แม่..จ๋า..แม่..หนูคิดถึงแม่..
แม่.. จ๋า... แม่...........
แม่เป็นแม่ค้า พ่อเป็นครูใหญ่ แม่เป็นคนขยัน จบ ป.4 คิดเลขเร็ว สังเกตจากที่แม่ขายหวยใต้ดิน แม่ขายทุกอย่างที่สามารถขายได้ดี แม่เล่าว่าตอนเล็กๆแม่ขายขนมไข่ งานฤดูหนาว เอาเรานอนใต้รถเข็น แม่ขายโอเลี้ยงสนามมวย อากาศหนาวเย็นอย่างไร แม่ก็ขายได้ ..
...ฤดูหนาว แม่รับปลากระบอกมาขาย ตี สอง...ต้องตื่นไปช่วยแม่ขาย...กิโลละ สองบาทห้าสิบสตางค์ มือทั้งแดง เย็นแข็ง ..ด้วยการจับปลาที่มีน้ำแข็ง
..แม่ขายล็อตเตอรี่ ทุกวัน เราต้องตื่นไปขายที่ตลาดเช้า เล็กๆเราไม่เคยได้ไปโรงเรียนเพื่อเล่นเหมือนเด็กคนอื่นๆ ไปก็เคารพธงชาติพอดี เสาร์อาทิตย์ขายล็อตเตอรี่ อยู่แถวตลาด...คนจีนในตลาดสา จะรู้จักดี จนถึงปัจจุบัน..
..แม่เป็นคนมีน้ำใจ แม่ได้กำไร จากการขายของ เอาให้พี่จิ๋ด (ป้าจิ๋ดกะเทย ขายล็อตเตอรี่เวียงสา)ที่หนีร้อนมาเพิ่งเย็น แม่ลงทุนให้ขายล็อตเตอรี่
...แม่ ขายน้ำแข็ง โอเลี้ยง ผัดหมี่กะทิ ปลาหมึกแห้งย่าง มะขามดอง ขนมจีนน้ำเงี้ยว งานแข่งเรือ...พ่อทุบน้ำแข็ง เราเดินขาย ...งานลูกเสือชาวบ้านแม่ต้องไปขาย ประจำ..นอนที่เดียวกับวิทยากร..ต่างอำเภอ ต่างตำบล.ต่างหมู่บ้าน ....ฝนตก ฟ้าร้อง เราสองคนแม่ลูก นอนกอดกัน กอดกระป๋องเงินไว้...บางครั้ง แม่หาคนมาช่วย..ช่วยขาย...และช่วยจิ๊กเงิน แม่ไป..ไม่รู้เท่าไหร่...
..แม่ขายผลไม้ เมื่อ ฤดูมาถึง..ขายทุเรียน อุตรดิตถ์ กำไร แม่ให้ลูกๆกินจนอิ่ม....
..ที่บ้านไม่มีใครเป็นคนจีน แต่..วันตรุษจีน แม่ทำขนมเข่ง..เลี้ยง.คนรอบบ้านได้กินฝีมือแม่...
..แม่จะซื้อเสื้อผ้ามือสอง มาให้ลูกใส่...นานๆที่แม่จะซื้อชุดใหม่ให้ใส่ ลายดอกเหมือนกัน สามคนพี่น้อง
..แม่พาไปถ่ายรูป ในงานฤดูหนาว มีรถไฟ ไปหัวหิน
...เวลาไปเรียนหนังสือ พ่อ กับแม่ทำ มะม่วงแผ่น ให้เราไปขายในห้องเรียน..
..พี่สาวเป็นครูแม่ให้หิ้วมะขามดองไปขาย เมื่อก่อนพี่คนโตขี้อาย...ขาย.ขาย..ปัจจุบันพี่สาวขายอะไรก็ได้ขายเพราะพูดเก่งขายเก่ง...
.แม่ส่งเราไปเรียน โรงเรียนสตรีศรีน่าน ม.ศ.1-ม.ศ 5 เราได้เงินวันละ 5 บาท รวมค่ารถไปกลับ 2 บาท อาหาร 2 บาท ขนม 1 บาท วันกีฬา ได้พิเศษ 7 บาท
..แม่ซื้อรองเท้าเบอร์ 5 ให้ใส่ตั้งแต่ มศ 1 ทั้งๆที่เราใส่ เบอร์ 3 ใส่ถึง มศ 4 ไม่ไหวจริงๆ เย็บรอบรองเท้าไปหมด..หมดสภาพ
.. ก่อนไปเรียนพยาบาล...แม่ต้มข้าวโพดให้ไปขาย มัดละ 5 บาท ทุกวัน...
...ช่วงปิดเรียน เราขี่มอเตอร์ไซค์เอาแม่ซ้อนท้าย ไปเอามะม่วงที่สวนเพื่อเอาไปฝากให้เพื่อนที่หอ. รถแฉลบ แม่เจ็บเราก็เจ็บ.ถลอกปอกเปิก...สงสารแม่จัง.
...แม่ชอบทำนำพริกขิงผัดหมู หมูทอด ให้ไปกิน....ทุกครั้ง
22 ปี ที่แม่จากไป....๙ ปี ที่พ่อจากไป วันแม่มาถึง...
แม่..จ๋า..แม่...หนูรักแม่ทุกวัน...หนูคิดถึงแม่และพ่อ...
หนูสอนให้ลูก...ทำความดีกับคนที่ดีกับเรา...รักครอบครัว รัก ญาติพี่น้อง...รักเพื่อน เคารพครูบาอาจารย์.....
แม่...จ๋า..แม่...หนูร้องไห้ ทุกครั้งที่หนูดูรูปแม่...แม่ไม่ทันได้เห็นความสำเร็จของลูกๆหลานๆ แต่หนู กราบพ่อกับแม่ทุกวัน...ก่อนนอน
แม่..จ๋า..แม่..เวลาลูกมีเรื่องไม่สบายใจ ลูกไปนั่งมองรูปแม่ บอกแม่ ระบายให้แม่ฟัง...แม่คงรับรู้...
แม่..จ๋า..แม่...เวลาลูกมีความสุข..ลูกนึกถึงพ่อกับแม่...หัวเราะ ยิ้ม ให้แม่ ได้เห็น ได้ฟัง
หนูอยาก ตะโกน ดัง ดัง ว่า.....แม่...หนูคิดถึงแม่......
ความเห็น (2)
เป็นกำลัใจให้คุณich ในการใช้ชีวิต นะครับ
ขอบคุณมากค่ะที่ให้กำลังใจ