ประสบการณ์ชีวิตทหารเกณฑ์
ประสบการณ์ครั้งหนึ่งในชีวิต (ที่ไม่อยากเจอ) กับการเป็นพลทหาร
เรียนทุกๆ ท่านที่ได้เข้ามาอ่าน ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตาม ก่อนอื่นต้องของแจ้งวัตถุประสงค์ในการนำเสนอประสบการณ์ครั้งนี้ก่อน ว่าเกิดจากได้เข้าไปอ่านบล็อกของคุณพุทธิพร(ซี่งก็อยู่ใน gotoknow เหมือนกัน) เรื่องประสบการณ์ชีวิตทหารเกณฑ์ ซึ่งก็ดีมากๆ ครับแม้ว่าผมจะผ่านช่วงนั้นมาแล้ว แต่อ่านแล้วรู้สึกอิจฉาว่าในคงสนุกแหะ ซึ่งขอบอกว่าช่างแตกต่างกันกับของผมเท่าที่ได้อ่านนะครับ
แต่ถึงอย่างไรก็ตาม คงจะมีน้องคนที่กำลังลำบากใจ หรือคิดมาก คิดไปต่างๆ นา วิตกกังวลไปเลยขนาดนั้น ก็เลยว่าเอาละ คิดว่าอย่างนี้เรื่องที่เราประสบมา คงจะเป็นประโยชน์ต่อคนที่อยู่ในภาวะที่ไม่อยากจะเป็นทหารเกณฑ์ แต่ดันจับได้ ดีกว่าจะเก็บเอาไว้คนเดียวครับ
ชีวิตก่อนจะมาเป็นทหาร
ที่ผ่านมาจำได้ว่ากิจกรรมที่ไม่ชอบที่สุดในชีวิตตอนเรียนละ คืออะไร? แน่นอนที่สุด คือ ลูกเสือ เพราะว่าต้องไปยืนเข้าแถวตากแดด ผูกเงื่อน ระเบียบวินัย อะไร กฎต่างๆ เมื่อเข้ามาตอน ม.ปลาย จึงไม่สมัครเรียน รด. (ถึงสมัครก็คงไม่ได้) จากนั้นก็ตั้งใจเรียน และคิดเอาเองว่าคงจะมีวิธีที่จะไม่ให้เป็นทหารได้ (ปลอบใจตัวเองไป) กิจกรรมที่ต้องออกแรงก็ไม่ค่อยชอบ ซึ่งค่อนข้างตรงกันข้าม ประกอบกับบุคลิกลักษณะก็ยังไง ก็ไม่มีทางเหมาะสมกับชีวิตทหาร
เข้ามาเป็นทหารเกณฑ์ได้อย่างไร?
หลังจากที่อายุครบเกณฑ์ทหาร 21 ปี ตอนนั้นยังเรียนอยู่ปี 3 จึงผ่อนผัน
ปี 4 ก็ผ่อนผัน จบมาทำงานปีที่ 1 ก็ผ่อนผัน จนกระทั่งมาปีที่ 2 เรามีความรู้สึกว่าเพื่อนที่มาผ่อนผันด้วยกันมันหายไปทีละคน จนเหลือเราที่อายุเยอะก็เลยตัดสินใจที่จะจับ ที่จริงแล้วก็คิดอยู่ว่าจะเอาเงินจ้างพวกสัสดีให้ทำให้ไม่ติดทหารดีไหม ซึ่งในปี 47 ก็ประมาณ 30,000-40,000 บาท แต่ก็ไม่รู้จะปรึกษาใคร และก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไง คิดว่าคงจะไม่ได้เป็นทหารหรอก ก็เลยเลยตามเลย ปรากฎว่าจำได้ว่าคืนก่อนไปจับทหารฝันว่าน้าที่เป็น ตชด.เอาช่อดอกไม่มาให้ เราก็หรือว่ากรูจะติด แต่พ่อไปดูดวงบอกว่าไม่ติดหรอก ที่ไหนได้...............
