ขี่จักรยานโบราณ ตอน 1
คำว่า "โบราณ" ในที่นี้ หมายถึง ของที่เคยฮิตเมื่อหลายสิบปีก่อน สังคมยุคนั้นยกนิ้วว่า เป็นของดี มีคุณภาพ มีคนอยากเป็นเจ้าของ เมื่อตกทอดมาถึงยุคนี้ ใครมี ใครใช้ คนอื่นจะมองเหลียวหลัง ในใจว่า "โก้จัง"
ในภาษาอังกฤษ มีคำว่า Vintage ซึ่งมีความหมายคล้ายย่อหน้าแรก
นานแค่ไหนจึงจัดว่า "โบราณ" ? ถ้าเป๋นกาแฟโบราณ เฉาก๋วยโบราณนั้นผมเคยเห็นเมื่อสิบปีก่อนขายกันเกร่อ ตอนนี้หายาก แม่ค้าเลยใช้คำว่า "โบราณ" ถ้าไปถามเจ้าหน้าที่พิพิธภัณฑ์ อาจยอนไปถึงยุคหิน สุโขทัย อยุธยา หลักพันปี
ถ้าไปถามนักสะสมของเก่า จะได้คำตอบว่า "ก็แล้วแต่" ถ้าเป็นพระเครื่องก็ต้องเบญจภาคี ถ้าเป็นรถยนต์ต้องยุค ค.ศ. 1930 ก่อนสงครามโลกครั้งที่สอง หรือราวแปดสิบปีก่อน
ถ้าเป็นจักรยานล่ะครับ...ผมถาม
ต้องเป็นจักรยานฝรั่ง ของอังกฤษ ฝรั่งเศษ เยอรมัน สหรัฐ จักรยานยุคแรกๆ มีแต่เจ้านายเชื้อพระวงศ์ใช้ ต่อมาเศรษฐีก๋เริ่มหามาใช้บ้าง จักรยานยุคแรกๆ ราคาเหยียบล้าน อย่าไปหาให้ยาก มาเล่นราเล่ห์ ฮัมเบอร์ ฟิลลิปส์ ซันบีม บีเอสเอ ช่วง 40-50 ปีก่อน ยังพอหาได้...กูรูจักรยานเก่าแนะนำ
ผมจึงใช้ตัวเลข 40-50 ปี เป็นกรอบในการมองหาจักรยานโบราณ และสะสมไว้หลายคัน จักรยานที่สะสมไว้ ณ วันนี้ 25 คัน ของลูกอีก 2 รวมทั้งบ้าน 27 คัน โบราณบ้าง ไม่โบราณบ้าง
สายตาผมจึง "ปิ๊ง" จักรยานโบราณเป็นพิเศษ
วันนี้ก็เจอหนึ่งคันที่ตลาดในอำเภอเวียงสา จังหวัดน่าน คันนี้ครับ
เข้าตลาดตามจนพบเจ้าของด้วย เป็นสตรีอายุ 70 ปี อ่อนกว่าแม่ผม ตอนแม่ตายอายุ 78 ปี ครั้งจะเรียกน้าก็เกรงใจ ผมจึงเรียกป้า ป้าคนนี้นุ่งผ้าถุง ใส่เสื้อแขนกระบอก ขอร้องอยางไรก๋ไม่ยอมให้ถ่ายภาพ บอกว่านุ่งผ้าถุงเกรงจะไม่สวย
ป้าใช้จักรยานคันนี้มาเกือบสามสิบปี ซื้อต่อจากญาติซึ่งเป็นครูอยู่เชียงใหม่ ...พี่เขาซื้อมา 1,350 บาท จากร้านนิยมพานิช เชียงใหม่ ตอนนั้นทองบาทละสี่ร้อย (ตอนนี้จะถึงสามหมื่นอยู่รอมร่อ ผมนึกในใจ) พี่เขาได้มอร์เตอร์ไซด์ฮอนด้า ป้าเลยไปขอซื้อต่อพี่เขามาไม่กี่ร้อย อายุมันน่าจะกว่าสี่สิบปีแล้วมั้ง...ป้ารำพึง
ผมดูตราโลหะที่คอจักรยาน เป็นรูปคนห้าคนล้อมเป็นวงกลม จำได้ว่าเป็น ยี่ห้อฮัมเบอร์ Humber โรงงานเดียวกับราเล่ห์ ผลิตจากเมืองน๊อตติ้งแฮม ประเทศอังกฤษ อายุประมาณสี่สิบปีจริงตามที่ป้าบอก
น่าเสียดายที่อุปกรณ์เกียร์ไม่ครบ ป้าบอกว่า...ใช้ช่างซ่อม เขาว่าไม่มีอะไหล่ จึงถอดสายเกียร์ออก...
สภาพรถคันนี้ สนิมจับทั้งคัน แบบเนียนไปด้วยสนิม ป้าบอกว่า...รถเขาดี ป้าขี่ทุกวัน ไม่เคยหาช่าง นอกจากตอนยางแตก แต่เกือบสองปีแล้วไม่เคยหาช่าง...
