ข้ออ้างของผู้จัดการที่ไม่สอนงานลูกน้อง

ระยะหลังๆ มานี้เรื่องของการ Coaching เป็นเรื่องที่หลายบริษัทให้ความสำคัญมากขึ้น ผมเองก็เขียนเรื่องราวของการ Coaching มาหลายครั้งเนื่องจากผมเองก็เห็นด้วยว่าเรื่องของการ Coaching นั้นมีความสำคัญมากในการพัฒนาผลงานของพนักงาน อีกทั้งยังสร้างแรงจูงใจที่ดีให้กับพนักงานที่ถูก Coach อีกด้วย

แต่ก็ยังมีการเข้าใจผิดอย่างมากในเรื่องของการ Coaching เท่าที่ผมได้รับความเห็นและความเข้าใจจากลูกค้าที่ผมเข้าไปบรรยายเรื่อง เหล่านี้ ส่วนใหญ่จะมองว่า Coaching ก็คือ การ Teaching ซึ่งจริงๆ แล้วเป็นคนละเรื่องกันเลย การสอนงาน ที่เราแปลมาจากคำว่า Coaching นั้น ถ้าด้วยคำและความหมายของคำนี้ ก็สามารถแปลว่า Teaching ได้ด้วย ก็เลยยิ่งทำให้หลายคนมองสองคำนี้เป็นเรื่องเดียวกัน

คำว่า Coaching นั้นประเด็นจะอยู่ที่ว่า เราสอนงานเพื่อให้พนักงานสามารถทำงานนั้นได้ด้วยตนเองโดยไม่ต้องอาศัยหัว หน้าอยู่ตลอดเวลา พูดอีกนัยหนึ่งก็คือ เป็นการสอนเขาให้จับปลาให้เป็น ซึ่งการสอนให้ทำเป็นนั้น ก็คือจะเน้นไปที่การพัฒนาทักษะของพนักงานให้ทำงานนั้นๆ ได้ด้วยตนเอง

แค่คำว่า Teaching นั้น จะเน้นไปที่การสอนเพื่อให้ความรู้แค่คนที่เรียน เรียนเพื่อรู้ แต่รู้แล้วทำได้หรือไม่อันนี้การ Teaching ไม่ได้เน้น

ดังนั้นการที่บริษัทของเราจะเน้นการ Coaching แปลว่า บริษัทเราพยายามที่จะพัฒนาพนักงานทุกคนให้มีทักษะในการทำงาน และสามารถที่จะทำงานได้ด้วยตนเอง ไม่ใช่แค่การให้ความรู้ แต่ถ้ารู้แล้วยังคงทำไม่ได้ นั่นก็ไม่ได้แปลว่าเป็นการ Coaching ครับ

บริษัทหลายแห่งที่พยายามจะวางระบบ Coaching และพยายามที่จะให้ผู้จัดการทุกคนทำหน้าที่สอนงานให้กับลูกน้องของตนเอง เพื่อให้ลูกน้องตนเองมีทักษะในการทำงานและสามารถสร้างผลงานที่ดีได้ด้วยตน เอง แต่ก็มักจะมีปัญหากับบรรดาผู้จัดการซึ่งไม่ค่อยอยากจะสอนงานพนักงานสัก เท่าไร โดยมีข้ออ้างอยู่เสมอ ข้ออ้างดังกล่าวก็มีประมาณนี้ครับ

• “ไม่มีเวลา” งานที่รับผิดชอบอยู่ก็ล้นมืออยู่แล้ว จะเอาเวลาที่ไหนไปสอนงานลูกน้อง ข้ออ้างนี้เป็นข้ออ้างยอดฮิตของบรรดาผู้จัดการเลยครับ แต่พอสืบสาวลึกขึ้นไปว่าทำไมถึงไม่มีเวลา เชื่อมั้ยครับว่า 90% ของผู้จัดการที่อ้างว่าไม่มีเวลานั้น เอาเวลาไปทำงานของลูกน้อง ก็คือ แก้ไขปัญหาให้กับลูกน้องอยู่ตลอด โดยที่ไม่ได้ทำงานในตำแหน่งผู้จัดการสักเท่าไร ดังนั้นถ้าเราสอนงานให้ลูกน้องมีทักษะและสามารถที่จะแก้ไขปัญหาได้ด้วยตนเอง แล้ว เวลาของผู้จัดการก็จะมีมากขึ้นที่จะจัดการกับงานของตนเอง และเมื่อมีเวลามากขึ้นก็จะได้มีเวลาสอนงานพนักงานมากขึ้นไปอีกครับ