วันเกณฑ์ทหาร
จำได้ว่าวันนั้นเราไปคนเดียว ไม่มีใครไปด้วยเลย เขาก็ให้รายงานตัวถามว่ามีคนจะผ่อนผันไหม ถ้าไม่มีจะเริ่มขั้นตอนการจับใบดำใบแดง จากนั้นเราก็รายงานตัว ไปนั่งถอดเสื้อแต่ว่าอยู่หลังเกือบสุดเพราะมีคนที่อายุเยอะกว่าเราประมาณ 2-3คน รู้สึกใจเสียตั้งแต่ตอนที่สัสดีเขานับใบแดงใส่ลงไปในกล่อง แล้วใส่ใบดำตาม แต่....ช้าก่อนมันไม่เขย่ากล่อง แล้วกรูอยู่ท้ายๆ จะเหลือไหม ซึ่งก็เป็นไปตามคาดพวกก่อนมันจับใบดำไปหมด เหลือแค่เรานั่งกับเพื่อน(ที่เพิ่งจบยังไม่ทำงาน) เหลือ 5 ใบ ใบดำ 3 ใบ แดง 2 ใบ ปรากฏว่าจับได้ ใบแดง ทบ.2 สระบุรี ของเพื่อน ทบ.1ลพบุรี
จำได้ว่าความคิดตอนนั้นมันอึ้งประมาณว่า ก็ว่าแล้ว กรูต้องติด สัสดีเขาก็มาประครองตัวประมาณว่ากลัวเป็นลม แต่เสียใจ ถึงจะไม่อยากเป็นขนาดไหนก็ไม่มีทางเป็นลม แต่มันอึ้ง เสียใจ กลัว แต่ไม่เป็นไร เพราะเราเอาสำเนาปริญญา มาด้วย ซึ่งทำให้ได้เป็นแค่ 1 ปี ส่วนเพื่อนมันเพิ่งจบยังไม่ได้ก็เลยเป็น 2 ปีครับ
กลับบ้านมาเริ่มทบทวนเรื่องต่างๆ ทำให้เศร้า และพาลโกรธส่งรอบตัว คนรอบข้างไปด้วย ไม่อยากคุยกับใคร และคิดว่าเป็นความผิดคนที่รักเราด้วยว่าไม่ช่วยเรา ซึ่งมองย้อนกลับไปตอนนั้นเราว่ามันแย่มากๆ เลย เป็นกลไกทางจิตที่สร้างขึ้นมาตอนที่เราวิตกกังวล ว่าเป็นความผิดคนอื่น เป็นประมาณ1-2อาทิตย์นี้ละ ก็เลยดีขึ้นทำใจได้.......
เตรียมตัวก่อนไป
หลังจากที่หายเศร้า ตั้งหลักได้ก็ คิดว่าคนอื่นเขาก็เป็นตั้งเยอะไม่เห็นเขาตายเลย เขายังทำได้เราก็ต้องทำได้ จากที่เคยกลัวว่าเราจะวิ่งทันคนอื่นไหม แข็งแรงเท่าคนอื่นไหม ไปอยู่ที่นั้นจะโดนอะไรบ้าง ก็ตั้งหลักใหม่ตื่นเช้าขึ้นมาวิ่งรอบที่พักทุกวันประมาณ 3-5 กม.ทุกวัน ทำเวลาที่เหลืออยู่ก่อนไปให้มีความสุข ทำดีที่สุดขนาดนั้นเลย แล้วก็สอบถามไอ้เพื่อนคนที่ติด ทบ.1 ลพบุรี ว่ามันทำอะไรบ้าง ก็พอได้นะ
ส่วนชีวิตในค่ายทหารคงเป็นวันต่อไปจะนำเสนออีกครั้งนะครับ
ความเห็น (14)
สวัสดีค่ะ
ชอบเรื่องเล่า และทุกอย่างที่เกี่ยวกับทหาร ยกย่องให้เกียรติพลทหารมาก สอนลูกศิษย์และคนรอบข้างว่า "เมื่อถึงเกณฑ์ให้ไปสมัครเข้ารับการเกณฑ์ทหาร"
รอติดตามอ่านค่ะ
ตามพี่คิมมาติดๆ เพื่อมารับเรื่องราวของทหาร
ตอนเด็กๆ มีความผูกพันกับทหารมาก ชื่นชอบ ชื่นชม ขอบคุณ
ที่ทำให้มีแผ่นดินอยู่
จะรออ่านเหมือนกันคะ
ประสบการณ์ที่มีไม่ได้ออกแนวว่าเป็นผู้เสียสละ หรือกล้าหาญก็เลย คิดว่าจะเขียนต่อดีไหม เพราะว่าดูแนวโน้มน่าจะอยากฟังแบบนั้นครับ
เพราะว่าไม่ได้ออกภาคสนามเลยครับ
ไม่อยากบอกชื่อ
ถ้าเกิดว่ามีคนเข้ามาอ่านข้อความของผมขอให้คิดในทางที่ดี่นะครับ
การเป็นทหารเกณฑ์
- คุณกลัวอะไร?
