กราบหลวงตาสู่แดนทิพย์ พระนิพพาน

พระอรหันต์แห่งประวัติศาสตร์ชาติไทย

 

 

  วันที่อาทิตย์ที่ 30 มกราคม 2554 ข้าพเจ้าตื่นขึ้นประมาณตีห้า เพราะเมื่อคืนนี้ได้ยินข่าวว่าองค์หลวงตามหาบัวป่วยมีอาการไม่ค่อยดีนัก  เมื่อเปิดคอมพิวเตอร์และเช็คข่าวดูจึงรู้ว่า หลวงตามรณะภาพ เข้าสู่พระนิพพานแล้ว  รู้สึกตกใจและเสียใจอย่างบอกไม่ถูก น้ำตาของผู้มีกิเลสอย่างเราก็ไหลพรากอาบแก้ม ทั้งสองข้าง

     นึกย้อนหลัง เมื่อรู้จัก องค์หลวงตาผู้เป็นเนื้อนาบุญอันประเสริฐ ได้ทำบุญกับท่านในโครงการผ้าป่าช่วยชาติตั้งแต่ปีแรก ในตอนนั้นเห็นท่านครั้งแรกยังเป็น นักศึกษาอายุเพียง 19 ปีท่าน ขึ้นไปรับผ้าป่าที่มหาวิทยาลัย ท่านเดินขึ้นบันไดมาอย่างคล่องแคล่ว  เราก้มลงกราบเท้าท่านแล้วเงยหน้าขึ้น  นึกในใจว่า  หลวงตาคงอายุประมาณ หกสิบ แต่พอท่านขึ้นไปเทศน์ ท่านบอกว่าท่านอายุ แปดสิบห้าแล้ว  ประโยคหนึ่งที่จำได้ไม่ลืม คือ " หลวงตาองค์นี้จบ ป.สาม  ไม่มีลูกมีเมีย เป็นพระป่ามาเป็นผู้นำพี่น้องทั้งหลายด้วยความบริสุทธ์สุดส่วน........เป็นนักเรียนักศึกษาให้ตั้งใจเรียน อย่านอกลู่นอกทาง ขอให้เชื่อพระพุทธเจ้าเถิดว่า  บาปมี  บุญมี นรกมี สวรรค์มี นิพพานมี "ได้ยินท่านเทศน์ครั้งนั้น  จับจิตจับใจ ถึงอกถึงใจ กระเทือนความสงสัย ในเรื่องนรก สวรรค์  ติดใจและถูกจริต     นี่หรือ  พระแท้ทำไมเทศน์ได้อัศจรรย์กระเทือนไปถูกหมดทุกแง่มุมที่สงสัย  อัศจรรย์มาก กราบถวายปัจจัยท่านเพื่อช่วยชาติกับหลวงตา นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาไม่ว่าท่านจะไปที่ไหน ก็ติดตามไปทำบุญกับท่านตลอดมา ไปกราบท่านครั้งแรก ในงานบุญประทายข้าวเปลือกที่วัดป่าบ้่นตาด เมื่อปี 2541  หลังจากเราถวายปัจจัยท่านที่ประรำพิธีหน้าวัดแล้ว ท่านเดินเข้าไปนั่งพักที่ศาลาเล็กในวัด  ท่านแข็งแรง เดินเร็วมาก เราตามท่านไปที่ศาลาหลังเล็กในวัดป่าบ้านตาด  ไปนั่งใกล้ๆองค์ท่านพร้อมกับบรรดาญาติดยมกลุ่มเล็กๆ ที่ท่านเรียกว่า  พวกสภาหนู  เพราะอยากมองให้เต็มตา  ท่านเล่านิทาน เรื่อง บ้านหนองตะปาดให้ฟังอย่างสนุกสนาน จนเราจำได้ไม่ลืม   ฟังธรรมท่านละเอียดลึกซึ้งถึงใจมาก   เห็นท่านนั่งฉันหมากด้วยอริยาบทของพระอริยะสงฆ์อันงามพร้อม ครองวิมุตสุข อย่างเหนือคำบรรยาย  มาบัดนี้สิบสี่ปีเต็มที่ได้กราบ ได้ทำบุญ ได้พบได้เห็น พระอริยะเจ้าผู้มีบารมีพร้อมเช่นนี้ หากย้อนเวลาได้อยากให้ท่านออกมาปรากฏตัว มาประกาศธรรม มาสอน โลก ให้เร็วกว่านี้ หาไม่แล้วตัวเราเองคงมืดบอด ลังเลสงสัยอยู่จนวันตาย

