น้องนางบ้านนา ( ตอนที่ 15 ) "เด็กเลี้ยงควายเต็มตัว"

"อิหล่าเลี้ยงควายได้บ่" นางพยักหน้าทันทีแบบไม่ต้องเสียเวลาคิด ปกติไม่ต้องรับผิดชอบอะไร จะดำนาหรือถอนกล้าแม่ก็ไม่ให้ทำ นอกจากขอลองทำเล่นๆเท่านั้น อย่างมากก็ช่วยพี่ต้อนควายกลับบ้าน แล้วแม่ก็หันหน้าไปทางพี่ๆ

" ฝึกไถ ฝึกคาดนาให่เป็นทุกคน อ้ายบ่อยู้แล่วต่อไปหนี่ต้องเฮ็ดเอง"

ลูกทุกคนตอบรับทันที

วันรุ่งขึ้นนางก็พร้อมปฏิบัติหน้าที่โดยการต้อนควายไปเลี้ยงแต่เช้า สิ่งที่พกติดตัวไปคือวิทยุทรานซิสเตอร์ 1 เครื่อง ขวดน้ำดื่ม 1 ขวด ซึ่งใช้ขวดน้ำปลาที่ล้างสะอาดแล้วและปิดปากขวดด้วยใบตองแห้งที่ม้วนให้เป็นก้อนอุดให้แน่นแล้วใช้เชือกผูกที่คอขวดเพื่อคล้องคอตัวเองไว้ เพราะมือข้างหนึ่งถือวิทยุ อีกข้างถือไม้เรียวเพื่อต้อนควาย

บริเวณที่ใช้เป็นที่เลี้ยงควายก็คือที่นาดอนเพราะทำนาไม่ได้ ซึ่งอยู่ห่างจากนาที่พี่ๆกำลังดำอยู่ประมาณ 2 กม. นางจะไปนั่งเล่น นอนเล่นอยู่ที่เถียงนาและฟังวิทยุไปด้วย บ่อยครั้งที่น้ำตาซึมออกมาเพราะคิดถึงพี่เขย นึกถึงเวลาที่ตามพี่ไปใส่เบ็ด เข้าป่าหาแย้ หากะปอม และอาหารป่าอื่นๆ เพราะทำให้นางสนุกที่ได้เดินป่าและเห็นต้นไม้แปลกๆ

สิ่งที่มักจะผุดเข้ามาในความรู้สึกของนางบ่อยๆคือคำพูดของพี่เขยที่บอกว่า

" ถ่าแมบ่ให่เฮียนต่อ อ้ายสิส่งเสียเอง"

และภาพของรุ่นพี่ที่มีโอกาสเรียนต่อที่โรงเรียนประจำตำบลเดินผ่านที่นาของนางทุกเช้า - เย็นพี่เค๊ามีการหยอกล้อและหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน ชุดนักเรียนนั้นช่างสวยงามจริงๆในความรู้สึก แต่โอกาสที่จะได้เรียนต่อนั้นริบหรี่ตั้งแต่วันที่เดินหันหลังให้กับโรงเรียนในวันรับใบประกาศฯจบการศึกษาชั้นประถมต้นแล้ว

นางมักเบี่ยงเบนความสนใจของตัวเองโดยการขี่ควายเล่น การนั่งอยู่บนหลังควายในขณะที่ควายกำลังกินหญ้าก็ทำให้เพลิดเพลินได้เหมือนกัน บางครั้งก็หาเหา หาเห็บให้ไปตามประสา

แต่วันนี้นางรู้สึกเบื่อๆ เซ็งๆไม่อยากเล่นกับควายแล้ว ก็เลยตรงไปที่ต้นหว้า 3 ต้นที่ขึ้นอยู่ริมห้วยด้วยอาการใจลอยนิดๆ พอไปถึงก็เดินดูรอบๆต้น ลูกสีม่วงอมดำของหว้าเป็นพวงระโยงระยางช่างน่าลิ้มลองยิ่งนัก ต้นหว้านี้ใช้เป็นร่มเงาได้เป็นอย่างดีเพราะต้นใหญ่และแผ่กิ่งก้านสาขาออกไปเป็นบริเวณกว้างมากความสูงประมาณ 5 เมตรไม่ได้เป็นอุปสรรคแต่อย่างใดเพราะการปีนต้นไม้เป็นกีฬาที่นางโปรดปรานยิ่งนัก ต้นหว้าทั้ง 3 ต้นนี้ขึ้นปกคลุมจอมปลวกซึ่งอยู่ตรงกลางพอดี และเป็นจอมปลวกที่เป็นดินที่แข็งมาก ( ชาวบ้านเรียกว่าโพน)

พอเดินรอบแล้วนางก็วางวิทยุคู่ใจและขวดน้ำไว้ที่โคนต้นหว้า แล้ววิญญาณลิงก็เข้าสิงร่างทันที นางโหนจากกิ่งโน้นไปกิ่งนี้เรื่อยๆด้วยความคล่องแคล่ว แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ....... ว๊ายยยยยย

เขียนใน GotoKnow โดย มนัสดา
ใน บ้านหลังนี้...คือ "ที่พักใจ"

คำสำคัญ (Tags): #น้องนางบ้านนา "เด็กเลี้ยงควายเต็มตัว"

หมายเลขบันทึก: 442651เขียนเมื่อ 6 มิถุนายน 2011 12:45 น. ()แก้ไขเมื่อ 1 พฤศจิกายน 2013 23:20 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน