คุยกับครูคนแรกในความทรงจำ6
คุยกับครูคนแรกในความทรงจำ6
โสภณ เปียสนิท
..................................
ใจเผลอคิดถึงการเดินทางโดยใช้เรือเป็นพาหนะ “เดินทางมาอย่างไรครับ” “โอ้ย...เดินซิ เดินมากับยายอับแต่เช้าตรู่ เดินไปคุยไป มองนกชมไม้ไพรพนา ไม่เหนื่อย คนแก่เดินช้า เราก็ไม่ได้เร่งอะไร กว่าจะถึงท่ามะนาวก็เย็นย่ำสายัณห์ตะวันรอน ไปไหว้ครูด่วนก่อน แล้วจึงกลับมาค้างที่บ้านยายอับ”
นึกถึงหัวอกของคนจากบ้านเกิดเมืองนอน “เห็นโรงเรียนที่เราต้องสอนแล้วรู้สึกอย่างไรบ้างครับ” ครูใหญ่ยิ้มกว้างอย่างอารมณ์ดี “นอนคว่ำหน้าทุกข์ร้อนเหงาหงอยวังเวงอยู่หลายวัน เพราะความเกรงใจป้าแท้ๆ จึงไม่กล้าไปไหน” “ใครเป็นครูใหญ่ครับตอนนั้น” “ครูด่วน ถ้ำทอง” “นักเรียนมากไหมครับ” “รุ่นนั้น 18 คน เป็นไข้เปลี่ยวดำ มาเลเรียตายไปคนหนึ่ง” “อาคารโรงเรียนดีไหม” “โอ้โห มีแค่ 2 ห้อง มีเสากับหลังคากระเบื้อง ไม่มีหลบ และไม่มีฝา ฝนสาดเข้าได้ทุกด้าน”
ครูนั่งนิ่งมองผ่านหน้าร้านไปที่ถนนใหญ่สายกาญจนบุรี-เอราวัณ รถยนต์นักท่องเที่ยววิ่งผ่านขึ้นล่องไม่ขาดสาย เหมือนรำลึกความทรงจำอันยาวนาน แล้วกล่าวต่อเหมือนรำพึง “ต่อมาครูด่วนย้ายไปสอนที่หนองไม้เอื้อย บ่อพลอย ครูอนันต์ รับหน้าที่เป็นครูใหญ่แทนต่อมา แต่อีกปีต่อมาครูอนันต์ก็ย้ายไปเป็นครูสายผู้สอนที่โรงเรียนวัดเหนือ ครูจึงต้องรับตำแหน่งครูใหญ่ต่อมา เพราะมีครูอยู่คนเดียว”
คิดถึงสภาพบ้านนาป่าดงไกลปืนเที่ยง “สภาพตอนท่ามะนาวคงเป็นป่าดง” ครูอดหัวเราะออกมาไม่ได้ “ยิ่งกว่านั้นอีก สมัยนั้นหน้าฝน ฝนตกหนัก คนเดินมักตกหล่ม ในหมู่บ้านมีแต่ป่า มีเสือมาร้องแถวๆหมู่บ้าน มีหมาในมากด้วย วัวตัวไหนตัวนั้นมาไนล่าแล้วไม่พลาด ครูจำได้ว่า ครั้งหนึ่งวัวชื่ออีสีของแม่ยายยังถูกหมาไนล่าจนตาย ตอนล่าอาจใช้เวลาไม่นาน แต่พอวัวล้มลงมาแล้ว ครู่เดียวหมดไปทั้งตัว”
“เหตุใดครูจึงยอมมาสอนบ้านป่าเมืองดงขนาดนี้ครับ” ผมนึกย้อนกลับไปสมัยเก่า ท่ามะนาวเป็นหมู่บ้านใหม่ตั้งอยู่กลางป่าดง เริ่มมาจาก “ปางไม้” กลุ่มชาวบ้านที่เข้ามาอยู่ในป่าเพื่อตัดไม้ขายเลี้ยงชีพ “เพราะเกรงใจป้า อย่างที่บอกแล้ว และอีกอย่าง วางแผนไว้ว่า อยู่ไปก่อนสักระยะ แล้วค่อยขอย้ายกลับไปใกล้ๆ บ้าน” ครูพูดยิ้มๆ ให้กับความหลังของตนเอง แม้ทุกวันนี้ท่ามะนาวกลายเป็นบ้านหลังสุดท้ายของครู ที่จะไม่ยอมย้ายไปไหนอีกแล้ว
ความเห็น (23)
