ขนทรายเข้าวัด ภาคต่อจากบุญเดือนหก
ประเพณีขนทรายเข้าวัด
ประเพณีขนทรายเข้าวัด การขนทรายเข้าวัดของหมู่บ้านมีมาแต่โบราณแล้ว การขนทรายอาจแตกต่างกันไปบ้าง เช่น จังหวัดเชียงใหม่ , เชียงราย , ลำพูน เป็นต้น นิยมขนทรายในวันเนาว์ หรือวันที่ ๑๔ เมษายน แต่ที่บ้านของผู้เขียนนิยมขนทรายในวันบุญเดือนหกหรือวันวิสาขบูชา ซึ่งปีนี้ตรงกับวันที่ ๑๗ พฤษภาคม พร้อมทั้งนำพระพุทธรูปขึ้นแท่นหลังจากนำลงมาให้ชาวบ้านได้สงน้ำกันในช่วงวันสงกรานต์
สาเหตุของการขนทรายเข้าวัด
วัด มีการก่อสร้างถาวรวัตถุ เช่น โบสถ์ วิหาร เป็นต้น สมภารจึงขอแรงชาวบ้านที่ยังหนุ่มและสาวช่วยกันขนทรายเข้ามากองไว้ในคราว เทศกาลสงกรานต์ซึ่งเป็นวันที่ชาวบ้านว่างงานการทั้งหลาย และน้ำในแม่น้ำแต่ละสายแห้งขอดเขินเนินทรายสามารถนำทรายขึ้นฝั่งได้ง่าย
คน สมัยก่อนไม่นิยมสวมรองเท้าเข้าวัดทิ้งรองเท้าไว้นอกวัด ต้องเดินเท้าเปล่าเข้าวัด ขึ้นไปบนวิหาร วัดที่มีทรายมากย่อมไม่เปื้อนเท้าเพราะทรายมากย่อมไม่เปื้อนเท้าเพราะทราย เป็นเครื่องเช็ดถูเปอะตมได้เป็นอย่างดี
ทำให้ภายในวัดวาอารามไม่เป็นเปอะตมเฉอะแฉะ ประชาชนสามารถเดินเข้าไปมาได้สะดวก ในคราวมาทำบุญ
วัดเป็นสถานที่รื่นรมย์ที่เรียกกันว่าอาราม การมีทรายอยู่ในวัดมาก ทำให้วัดสะอาดน่าอยู่ ประชาชนจึงนิยมขนทรายเข้าไปในวัดกันเสมอมา
วัด ที่มีทรายมากป้องกันไม่ให้หญ้าขึ้น หรือมีหญ้าขึ้นบ้างก็ถอนง่ายกว่าหญ้าที่ขึ้นบนดินล้วน ๆ วัดทุกวัดของล้านนาจึงนิยมนำทรายเข้าวัดเพื่อป้องกันหญ้าขึ้น
ประวัติและตำนานเกี่ยวกับเจดีย์ทราย
ในตำนานเมืองหริภุญชัยกล่าวถึงการที่พระพุทธเจ้าประทับรอยพระบาทไว้บนที่หาด ทรายเป็นวาลุกเจดีย์ ณ แม่น้ำมนที ในคัมภีร์ธรรมของล้านนาไทยกล่าวว่า “ในสมัยที่พระพุทธเจ้าเป็นชายสามัญมีนามว่า ติสสะ เป็นคนเข็ญใจยากไร้ หาเช้ากินค่ำ เลี้ยงชีวิตด้วยการรับจ้างตัดฟืนขาย แต่เป็นผู้มีศีลธรรมดี เป็นที่รักของประชาชนชาวบ้านมาก วันนี้ติสสกุมารเดินทางออกจากบ้านไปสู่กลางป่าแห่งหนึ่ง มีลำธารไหลผ่านมีหาดทรายขาวงดงามนัก มีจิตปสาทะอยากจะทำบุญจึงได้เอาทรายมาก่อเป็นเจดีย์ ฉีกเสื้อที่ตนสวมอยู่นั้นเป็นยอดธงปักลงบนพระเจดีย์ทรายนั้น และตั้งอธิษฐานว่า อิมินา ปุญญกมเมนาหํ วาลุกเจติยํ กตรา สุขีอตตานํ ปริหรนโต นิพพานปจจโยมหิ เม นิจจํ ด้วยอำนาจบุญกรรมกุศลการก่อพระเจดีย์ทรายนี้ขอให้ข้าพเจ้าได้บริหารตนให้มี ความสุขและเป็นปัจจัยแห่งพระนิพพานเจ้าเถิด และขอให้ข้าพเจ้านั้นได้เป็นพระพุทธเจ้าโปรดสัตว์โลก เมื่อพระโพธิสัตว์ติสสะบำเพ็ญบารมีเต็มที่เต็มถ้วนแล้ว ก็ได้มาเกิดเป็นพระพุทธเจ้าของเราทั้งหลาย
Author : มณี พยอมยงค์
ขอบคุณค่ะที่เข้าแวะมาดู
ความเห็น (4)
ครูใหม่ครับ ตามมาอ่าน เด็กๆๆปั้นเป้นตัวอะไรครับ 555
ขอบคุณค่ะ ดร.ขจิต สมมุติปั้นเป็นรูปจระเข้กับเต่าค่ะ
สวัสดีค่ะน้องใหม่ที่คิดถึง
- คำสอนของคนโบราณมักแฝงไว้ด้วยนัยสำคัญเสมอ บางทีก็เป็นกุศโลบายอันแยบยลที่อนุชนคนรุ่นหลังคาดไม่ถึง
- สมัยนั้นที่บ้านคุณยาย คนเฒ่าคนแก่จะสอนว่า ใครนำสมบัติของวัดไปจะบาปหนามาก บางอย่างเราม่ได้ตั้งใจเช่นเรามาวัดแต่ละครั้งดินจะติดไปกับรองเท้า เราจึงต้องมีพิธีขนทรายเข้าวัดเพื่อไถ่บาปค่ะ ที่ทำไปเพราะอยากได้บุญและอยากเล่นด้วยเพราะสนุกดี
- ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆที่นำมาแบ่งปันนะคะ
สวัสดีค่ะคุณยายสบายดีนะคะ
ขอบคุณค่ะที่แวะมาเยี่ยม