ขึ้นชกครั้งแรก
ย้อนอดีตเมื่อวันนั้น เห็นพวกพี่ๆเขาซ้อมกันที่ค่ายมวยของพ่อ (ค่ายศิษย์ศรีสะอาด อ.ภาชี ) ความที่พ่อเป็นหัวหน้าค่ายมวย ทำให้ผมได้รู้ได้เห็นถึงความสนุก เคล้าไปกับความเจ็บปวด และความมัน ขณะนั้นเรียนชั้น ป. ๓ อายุได้ ๘-๙ ขวบ ที่หัวก็ยังมีผมแกะติดอยู่กลางกะบาน จับนวมขึ้นมาสวม ชกลมเตะลมไปเพราะอยากโชว์ให้พ่อเห็นว่าลูกก็เล่นได้ แต่บังเอิญ เตะสูงไปหน่อย ขาล่างจึงลอยทำให้ไม่มีหลัก ลื่นควำหน้าล้มดังพลัก ทั้งอายทั้งจุก จำได้ไม่ลึมครั้งแรกที่แพ้น๊อคตัวเอง เพื่อนๆของพ่อ และพี่ๆนักมวยในค่ายหัวเราะเยาะกันสนุกเต็มค่าย ดูไอ้ปื๊ดมัน ๆ ดูมัน ดุมัน มันจุกน๊ะอุ้มมันหน่อย เขย่า ๆ เข้า......
จากวันนั้น พ่อจึงจับให้ขึ้นชกมวยงานวัดภาชี ครั้งแรกในชีวิต ค่าตัวไม่พูดถึง จะเจ็บหรือไม่....ไม่กลัว คู่ชกเป็นใครเก่งหรือไม่...ก็ไม่หวั่น จำได้ว่า ถูกเตะ ถูกต่อยกลิ้งเป็นลูกบอล ... เพราะตัวเล็กกว่าเขา เขาเป็นเด็กอยุธยาเรียน อยว. ชั้น ม.๑ ... ชกครบ ๓ ยก กรรมการ(คุณอาหมอทองปอน หลำวงษา) ชูมือให้เสมอกัน เพราะรักษาหน้าคุณพ่อไว้ และเป็นคู่แถมก่อนเวลา
กลับถึงบ้าน แอบปิดเงียบเป็นความลับเพราะกลัวคุณย่า จะรู้ ทำเป็นไม่เจ๊บ ไม่ปวดเพราะความมัน คืนนั้น ได้ค่าตัวตั้ง ยี่สิบบาท เยอะน๊ะ สมัยนั้นน๊ะ เมื่อมีครั้งแรก ก็ต้องมีครั้งที่สอง
ขอบพระคุณคุณพ่อที่สอนให้รู้คุณภาพชีวิตที่แท้จริง
ความเห็น (5)
ก้าวแรกที่พลาดท่า
เพื่อวันหน้าที่ยิ่งใหญ่
ครับไม่เป็นไร อิอิ
ผมเจ็บตัวมาเยอะ...ก็ครั้งเดียวไม่เคยพอ..นี่
ขอบคุณครับพี่โสภณ เปียสนิท และเห็นท่าจะจริง
ครั้งเดียวไม่เคยพอแต่เจ็บนี้มีคุณค่า เพราะเป็นดอกไม้ของชีวิต
- สวัสดีค่ะ
- เรียนรู้จากการลงมือปฏิบัติ...ใช่ไหมคะ
- ไม่รู้ว่าไปซ่อนอยู่ตรงไหนเลยไม่ได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กันนะคะ
- ขอบคุณมากสำหรับกำลังใจต่อกันค่ะ
- เคยต่อยแต่มวยวัดครับ
- หาเงินไปเรื่อย ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ค่าเทอม
- รออ่านตอนต่อไปครับ...
- เอามาฝากครับ