     ตอนเช้าเข้าห้องเรียน เรียนในตอนเช้าแล้ว ตอนบ่าย รีบขับรถไปที่วัดป่าบ้านตาด ไปถึงศาลาใหญ่วัดป่าบ้านตาดประมาณ ทุ่มครึ่ง เห็นผู้คนมารอรดน้ำ สัการะ สรีระ องค์ท่านอยู่  ข้าพเจ้ารออยู่ด้านล่างศาลา จับสายสิญจ์ที่โยงลงมาจาก องค์ท่าน ตั้งจิตอธิฐาน กราบท่านเป็นครั้งสุดท้าย  ข้างบนเป็นที่รับ เสด็จ สมเด็จเจ้าฟ้าหญิง ข้าพเจ้าเงยหน้าขึ้นไปบนศาลาเห็น โกศ และโลงบรรจุองค์ท่านตั้งอยู่  มีพระเถรานุเถระชั้นผู้ใหญ่หลายรูปนั่งอยู่บนศาลา  ข้างล่างมีโทรทัศน์จอใหญ่ถ่ายภาพวงจรปิดลงมาจากข้างบนอย่างชัดเจน สักครู่หนึ่งมีรถตู้มาจอดเทียบศาลา  สมเด็จเจ้าฟ้าหญิง  เสด็จลงมาด้วยรถเข็น  มีราชองครักษณ์ตามเสด็จ ข้าพเจ้ามารับเสด็จพระองค์ท่านที่ข้างบันไดพร้อมกับ  เปล่งเสียง  ทรงพระเจริญ พร้อมกับญาติธรรมทั้งหลาย  หลังจากสมเด็จเจ้าฟ้าหญิง เสด็จกลับแล้ว ข้าพเจ้าขึ้นไปกราบองค์หลวงตาที่ศาลา และนั่งสมาธิพร้อมญาติธรรมบนศาลาที่หน้าโกศท่านประมาณหกทุ่มจึงลงมากางเต้นนอนที่ศาลาหลังใหญ่

         

      กราบหลวงตาสู่แดนทิพย์ พระนิพพาน
สามสิบมกราดาวลับฟ้าพาวิปโยค ไทยเศร้าโศกโลกสะเทือนสะท้านไหว

 องค์หลวงตามหาบัวของชาวไทย มาจากไปสู่แดนทิพย์พระนิพพาน

กราบหลวงตามหาบัวมหาบุรุษ ผู้บริสุทธิ์หลุดพ้นวัฏสงสาร

ไม่มาเกิดบนโลกนี้ตลอดกาล ละสงสาร ถอนภพชาติขาดบรรลัย

ก้มกราบลาหลวงตาน้ำตาร่วง ก้มกราบดวง ธรรมวิสุทธิ์ ผุดผ่องใส

ก้มกราบธรรม อันล้ำเลิศเพริศอำไพ   สุดหัวใจ สุดสิ้น ถึงอินทร์ พรหม

เหล่าทวยเทพน้อมพนมก้มกราบไหว้ พระผู้ไกลจากกิเลสวิเศษสม

พระอรหันต์ศิษย์ตถาคตพุทธโคดมทั้งอินทร์ พรหมสักการะพระหลวงตา

กราบหลวงตาคือกราบธรรมอันล้ำเลิศ สุดประเสริฐเหนือสิ่งใดในโลกหล้า

พระหลวงตา พระอรหันต์ ของพระศาสดา พระผู้นำ หมุนธรรมจักร นำชาติไทย

 กราบหลวงตาด้วยเศียรเกล้า