คนช่างติ หากชมใครนะ คนนั้นจะชื่นใจสุดๆ
ในการประเมินมาตรฐานต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นอะไร ก็เพื่อให้เกิดสิ่งหนึ่งที่เราเรียกว่าความน่าเชื่อถือ ความเชื่อมั่น ความไว้วางใจนั่นเอง สิ่งต่างๆ เหล่านี้จะเกิดขึ้นได้อย่างไร คงมีหลายคำตอบ
แต่ละคำตอบก็จะต้องแสดงให้ผู้ประเมินมีความกระจ่างแจ้ง อย่างหนึ่งที่อยากเล่าสู่กันฟังก็คือ
ในประเมินกระบวนการให้การดูแลแม่และลูกที่ตึกทารกแรกเกิดนั้น การนำเสนอให้ผู้ประเมินได้รับทราบถึงการปฏิบัติของเราว่าเป็นไปตามมาตรฐานหรือเปล่า
ในมุมมองของสมาชิกในทีมการพยาบาล หลายคนรู้สึกว่าค่อนข้างยุ่งยาก
เพราะหลายอย่างต้องดูทักษะการปฏิบัติ และอีกหลายอย่างนั้นจำเป็นจะต้องทดสอบความรู้จากคนไข้
หลายคนในทีมการพยาบาลของเราก็จะวิตกกังวลกันในการถูกประเมิน เรากำลังพูดถึงการประเมินกันเองภายในองค์กรนะคะ โดยพี่ๆ พยาบาลด้วยกัน เราเรียกเธอว่าพี่เอก็แล้วกันค่ะ
เมื่อถึงเวลาประเมินหลายคนในทีมซึ่งก็เคยผ่านการประเมินจากพี่เอกันมาแล้ว ก็ท้อ ก็ไม่ค่อยอยากเข้ารับการประเมินหรอกค่ะ เนื่องจาก ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ยังมีข้อแนะนำอยู่ร่ำไป หรือพูดกันภาษาบ้านๆ ก็คือ ติเก่งชะมัด
คุณหนูก็ถึงคราวที่ตัวเองจะต้องถูกประเมินแล้ว ใจก็คล้อยตามไปกับเพื่อนๆ ที่คาบข่าวมาบอกเช่นกัน คุณหนูได้ คิดทบทวนว่าจะเอาอย่างไรดี จะเลือกแบบที่ให้พี่เค้าถามแล้วเราตอบดีมั๊ย หรือ จะทำอย่างโน้น ทำอย่างนี้ หรือเราจะยอมแพ้ ให้พี่เค้าแนะนำเราเลย ฯลฯ
เมื่อถึงเวลาประเมินฯ ก็ตัดสินใจได้ คุณหนูเลือกวิธีการแสดงสดแบบไล่เรียงเป็นขั้นเป็นตอนเรื่อยมา เป็นไปในแบบที่เราทำจริง ในสถานที่จริงๆ ของเราที่ปฏิบัติงานกันทุกเมื่อเชื่อวัน
เมื่อถึงจุดสำคัญนั่นก็คือการที่ผู้ประเมินจะต้องทดสอบว่าคุณแม่นั้นมีความรู้จากการให้คำแนะนำของคุณพยาบาลหรือเปล่า
ในขั้นตอนนี้คุณหนูก็เลือกที่จะแนะนำให้ผู้ประเมินเลือกที่จะสัมภาษณ์ได้ตามชอบ ด้วยว่าเธอมั่นใจเพราะได้สอนได้แนะนำคุณแม่มาครบทุกคนอยู่แล้ว
คุณแม่ทั้งหลายก็ไม่ทำให้ผิดหวัง ตอบคำถามได้อย่างถูกต้อง และทุกอย่างก็ดำเนินการประเมินไปจนครบกระบวนการ เสียงปรบมือก็ดังขึ้น พร้อมกับคำพูดว่า “เยี่ยมมากคุณหนู”
นี่ก็เป็นอะไรที่น่าประทับใจนะ เพราะเป็นคำชมจากคนที่ ติเก่งชะมัดเลยน่ะ
ความเห็น (2)
orapan-taotao
พี่เป็นกำลังใจให้ค่ะน้องปอยยังมีอะไรดีดีให้เราทำอีกเยอะเลยนะแล้วคงได้มีโอกาสดีดีร่วมกันค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ สู้ๆๆค่ะ