อดทนด้วย....พลังความรัก (หนึ่ง)
แค่ได้อ่านข้อความที่ว่า....ถ้าเปรียบชีวิตคนเราเหมือนต้นกล้าที่กำลังเติบโต พลังความคิดเป็นเหมือนน้ำที่ชโลมลงต้นกล้า ส่วนพลังความรักเหมือนปุ๋ยที่ใส่ลงดิน....krugui ก็เกิดความคิดหลาบแว๊ปไปถึงชีวิตเมื่อตอนเริ่มต้นทำงานที่ผ่านมา เพียงแค่เปลี่ยนคำว่า พลังความคิด เป็น ความอดทน เท่านั้นเอง
เมื่อครั้งเริ่มบรรจุใหม่ ได้ไปสอนโรงเรียนที่ไม่ไกลบ้านมากนัก แต่ไม่น่าเชื่อว่ากันดารชนิดข้ามน้ำข้ามเขา ( จริงที่สุด ) เช้าวันจันทร์ ( กลับเย็นวันศุกร์ ) ต้องนัดกับพวกครูกลุ่มเดียวกันขี่รถเครื่องไปจนถึงแม่น้ำสายสำคัญ แล้วเอารถลงเรือหางยาวไปโดยใช้วิธีนั่งคร่อมบนรถเอาสองเท้ายันแคมเรือไว้เป็นหลัก ถ้าทรงตัวไม่ดีมีหวังหล่นลงน้ำทั้งรถทั้งคน แต่ก็ไม่เห็นมีใครหล่นเลยสักคนเยี่ยมจริงๆครูเรา...
.gif)
พอถึงอีกฟากหนึ่งของแม่น้ำก็ต้องขี่รถเครื่องต่อไปอีกโดยข้ามเขาลงห้วยด้วยทางที่สุดหฤโหดในหน้าฝน และแปลงร่างเป็นชาวต่างชาติในหน้าแล้งกว่าจะถึงที่โรงเรียนและที่พัก ที่ใช้คำว่าที่พักเพราะบ้านพักครูถูกจับจองโดยครอบครัวครูจากยะลาโน่น เลยเสียสละให้เขาอยู่ แล้ว krugui ไปอยู่กับชาวบ้านที่หน้าโรงเรียนโดยฝากท้องไว้กับเขาแค่เดือนละ 500 บาทซึ่งถูกมากถ้าเทียบกับสมัยนี้ ไฟฟ้าอย่าไปถามหา น้ำก็ต้องไปหิ้วจากบ่อมาใส่ตุ่ม ส้วมหลุมที่มีประวัติฮาๆสำหรับพี่เจ้าของบ้าน โอ้....ชีวิต
มานั่งนึกๆดู เออ...ถ้าเราไม่มีความอดทนในช่วงนั้นเราคงไม่มีอนาคตมาจนถึงวันนี้ ประกอบกับครูใหม่ไฟแรงมีพลังความรักให้กับเด็กๆ รวมทั้งได้พลังความรักจากเด็กๆ ชาวบ้านผู้ปกครอง ครูใหญ่และบรรดาครูผู้ชายในโรงเรียนที่คงสงสารครูผู้หญิงตัวเล็กๆ (สวยๆ) คนเดียวในโรงเรียนทำให้มีความอบอุ่นใจ อดทนและทนอดอยู่กับโรงเรียนแรกในชีวิตได้ตั้งปีกว่าๆ
โรงเรียนแรกในชีวิตการทำงานชื่อ " โรงเรียนบ้านแม่บง ต.ปงน้อย" ซึ่งเป็นบ้านเดียวกับ "ครูจูหลิง" ที่ถูกทำร้ายอย่างโหดเหี้ยมที่ภาคใต้นั่นเอง ปัจจุบันยกระดับเป็น อ.ดอยหลวง จ.เชียงราย ถนนหนทางดีเยี่ยม น้ำไฟพร้อม ชนิดไปกลับบ้านและโรงเรียนได้อย่างสบายๆ โลกหนอ.....ทำไมความเจริญจะต้องเดินตาม krugui ด้วยนะ
ขอบคุณทุกคนที่แวะมาอ่านและให้กำลังใจเพราะละครในชีวิตจริงของการเป็นครู ยังอีกยาวไกลหลายตอนจ้า.....
