เมื่อเจ้านายย้าย

เจ้านายเปรียบเสมือนเพชรที่กลับมาส่งแสงแวววาวอีกครั้ง

                           เมื่อเจ้านายย้าย

 

สวัสดีค่ะไม่ได้เขียนบล็อกเสียนานเลยก็คิดถึงเพื่อนพ้องน้องพี่อยู่เช่นเดิมนะคะ  วันนี้มีเรื่องมาเล่าสู่กันฟัง ช่วงเวลาที่ผ่านมานั้นครูหมูจ๋ากำลังอยู่ในช่วงระยะเวลาแห่งการทำใจที่เจ้านายที่แสนดีได้เขียนย้ายไปโรงเรียนที่อยู่ใกล้บ้านของท่าน เนื่องจากท่านก็เฒ่าชแรแก่ชราพอสมควร อิ อิ น่าเสียดายค่ะเสียดายเวลาที่เราได้ร่วมงานกันท่านแค่ปีกว่าๆ แต่ความรักความผูกพันนั้นเกินจะบรรยาย คือท่านอายุเท่ากับพี่ชายของครูหมูจ๋าที่เสียชีวิตไปแล้วท่านมีหลายๆสิ่งหลายๆอย่างคล้ายพี่ชายมากจึงรักท่าน ช่วงนี้ยังกึ๊ดเติง(คิดถึง)หาอยู่ตลอดเวลา ท่านใจดีน่ะไม่เคยเรียกเราไปอบรมหรือต่อว่าอะไรเลย ตลอดเวลาปีกว่าเราก็เฝ้าดูทุกอย่างที่ท่านกระทำ ท่านเป็นทุกอย่างเลยค่ะ ขอบอกเป็นทั้งครูใหญ่ ครูน้อย ภารโรง คนขับรถและยังเป็นศิราณีคอยแก้ไขปัญหาให้กับเพื่อนร่วมงาน เรามองท่านตลอดท่านเหนื่อยมากทุกอย่างที่มันรุมเร้าอยู่ทั้งในสมองและในใจท่านเราไม่มีโอกาสได้รับรู้และแบ่งเบาจากท่านได้เลย  หมูจ๋าเป็นห่วงเจ้านายมากได้แต่คอยดูอยู่ห่างไม่กล้าแสดงออกเท่าใดนัก เมื่อทราบว่าท่านเขียนย้ายนั้นครูหมูจ๋าร้องไห้เลยค่ะร้องทุกวันจนถึงวันที่ท่านย้ายไป ครูหมูจ๋าได้มอบของขวัญให้ท่านเป็นเนคไทสีชมพูเสียหวานเลยเชียวพร้อมที่หนีบของแอร์โรว์เชียวนะเพราะรักท่านมาก ท่านเกิดวันพฤหัสไงคะสีชมพูหมายถึงอำนาจท่านจะได้มีอำนาจน่ะค่ะ ก็ดีใจกับท่านนะค่ะที่ได้ย้ายไปอยู่ใกล้บ้านสุขภาพจะได้ดีขึ้นมีเวลาให้กับครอบครัวมากขึ้นและโรงเรียนนั้นก็ถือว่าใหญ่กว่าที่เดิมมีทุกอย่างพร้อม อยากให้พี่ชายที่แสนดีคนนี้ได้นั่งโต๊ะสั่งการบ้างไม่ใช่รับทำเองหมดทุกอย่างมันหนักและเหนื่อยนะเราเข้าใจดี วันนี้ก็อยู่โยงเฝ้าโรงเรียนคนเดียวชั้นประถมเขาไปปลูกป่ากัน เหงามากๆเลยค่ะ ขอให้เจ้านายหรือพี่ชายมีความสุขมีคนช่วยแบ่งเบาภาระงานบ้างแค่นี้น้องสาวคนนี้ก็พอใจแล้ว อยากบอกอีกครั้งว่า รักพี่ชายมากและห่วงใยเสมอถ้าว่างจะแวะไปหาที่โรงเรียนใหม่นะคะ ขอให้เพชรเม็ดนี้กลับมาส่งแสงประกายแวววาวอีกครั้งหลังจากที่มัวหมองมานาน