปโรงเรียนก่อนกลัวไปสายแล้วค่อยไปทำแผลแล้วยังตามไปดูลูกที่โรงเรียนอีกว่าถึงไหม(แม่เล่าให้ฟังทีหลังพ่อรับเหมางานแต่ตอนเล็กๆก็ยังไม่มีอะไรมากยังนั่งรถเมล์อยู่)

  เลยมีความรู้อ่านออกเขียนได้มาจนทุกวันนี้ละครับแล้วก็ยังสามารถรู้อะไรหลายๆอย่างได้อีกจากการไปโรงเรียนทุกวัน

  อาหารการกิน ไม่ต้องห่วงลูกอยากกินอะไรแม่หาให้ทำให้ได้ทุกอย่าง ยายตึ่งทุกวันนี้ก็ยังขายอาหารอยู่อย่างเคยละครับรู้จักการทำอาหารเป็นก็ยายตึ่งนี้ละ ถ้าอยากอะไรก็ได้กินหมดแต่แปลกเรากับไม่ค่อยชอบกินข้าว

  แถมยังเป็นที่พึ่งน้องๆได้อีกใครเดือดร้อนมาพึ่งก็ช่วยไปหมดตามที่ทำได้จนเป็นบารมีที่ลูกชายได้ใช้ด้วยของพ่อใหญ่ชื่นเอาไว้วันพ่อก่อน

  เพื่อตลอด จำได้ว่าชุดนักเรียนตัวใหญ่กว่าหนึ่งเบอร์เสมอ สมมุติว่าใส่ เบอร์ห้าได้ใส่หก ทำไมเหรอครับถ้าตัวใหญ่ขึ้นก็ได้ใส่ได้อีกไม่ต้องซื้อใหม่ระหว่างปี

  มารยาท ไม่ต้องห่วงครังทานข้าวห้ามเสียงดัง ซดน้ำแกงห้ามมีเสียงฝ่ามืออรหันต์จะมา ช้อนห้ามกระทบถ้วย โอ้สอนจนเป็นนิสัยลูกถึงทุกวันนี้ แต่พ่อใหญ่ชื่นไม่ต้องห่วงไม่มีสักอย่างยังงงอยู่แม่สอนลูกได้งัยวะพ่อยังไม่ทำเลย สุดยอดใหม

  ปัจจุบัน ขนาดบวชเป็นพระอายุจะสามสิบอีกปีแล้วนะยังไม่วาย ดูแลลูกตลอด ไปสอบอยากฉันอะไรก็หาให้แถมเยอะอีกต่างหาก ค่าน้ำมันมีไหม ค่าเทอมจ่ายยัง

  เรื่องที่เล่าเป็นบางส่วนอาจเป็นเรื่องง่ายแต่ยิ่งใหญ่ในใจขาพเจ้าเสมอ

[โสภณ เปียสนิท]

บันทึกของแม่

• ถ้อยบันทึกทุกทีมีความรัก
• เหมือนเสาหลักปักแน่นบนแผ่นหิน
• เหมือนสายน้ำเย็นใจที่ไหลริน
• หวังถวิลในห้วงความห่วงใย เอย