การเดินทาง: จินตนาการ...แห่งเมฆ
อารมณ์ที่อยากจะนิ่งนิ่ง...ในค่ำคืน...
นำภาพ..จินตนาการแห่ง"เมฆ"...มาเพ่งดู...เสมือนหนึ่งทำ"จิต"บำบัด...แก่ตน
ให้ผ่อนคลาย...และสบายใจ...
ภาพธรรมชาติ...ที่ส่งผลต่อ "ใจ"...เรานั้นดียิ่งนัก...
ทำให้ความรู้สึกที่หนักอึ้งในใจ..นั้นคลายลงให้เบา..เหมือนปุยเมฆได้บ้าง...
Note: บันทึกภาพเมื่อวันจันทร์ที่ 14 สิงหาคม 2549 ฝนตกปรอย...บันทึกภาพเสร็จก็รีบวิ่งขึ้นรถหลบฝน...รอสร่างซา...แล้วค่อยจับภาพแห่งหมู่เมฆนั้นต่อ..คะ
ลูกสุนัขตัวน้อย...วิ่งไล่ล้อกัน...มองแล้วมองซ้ำก็ยังจินตการเป็นภาพเดิม
Note: ขับรถไปเรื่อย...หายเบื่อ...ได้ในอารมณ์ คลั่งไคล้ในหมู่เมฆ...ที่สร้างภาพแห่งจินตนาการแก่เราได้ดียิ่งนัก...จำได้ว่า..ครั้งหนึ่งเคยมีคนบอกว่า...เมฆที่เรามองเห็นในเบื้องหน้านั้น...เราจินตนาการได้เป็นภาพได้หลากหลายยิ่งนัก....
มองเห็นเป็นคลื่นทะเล...แห่งสายน้ำ...แห่งจินตนาการจากหมู่เมฆ
Note: ขับรถไปได้สักพัก...จำต้องหยุดรถ เพราะทนรบเร้าจากหมู่เมฆนี้ไม่ได้...ในความรู้สึกตนนั้นช่างงดงามยิ่ง...จนกลัวที่จะเสียดายโอกาสจากภาพเบื้องหน้าที่มองเห็น
อยากจะเล่าถึงจินตนาการแห่งตน...ก็กังวลว่าจะครอบงำแห่งจินตนาการ...ของท่านอื่น...เอาเป็นว่าไม่บอกแล้วกัน...หากขอเก็บไว้แห่งห้วงความ"ในใจ"...
Note: กลุ่มเมฆอันหนาแน่น...ทำให้รู้สึกถึงความอ่อนนุ่ม จึงหยุดนิ่งๆ ที่จะมองดู...ก่อนขับเคลื่อนรถออกไปต่อ...แห่งการเดินทาง
อยากจะโน้มตัว...ลงไปคลุกกับเมฆงามนั้นยิ่งนัก...ดูท่าจะอ่อนนุ่มเสียจริง
Note: พอเหลียวหลังกลับไปมอง...เห็นหมู่เมฆกำลังสลายตัวเป็นสายฝน...จีบวิ่งลงจากรถไปจับภาพ...ก่อนที่เมฆก้อนนั้นจะเคลื่อนมาถึงตัว...ให้ต้องเปียกปอน...
สายฝน...แห่ง...เมฆหนา...ละลายลงฉับพลัน...ตามวัฏจักรแห่งธรรมชาติ....
ความเห็น (29)
- เวลามองท้องฟ้า..ท่านคิดถึงอะไร
- เมฆสีขาว..สดใส...อย่างอิสระเสรี
- จินตนาการ...บรรเจิด..จริงๆๆนะครับ
- เก็บภาพมาฝากได้ทุกอารมณ์.....และความรู้สึก
ภาพมืดครึ้ม ถ่ายทอดพลังจิตวิญญาณของผู้ถ่ายทอด ...พื้นที่ว่างๆบนท้องฟ้าคงเป็นพื้นที่ที่จะช่วยให้รู้สึกสบายใจขึ้น ตอนนี้ฟ้ายังมือ ซักวัน คงถ่ายทอดมาแบบวันที่ฟ้าสดใส
ภาพ 1 ภาพ ร้อยเรื่องราวแทนความหมายเป็น 1000 คำจริงๆ
รักเพื่อนนะ
คุณ Mr_Jod
ขอบคุณนะคะ....
บางทีนอนดูเมฆ...แหงนมองขึ้นไป
เราจะพบภาพต่างๆ...มากมายจากกลุ่มเมฆนั้น...
....
การใช้จินตนาการ..ก็เสมือนการกระตุ้นการทำงานของสมองซีกขวาได้นะคะ...
คุณ saya...
ขอบคุณมากนะคะ...แม้ยุ่งๆ..ก็ยังอุตส่าห์...
มาช่วย comment ภาพถ่ายให้เสมอ...
หากได้ภาพ...มาใหม่..จะรีบเสนอ...ให้ช่วยดูนะคะ..
...