- คุณกังวลอะไร?
- คุณรู้อะไรเกี่ยวกับทหารเกณฑ์?
- คุณคุ้นเคยกับทหารเกณฑ์ไหม?
- คุณอาจคิดว่า"ทำไมต้องเป็นด้วยวะ"
สรุป
คุณอาจจะกลัวในสิ่งที่คุณไม่รู้
คุณอาจกังวลกับ "สิ่งที่คุณยังเป็นห่วง" เพราะคุณต้องห่างไกลจากสิ่งนั้น
คุณอาจกลัวเพราะคุณไม่รู้จักทหารเกณฑ์
คุณอาจจะกลัวการเป็นทหารเกณฑ์เพราะมันสิ่งใหม่สำหรับชีวิตคุณ
คุณอาจหาเหตุผลให้ตัวเองไม่ได้ว่า "ทำไมเราต้องไปเป็นทหารเกณฑ์"
เชื่อผมเถอะ
ว่าการเป็นทหารนั้นไม่น่ากลัว
ผมไม่เคยผ่านทหารเกณฑ์และกำลังจะถูกเรียกภายในเดือน เมษายน ปี 2556 นี้
ผมเป็นคนแรกของรายชื่อที่เจ้าหน้าที่จะเรียกตามรายชื่อที่จะหาบุคคลนั้นมาเป็น "ทหารเกณฑ์"
ผมเป็นคนแรกเลย
ผมไม่รู้สึกกลัวกับสิ่งที่แปลกใหม่สำหรับชีวิตผม
ผมไม่มีทางหลีกเลี่ยงสิ่งๆนี้
เพราะผมรู้ว่าทหารเกณฑ์คืออะไร
เพราะผมรู้ว่าข้างในค่ายทหารนั้นต้องเจออะไร
เพราะผมรู้ว่าผมไม่ใช่พวกกลัวตาย
เพราะผมรู้ทั้งหมดผมจึงไม่กลัวอะไร
เพราะนี่คือ
"ความคิดคนที่เตรียมใจได้"
หวังว่าผู้ที่ทนอ่านข้อความผมอ่านจะเผยแพร่หรือไม่ก็แล้วแต่ตัวท่านเอง
ผมไม่ใช่ทหารนะครับ
ผมก้อเป็นปี56 ผมสมัคร ท.อ.1ไป
อย่าไปกลัวเรื่องแค่นี้
ฝึกหนักพักน้อยเพียงได ฝึกจบออกไปก็ชื่นใจแล้ว
ปล.มันง่ายกว่าที่คิด /ทอ ๕๔/๑
เดือน 4เมษา 56 ผมไปจับใบ
ใบแดงที สาธุ...................................................................................................................................................................
คนที่เกิดในประเทศไทย
มันเสียเวลา และละเมิด สิทธิอย่างแรง
ผมจับได้ ใบ แดง ทร. 2556 ผลัดที่ 4 ตอนแรกก็ทำอะไรไม่ถูก แต่ตอนนี้ผมคิดว่าเป็นโชคดีของผมที่ทำให้ผมได้ไปใช้ชีวิตในกฏ ในเกณฑ์ และพ่อกับแม่ผมภูมิใจมากที่ "ครั้งหนึ่งในชีวิตลูกชายคนนี้เคยไปรับใช้ชาติ" ผมจะทำให้ท่านมีความสุขมากๆๆ ครับ .....
