ตุ๊กตาไร้จริต
ยกเลิกภารกิจอื่นๆ เพื่อไปงานสวดอภิธรรมศพคุณพ่อของเพื่อนรุ่นพี่ที่ครองตนอยู่ในสมณเพศอยู่วัดบวรนิเวศวิหาร แต่งานสวดอยู่ไกลถึงวัดธาตุทอง จึงต้องรีบเดินทางมาที่งานตั้งแต่เนิ่นๆ เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาการจราจรที่ติดขัด และมาถึงจุดหมายปลายทางก่อนกำหนดการเป็นชั่วโมง
การที่แขกมาถึงก่อนเวลาเช่นนี้อาจสร้างภาระที่ก่อให้เกิดความหนักใจแก่เจ้าภาพ ที่ต้องคอยรับรองและอำนวยความสะดวก ทั้งๆที่งานหรือสิ่งที่ต้องทำล้นมืออยู่แล้ว หากเป็นกรณีอื่นๆ ผู้เขียนคงทอดเวลาไปเดินเล่นหรือหลบไปชมสถานที่ใกล้เคียงแล้วค่อยเข้างานเมื่อใกล้ถึงเวลา
แต่ครั้งนี้นั่งรถมาพร้อมกับคณะฯ สงฆ์ จะกระทำตนให้ผู้อื่นห่วงกังวลคงไม่เหมาะ เมื่อกราบพระพุทธรูปและทำความเคารพศพเรียบร้อยแล้ว จึงไปนั่งสงบเสงี่ยมทำตนให้เล็กลีบราวกับอากาศธาตุ ชำเลืองสายตามองผู้คนล้วนแปลกหน้า-แปลกตาจับคู่สนทนาอยู่รอบด้านอย่างไม่คุ้นชิน ขอบคุณซองกระดาษสีชมพูสดชิ้นน้อยในกระเป๋าถือที่ช่วยให้ไม่กลายเป็นอัมพฤตทางอารมณ์ไปชั่วขณะ อย่างน้อยช่วยรองรับความคิดร่างเป็นตัวอักษรผ่านปลายปากกาจารึกบนแผ่นกระดาษน้อยค่าชิ้นนี้
การเข้าร่วมกิจกรรมทางสังคม ต้องรู้จักวางตนให้เหมาะสมกับบทบาทและหน้าที่ รวมทั้งแสดงกิริยาให้อยู่ในระดับพอเหมาะ-พอควรตามกาลเทศะ
" สำเนียงส่อภาษา กิริยาส่อสกุล " สำนวนไทยบทนี้อธิบายความได้ดี แม้นิสัยพื้นฐานของผู้เขียนจะเป็นคนใจร้อน แต่ยามต้องอยู่ในบรรยากาศและสภาพแวดล้อมของสังคมเช่นนี้ ต้องรู้จักรักษามารยาท เพื่อให้เกียรติกับงาน ให้เกียรติกับเจ้าภาพ จึงนั่งเก็บกิริยาอย่างสำรวม นิ่งสงบราวกับตุ๊กตาไร้จริต
มนุษย์เป็นสัตว์สังคม เรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันอย่างเป็นสุขโดยกำหนดกฏเกณฑ์และระเบียบแบบแผนไว้เป็นบรรทัดฐานเพื่อเป็นแนวทางการปฏิบัติตนของสมาชิกในสังคมให้เกิดสันติสุข ดังบทบาทของผู้เขียน ณ วันวานที่เลือกจะปฏิบัติตนดั่งตุ๊กตาไร้จริต
*** ขอขอบคุณภาพประกอบจากเวปไซต์และผู้เข้ามาเยี่ยมชมทุกท่านนะคะ ***
ความเห็น (2)
หากตุ๊กตาไร้จริตนั่นนั่งมองไปที่โลงศพ
แล้วรำพึงว่า "ชีวิตก็เป็นเช่นนี้ เกิดแล้วค่อยๆเติบโตขึ้น แก่ เจ็บแล้วตายไป เหมือนเช่นคนที่นอนอยู่นั่น" กลับไปกลับมา จนดวงจิตแน่วนิ่งอยู่กับความสงบรำงับจากสิ่งปรุงแต่งอื่นใด ผลจักเป็นเช่นไรหนอ
น่าคิดครับ
อาจารย์โสภณคะ
*** เผอิญตุ๊กตาตัวนั้น ติดจะไฮเปอร์ .... หลังจากสงบนิ่งและตระหนักถึงวัฏสังขารเพียงชั่วครู่ - ได้เพียงแค่ชั่วยาม....จิตก็โลดแล่นพร้อมที่จะตลุยไปสู่โลกกว้าง โดยยกเหตุแห่งปัจจัยมาเป็นข้ออ้าง....เพื่อผลที่ได้จะช่วยให้จิตรู้เท่า-ตามทัน ...แต่บ่อยครั้งกลับทิ้งช่วงระยะห่าง จนไกลสุดเอื้อม ....น่าเสียดายยิ่งนัก .... ขอบคุณนะคะที่ช่วยย้ำเตือนให้ข้อคิดดีๆ ค่ะ ***