ผมนึกในใจว่า...ป้าคงไม่เคยหยอดน่ำมันเลย...สงสารจักรยานบ้าง
ลูกชายคนเล็ก ชอบขี่จักรยานเป็นชีวิตจิตใจ เขารักของเขามาก ดูแลโซ่ หยอดสารหล่อลื่นซึ่งไม่จับฝุ่น ถอดทีละชิ่นมาใส่จารบี ถ้าเขาเห็นจักรยานของป้า คงหงายหลัง
ของดีต้องใช้ทนถึงลูกถึงหลานเช่นจักรยานของป้าคันนี้ ภาพยืนยันได้ขอรับ
ตอนที่สอง จะพาไปชม "เฮือนรถถีบ" พิพิธภัณฑ์จักรยานโบราณ 400 คัน สี่ร้อยครับสี่ร้อย ทุกคันสภาพดี ขี่ได้ทุกคัน อยู่ที่ อำเภอเวียงสา จังหวัดน่านครับ
ความเห็น (7)
ขี่จักรยานโบราณ ตอนที่ 2 ชวนไปชม "เฮือนรถถีบ" อำเภอเวียงสา จังหวัดน่าน
เมื่อ ๕-๖ ปีก่อน ผมเห็นรถถีบเก่าพิงต้นไม้ทิ้งไว้ของตาอุ๊ยญาติของภรรยาที่เชียงใหม่ ไปเลียบๆเคียงๆดูเพราะดูหุ่นคุ้นๆตา ก็พบว่าเป็นยี่ห้อฮัมเบอร์ เลยขอซื้อมาเก็บไว้ ยังใช้ได้ดีอยู่เหมือนกันครับ ว่าจะเอาไปชุบโครเมี่ยมให้สวยๆ สักหน่อย
สวัสดีค่ะ
ยังจำจักรยานของคุณปู่ได้ค่ะ เป็นคันสูง ๆ มีคานตรงกลาง และที่ซ้อนด้านหลังใหญ่มาก พวกเราขี่กันได้แบบเอาขาสอดเข้าไปใต้คาน ส่วนตัวอยู่อีกด้าน
ที่ร้านจักรยานที่อำเภอสา เขาขายหรือสะสมคะ
สวัสดีครับอาจารย์วิรัตน์ และอาจารย์คิม ดีใจที่อาจารย์ชอบจักรยานเก่า
อาจารย์วิรัตน์จะพบสุขกับการบูรณจักรยานแน่นอนครับ ผมเคยพบหลายคัน ที่ซ่อมสีเนี๊ยบมาก สีเขียวเข้มๆ เดินเส้นสีทองคลาสสิกมากครับ ถามได้ความว่าไปทำสีที่เชียงใหม่ การชุบโครเมี่ยมเป็นงานใหญ่และประฌีตมาก ยากกว่าทำสี คงต้องหาร้านที่เพียรขัดจนถึงเนื้อเหล็กเดิมนะครับ แถวพุทธมณฑลอาจมีร้านดีๆ
ที่ "เฮือนจักรยาน" นั้น ท่านเจ้าของเป็นคนมีฐานะ มีธุรกิจขายน้ำมัน คงไม่โชว์เพื่อขาย แต่โชว์เพราะอยากให้คนได้ชม จักรยาน 400 คัน เบาะคันละสองหมื่นห้าก็สิบล้าน แต่บางคันท่านไปประมูลมาสามแสน! ผมไปลูบมาแล้ว วานนี้นำภาพมาอวดลูกชาย วันนี้ลูกชายคนเล็กขี่จักรยานจากอำเภอเมืองไปอำเภอเวียงสา ไปกลับ 52 กิโลเมตร จะไปดูจักรยานเก่า
"เฮือนจักรยาน" มีเสน่ห์จริงๆ
สวัสดีครับคุณหมอครับ
- ที่ตลิ่งชัน ไม่ไกลจากพุทธมณฑล มีคนสะสมและเล่นจักรยานเก่าอยู่ครับ แปลกดี เมื่อไม่กี่สัปดาห์นี้ผมไปเห็นเขาออกร้านที่เดอะมอลล์บางแค ผมไปยืนลูบหนังสือที่เขาเขียน ๒ เล่มแล้วก็เปิดอ่านอยู่เป็นพัก ตอนที่หยิบแล้วหยิบอีกนั้น ผมนึกถึงคุณหมอแน่ะครับ อยากซื้อส่งมาฝาก โดยที่ตอนนั้นไม่ยักรู้ว่าคุณหมอสะสมจักรยานเก่า แต่เข้าใจว่าคุณหมอเพียงสนใจแล้วก็มีเพียงคันเดียวเพราะเห็นลงรูปและพูดถึงอยู่ แต่ดูเนื้อหาแล้ว พอเห็นเขาลงลึกเป็นเรื่องชิ้นส่วน กลไก และวิธีดูแลรักษา ก็เลยค่อยวางไป
- เลยเอารูปถีบจักรยานมาฝากด้วยครับ
- ได้ฟังเรื่องราวลูกชายของคุณหมอแล้วชอบจังเลยละครับ เขาเข้าถึงศิลปะของชีวิตมากเลยนะครับ เป็นการเรียนรู้ศิลปะของการใช้ชีวิตและการเติบโตภายใน ไปไกลมากกว่าเรื่องของการพัฒนาเรื่องการศึกษาทั่วไปมากเลยครับ
เก๋า จริงๆ นิ ท่าน
ดีใจที่อาจารย์วิรัตน์ และอาจารย์ JJ แวะมาทักทาย
ตอนเย็นลูกคนเล็กและแก๊งจักรยานกลับมา จะให้เขาชมรูปลุงวิรัตน์นะครับ
จะสอบถาม story ของ "เฮือนรถถีบ" ผ่านสายตาเด็กอายุ 16
ผมจะถ่ายทอดในบันทึกถัดไปครับ