ขอบคุณที่รักกัน
นับเป็นภาพยนตร์ที่ดีเรื่องหนึ่งแห่งปี แม้จะมีหลายตอนที่น้ำตาซึมและทำให้ปวดหัว แหมก็คนหัวใจอ่อนแอนี่คะ และชื่อเรื่องก็เข้าที จนต้องขอยืมมาเป็นชื่อบันทึกที่อยากจะขอบคุณหลายๆ คนที่รักและเป็นกำลังใจให้กันเสมอมา
ช่วงที่ผ่านมารู้สึกหนักๆ กับสรรพสิ่งรอบตัวหลายอย่าง โดยเฉพาะหนักที่ตรงหัวใจ จนต้องบอกกับตัวเองว่า มันจะไม่เป็นเช่นนี้เสมอไป อาจจะเป็นช่วงเวลาที่ขาดการอดทนอดกลั้น เพื่อนฝูง กัลยาณมิตรคนรอบตัวพลอยต้องดูแล...
ทั้งที่อยากจะบอกว่า อย่าดูแลเลย มันทำให้บ่อน้ำตาตื้น...แต่ก็ช่างหัวมันปะไร เพราะการที่เราร้องไห้บางส่วนอาจจะเป็นความอัดอั้นตันใจ แต่แน่นอนส่วนที่มากคือซาบซึ้งและ "ขอบคุณนะที่รักกัน"
ขอบคุณการดูแลถามไถ่สารทุกข์สุขดิบจากใครหลายๆ คนเมื่อรู้ว่าไม่สบายและเป็นธุระในการไปโรงพยาบาลด้วย......อิอิ ไม่เป็นไรมากหรอกจ้า...แค่ไปขอยาพาราเซตตามอลเท่านั้น...อ้อน คร้า อ้อน
ขอบคุณความรักความเป็นห่วงของคนใกล้ตัว ที่ยอมเปลี่ยนแผน เพื่อที่จะอยู่เป็นเพื่อน ไปเป็นเพื่อน แม้ว่าคนมากจะทำให้ทริปจะลุ่มๆ ดอนๆ … แต่ก็ทำให้เรามีเวลาให้กำลังใจกันมากขึ้น
ขอบคุณเพื่อนที่จัดเวลากินข้าวให้เพื่อต้องการให้เวลา 2-3 ชั่วโมงเป็นการให้กำลังใจ หาที่ไหนได้...และเน้นย้ำว่า "แค่คิดไปเอง" ยังงี้ก็ต้องบอกคำเดิมซ้ำๆ ว่า เพื่อนกูรักมึงว่ะ...ไง๋... เอาไปเอามากลายเป็นเกือบ 6 ชั่วโมง...เพิ่งรู้ว่าตัวเองอ่อนแอก็เมื่อวันนี้แหละ...แหมต้องการกำลังใจซะเยอะเชียว
ขอบคุณพี่ๆ และครอบครัวที่ตามใจทุกอย่างเพียงเพื่อให้น้องจัดสรรเวลาได้...ความรักที่มีให้ ซาบซึ้งใจเสมอมา...มีที่ไหนพี่ๆ ชายนวดแขนซ้าย พี่สาวนวดแขนขวา ที่ก็เพราะเรารักกัน...แต่วันหลังไม่ต้องนะก๊าบ...เดี๋ยวน้องเหลิง
ขอบคุณสิ่งละอันพันละน้อยที่คนรักกันเอามาฝาก หรือทำให้ แม้บางครั้งอาจจะเป็นแค่รักเล็กๆ แต่มันทำให้คนรับมีความสุข (ไม่ใช่งกของฝากหรอกเร้อ...ไม่หรอกฮ้า เพราะสิ่งเหล่านั้นมีคุณค่ามากกว่านั้น) ไม่ว่า โปสการ์ด ตุ้มหู แหวน ผ้าพันคอ กระถางเซรามิกสำหรับปลูกต้นไม้ เค้กสำหรับวันเกิด ตุ๊กตาแมว เสื้อ กระโปรง ขนม (เหล้าด้วย...ขี้เมาจังเล้ย) การถามไถ่ส่งความรู้สึกผ่าน SMS หรือ Facebook โทรศัพท์ และอื่นๆ อีกมากมาย รวมถึงการจับมือ โอบไหล่แล้วตบเบาๆ ... และการชวนไปนู้นไปนี่ในนาม The gang เสมอ และอยากจะขอบคุณ "เวลา" ที่ทุกคนให้มาไว้ ณ ที่นี้ด้วย
ซึ่งความสุขที่แฝงอยู่จะเป็นกำลังใจให้ผ่านเมื่อเวลามีเรื่องแย่ๆ ไปได้ แม้บางช่วงที่ไม่แย่ก็ทำให้ใจละไมๆๆ ไปตลอด ยังงี้ต้องพูดคำว่า "ขอบคุณที่รักกัน" อีกครั้ง
หลังจากที่นั่งชื่นชมและระลึกถึงสิ่งของข้างต้นแล้ว ก็นั่งเขียนบันทึกฉบับนี้ก็เป็นเรื่อราวที่อยากจะขอบคุณกับเรื่องราวที่ผ่านมา...
