11 ก.ค. 54....วันแรกของครึ่งหลัง

กริ๊ง ๆ ๆ ๆ โทรศัพท์ปลุกตั่งแต่ตีห้าครึ่ง

วันนี้ชีวิตการเป็นครูของผมเริ่มขึ้นเช้ากว่าทุก ๆ วัน

เพราะวันนี้ต้องไปยืนเวรต้อนรับนักเรียนที่มาโรงเรียนตั่งแต่เช้า

เพื่อจะได้รู้ว่าเด็กนักเรียนเป็นยังไงบ้าง ดูเรื่องการแต่งตัวเด็ก

ยืนตั่งแต่ 6.30-7.45 นานมากยืนจนปวดขาไปหมดเลย

.....

ครูขา ๆ หนูสอบผ่านไหมคะ  ครูครับ ๆ สอบได้คะแนนเท่าไรครับ

เช้านี้เจอคำถามแบบนี้เยอะมาก...เพระเด็กพึ่งสอบระหว่างภาคเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา  ผมก็จำไม่ค่อยได้...(ก็ตรวจตั้ง 440 คน จำได้ก็บ้าแล้ว)...ก็เลยตอบเด็กไปว่า"ครูยังไม่บอกหรอก เดียวจะบอกในห้อง อดใจไว้นะ"

วันนี้สอนเรื่องการนำเสนอข้อมูลด้วยแผนภูมิรูปวงกลม ซึ่งผมจะมีใบงานให้นักเรียนทำ โดยให้นักเรียนแบ่งกลุ่มกันเองกลุ่มละ 5-7 คน ซึ่งผมจะยกตัวอย่างหนึ่งข้อ แล้วร่วมกันทำพร้อม ๆ กับนักเรียน จากนั้นก็ปล่อยให้แต่ละกลุ่มช่วนกันทำใบงาน ถึงแม้จะทำเป็นกลุ่มแต่ทุกคนก็ต้องมีงานส่ง เพราะผมแจกใบงานให้ทำทุกคน ...และแล้วเวลาที่นักเรียนรอคอยก็มาถึง...หลายคนก็ดีใจยิ้มแป้นที่สอบผ่าน และอีกหลายคนก็ทำหน้าเซ็ง ๆ คอตกที่สอบตก คนที่ผ่านก็ดีใจกันไป...คนที่ตกก็วุ่นกันใหญ่ ว่าจะต้องทำอย่างไรบ้าง ซึ่งผมก็บอกไปว่าจะให้สอบแก้ตัวอีกครั้งหนึ่ง

ปัญหามันอยู่ตรงนี้แหละครับ...คือว่าผมไม่รู้ว่าจะให้เด็แก้ตัวแบบไหนดี เพราะอาจารย์แต่ละท่านก็ให้เด็กสอบแก้ตัวแตกต่างกันไป...

คิด ๆ ๆ วิธีนี้ก็น่าจะดี แต่ก็...

คิด ๆ ๆ วิธีนั้นก็เข้าท่า แต่ก็..

เฮ่อ!!...ไม่รู้จะเอาแบบไหนดี ใครมีวิธีดี ๆ ช่วยแนะนำผมหน่อยนะครับ...

แต่ตอนนี้ขอตัวไปเตรียมการสอนพรุ้งนี้ก่อนนะครับผม #