"นอนวัดกับค่ายธรรมทายาท...8 มิ.ย. 54"

06.00 น. วันนี้ตื่นแต่เช้าอาบน้ำเสร็จก็แต่งกายด้วยชุดลำลองสุภาพด้วยเสื้อสีขาวเพราะต้องไปทำกิจกรรมที่วัดกับเด็ก ๆ

09. 00 น. หลังจากที่เข้าแถวเคารพธงชาติแล้วก็มาดูเด็กนักเรียนชั้น ม.2 ทั้งหมด ขึ้นรถเดินทางไปยังวัด จำนวนเด็กทั้งหมดที่มีประมาณ 150 คน จึงต้องให้รถรับ-ส่งถึงสองรอบเลยทีเดียวถึงจะสามารถพาเด็ก ๆ ไปได้หมด ส่วนคุณครูก็เดินทางตามไปทีหลังด้วยพาหนะของตนเอง

 

เตรียมพร้อม นอนวัด

10.00 น. เราและคุณครูชฎาพรก็ขับรถจักรยายนต์หรือมอเตอร์ไซต์ดี ๆ นี่แหละตามไปที่วัด ตอนแรกก็ยังไม่รู้จักสถานที่วัดว่าอยู่แห่งหนตำบลใด แต่ทุกที่เราสามารถเดินทางไปได้ด้วยด้วยปากนั่นเอง...ป้าจ้าววัดสมเด็จดอยน้อยไปตางใดจ้าว... เสียงเล็ก ๆ ของคุณครูชฎาพรนี่แหละคือเครื่องหมายจราจรที่ช่วยให้เราไปถึงวัดได้เร็วขึ้น...

ไม่นานนักเราก็มาถึงวัดสมเด็จดอยน้อย ต. สมเด็จดอยน้อย อ. แม่ริม จ.เชียงใหม่ ลักษณะทางภูมิประเทศของวัดก็ตั้งอยู่บนเนินไม่สูงมากนักมีป่าไม้ที่ทำให้วัดดูสงบร่มเย็นและเป็นที่อยู่อาศัยของยุงป่าไปด้วยในเวลาเดียวกัน มีกุฏิของพระไม่กี่รูปและวิหารที่ใช้เป็นห้องประชุมในการจัดกิจกรรมครั้งนี้ ดูในภาพรวมแล้วก็เป็นวัดที่มีสถานที่เหมาะแก่การเข้าค่ายดี...

11.00 น. มาถึงเราก็จัดแจงเก็บสัมภาระและมาดูความสงบเรียบร้อยในการจัดกิจกรรม ช่วงใกล้  ก็ได้มีโอกาสทำบุญเลยด้วยการถวายอาหารแด่พระภิกษุสงฆ์ที่เป็นพระวิทยากรได้ฉันเพล เราก็เลยมีหน้าที่ขับมอเตอร์ไซด์ไปซื้อก๋วยเตี๋ยวเป็ดหน้าปากซอยมาถวาย...แล้วก็มาจัดแจงเตรียมถวายเรียกได้ว่ามาถึงวัดก็ได้ทำบุญเลย

13. 00 น. อิ่มบุญแล้วก็ถึงเวลาทำพิธีเปิดก็มีพระผู้ใหญ่รองเจ้าคณะจังหวัดมาเป็นประธานในพิธีเปิด และคุณครูจากโรงเรียนบางส่วนเดินทางมาร่วมงาน...ส่วนเรากับคุณครูชฎาพรและคุณครูบางส่วนก็กำลังโกลาหลกับการมานั่งตัดกระดาษทำป้ายชื่อและเชิงเทียนกระดาษให้กับนักเรียน ด้วยการใช้มีดคัทเตอร์กรีดกระดาษกว่าจะเสร็จได้ก็ทำเอาปวดมือเลย เพราะไม่มีที่เจาะกระดาษเลยต้องแก้ปัญหาด้วยการใช้มีดคัทเตอร์กรีดเป็นกากบาทแล้วค่อยใช้กรรไกรแทงลงไปให้เป็นรูจึงสามารถเอาเชือกร้อยได้ เชือกที่ใช้ก็ใช้สายสินแทนเชือกสีขาวนะ เรียกได้ว่าแก้ปัญหาเฉพาะได้เหมือนกัน

17.00 น. คุณครูที่โรงเรียนกลับไปหมดแล้วก็เหลือแต่เรากับคุณครูชฎาพร ครูฝึกสอนทั้งคู่ที่ต้องอยู่แลดูและดูแลเด็ก ๆ ด้วยกันเพียงสองคน แต่คาดว่าจะมีนักเรียนที่เป็นพี่เลี้ยงมาช่วยดูแลอีกประมาณสี่ถึงห้าคน หลังจากที่พระวิทยากรท่านให้เด็ก ๆ อาบน้ำแล้ว ในเวลาตอนเย็นรถขนส่งอาหารที่โรงเรียนก็นำอาหารมาให้เด็ก ๆ ได้รับประทาน เราก็จัดแจงเรื่องอาหารการกินให้กับเด็ก ๆ เข้าแถวตักอาหารให้เรียบร้อยและทำกิจกรรมต่อ 

หลังจากนั้นเด็ก ๆ ก็ทำกิจกรรมต่อด้วยการทำวัดเย็น ธรรมสันทนาการ และกิจกรรมประทีปแห่งธรรมนำแสงสว่างทางปัญญา ก็ใช้เวลาอยู่หลายชั่วโมง โชคดีที่มีนักเรียนพี่เลี้ยงมาช่วยกิจกรรม

22.00 น. เด็ก ๆ และคุณครูก็กลับมาพักผ่อนและเข้านอน คงด้วยความอ่อนเพลียจากการทำกิจกรรมทำให้เด็ก ๆ นอนหลับกันเร็วมาก...วันนี้เราเลยโชคดีมากก็เลยได้ยินเด็ก ๆ บางคนนอนละเมอเป็นภาษาบ้านเกิด กระเหรี่ยง ม้ง สารพัดภาษา ก็ทำเอาอดขำไม่ได้เหมือนกัน