รักเพื่อนเช่นกันคะ
*^__^*
ขอบคุณดร.กะปุ๋มมากๆค่ะ สำหรับดอกไม้ที่น่ารักเหมือนเจ้าของ
เข้ามาชมบันทึกของดอกเตอร์ได้ความรู้สึกมากๆเลยค่ะ ทั้งสวยและทรงพลังมาก
และก็นึกถึงภาพนี้ทันทีค่ะ
เพื่อต่อเติม "จินตนาการ...แห่งเมฆ" อยากฟัง "ความในใจ" ของดร.กะปุ๋มที่มีต่อภาพนี้มากๆเลยค่ะ
ขอความกรุณาด้วยนะคะ
ฮาๆ...ขำกลิ้ง...อารมณ์ดีรอบดึกคะ...
ขอบคุณ คุณDandelion1 มากนะคะ..ที่แวะเวียนมาทักทายรอบดึก....
ภาพที่นำมา...ต่อเติมต่อยอดนั้น...ทรงพลังยิ่งกว่านะคะ...แต่เห็นทีแรก...อยากอุทาน โอ้โฮ!...เลยคะ...ภาพสวยมาก ไม่แน่ใจว่าเป็นเทคนิคการถ่ายภาพ หรือความมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้นกันน่ะคะ....
....
ขุนเขาตระหง่าน...ท้าทายฟ้า...
แต่...นภานั้นก็ยัง...มีเงาแห่ง..เมฆสวย...
บดบัง...ความเข้มแข็งนั้น...ให้ดูอ่อนนุ่มละมุนได้ดีนัก...
มหัศจรรย์...ยิ่งนักต่อภาพที่เห็น...
- ผมชอบข้อความนี้มากเลย"
ขุนเขาตระหง่าน...ท้าทายฟ้า...
แต่...นภานั้นก็ยัง...มีเงาแห่ง..เมฆสวย..."
ข้อความได้กินใจ....เลย...มาลาก่อนไปนอน
- ชอบเมฆ....บนท้องฟ้าเหมือนกันค่ะ
- ก่อนเวลาฝนตกค่ะ...ชอบนั่งดูท้องฟ้า...และหลังฝนตกค่ะ..ดูว่ารุ้งจะมีกี่สี.....ค่ะ
คุณจ๊อด...ขอบคุณมากนะคะ...
ที่แวะเวียนมาบ่อยครั้ง...
หวังว่าเมื่อคืนคงนอนหลับฝันดีนะคะ...
คุณน้อง kamom
ตกลงรุ้งมีกี่สีคะ...ยิ้มๆ
วันหลังอย่าลืมจูงมือพี่ชาย..
ไปนั่งดูเมฆสวย...นะคะ
*^__^*
- เมื่อเช้าเกือบตื่นสายเลยครับ..มีเรียนตอน09.00 น.
- พักเที่ยงแวะผ่านมาที่ห้องสมุดก็อดเข้ามาอ่านไม่ได้...ยิ้ม...
- ดูภาพเพิ่มเติมได้ที่นี่ บันทึกภาพความทรงจำที่ดี "วันหยุดพักผ่อนที่เกาะช้างค่ะ" คืนนี้จะเอามาลงให้ดูต่ออีก 1 ชุด รอคอยติดตามนะครับ
ขอบคุณมากคะ...น้องชาย..
ช่วงนี้พี่กะปุ๋มยุ่งๆ...แต่ยังพอมีเวลาให้รางวัลแก่ตนเสมอคะ...
ดีใจที่เห็นแวะมานะคะ....
วันนี้เราทำ Floor Time กับอะตอม...
อะตอมขอเข้ามาดูบันทึกของน้ากะปุ๋ม ดิฉันก็เลยเปิดบันทึกนี้ให้อะตอมดู...
เราน้าหลานก็เลย...ลองจินตนาการภาพเมฆ ... โดยอะตอมดูเมฆดิฉันก้เลยถามว่ามองเห็นเป็นภาพอะไร...
...
โอ้โฮ...จินตนาการเด็กสุดยอด...
ภาพแรกอะตอม...มองเป็นลูกสุนัขเหมือนดิฉัน
ภาพที่สองอะตอม...มองเป็นปราสาท
ภาพที่สามอะตอมมองเป็นตัวเป็ด...แต่น้ากะปุ๋มกะยังมองเป็นลูกสุนัขอยู่เหมือนเดิม(แสดงว่าจิตจ่ออยู่เฉพาะลูกสุนัข...ฮา!)
ภาพที่สี่...อะตอมหลานรักของน้ากะปุ๋มมองเป็นคนแคระ...
....
ระหว่างที่มองเมฆและจินตนาการนั้น...น้ำเสียงเขาตื่นเต้นมาก...ที่เขามองออกเป็นภาพต่างๆ...
นี่เป็นทักษะหนึ่งที่กระตุ้นการทำงานของสมองซีกขวา..ฝึกการจินตนาการ...คะ...
ขุนเขาตระหง่าน...ท้าทายฟ้า...
แต่...นภานั้นก็ยัง...มีเงาแห่ง..เมฆสวย...
บดบัง...ความเข้มแข็งนั้น...ให้ดูอ่อนนุ่มละมุนได้ดีนัก...
มหัศจรรย์...ยิ่งนักต่อภาพที่เห็น...
ต่อเติม "จินตนาการ...แห่งเมฆ" ดังใจ
ขอบคุณค่ะ Ka-Poom (ผู้สวยละมุนเหมือน "เมฆสวย" ของภาพนั้น)
หากได้พบภาพได้ใจอีก จะขออนุญาตมานำเสนอ เพื่อฟัง ความ "ในใจ" ของ ดร. Ka-Poom อีกนะคะ
กลัวฟ้า...ไม่อยากมอง...นกน้อยทำรังแต่พอตัว...
ได้แต่บินไปใน...จินตนาการ...จงมีสุขเถิด...กับสิ่งที่เราชอบ...ทำให้โสกสวย...น้ำใสเพราะจิตใจเรางดงาม...
ขอบพระคุณคุณ Danlion1....มากนะคะ...
ที่แวะมาชม...
ยินดีอย่างยิ่ง...สำหรับ ความ"ในใจ" เพราะนี้คือ การปลดปล่อย...ตัวตน...แห่งปัญญา...
นกน้อยคล้อยบินมาเดียวดาย...
ท่าน umi
ขอบพระคุณนะคะที่ท่านแวะมาทักทายในยามเช้า...
ความฝันนั้นบรรเจิด...หลบลี้หนีผู้คน...ไปตามหาฝันนั้น...บ้าง...
ใช้สมองเพียงซีกเดียว...มากๆ อีกซีก...จะล้า..โรยไป...
จำต้องกระตุ้นการทำงานของสมองสองซีก...ให้สมดุลคะ....
งดงาม มากค่ะน้องกะปุ๋ม หลายอารมณ์จริงๆ ชอบภาพสุดท้าย เมฆสลายเป็นฝน.....น่ากลัว.....แต่คือความจริง.....
ยามเช้า...ฝากเพลงลอยลม...ชื่นชมคมความคิด
ของคุณ...ล้อเล่นลม...ลูบไล้หลังภูเขา...แว๊บบินหายไป......
- มาฝากที่ติดไว้...อ่าน http://gotoknow.org/blog/jontrat/15899 ตอนนี้ก่อนแล้วกันนะครับ
- แล้วจะเขียนให้ละเอียดอีกครั้งนะครับพี่สาว
- มาตอบเวลา 12.00 น. ที่ห้องสมุด
- อารมณ์ละเมียดละไมจริง ๆ นะน้องสาว
- พี่สงสัยอีกละ ว่าทำไมหมู่เมฆที่บ้านกะปุ๋มถึงได้เป็นกลุ่มเมฆที่หนาจัง เป็นช่วงเวลาที่ฝนจะตกด้วยใช่ป่าว ?
ท่าน umi
ขอบพระคุณนะคะ...สำหรับเสียงเพลง..ที่ฝากมาตามลอยลม...
...
หากได้ฟังท่านขับกล่องเอง...คงจะไพเราะยิ่งนัก...
พี่เมตตา...(แม่จิ๊บของลูกสาวที่น่ารัก)
ท่าน umi ยืนบังพี่ไว้...ทำให้กะปุ๋มมองไม่เห็น...ขออภัยด้วยนะคะ...และขอบคุณด้วยคะ...ที่แวะมาเยี่ยมชม...
...
ความจริงก็คือความจริง...เราต่างหลีกหนีไปไม่พ้นหรอกคะ...
น้องชาย...Mr_Jod
เป็นต้องแวะมาหาพี่สาวทุกครั้ง...
ที่มาถึงบ้านน้อยหลังนี้...
ขอบคุณนะคะ...
พี่เล็ก...
ถูกต้องแล้วคะ...ฝนกำลังตกปรอยๆ...
เย็นชุ่มช่ำดีนัก...
ธรรมชาติมักให้สิ่งดีดีแก่เราเสมอ...คะ
พี่มาช้าไปหรือเปล่าคะ Dr.Ka-Poom
เมฆสวยมากนะคะ
ตอนที่พี่ยังเล็กเคยนอนดูเมฆ และภาวนาว่า เทวดาจ๋าออกมาหาหนูบ้าง
ตอนพี่โตขึ้นมา ก้อนเมฆดำดำมา ว้าไม่ได้ถือร่มมา เปียกแน่คราวนี้
ตอนนี้เป็นครู ได้ยินคนพูดว่า ยกเมฆไปเลย อิอิ
ครูอ้อย..คะ..
มาไม่ช้าหรอกคะ...
เมฆขาวนี้ยังรออยู่...
...
นอนดูฟ้า...และเมฆงาม...
ริมชายหาด...ฟังเสียงคลื่นกระทบฝั่ง...
นั้นดี..นักหนา..นะคะ...
เสียงผมคล้ายธานินทร์ อินทรเทพครับ...ฮา ๆ เอิก ๆ
บางอารมณ์...ชอบฮำ...เพลงแหล่ทำนอง...ทศพล
หิมพานต์...ครับ...แว๊บ ๆๆ
ขอบคุณครับ