หยิบยืมภาพโรงเรียนและเด็กน้อยมาจากอินเทอร์เน็ตด้วยความขอบคุณยิ่ง
ความเห็น (25)
- สวัสดีเจ๊า Kruqui Chutima
- โรงเรียนดีย่อมดีกว่าโรงเรียนดัง ชอบค่ะ
- แต่พรุ่งนี้อย่าลืมนะคะเลือกส.ส.คนดีย่อมดีกว่าคนดัง
- ขอบคุณค่ะ
- ครูกีร์เจ้า..
ต้อมเคยนั่งฟังผู้ใหญ่หลายท่านเล่าความหลังของตัวเอง ว่าสมัยก่อนโน้น..น..น ก่อนจะได้เป็นเช่นวันนี้ต้องผ่านอะไรมาบ้าง ขอชื่นชม และคารวะจาก "หัวใจ" เลยเจ้า
ดอกไม้สวยหอม 
จากพี่น้องสองศรีคนบ้าน
เดียวกันกับ krugui 
กั๋บ 
ตวยกั๋นมาเลยเน้อ ขอบคุณเจ้า....
สวัสดีวันเสาร์เจ้า
ยินดีหลายๆที่เข้ามาเป็นคนแรกเลย ทำให้มีพลังเพิ่มขึ้นมากมาย
แปลกเนาะ..ดี..กับ..ดัง...มันน่าจะไปด้วยกันได้แต่ก็....เฮ้อ....
ขอบคุณที่เตือนค่ะ krugui ไปเลือกล่วงหน้ามาแล้ว แล้วก็เลือกคนดีแน่นอนค่ะ
พรุ่งนี้มาลุ้นกันอีกทีนะคะ 
น้องต้อม
เขาว่าคนเรายิ่งระลึกความหลังให้ลูกหลานฟังมากเท่าไหร่ แสดงถึงวัยที่เพิ่มมากขึ้นอี้หว่ะ....แต้ก่หา....
ดร.จิตอาสา ( ขจิต ) เคยบอกให้พี่บันทึกความประทับใจในการเป็นครู แต่พี่ก็ไม่บันทึกสักที เลยเปลี่ยนมาเป็นชีวิตการเป็นครูดีกว่า
ยังมีอีกหลายตอนเพราะเรียบเรียงไว้แล้ว มันนานเลยชักลืมๆความจริงรายละเอียดมีมากมายแต่บีบให้เหลือโรงเรียนละบันทึกพอ....
ตามอ่านต่อไปเน้อเจ้า 
ขอชื่นชมกับประสบการณ์อันน่าจดจำ ถ้าไม่มีวันนั้นก็คงไม่มีวันนี้นะคะ
สวัสดีค่ะ...
- มาให้กำลังใจค่ะ...เป็นประสบการณ์ที่เทียบกับสมัยปัจจุบันไม่ได้เลยนะคะ...เป็นความทรงจำที่ดีด้วยค่ะ...
- สวัสดีค่ะ
- ครูkrugui Chutima มีความทรงจำที่ดีกับโรงเรียนแรก
- ลำดวนเคยสอนโรงเรียนแรกชั้น ป.๑ ที่เด็กพูดภาษาถิ่น
- เป็นความทรงจำที่ดีเช่นกันที่ครูกับเด็กมักเข้าใจคนละทาง
- เช่นสอนการใช้ช้อน จนจบเรื่อง วาดรูปช้อนเด็กเพิ่งจะร้องอ๋อ"กะบ่วง"
- เป็นกำลังใจให้ครูค่ะ
แวะมาเยี่ยมเย็นฝนตกหนักค่ะ...ประทับใจในความรักและศรัทธาของจิตวิญญาณของความเป็นครูผู้อดทน..พี่ใหญ่เข้าใจความรู้สึกดีๆเช่นนี้ค่ะ..รออ่านตอนต่อไปค่ะ...
