พรุ่งนี้เป็นวันแม่ รักแม่นะคะ นี่ถ้าอยู่เมืองไทย คงจะได้ทานอาหารอร่อยๆๆๆ แน่ๆ เลย เห็นว่าช่วงนี้ไปเรียนที่วีรสุมาอีกหลายเมนูเลย กลับไปเจออีกทีไม่รู้คุณแม่จะกลมขึ้นมั้ยน้า (คุณแม่มาอ่านคงงอน)
พรุ่งนี้จะว่าไปแล้ว ถึงไม่อยู่ใกล้ๆ แต่ก็รับรู้ได้ว่าคุณแม่เป็นห่วงเราแค่ไหน ก็ครอบครัวเราไม่ค่อยพูดอะไรกันหวานๆ ล่ะน้า แต่ก็รู้กันว่าคิดถึงกัน
ไม่รู้จะเป็นเหมือนกันทุกครอบครัวมั้ยนะ ครอบครัวผู้เขียน ช่วงเวลาวันหยุด แต่ละคนก็เดินป้วนเปี้ยน ทำกิจกรรมที่ชอบ ดูหนัง ทำอาหาร ล้างรถ รดน้ำต้นไม้ บางทีนั่งอยู่ในห้องรับแขกด้วยกันนี่แหละ แต่ไม่ได้พูดกันหร๊อก นั่งอ่านหนังสือที่ชอบ คุณพ่ออ่านหนังสือพิมพ์ คุณแม่อ่านนิยาย (กลางคืนก็ดูอ่ะ ยังจะอ่านอีก) คุณลูกก็ตรวจการบ้านนักศึกษา คุณน้องก็อ่านการ์ตูน แต่รับรู้ได้ด้วยสัมผัสผ่านความรู้สึกว่า เรารักกัน
จะว่าไป พอมาอยู่ที่นี่ เหมือนได้คุยกับคุณพ่อคุณแม่เยอะกว่าปกติอีก อาจจะเป็นเพราะต่างฝ่ายต่างหาเรื่องโม้ล่ะนะ คุณพ่อก็จะเล่าเรื่องสนามบิน ว่าเราคงได้กลับสุวรรณภูมิแน่ๆ คุณพ่อตามข่าวติดเลย คงเตรียมแผนการณ์ไปรับล่ะสิ คุณแม่ก็จะโม้ถึงเมนูใหม่ๆ ที่ไปเรียนมา และทดสอบทำ บางทีผู้เขียนก็อยากกินอะไรไทยๆ ค่อยก็ต้องโทรกลับมาถามสูตรคุณแม่ทุกที แต่ส่วนน้องชาย อาศัยคุยกันทางอินเตอร์เน็ตเอา
วันพิเศษๆ มีปีละครั้ง แต่วันที่รักแม่ มีทุกวัน
เป็นกำลังใจให้คุณ IS นะคะ รีบเรียนจบไว ๆ และกลับมาประเทศไทยเร็ว ๆ นะคะ ....ถึงวันแม่คุณ IS จะไม่ได้อยู่เมืองไทย แต่นิวก็เชื่อว่าคุณแม่ของคุณ IS ท่านก็รับรู้ได้ถึงความรัก ที่มีให้กันคะ ขอให้เป็นลูกที่น่ารักตลอดไปเหมือนนิว อิอิ....ว่าไปนู้นนน เลย ...อิอิ...โชคดีคะ
ขอขอบคุณอาจารย์ iS...
ขอให้อาจารย์สำเร็จการศึกษามาช่วยคุณแม่ทำกับข้าว ล้างจาน ถูพื้น ทำงานบ้าน หรือบำรุงคุณแม่ เช่น บีบนวด ให้ปัจจัยสี่ พูดจาไพเราะกับคุณแม่ ฯลฯ เร็วๆ นะครับ
ตามหา...แต่หาไม่เจอ...
เพิ่งมาเจอ..ว่าอ๊ะ!...วันแม่ไม่เจอคุณ IS เลย...
เพิ่งมาทราบว่าเรา...เซ่อเองที่หาไม่เจอ(อิอิ)...
เมื่อมาเจอจึงขอมาทักทาย...รอบดึกคะ...
กะปุ๋ม
ขอบคุณคุณ Ka-Poom นะคะ แวะมาดึกเลย พักผ่อนให้เพียงพอด้วยนะคะ
คุณกะปุ๋มจะอายุมากสักเท่าไหร่เชียว หน้ายังใสๆ ตัวเล็กๆ ยังไงๆ ก็ดูเป็นเด็กไปจนแก่เลยล่ะ (ฮ่าฮ่า)
เป็นเหมือนกันเลยนะคะ คุณแม่ชอบทำอาหารเตรียมไว้ต้อนรับลูกๆ เวลาอยู่บ้าน คนไหนชอบอะไรมีหมด น่ารักจริงๆ
แม้ ๆ คุณ IS จะแกล้งนิวได้ลงคอเชียวเหรอคะ อิอิ...
คุณแม่คุณ IS น่ารักนะคะ
confirm ๆ อิอิ!!