ทอ ผลัด1ค่ะ อิ ด อ ก
อิ ด อ ก กุกลัวจะได้ผัวนี่หล่ะค่ะ เห็นหนังหน้าแต่ละคน เพลียค่ะ เข้าใจใช่ไหมคะว่าความเป็นจริงกับสิ่งที่กะเทยฝันมักสวนทางกัน บางทีเห็นผู้ชายพวกนี้ทำตัวเกรงกลัวเหมือนกุกำลังจะเขมือบมันนะคะ กุก็คิดในใจค่ะว่า กุอยากเอาขันตักน้ำแล้วยื่นให้พวกมันชะโงกดูเงาตัวเองจังเลยค่ะ เฮ้อออ.... กุสูง 178 ค่ะ น้ำหนัก ไม่บอกได้ป่ะ หน้าสวยรวยเสน่ห์ กุยังคิดไม่ตกเลยค่ะว่า จะสาวออร่า หรือแอ๊บแมนดี อ่อ....กุสมัครค่ะ เพราะว่าไม่อยากเป็น งง ใช่ไหมคะ .. ใช่ค่ะ เพราะกุอยากอยู่กับสิ่งที่ไม่ชอบให้น้อยที่สุด กุเลยสมัครค่ะ กะเทยน่ะค่ะคุณค๋าาา มันคงอยากเป็นทหารหรอกนะคะ แต่ที่ทำไปเพราะตัดปัญหาค่ะ อีกอย่างดิฉันไม่ยอดให้ใบ ส.ด.๔๓ ระบุว่าเพศสภาพไม่ตรงกับเพศกำเนิดหรอกค่ะ มันหยามน้ำหน้ากันเกินไปแล้วบางทีคำๆนี้อาจสร้างปัญหาให้กับดิฉันในอนาคต ลุยๆไปจะได้จบๆกันซักที พ้น 6 เดือนเมื่อไหร่ คงมีความสุขที่ได้กลับมานั่งแต่งตัวสวยๆเหมือนเดิม ยังไงก็แล้วแต่กุสัญญาค่ะว่าจะไม่พยายามเป็นตัวถ่วงพวกมึงนะอิพวกผู้ชายหน้าเบ้า ส่วนอินักเลงคีย์บอด ถ้าปอดแหกกว่าตุ๊ดอย่างกุก็กรุณาอย่าปากห ีค่ะ
ปีหน้ากูจับ
ชอบรีบนมาก ยกย่องเลย จงภูมิใจที่คุณได้รับใช้ขาติ ไม่ได้หนีทหาร หรือไปเอาเงินยัดสัสดีเหมือนหลายๆคนกำลังทำอยู่ ^^
ไม่มีอะไรน่ากลัวเลยสำหรับการเป็นทหาร
อยากย้อนอดีตให้ฟัง ช่วงที่ผมเป็นทหาร ผมไม่เคยกลัวแต่กลับอยากเป็น อยากรู้ว่าฝึกหนักแค่ไหน
วันเกณฑ์ทหาร ไปคนเดียว พอถึงคิวเรียก ผมสมัครทันที ทบ.1 ด้วย สำหรับคนที่เคยเป็นทหารจะรุ้ว่า
ทบ.1 จะต้องพบกับอะไรบ้าง เชื่อปะ สัสดีถามผมว่า สมัครจริงหรือ และขอให้ผมทบทวน โดยบอกว่าปีนี้
เอาทหารไม่เยอะ ไม่ลองจับใบดำใบแดงก่อนหรือ ผมยืนยันสมัคร อยากเป็น สัสดี ต้องยอมผม แต่ดันให้
ทหารมาวัดรอบอก ส่วนสุง ก่อนถึง 2 ครั้ง เขาบอกว่าผมน่าจะผอมเกินไป น่าจะไม่ได้ขนาดที่ต้องการ
แต่สุดท้ายก็ผ่าน เขาก็อ่อนใจ ยอมให้ผมสมัคร ทบ.1 จนได้ ชีวิตในรั้วทหาร ก็แค่การฝึกวินัย ความอดทน
