ร่วมไว้อาลัยให้กับรั้วของชาติ
อันนี้เป็น Diary หน้า เก่า ของหมวดตี้
"....วันนี้เคราะห์ดี รุ่งขึ้นพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร...."
ยังไงก็ต้องสู้กันต่อไปละครับ
ทำไงได้วะ มัน ห น้ า ที่ ..........ของพวกเรานิ
เคยบอกแล้วว่า....
หมวดตี้มะช่ายฮีโร่ มะช่ายพระเอก
ไม่ต้องชมมาก รู้ว่าหล่อแล้ว ไม่ต้องชม ฮ่า ๆ
ทุกคนที่นี่ไม่ได้ต้องการเป็นฮีโร่ ไม่ต้องการเป็นพระเอก
พวกเรามาเพราะหน้าที่ และหัวใจ หน้าที่ที่ว่ายิ่งใหญ่ แต่หัวใจมันใหญ่กว่า
หน้าที่ที่จะคอยดูแล "คนไทย" ให้ปลอดภัย
และ "ใจ" ที่มาทำงานโดยที่รู้ว่า "เสี่ยง" ทุกวินาที
"คนที่นี่ก็คนไทย ถ้าเราไม่มา.... คนไทยที่นี่จะอยู่ได้ยังไง"
คือคำพูดติดปาก ที่พวกเราคิดเสมอเวลาทำงาน
กลับไป กทม ครั้งที่ผ่านมา เห็นความสุขของคนเมือง
บางครั้งก็คิดนะว่า... เฮ้ย.... ไมกุต้องมาทำแบบนี้
อายุแค่ยี่สิบสาม น่าจะเป็นช่วงที่หาความสุขความสนุกให้กับชีวิต
หลาย ๆคนในเมือง คงใช้ชีวิตแบบนั้น
อยากใส่ชุดหล่อ ๆ เดินตากแอร์ กินอาหารดี ๆ ควงสาว
อยากเหมือนกัน ไม่ใช่ไม่อยาก....
แต่พอมาคิด ๆ ทบทวน
ไม่ได้กระแดะ ไม่ได้พูดให้ตัวเองดี
แต่คิดจริง ๆ ว่า.... เรามาอยู่ตรงนี้
มันก็น่าภูมิใจไม่ใช่หรือ
ที่เราได้ทำหน้าที่นี้ หน้าที่ที่ยิ่งใหญ่
ผมว่ามันยิ่งใหญ่มากนะนะ สำหรับคนอายุแค่นี้
ก็.......แค่อยากจะบอกว่า ภูมิใจ ภูมิใจมาก
ที่ได้มาทำหน้าที่นี้ ที่ได้มาอยู่ตรงนี้
ยอมรับว่าตอนแรก ไม่ค่อยอยากมา กลัว
แต่พอมาแล้ว ไม่อยากกลับ อยากทำงานอยู่ที่นี่
ทำงานให้มันจบ ถึงมันจะยากก็เหอะ
ผมรักที่จะทำงานแบบนี้
ภูมิใจนะ ภูมิใจในตัวเอง ภูมิใจกับทุกคนที่มาทำงานที่นี่
หลายพันคน จากทุกสารทิศ ท่ลงมาช่วยกันปกป้องแผ่นดินผืนนี้
มีอีกหลายคน ที่วัยเท่าผม ทำงานแบบผม และอยู่ในพื้นที่นี้
อย่าชมผมคนเดียว อย่าให้กำลังใจผมคนเดียว
ขอให้ให้กับพวกเขาทุกคน
ก่อนนอนสวดมนต์ ขอให้ทุกคนปลอดภัยทุกครั้ง....
จะหมู่ จ่า ดาบ หมวด ผู้กอง.... ตายไปก็หนึ่งชีวิตเท่ากัน
แต่อีกหลายชีวิตข้างหลังนี่สิ.... เขาจะอยู่ยังไง จะรู้สึกยังไง
ไม่มีใครรับประกันได้ว่า ทุกคนจะปลอดภัย
เคยคิดขำ ๆ ถ้าวันนึงไดนี้ไม่มีคนอัพ...
