ไม่ว่าแม่คนไหนๆ ก็รักลูกสุดหัวใจทั้งนั้น

ไม่ต้องการให้นมลูก ด้วยตัวคุณแม่กังวลว่า โอกาสในการรักษาลูกตัวเหลืองจะขาดหายไป
เขาต้องการหายจากภาวะนั้นเร็ว ๆ โดยให้ได้รับการส่องไฟครบตามกำหนด ..จึงนำมาซึ่งการไม่ให้ความร่วมมือในการให้นมลูกตามมาตรฐาน..

เมื่อมีพี่พยาบาลเข้าไปหาคุณแม่ก็ให้เหตุผลกับพี่พยาบาลว่า

“ลูกดูดนมนานมาก และเค้าก็ตัวเหลือง หนูอยากให้เค้าหายเร็ว ขอให้พี่ให้นมทดแทนแก่ลูกหนู ได้มั๊ยค่ะ”

 คุณพี่พยาบาลก็รับปากว่า “ได้ค่ะ ”

จากนั้นเมื่อบรรยากาศที่ตึงเครียดก็ผ่อนคลาย ก็ชวนคุยไป เล่าเรื่องราวต่างๆ กันไป

บอกถึงว่าหากเรากังวลเรื่องการรักษานี่
“หนูก็ไม่ต้องกลัวนะ ช่วงแรกนี่หนูก็ให้ลูกกินนมไปก่อน ทำได้มั๊ย”

เค้าตอบว่า “ได้ค่ะ”

พี่พยาบาลก็คุยต่อ เมื่อหนูให้ลูกกินนมครบครึ่งชั่วโมงแล้วเนี่ย พี่ก็จะให้พอ

และพาเจ้าตัวน้อยไปส่องไฟเลย ส่องไฟนานสองชั่วโมง ระยะเวลาอย่างนี้ นี่จะทำให้ลูกหนูหายจากภาวะตัวเหลืองอย่างเร็ว เห็นความก้าวหน้าได้อย่างเห็นได้ชัดเลย

 

จากนั้นหนูก็จะได้ให้นมลูกอีก ก็จะทำอย่างนี้ไป เมื่อหนูทำได้บ่อยเจ้าน้ำนมที่เราเพิ่งเริ่มให้นี่

หากได้รับการกระตุ้น เราได้ให้ลูกดูดบ่อย ดูนาน และไม่ขาดตอนนี่ก็จะทำให้น้ำนมค่อยๆ ไหล และค่อยๆ มากขึ้น มากขึ้น จนเพียงพอต่อความต้องการของลูก

 จากนั้นก็เล่าเรื่องราวของการไหลของน้ำนมว่า เจ้าน้ำนมนี่หากเราให้การกระตุ้น แล้วไม่ได้ทำจนถึงระยะเวลาที่เหมาะสม ก็จะคล้ายกับการที่น้ำนมนี่เริ่มไหลจากกรุงเทพปลายทางคือพิจิตร เมื่อให้ลูกได้ดูด น้ำนมก็ค่อยๆ ไหลเรื่อยมาผ่านสิงห์บุรี ชัยนาท นครสวรรค์แล้วเราก็พอ ก็หยุดการให้ แบบนี้น้ำนมก็ไหลน้อย และหากเลยระยะที่เหมาะสมไปก็จะหยุดไหลเลย

กลับกันถ้าเราให้เค้าดูดจนมาถึงพิจิตร น้ำนมก็จะไหลได้ดี เป็นปกติ

ลูกก็ได้ความสมบูรณ์ ได้ภูมิต้านทาน อบอุ่น ฯลฯ

คุณแม่ก็เข้าใจและคล้อยตาม คุณพ่อซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ ก็มองตาแป๋วเลยในขณะที่พี่พยาบาลอธิบาย

 

แต่เค้าก็ยังไม่แล้วใจอีก ถามว่า “กลางคืนถ้าลูกกินนมนาน หนูขอนมผสมเพิ่มได้มั๊ย “

คุณพี่พยาบาลก็บอกว่า “ได้ค่ะ หนูไม่ต้องกังวล หนูเองก็จะได้พักด้วยนะ”

 

แต่จนแล้วจนรอด เมื่อได้ปฏิบัติได้ทำเข้าจริงๆ ธรรมชาติของแม่ลูกมีความลงตัวอยู่แล้ว

สุดท้ายคุณพี่พยาบาลก็ไม่ได้ให้นมผสมหรอก น้ำนมจากเต้ามากมายเพียงพอ

ความรัก ความเป็นแม่ก็ไม่ทำให้แม่จะต้องรำคาญลูกหรอก

วันเวลาก็ผ่านมาจนถึงวันที่หายดีและกลับบ้านกันอย่างมีความสุข

[เพชร์]

ความกังวลอย่างนี้ เกิดขึ้นได้เสมอครับ