ไม่ว่าอย่างไร ทุกคนทนได้ ทำได้หมดแหละครับ รุ่นผม มีกระเทย 2 คน อ้อนแอ้นเหลือเิกิน แต่เขาก็ฝึกจนผ่านและรับราชการทหารจนปลดประจำการ ส่วนการลงมือลงไม้ถามว่ามีไหม ตอบว่ามีครับ แต่นั่นหมายถึงว่าคุณไปเจอไอ้พวกบ้าอำนาจ ส่วนมากจะเป็นไอ้พวกผู้ช่วยครูฝึก ซึ่งแม่งก็เป็นทหารรุ่นพี่ แม่งเรียกว่า
"เอาคืน" พอพวกมันได้มาเป็นมันก็เลยบ้าอำนาจ แต่ก็ไม่ทุกคนหรอกนะครับ คงมีเพียงไอ้พวกสันดานบาปเท่านั้นเอง แต่โดยรวมแล้วผมยืนยันเลยชีวิตการเป็นทหาร ให้อะไรกับคุณเยอะมาก คุณเคยไหมละ ได้
เข้าเวรยังสถานที่เป็นพระราชวัง อย่างสวนจิตรลดา วัดพระแก้ว พระที่นั่งต่าง ๆ ใน กรุงเทพ ผมว่าเป็นประสพการณ์ที่เยี่ยมที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิตนะครับ ส่วนการฝึก ขนาด รุ่นผมมีประเภทที่เขาเรียกตาม
ภาษาการฝึกว่า "พวกบื้อ" ทำอะไรไม่เป็น ไม่ถุกแทบซะทุกอย่าง ฝึุกอะไรก็ไม่รู้เรื่อง ก็ยังผ่านกันไปได้
แล้วถ้าพวกคุณมีความรุ้ความสามารถ จะกลัวอะไร คุณเป็นทหารได้กันทุกคนครับ ที่สำคัญหลังจากคุณปลดประจำการมาแล้ว คุณจะภูมิใจกับชีวิตตรงนี้มาก กับการที่ได้มีโอกาสรับใช้ประเทศชาติครับ
Battalion155
ผมพึ่งปลดไปเมื่อ 1 พฤษภาคม 56 ครับ เป็นทหาร 1 ปี บอกได้เลยว่า สนุกครับ คุณไปเป็นทหารแล้วพยายามตั้งใจเป็นให้ดีที่สุดครับคุณจะได้อะไรกลับมามากมาย เมื่อเจอกับอะไรแย่ๆในค่ายให้มองมันเป็นเรื่องตลกเข้าใว้ครับ เชื่อผมว่าเมื่อคุณผ่านชีวิตทหารเกณ์ไปได้( บอกใว้เลยบางทีพวกเราทรหดพอๆกับรบพิเศษนะ) คุณก้ไม่ต้องกลัวอะไรในชีวิตนี้แล้วล่ะครับ เพราะคุณได้ผ่านสิ่งที่แย่และลำบากในชีวิตที่สุดมาละ ซึ่งชีวิตนอกค่ายสบายกว่าเยอะ ก็สรุปและกันว่า ไปเป็นเถอะครับ เพื่อเป็นภูมิคุ้มกันให้ตัวเอง และคุณภูมิใจได้เมื่อคุณไปยืนเปรียบเทียบกับคนอื่น ว่าคุณคือชายชาตินักรบ เอี้ย เอี้ย เอี้ย
ผม ทบ.2/55 เพรชบุรี ค่ามรามราชนิเวศ์ ยุหน่วย ร.พ.คับ ถ้ามาแล้ว ห้ามหนีนะ ถ้าหนีติด เรือนจำทหาร นะคับ มันเป้นโทษวินัย ฝากไว้รุ่นหลัง ต้องอดทน คับ ตอนฝึก นี่หิวมากัป
อ่าจะบอกว่า ในคุกหนักกว่าทหาร คับ.