คิดถึงครูบนดอยนะคะอาจารย์ 
ขา
หวีดหวิว วังเวงเพลงแห่ง พนาที่อยู่ บนดอย เสียดฟ้ายากหา ผู้ใด กรายกล้ำเด็กตัว น้อยน้อยคอยแสง แห่ง อารยธรรม เพื่อส่อง เจือจุน หนุนนำให้ความรู้ ศิวิไลซ์ ดั่งแสง เรืองรองที่ส่องพนา ถึงจะ ไกลสูง เทียมฟ้าความรัก เมตตา พาใกล้ท่ามกลาง เด็กน้อยภาพครู บนดอย ซึ้งใจ อุ้มโอบ ส่องชีวิตใหม่เสริมค่า คนไทย เทียมกัน ครู บนดอยดุจแสง หิ่งห้อย กลางป่าขจัด ความมืด นานาสร้างเสริม ปัญญา คงมั่นศรัทธา หน้าที่พร้อมพลี สุขสารพัน เขาอยู่ อย่างผู้ สร้างสรรค์สมคำ ของครู ผู้ให้ จากแสง เลือนลางระหว่าง ยอดดอยเริ่มส่อง ประกาย ใหญ่น้อยความรู้ เรื่องดอย น้อยใหญ่แต่ครู บนดอยผู้คอย สร้างสรรค์ ชาติไทยยังต้อง รำเค็ญ เข็นใจขอได้ อุ้มชู ครูดอย ครู บนดอยดุจแสง หิ่งห้อย กลางป่าขจัด ความมืด นานาสร้างเสริม ปัญญา คงมั่นศรัทธา หน้าที่ พร้อมพลี สุขสารพันเขาอยู่ อย่างผู้ สร้างสรรค์สมคำ ของครู ผู้ให้ จากแสง เลือนลางระหว่าง ยอดดอยเริ่มส่อง ประกาย ใหญ่น้อยความรู้ เรื่องดอย น้อยใหญ่แต่ครู บนดอย ผู้คอย สร้างสรรค์ ชาติไทยยังต้อง รำเค็ญ เข็นใจขอได้ อุ้มชู ครูดอย...
เรียนครูอิ๊ดครับ
- คราวนี้มาเป็นเพลง
- ครูบนดอยเต็มๆ เชียว (หูได้ยินเสียงแว่วมาแล้ว)
- ยังมีเพลงแสงเรืองๆ ที่ส่องประเทือง......
สวัสดีครับ
ผมเพิ่งเคยได้ยิน '...ไข้เปลี่ยวดำ....' ครับ อาจารย์ใหญ่
ขอให้ครูของอาจารย์มีความสุขมากครับ
ท่านเป็นผู้บุกเบิกการศึกษาของลูกศิษย์ที่นี้
คาระวะครับ
สวัสดีค่ะอาจารย์'โสภณ'
แวะเข้ามาอ่านและชื่นชมอาจารย์อยู่เรื่อยๆนะคะแต่ไม่ได้ทักทาย
สวัสดีค่ะ
เป็นเรื่องเล่าที่มีความสำคัญ น่าสนใจและชวนติดตามต่อไปนะคะ
- สวัสดียามเช้าค่ะอาจารย์
- วันหยุดยาว พักผ่อนเต็มที่นะคะ
- รำลึกถึงสมัยเรียนประถม ถูกครูตีประจำค่ะ
- ถ้าไม่มีครู ก็คงไม่มีวันนี้ค่ะ
- สวัสดีครับ อาจารย์โสภณ
- มาติดตามอ่านเรื่องราวดีๆ ระหว่างครูกับลูกศิษย์ ครับ
เรียนคุณทิมดาบครับ
- คำนี้ "ผมได้มาจากเพชรพระอุมา" ของคุณพนมเทียน
- ผ่านตัวละครที่มีบุคลิกค่อนข้างขำ ปนไสยศาสตร์
- และพื้นที่ settings เกิดขึ้นทางด้านเมืองกาญจน์
- และเทือกเขาตะนาวศรีครับผม
เรียนท่านดร.ครับ
- ขอบคุณที่ผ่านมา
- แต่คนรู้จักกันไม่ทักทายตอนพานพบ
- ไม่ค่อยดี อย่างไรช่วยโบกมือทักสักนิด
- ไม่อย่างนั้นก็คิดถึง
เรียนคุณยายคิมครับ
- ผมได้พบครูเลยคุยกันยายเกือบ2ชม.
