ข้อมูลส่วนตัว กรณีศึกษาของ AOL

AOL privacy issue

สิงหาคม 2549 AOL ผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ตรายใหญ่ของอเมริกา  ได้ post ข้อมูลและประวัติการค้นหาคำต่าง ๆ ทาง web ของสมาชิก จำนวน 650000 คน ในรอบ 3 เดือนที่ผ่านมา โดยบริษัทอ้างว่าข้อมูลเหล่านี้สามารถใช้เป็นประโยชน์ในทางการศึกษา  ซึ่งคำที่สมาชิกใช้ค้นหาใน web จะปรากฎในฐานข้อมูล  แต่จะไม่มีการระบุตัวตนของสมาชิก รหัสสมาชิกจะถูกเปลี่ยนเป็นเลขสุ่ม 

หลังจากนั้นไม่นาน เริ่มมีเสียงออกมาคัดค้านการ post ข้อมูลดังกล่าว  ซึ่งผู้ที่คัดค้านอ้างว่า แม้ว่าข้อมูลดังกล่าวจะไม่มีการระบุชื่อหรือรหัสของสมาชิก  แต่จากคำที่ใช้ในการค้นหา  สามารถใช้เป็นเครื่องมือในการย้อนกลับ สาวไปถึงตัวสมาชิกได้  สมาชิกหลาย ๆ คนค้นหาคำที่เป็นชื่อของตน หรือญาติ หมายเลขบัตรประชาชน หรือคำต่าง ๆ ซึ่งสามารถระบุไปถึงตัวสมาชิกได้  จากนั้นไม่นาน AOL ได้นำข้อมูลดังกล่าวออก  อย่างไรก็ตาม แม้จะเป็นเวลาเพียงช่วงสั้น ๆ  แต่ก็มีผู้ download ข้อมูลนี้ไปเป็นจำนวนมาก  ซึ่ง AOL ก็ได้ออกมาขอโทษขอโพยในเรื่องนี้ และยอมรับว่าเป็นข้อผิดพลาด ซึ่งอาจนำไปสู่การเปิดเผยข้อมูลส่วนตัว  ซึ่งถือเป็นเรื่องที่ร้ายแรงมากในประเทศสหรัฐอเมริกา

จากความกลัวดังกล่าว  มีสมาชิกคนแรกที่ถูกค้นพบจากคำค้นหาของเธอ  โดยหมายเลขสุ่มที่ 4417749 ถูกค้นพบว่า  เธอเป็นเพศหญิง วัย 62 ปี ชื่อ Thelma Arnold ซึ่งค้นคำว่า อาการชาที่นิ้ว สุนัขที่ปัสสาวะรดทุกสิ่ง และยังมีคำต่าง ๆ ที่เธอค้น  ซึ่งสามารถทำให้ทราบถึงตัวผู้ค้นได้

จากกรณีศึกษาข้างต้น จะเห็นว่าข้อมุลส่วนตัวเป็นเรื่องสำคัญ  ซึ่งในประเทศไทยยังไม่ให้ความสำคัญในเรื่องนี้เท่าที่ควรนัก  ผมเคยสมัครเข้าอบรม หรือสัมมนาโครงการหนึ่ง  ซึ่งมีการ list รายชื่อของผู้เข้าร่วมประชุมบนเว็บ  ต่อท้ายชื่อเป็นเบอร์โทรศัพท์ของผู้เข้าประชุม  พอเห็นแล้วก็ตกใจพอสมควร  หมายเลขมือถือของผู้เข้าร่วมประชุมถือเป็นข้อมูลส่วนบุคคลที่ไม่ควรเปิดเผยอย่างยิ่ง บางทีเราน่าจะให้ความสำคัญเกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคลขึ้นอีกนิดก็คงจะดี 

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

บางทีการนำรายละเอียดบุคคล-ชื่อคนอื่น  ลงในสื่อคิดว่าเป็นการละเมิดสิทธิ์หากไม่ได้รับการยินยอม

เห็นด้วยครับ กับการให้ความสำคัญในเรื่องนี้ครับผม