"7 ก.ค. 2554...นักเรียนไม่สนใจคะแนนเล็ก ๆ น้อย ๆ"

"คะแนนไม่ว่าจะเป็น 0.xx ก็ตามล้วนมีความสำคัญทั้งนั้น"

            เวลาช่างผ่านไปเร็วจริง ๆ มาถึงวันพฤหัสบดี เป็นวันสุดท้ายของสัปดาห์มาถึงวันนี้ทีไรรู้สึกหายเหนื่อยเลยทันทีเพราะมีสอนอยู่คาบเดียวและเป็นคาบสุดท้ายด้วย วันนี้ครูสุธิตา ไม่มาเพราะว่าอาหารเป็นพิษ  วันนี้ทั้งวันฉันออกข้อสอบกลางภาคให้กับนักเรียนที่จะสอบกลางภาคในวันที่ 19 ก.ค. 2554  ต้องส่งข้อสอบให้ครูสุธิตาตรวจก่อน ฉันก็ต้องแต่งข้อสอบให้เสร็จภายในวันนี้เพราะวันศุกร์ก็ไม่ได้มาโรงเรียนและวันนี้ครูสุธิตาไม่มา ฉันก็เลยแต่งข้อสอบฝากกับครูปรานอมไว้ให้ ครูสุธตาตรวจเพื่อดูความถูกต้องและความเหมาะสมของข้อสอบ 

           คาบที่ 8 เป็นคาบสุดท้ายซึ่งฉันมีสอนคาบนี้ วันนี้ฉันพูดถึงการทดสอบไขมันและน้ำมัน และทดสอบหลังเรียนเรื่องลิพิด

           นักเรียนบางคนไม่บันทึกขณะที่ครูสอนนทำให้ทำไม่ได้เลย และนักเรียนห้องนี้ไม่ค่อยตั้งใจทำข้อสอบกันเลย เพราะเห็นว่าเป็นแบบทดสอบหลังเรียน คะแนนไม่มากเท่าไหร่ ทำให้นักเรียนไม่ใส่ใจข้อสอบ สังเกตดูจากบางคนอ่านโจย์ยังไม่อ่านเลยแต่กาเสร็จแล้ว ไม่รู้จะประเมินยังไงดี เตือนแล้วเตือนอีก สอนแล้วสอนอีก ก็ยังไม่รู้จักคิดเลย และมีนักเรียนบางส่วนที่สนใจเรียนมากเวลาสอบ  คะแนนก็จะเยอะกว่าคนอื่น ๆ  นักเรียนบอกว่า "คะแนนนิดเดียวไม่เป็นไรหรอก" ฉันก็เลยบอกว่าถ้าได้คะแนนสอบทั้งหมด 49.95 คะแนนเธอสามารถติดศูนย์และและเรียนซ้ำได้  เพราะฉนั้นคะแนนทุกคะแนนไม่ว่าจะน้อยเพียงไรควรให้ความสำคัญกับคะแนนด้วยเพื่อประโยชน์ของนักเรียนเอง แค่ 0.xx  สามารถเพิ่มคะแนนไม่ให้ติด F หรือ ได้เกรด 0.5 ไปเลยก็ได้ "จำไว้ว่าคะแนนทุกคะแนนมีค่ามาก" ที่นักเรียนไม่ควรมองข้าม

ปัญหาที่พบ คือ นักเรียนแอบลอกแบบทดสอบกัน
                     นักเรียนไม่เห็นความสำคัญของคะแนนสอบ
 

วิธีการแก้ไขปัญหา : ให้นักเรียนนั่งแยกกันห่าง ๆ และเดินดูรอบ ๆ ห้องไม่ไม่นักเรียนทำลอกกัน  เฉลยคำตอบให้นักเรียนได้รู้คะแนนกันไปเลย ประกาศคะแนนในห้องให้เพื่อนได้รู้เพื่อที่จะนำไปพัฒนาตนเองให้เท่ากับเพื่อนในห้อง และคนที่ทำดีอยู่แล้วจะได้รับการชื่นชมและเป็นตัวอย่างให้เพื่อนต่อไป