• “ทีหัวหน้าผมไม่เห็นจะสอนงานผมเลย แล้วทำไมผมจะต้องไปสอนงานลูกน้องผมด้วยล่ะ” ข้ออ้างนี้ก็เอาหัวหน้าของตนมาเป็นเกราะกำบัง เพื่อที่จะได้ไม่ต้องสอนงาน เพื่อที่จะไม่ให้เกิดข้ออ้างนี้ เวลาที่บริษัทจะทำระบบ Coaching กันจริงๆ แล้วจะต้องทำกันทั้งระบบครับ ไม่ว่าตำแหน่งผู้จัดการ หรือตำแหน่งหัวหน้างานจะต้องมีหน้าที่ในการสอนงานลูกน้องเสมอ เพื่อเป็นการพัฒนาทักษะการทำงานของลูกน้องครับ

• “ลูกน้องของผมเก่งทุกคน ไม่ต้องสอนงานอะไรหรอก เพราะเก่งอยู่แล้ว” แต่ผมกลับมองว่า คนเก่งนี่แหละครับถ้าเรายิ่ง Coaching ให้เหมาะสมแล้ว เขาจะยิ่งเก่งมากขึ้นไปอีกนะครับ เพราะคนเก่งเหล่านี้เป็นคนที่หัวไว และสามารถเรียนรู้ได้เร็วอยู่แล้ว ในความเห็นผมนั้นการ Coaching ไม่จำเป็นต้องใช้สำหรับคนที่ผลงานไม่ได้ หรือไม่เก่งนะครับ คนเก่งก็ยิ่งต้อง Coach ครับ

• “ผมยังเอาตัวเองไม่รอดเลย จะให้ผมไปสอนอะไรลูกน้อง” หัวหน้าแบบนี้ประเมินตนเองต่ำเกินไปหน่อย ก็สงสัยว่า แล้วขึ้นมาเป็นหัวหน้าได้อย่างไร แสดงว่าระบบการเลื่อนตำแหน่งของบริษัทจะต้องมีปัญหาอย่างแน่นอน แต่ถ้าหัวหน้าประเมินตัวเองต่ำไปนั้น ก็ต้องให้หัวหน้าของหัวหน้าคนนี้ช่วย Coach เพื่อให้เขาเกิดความมั่นใจเพื่อที่จะใช้ความมั่นใจดังกล่าวไปสอนงานลูกน้อง ของตนเองให้เก่งขึ้นได้ครับ

นี่เป็นเพียงข้ออ้างที่ผมเคยได้ยินมาจากบริษัทลูกค้าที่เขาพยายามที่จะ วางระบบ Coaching ในองค์กร ดังนั้นเราจะต้องใช้เวลาพอสมควรที่จะทำให้เกิดวัฒนธรรมในการ Coach ในองค์กรของเรา ที่สำคัญก็คือ ทุกฝ่าย ทุกระดับ จะต้องให้ความร่วมมือ พยายามสอนงานลูกน้องของตนเอง ไม่หวงวิชา และเก็บความรู้ไว้ที่ตนเองคนเดียว เพียงแค่คิดว่า เราจะหมดความสำคัญ และหมดอิทธิพลในบริษัทไป ใครที่คิดแบบนี้อนาคตไม่ค่อยสดใสครับ เพราะปัจจุบัน ผู้จัดการที่มีผลงานดีมาก ก็คือ ผู้จัดการที่พยายามพัฒนาลูกน้องของตนให้มีความเก่งกาจสามารถในการทำงาน เพราะเมื่อลูกน้องเก่งแล้ว ผลงานของนายก็จะดีไปด้วยนั่นเองครับ