ดิิฉันเปิดข่าว HappyNews ขึ้นมาเช้าวันนี้ แล้วน้ำตาก็ไหลออกมาไม่หยุดเลยสักพักใหญ่
ชีวิตของเด็กอายุ 22 ปี กรรมกรคนหนึ่ง โดนทุบตีทำร้าย หนีออกมาจากบ้านเด็กกำพร้า อาศัยเลี้ยงชีวิตตามลำพังคนเดียว ถูกขายไปหลายที่ ถูกทำไม่ดีมากมาย
ดิ้นรนหาเลี้ยงชีวิตขายหมากฝรั่งและเครื่องดื่มมาตลอด 10 ปี ตามไนท์คลับ ชอบการร้องเพลง Opera และฝึกร้องเลียนแบบนักร้องไนท์คลับด้วยความชื่นชอบในเสียงเพลง
ชีวิตที่ดิ้นรนไม่เคยหยุด ต่อสู้กับความยากลำบากมาตลอดทำให้เกิดความพยายามอย่างยิ่งใหญ่
ลองดูคลิปนี้นะค่ะ (ถ้าไม่ร้องไห้ตามก็คงแปลกแล้วค่ะ) จะทำให้ชีวิตฮึดขึ้นสู้อย่างไม่ถอย
น้ำตาซึมจริงๆด้วยค่ะ
เป็นความรู้สึกเศร้ากับชีวิต
แต่สุขกับการต่อสู้ของคน
เป็นตัวอย่างที่ดีนะครับ
การร้องเพลงทำให้น้องเขามีอะไรที่เหมือนคนอื่นเขา ดนตรีนี่เป็นภาษาสากล และเป็นภาษาแห่งความเท่าเทียมด้วย ผมรู้สึกได้ครับ
ผมยังเปิดไม่ได้ครับอาจารย์(โดนบล็อก) แต่จากที่อาจารย์เล่า ก็พอจะนึกภาพได้และอดทึ่งไม่ได้ว่าเขาผ่านชีวิตแบบนี้มาได้อย่างไร... ขอชื่นชมหัวใจที่ไม่ยอมแพ้ต่อชีวิตของน้องจริงๆครับ หลายคนหากเจอแบบนี้ ผมว่าทางที่เลือกเดินคงน่ากลัวเกินจะคาดเดา
สวัสดีครับอาจารย์
กับคนเกาหลีและประเทศเกาหลีที่ผมรู้จัก
เขาเป็นคนมีวินัย อดทน และรักชาติมาก
คงเป็นเพราะประเทศเขาผ่านสงครามและการต่อสู้อย่างมากมาย
ไทยเราก็เคยมาช่วยรบ และก่อสร้างแปลนเมืองให้เขา
และดูคลิปของน้องชาวเกาหลีที่ร้องเพลงโอเปร่าแล้ว
ผนวกกับชีวิตที่ผ่านมา
ใครก็อดที่จะชื่นชมเขาไม่ได้ครับ
....... ดูแล้ว ทำให้ น้ำตาคลอ ทีเดียวค่ะ....
เป็นตัวอย่างที่ดีมากสำหรับเด็กกำพร้าอีกหลายร้อยคนที่เกิดมาแล้วพ่อ-แม่ทอดทิ้งไป ไม่ว่าด้วยสารพัดเหตุผลใด ๆ ก็แล้วแต่
เด็กต้องอาศัยอยู่ในบ้านเด็กกำพร้าตั้งแต่เล็กจนโต แน่นอนบางคนรู้จักต่อสู้เพื่อตัวเอง เพื่ออนาคตที่ดีกว่า แต่ก็มีอีกมากที่เกิดความเคยชินและคุ้นเคยกับการแบมือรับจนกระทั่งไม่กระตือรือร้นขวนขวายเพื่ออนาคตของตนเอง เด็กเกาหลีคนนี้ช่างเป็นตัวอย่างที่ดีสำหรับเด็กกำพร้าที่ไม่เคยต่อสู้ชีวิตเพื่อใครหรือแม้กระทั่งเพื่อตัวเอง