คนเราต้องมีทางไปแต่เมื่อไรจะถึงวันของเรา

เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาได้เดินทางไปเป็นเพื่อนคนที่บ้าน

สอบสัมภาษณ์เพื่อรับการคัดเลือกเป็นครูผู้ช่วย

สังกัด กศน.  ซึ่งเป็นสิ่งที่ครูอาสากศน.รอคอยมาน้าน นาน

การสอบครั้งนี้เป็นรอบที่ 3 หลังจากมีการสอบข้อเขียนมา 2 ครั้ง

จาก ครูอาสาฯทั่วประเทศ จำนวนห้าพันกว่าคน เหลือ สามพันกว่าคน

แต่รับเพียงแค่ สิบเก้าคนและที่สำคัญไม่มีการขึ้นบัญชีไว้ด้วย

ช่างเป็นการสอบคัดเลือกที่ลงทุนมากมากทั้งผู้จัดสอบและผู้มาสอบ

บางคนอุตส่าห์เดินทางมาหลายร้อยกิโลเป็นเวลาหลายชั่วโมง

เพื่อสอบสัมภาษณ์ภายในเวลาไม่เกินสิบนาที

ครูอาสาฯหลายคนอายุขึ้นเลขห้า  ส่วนใหญ่จะมีอายุอยู่ที่เลขสี่ขึ้น

ได้เห็นความตั้งใจจริงในการทำงานของครูอาสาฯทุกท่าน

และตัวเองก็เคยเป็นครูอาสาฯมีความรู้สึกท้อแท้แทนครูอาสาฯทุกคน

ที่รอคอยเวลาแห่งความสุขที่ได้บรรจุเป็นข้าราชการ

ซึ่งมีน้อยคนนักจะได้สัมผัสกับสิ่งนั้น  ทั้งๆที่สพฐ.กับกศน.

อยู่กระทรวงเดียวกันแท้ๆ ครูอัตราจ้างสพฐ.ทำงานในตำแหน่ง 3 ปี

ได้รับโอกาสสอบบรรจุเป็นหลายครั้งจนได้โอกาสบรรจุเป็นข้าราชการ

แต่ครูอาสาฯกศน.บางคนปฏิบัติงานนานกว่า 20 ปี(ส่วนใหญ่10 ปีขึ้นไป)

แต่ไม่มีโอกาสได้บรรจุ  ช่างน่าเห็นใจครูอาสาทุกคนจริงๆ