สวัสดีค่ะ พรวิภา
ขอบคุณมากนะคะที่ร่วมชื่นชมกับประสบการณ์ที่คิดทีไร ก็ชวนให้จดจำและ
ยากที่จะลืม เพราะมีหลากหลายรสชาติชนิดที่ธรรมชาติปรุงให้เลยค่ะ
ยังมีอีกหลายประสบการณ์ค่ะ 
สวัสดีค่ะ 
ขอบคุณกับกำลังใจที่มอบให้นะคะ ประสบการณ์ที่ต่างยุคต่างสมัยชนิดที่
ครูบางคนไม่เคยเจอ ถือว่าเป็นของขวัญชีวิตที่ล้ำค่าในการทำงานค่ะ
ส่วนมากจะเป็นครูวัยเดียวกัน(ในกลุ่ม) จึงทำให้ไม่มีปัญหาในการทำงานและ
สัมพันธภาพ
ความทรงจำที่ฮาไม่ออกค่ะ .gif)
สวัสดีค่ะศน. 
ความทรงจำที่หลากหลายอารมณ์เหลือเกินในตอนนั้น แต่ขณะนี้เหลือไว้แต่สิ่ง
ดีๆค่ะ การสอนเด็กบ้านนอกนี่ต้องทำใจเพราะความรู้รอบตัวของเขามีน้อย
ก็ต้องเป็นไปตามสภาพ ทำใ้ขำและมีความสุขค่ะ
ครูที่มาจากยะลาสอนเด็กป. 1 ให้หาชื่อผักที่ขึ้นต้นด้วย "มะ " เด็กก็ตอบว่า
มะนั้นมะนี่ไป จนมาถึงคนหนึ่งบอกด้วยความมั่นใจว่า...มะถั่วฝักยาวครับ....ha
ขอบคุณกับกำลังใจค่ะ 
พี่ใหญ่ที่ใจดี 
ที่นี่มีฝนเล็กน้อยค่ะคือตกๆหยุดๆ ไม่ถึงกับหนักมาก
ประทับใจในความรักและศรัทธาของจิตวิญญาณของความเป็นครูผู้อดทน
ขอบคุณมากมายค่ะที่เข้าใจความรู้สึกในขณะนั้น เพราะมีแต่คำว่า....ลุยไปข้าง
หน้าอย่างเดียวเลย ไม่คิดจะถอยหลังถ้าไม่เป็นเพราะ "พลังความรัก "
จากพ่อแม่แล้วล่ะก็ krugui คงอยู่อีกยาวค่ะ
พรุ่งนี้เข้าคูหากันนะคะ 
รับ หอมๆเป็นกำลังใจ
แล้วด้วยความขอบคุณยิ่งนะคะ
สุขสันต์วันเสาร์ค่ะ 
เพิ่งไปค้นรูปเก่าๆเจอ เลยเอามาโชว์สมัยเริ่มทำงานใหม่ถอดด้าม.....