ความเห็น (9)
ผู้ชายตัวเล็กของโลกใบโต..
ขอบคุณที่แบ่งปัน...
ภายสวยมากครับ...
สวัสดีค่ะ คุณผู้ชายตัวเล็กของโลกใบโต
- นอกจากรูปที่พอดูได้ ที่อาศัยการแต่งภาพและการจัดห้องที่แตกต่างจากชีวิตประจำวัน
- ก็ยังอยากที่จะแบ่งปันความรู้สึกดีๆ ให้กับคนที่แวะมาด้วยค่ะ
- มีความสุขกับความรัก ที่ได้รับ และ มีให้ กับคนรอบข้างนะคะ
ผู้ชายตัวเล็กของโลกใบโต..
นึกๆ แล้วนะ..
บางที (และคงจะเป็นความจริง) ความสุขไม่ได้ขึ้นอยูกับปริมาณ หรือ ปริมาตร (ของทรัพย์สิน และบ้าน)
หากแต่อยู่ที่ "พื้นที่เท่ากำมือของเรา" มีความพอใจ..
ว้าว อ่านบันทึกนี้แล้วมีความสุข เห็นชื่อหนัง รีบไปค้น ตัวอย่าง ขอบคุณค่ะ ฝันดีนะคะ
@น้อง POO
ทั้งหนังและบันทึกฉบับนี้มีความทรงจำค่ะ
อาจะจะเกิดจากเรื่องราวที่ผ่านเข้ามา นำมาซึ่งกำลังใจ
ฝีนดีเช่นกันค่ะ และ Happy กับเช้าวันจันทร์ที่จะมาถึงนะคะ
สวัสดีค่ะ คุณผู้ชายตัวเล็กของโลกใบโต..เห็นด้วย 1000% กับ
บางที (และคงจะเป็นความจริง) ความสุขไม่ได้ขึ้นอยูกับปริมาณ หรือ ปริมาตร (ของทรัพย์สิน และบ้าน)
หากแต่อยู่ที่ "พื้นที่เท่ากำมือของเรา" มีความพอใจ..
รรรรรร รรรรรร
เป็นน้องของ ต้าที่มหาสารคามใช่มั้ยครับ ถ้าใช่ ตอนนี้ต้าทำงานที่ไหน มีเบอร์โทรศัพท์มั้ย ขอหน่อย ขอบคุณ
สวัสดีค่ะ พี่รรรรรร รรรรรรร
-
- ตรงไหนเอ่ยที่บ่งบอกว่าตุ่นเป็นน้องพี่ต้า...ค่ะใช่...ที่ดูออกคางไม่ใช่หน้าตาหรอกนะคะ เพราะต้าเค้าจะประมาณญี่ปุ่น เกาหลี
- ต้าเป็นพี่ที่น่ารักและดีมากมาย ทั้งที่เรามีหลายๆ อย่างที่แตกต่างกัน
- พี่ชื่ออะไรน้อ.....เคยอุ้มหนูหรือเปล่า เพื่อนต้าหลายๆ คนเคยอุ้มนู๋กันทั้งนั้น
- ถ้าเป็นเพื่อนที่สารคาม พี่บอกชื่อมา นู๋ต้องอ๋อแน่นอน
- พี่สบายดีนะคะ
@พี่รรรรรรร รรรรรรรร
ใช่ตาต้าคนนี้ไหมคะ ที่เป็นเพื่อนพี่ เราเพิ่งไปเที่ยวราชบุรีด้วยกันมา http://www.gotoknow.org/blog/life-is-beautiful/447055
ตอนนี้ต้าทำงานที่กระทรวงสาธารณสุขค่ะ อยู่นนทบุรี