- จดบันทึกไว้ไว้สองหน้ากว่า
- พอมาเขียนจริง+ความกับความทรงจำ
- กลายเป็น6หน้าเลยครับ
สวัสดีครับอาจารย์โสภณ
ต้องขออภัยที่เรียกว่า "คุณ" นะครับ
พึ่งได้เข้ามาอ่านบันทึกของอาจารย์เห็นว่าดีมากครับ
ยังมองหาอยู่ว่าบันทึก1-5นั้นอยู่ตรงไหน
ยังไม่ได้อ่านครับ ขออนุญาตอ่านเรื่องอื่นๆด้วยนะครับ
ขอบคุณครับ
แวะมาเยี่ยมค่ะ อาจารย์โสภณ
มาชม
ทำให้หวนคิดถึงครูคนแรก ๆ ที่สอนหนังสืออยู่ชั้นประถม...นะครับ
สวัสดีค่ะ แวะเข้ามาเก็บเกี่ยวความรู้ ที่อำเภอเสนา มีฝนตกบ้างเล็กน้อย ขอนำรูปแบบการเล่าเรื่องอดีตมาให้นักศึกษา กศน.เล่าแลกเปลี่ยนเรียนกันด้วยค่ะ ขอบคุุณมากค่ะ
คนสุพรรณ...ไปอยู่เมืองกาญจน์
คนเมืองกาญจน์..มาอยู่สุพรรณ
บ้านเราพี่น้องกัน..ผูกพัน ไม่เลือนลา..นะคะ
อ่านแล้วให้นึกถึงคุณครูที่บ้านจังครับ
สวัสดีค่ะอาจารย์
|
เป็นความทรงจำที่มีคุณค่ามากค่ะอาจารย์ เวลาที่เราได้กล่าวถึงคุณครูที่อบรมสั่งวสอนเรามานั้นมันมีความสุขมากเหลือเกินนะคะ
คุณครูใจความทรงจำของครูใจดีก็มีเยอะเลย... จึงเขียนบันทึกเรื่องราวไว้ที่บล็อก "ยิ้มกับความทรงจำฯ..." คิดถึงเมื่อไหร่ก็เข้ามาอ่า่น อ่านแล้วรู้สึกชื่นฉ่ำหัวใจ ..ยิ่งรักและเคารพคุณครูมากยิ่งขึ้นทุกวัน...ค่ะ
ขอบพระคุณมากค่ะ
เรียนคุณ Phnanครับ
คำเรียกขานนั้นเรียกคุณก็ได้ครับ ถือว่าไพเราะแล้ว
ส่วนเรื่องนี้ตอนเก่าๆ นั้นหาอ่านได้ง่ายๆ ที่นี่นะครับ
http://gotoknow.org/blog/educationsopon
15พค.2554 ที่ผ่านมาผมไปเที่ยวสำนักสงฆ์
สวนธรรมถ้ำพุหวาย อ.บ้านไร่ อุทัยธานี
หากผ่านไปทางนั้นก็เชิญแวะนะครับ
กำลังจะทำเว็บให้พระท่าน อยากได้บุญบ้างนะครับ
ชมเว็บเบื้องต้นได้ที่นี่
https://sites.google.com/site/sanaksngkhswnthrrmthaphuhway/home
เรียนอ.กฤษณาครับ
- ขอบคุณที่มาเยี่ยมเยือนกัน
- วันก่อนไปเยือนสำนักสงฆ์ถ้ำพุหวาย
- พระอาจารย์มหาสามารถ คงสมจิตร
- มจร. รุ่นก่อน 35 จำรุ่นท่านไม่ได้ครับ
- ว่างก็เชิญเยี่ยมท่านได้ครับ
- https://sites.google.com/site/sanaksngkhswnthrrmthaphuhway/home
อาจารย์ครับ มีหลายตอน เลยรู้จักโรงเรียนหนองไม้เอื้อยที่ครูด่วนย้ายไปครับ ครูสมัยก่อนมีจิตวิญญาณในการเป็นครูสูงมากเลยนะครับ สบยดีไหมครับ
เรียน ดร. อ.ขจิตครับ
- โปรดแวะเยือน "สวนธรรมถ้ำพุหวาย"หน่อยนะครับ
- ผมเดินทางไปเยี่ยมพระอ.สามารถ ท่านเดินทางผ่าน
- เยอรมัน แคนาดา อเมริกา เกาะกวม และอีกหลายประเทศ
- แล้วมาจำพรรษาที่ป่าเขาลำเนาไพร
- ผมค้างคืนกับท่าน 1 คืน
- ถ่ายภาพ ถ่ายวิดิโอ สนทนาธรรม เดินดูพื้นที่
- สร้างเว็บให้วัดแล้วครับ โปรดเยี่ยมเยือน
- https://sites.google.com/site/sanaksngkhswnthrrmthaphuhway/home
- ตอนกลับด้วยรถด่านช้างเมืองกาญจน์
- ผ่านพนมทวน มองหาอาจารย์ไม่เห็นครับ
สวัสดีค่ะอาจารย์
ครูอิ๊ดเคยเป็นครูบนดอยที่อำเภอน้ำหนาว จังหวัดเพชรบูรณ์ค่ะ ฟังเพลงนี้แล้วตรงกับชีวิตจริงของครูบนดอยจริงๆ
สวัสดีครับอาจารย์โสภณ ขอมาอ่านเรื่องราวดีๆนะครับ
อาจารย์สบายดีนะครับ