คุณแม่ท่านต้องเป็นคนอารมณ์ดีแน่เลยค่ะ และที่แน่ๆอีกคือทำอาหารอร่อย
คุณแม่ของครูอ้อยก็ทำอาหารเก่ง ไม่ค่อยได้ทานเท่าไร ตั้งแต่แยกครอบครัว แต่ครูอ้อยก็ยังคงนึกถึงความอิ่มเอมจากรสฝีมือคุณแม่อยู่เสมอ
แกงส้มที่จัดจ้าน ผัดปูม้าที่มือเลอะๆ ผัดถั่วงอกเช้าวันเสาร์ ข้าวต้มผัดเอาไปโรงเรียน และอะไรอะไรอีกหลายรายการ
ขอบคุณมากค่ะสำหรับช่วงเวลาที่ทำให้คิดถึงอดีตที่ดีค่ะ คุณ IS
ขอบคุณค่ะ อาจารย์อ้อย
ใช่เลยค่ะ คุณแม่อารมณ์ดีมาก คุยไปหัวเราะไป จนคุณพ่อที่เป็นคนเงียบๆ มักจะแซวว่า หัวเราะอะไรเยอะแยะ ฮ่าฮ่า งอนกันไป
ดูเมนูของคุณแม่อาจารย์อ้อย แล้วคิดว่าต้องเป็นคนทำอาหารเก่งแน่ๆ เลย โดยเฉพาะแกงส้มที่จัดจ้าน (ได้อารมณ์คิดถึงอาหารไทยเลย)
คุณแม่ชอบทำผัดถั่วงอกกะเลือดเช้าวันอาทิตย์ มัสมั่นไก่ของโปรด ผัดพริกขิง ผัดถั่วฝักยาวแบบหวานๆ พิซซ่า และสารพัดขนม โอ้ย คิดแล้วหิว
ขอบคุณค่ะอาจารย์ขจิต งานยังเครียดๆอยู่ค่ะ สู้ๆต่อไปค่ะ
ขอบคุณคุณปารินุชนะคะ รักคุณแม่กันให้มากๆ นะคะ ช่วงนี้คุณแม่จะย้อนวัยเป็นเด็กเล็กๆ ชอบให้คนดูแลค่ะ
อาจารย์ขจิตมารอบสองเลย ขอบคุณค่ะ อ่านหนังสือยังอุตส่าห์แวะมาทัก ขยันจริงๆ ^___^
ขอบคุณคุณเมตตาที่แวะมาทักทายค่ะ
555 ไม่ต้องไปถามหรอกค่ะ ตอบให้ได้เลยว่าคุณลูกต้องบอกว่าคุณแม่เมตตาทำอาหารอร่อยที่สุ๊ดอยู่แล้วล่ะ เคยเป็นคุณลูกมาก่อนย่อมรู้ว่าการตอบแบบนี้จะได้กินของอร่อยๆ ต่อๆไป ฮิฮิ
จะว่าไปถึงคุณแม่จะทำอร่อยหรือไม่อร่อย แต่ด้วยความรักที่ใส่ไปปรุงรสในอาหาร ทำให้คุณลูกทุกคนอิ่มปาก อร่อยใจด้วยกันท้วนหน้า ประกอบกับ(ก็นะ) ทานกันมาตั้งแต่เล็กจนโต ด้วยความคุ้นเคยในรสสัมผัส และกลิ่นของครัวที่บ้าน จะไม่ให้ไม่อร่อยได้ยังไง
จะบอกว่าคุณพ่อทำอาหารไม่ค่อยเก่ง มักจะให้คุณแม่เป็นคนทำ แต่เวลาผู้เขียนกลับไปบ้านวันหยุด บางครั้งคุณพ่ออาสาต้มม่าม่าให้ทาน (คุณแม่ก็อยู่บ้านนะ) แค่ม่าม่าที่แสนง่าย แต่ทำไมเวลาทานแล้วอร่อยจัง ก็ปกติคุณพ่อไม่ใช่คนทำอะไรแบบนี้บ่อยๆ พูดน้อย ยิ้มน้อย แต่เวลายิ้มที คุณลูกยิ้มแก้มแทบปริกว่า ^____^ อีกอันที่คุณพ่อทำได้สุดยอดมาก คือ ทอดไข่เจียว ทอดได้ฟู เหลือง และอร่อย... อาหารง่ายๆ เนี่ย ทำให้อร่อยยากนะจะบอกให้ 555
ขอบคุณคุณปารินุชนะคะ มาเรียนโทในกรุงเทพต้องห่างคุณแม่ก็คิดถึงกันเป็นธรรมดา แต่อยากจะบอกว่าในใจของคุณแม่เบิกบานมากๆ แน่ๆ ความสำเร็จของลูกเป็นของขวัญล้ำค่าของคุณแม่ทุกๆ คนเลย (เหมือนคุณแม่เรา)
สู้ๆ นะคะ เรียนโทไม่นานหรอกค่ะ เชียงใหม่กับกรุงเทพใกล้กันนิดเดียว ฮือ...ออสเตรเลียไกลกว่าตั้งเยอะ แต่เทคโนโลยีตอนนี้ทำให้โลกแคบขึ้น คนใกล้กันง่ายขึ้นค่ะ ^___^