ขอบคุณมากนะคะ...ที่เขียนบันทึกนี้...
คุณหมอน่าจะเป็นหมอยุคใหม่...
ที่มีความใส่ใจผู้ป่วยทั้ง...ร่างกาย...และลึกลงไปถึงจิตวิญญาณ...ของเขา...
อย่าเพียงทำแต่หน้าที่นะคะ...
เพราะแค่แววตา...และการถามไถ่...
ก็สามารถทำให้คนที่กำลังทุกข์ทั้งทางร่างกาย...และจิตใจ(กังวลความเจ็บป่วยของตนเอง)...คลายความทุกข์เหล่านี้ลงไปได้...
กะปุ๋ม
ภาษาพระ
ในเรื่องการทำงาน ก็ต้องมีอิทธิบาท 4 มี
1. ฉันทะ รักอาชีพหมอ
2. วิริยะ เพียรหาวิชาความรู้ การแพทย์วิธีการรักษาโรคต่างๆ
3. จิตตะ เอาใจใส่ในอาชีพหมอ และการดูแลผู้ป่วย
4. วิมังสา มั่นตรึกตรอง พิจารณาเหตุผลในการเป็นหมอ
ในการที่จะให้ชาวบ้านเชื่อ
ก็ต้องปลูกศรัทธา คือความเชื่อ ในตัวของหมอ เชื่อในตัวของโรงพยาบาล เชื่อในระบบการรักษา เชื่อในความเอื้ออาทรที่มี
ต่อมาก็คือปสาทะ ก็คือความเลื่อมใสครับ ซึ่งจะมาเองหลังจากข้อข้างต้นมีแล้วครับ
ก็ต้องพยายามครับ ช่วยกัน
คุณหมอคะ...ใช้ใจ...คะ..ดีที่สุด...
ใจ..อย่างจริงใจ...ที่อยากจะทำ...
ไร้เงื่อนไข...ความเหนื่อย..ความเบื่อ...ความรำคาญ...จะหายไป...
...
และที่สำคัญ...ความรัก...จากใจ...รักในผู้ป่วย...มองลึกไปในแววตาเขานะคะ..คุณหมอจะเห็นความกังวลที่ซ่อนลึกของเขา...สงสารและมีเมตตา...
และคุณหมอจะมองเห็นแววแห่งความศรัทธา...ที่มาหวังฝากชีวิตกับหมอ...ท่วมท้นในแววตานั้น
ขอบพระคุณคะ...
กะปุ๋ม
วันนี้ได้มีโอกาศเข้ามาเยี่มชม blog แห่งนี้ ต้องบอกว่าอันที่จริงก็แอบเข้ามาบ่อยๆเนื่องจากได้เข้าไปสัมผัสที่โรงพยาบาลไพศาลีมาแล้ว หลายครั้งบุคลากรที่นี่ งานหนักมากทุกคน แต่ก็แปลกนะที่เห็นรอยยิ้มของคนที่ทำงานแล้วรู้สึกอบอุ่น เป็นกันเองดีมาก ขอชื่นชมจากใจจริง อยากเป็นกำลังใจให้บุคลกรในโรงพยาบาลไพศาลี สู้ๆต่อไปนะครับ
จากแฟนพันธ์แท้ ตึกชาย