มันก็คงแปลก ๆ เนอะ
ถึงบอกไง... มันยังมีอะไร ๆ ข้างหลังอีกเยอะ
ห้ามตาย ห้ามตาย ท่องไว้ หายใจ หายใจ
แต่สุดท้าย ความตายมันก็ใกล้ตัว ฉะนั้น ก็อย่าไปกลัวมัน
ถ้าจะตาย ก็ขอตายอย่างสมศักดิ์ศรี ตายอย่างภาคภูมิใจ
ว่าเรา.... ทำหน้าที่อันยิ่งใหญ่... ใหญ่บะเอ้บบบบบ
ประวัติ
ร.ต.ต.กฤตติกุล บุญลือ
ชื่อเล่น เต้
ฉายา ตี้ หรือ หมวดตี้
วันเกิด 20 มิถุนายน 2527 (เกิดวันที่เดียวกับมารดา)
เสียชีวิต 20 มิถุนายน 2551
สิริอายุ 24 ปีบริบูรณ์
บิดา นายนรินทร์ บุญลือ
มารดา นาง พิมพลักษณ์ บุญลือ
พี่น้องร่วมบิดามารดา 2 คน (มีน้องชาย 1 คน)
การศึกษา มัธยม ร.ร.พิบูลวิทยาลัย จ.ลพบุรี
รร.เตรียมทหาร รุ่นที่ 44
รร.นายร้อยตำรวจ รุ่นที่ 60
การรับราชการ
- ก.พ.2550 ตำแหน่ง รอง สว.ประจำ รร.นรต.
- กรกฎาคม 2550 ตำแหน่ง ผู้บังคับหมวด (สบ1) กองร้อยรบพิเศษ 2 กองบังคับการสนับสนุนทางอากาศ (ค่ายนเรศวร) ตำรวจตระเวนชายแดน
(ทำหน้าที่ รองผู้บังคับ กองร้อยรบพิเศษ )
ความใฝ่ฝัน อยากเป็นนักบินตำรวจ
ขอขอบคุณ
http://bbs.asiasoft.co.th/showthread.php?t=75390&page=1
ความเห็น (8)
หมวดตี้..คนในหัวใจคนไทยหลายๆคนขอบคุณที่เสียสละเพื่อผืนแผ่นดินไทยค่ะ
ขอบพระคุณ คุณ Oraphan นะคะ
ที่กรุณามาให้ดอกไม้กำลังใจแล้วยังมา
ร่วมไว้อาลัยในหน้านี้ด้วยวันนี้เป็นวันครบรอบ 3 ปี
ของหมวดด้วยนะคะ
ขอร่วมไว้อาลัย แก่วีรชนผู้เสียสละ เช่นกันครับ
ขอบพระคุณ คุณ เยอร์ เสี่ยว จื้น นะคะ
ที่กรุณามาให้ดอกไม้กำลังใจถ้าหมวดตี้รับรู้ได้ว่า
เราทุกคนยังสรรเสริญในความดีของท่าน ท่านคงจะดีใจมากนะคะ
เป็นหนังสือที่อ่านแล้ว...รู้สึกไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์เช่นนี้กับคนดีๆเลยค่ะ
ดีครับ คุณวิมล
ตามมาให้กำลังใจครับ อ่านแล้วซึ้ง จะอ่านกี่ครั้งๆ ก็ยังซึ้ง
ผู้หมวดเขาเขียนหนังสือได้ดีเนาะ น่าชื่นชมในความเป็นตำรวจฯ
ขอคารวะดวงวิญญาณวีรชนกล้า ขอให้สู่สุคติสรวงสวรรค์....
ขอขอบพระคุณ คุณ noktalay คุณครูสอนเคมีนะคะ
ที่ได้กรุณามาอ่านและแดงความคิดเห็นในหน้านี้
ดี ค่ะ คุณ ป่าไม้เลื้อย/พาดีซอ
หมวดตี้เป็นวีรบุรุษที่หน้าสรรเสริญและยกย่อง
ในฐานะที่ที่คุณก็เป็นรั้วของชาติเหมือนหนูก็ขอสรรเสริญ
คุณหมือกัน