สวัสดีครับครู
ความลำบากสร้างครู ให้เป็นครูดีในดวงใจ ได้ตั้งแต่วันแรกที่ได้ก้าวย่างเข้าโรงเรียนนี้ จริง ๆ เลยนะครับครู
ทึ่งในความอดทนของครูจริง ๆ ครับ
ขอบคุณบันทึกดี ดี ที่ครูเขียนมาให้อ่านนะครับ
ชื่นชมครับ
อุดมการณ์ไม่เปลี่ยนใช่หรือเปล่าครับ
ทำหน้าที่ของครู ผ่านร้อน ผ่านหนาว ผ่านชีวิต
สวัสดีค่ะ 
ลำบากนะลำบากจริงแต่..จะเป็นครูดีในดวงใจหรือเปล่าต้องอยู่ที่เด็กๆแล้วล่ะค่ะ
พอมาย้อนกลับไปตอนนี้ รู้สึกว่าสุขใจและออกจะภาคภูมิใจตัวเองบอกไม่ถูกค่ะ
ยินดีมากมายนะคะที่แวะมาทักทายและชื่นชมกัน
มีความสุขกับคืนนี้ค่ะ 
สวัสดีค่ะ 
จะเรียกว่าอุดมการณ์หรือเปล่าไม่แน่ใจนะคะ เพราะในเมื่อเราเรียนจบมาทางนี้
แล้วยังไงๆก็ต้องทำหน้าที่ให้ดีที่สุดค่ะ ประกอบกับตอนนั้นเพิ่งจบใหม่ยังไม่มี
ภาระหรือพันธะใดๆ จึงสนุกกับเพื่อนๆและการทำงานค่ะ
การผ่านร้อนผ่านหนาวผ่านชีวิตมามากทำให้เราแกร่งค่ะ
ขอบคุณที่แวะมาเยือนนะคะ 
ไปดูงานและไปเยี่ยมทหารหาญที่เชียงคำ ต้องนั่งรถหกล้อไปกัน 
เลยไปเที่ยวกว๊านพะเยา.....krugui.....คนไหนเอ่ย
ราตรีหอมๆจาก *****
*****
รับแล้วด้วยความขอบคุณยิ่งนะคะ
สุขสันต์วันจันทร์ค่ะ 
สวัสดีค่ะพี่krugui
มาเป็นกำลังใจสำหรับพี่สาวค่ะ อ่านแล้วคิดถึงวันที่จัดกระเป๋ามาขอนแก่นเมื่อเกือบสามสิบปีก่อน ชีวิตต้องสู้จริงๆค่ะ
คิดถึงเสมอค่ะ
น้องอุ้มที่แสนดี
ขอบคุณกับกำลังใจจากน้องสาวนะจ๊ะ วันที่เก็บกระเป๋าแล้วขึ้นรถกะบะโดยมี
ใครต่อใครไปส่งรวมทั้งแม่พี่ด้วย ช่วงนั้นหน้าฝนด้วย ทางก็ลำบากมากกกกก
พอถึงเวลาที่ทุกคนจะต้องกลับแล้วทิ้งพี่ไว้ที่นั่น พี่สงสารแม่มากเพราะท่าน
น้ำตาซึมด้วยความเป็นห่วง สำหรับพี่ไม่ต้องบอกหรอกนะว่าเป็นอย่างไร
คิดแล้วเรื่องมันเศร้าอ่ะ......
สบายดีนะจ๊ะ
- เข้ามาอ่านแล้ว มีพลังในการทำงานขึ้นอีกเยอะเลยครับ (เรา-หมายถึงผม ยังเป็นครูที่"สบายกว่าครูอีกหลายๆ คน"เลยล่ะ เพราะฉะนั้น.....)...
- ขอบคุณครับ
- ปณิธิ ภูศรีเทศ
สวัสดีค่ะ 
ขอบคุณนะคะที่แวะเข้ามาอ่านตอนแรกของบันทึกนี้ อ่านแล้วคงอึ้งและทึ้ง
ในความอึดใช่ไหมคะ ติดตามตอนต่อๆไปแล้วจะมีพลังเพิ่มขึ้นอย่างเหลือเฟือ
และพร้อมที่จะทำหน้าที่ที่ดีต่อไป เพราะคำที่ว่า...เราสบายกว่าครูอีกหลายๆ
คน...เอาใจช่วยค่ะ